„Za szafą” Anna Onichimowska. Symboliczna „szafa” to linia graniczna w pokoju, w którym mieszka Jarek ze swoja starszą siostrą Kryską. Pewnego dnia, doznaje on niesamowitego wewnętrznego odkrycia jakim jest myśli napisania własnej autobiografii. „Powieść będzie nosić tytuł Za szafą”. Mimo, iż Jarek chodzi dopiero do trzeciej klasy!!, to przecież w jego życiu tyle się dzieje, że koniecznie wszystko musi przelać na papier.
.
Jego niesamowicie arcyciekawe życie, proekologiczne, pełne empatii, wzrusza i łapie za serce, a pomiędzy tym wszystkim zmusza czytelnika do głośnego śmiechu - takiego z samej przepony, aż do łez. Dziecko w taki sposób komentuje rzeczywistość i znajdujące nie w niej wydarzenia, że czytelnik ma wrażenie, że to naprawdę się dzieje. To jest szczere. To jest autentyczne. I to dlatego jest takie dobre.
.
Anna Onichimowska jest mistrzynią w swoim rodzaju, wie jak pisać, aby nie „czuć” moralizatorstwa. Wie jak przyciągnąć uwagę, bo jakże celnie potrafi ważne aspekty życia dziecka i świata dorosłych, wplatać w ciekawą fabułę. Takie książki bardzo dobrze się czyta nie tylko dzieciom ale również i dorosłym, ponieważ naprawdę mogą się wiele od nich nauczyć. To są takie słowa, które uczą i bawią. Dają możliwość dyskusji i planowania dalszych wydarzeń dla dzielnego i rezolutnego chłopca. Uczą kreatywności i „odpowiedniego” spojrzenia na otaczającą nas rzeczywistość.

„Za szafą” Anna Onichimowska. Symboliczna „szafa” to linia graniczna w pokoju, w którym mieszka Jarek ze swoja starszą siostrą Kryską. Pewnego dnia, doznaje on niesamowitego wewnętrznego odkrycia jakim jest myśli napisania własnej autobiografii. „Powieść będzie nosić tytuł Za szafą”. Mimo, iż Jarek chodzi dopiero do trzeciej klasy!!, to przecież w jego życiu tyle się...

(Korzystając ze zwolnienia lekarskiego, zakopałam się pod kołdrę i czytam literaturę dziecięcą/młodzieżową. Dzieckiem nie jestem, ale książki pani Onichimowskiej zawsze i tak są najlepszym lekarstwem na wszystko :) )

Jarek postanawia napisać powieść autobiograficzną. Opisuje swoją rodzinę, otoczenie i codzienne wydarzenia. Wzbogacona bardzo trafnymi ilustracjami książka to czysta przyjemność, wciągnęłam ją na raz i dobrze się przy tym bawiłam. Bohater ma ciekawe przygody, ale dość codzienne, takie które mogłyby się przydarzyć każdemu, więc myślę, że dzieciom łatwo się z nim utożsamić. Przy tym pojawiają się gdzieniegdzie wskazówki, czy może przestrogi, żeby za bardzo nie ufać obcym (w internecie i w rzeczywistości),wplecione sprytnie w fabułę, tak że nie czuć ich moralizatorstwem. Jarka trudno nie polubić - jest pewny siebie, rezolutny, i ma pomysły na rozwiązanie każdej sytuacji (nie zawsze trafne, ale wcale go to nie zraża). Książka dziecięca, ale i dorosłym może sprawić wielką frajdę.

(Korzystając ze zwolnienia lekarskiego, zakopałam się pod kołdrę i czytam literaturę dziecięcą/młodzieżową. Dzieckiem nie jestem, ale książki pani Onichimowskiej zawsze i tak są najlepszym lekarstwem na wszystko :) )

Jarek postanawia napisać powieść autobiograficzną. Opisuje swoją rodzinę, otoczenie i codzienne wydarzenia. Wzbogacona bardzo trafnymi ilustracjami książka to...