Ta książka jest dla mnie elektryzująca mimo, że akcji tam jest tyle, co kot napłakał. Historia rodziny w której nienawiść jak tsunami zniszczyła wszystko. Jedna chwila, która być może nikogo nie zabiła, ale pozostawiła takie rany, które nigdy się nie zagoiły i zniszczyły jakąkolwiek relacje.
Czytałem tę książkę ponad dziesięć lat temu, teraz do niej wróciłem i podoba mi się tak samo, jak wtedy, dziś z perspektywy lat chyba bardziej.
Uważam, że Shaw to jeden z lepszych autorów książek psychologicznych. Nie da się czytać go jednym ciągiem, trzeba mieć troszkę czasu, aby po przeżywać. Ja Tonyego, Oliveira i Lucy bardzo przeżyłem i pewnie jeszcze długo będę.

Ta książka jest dla mnie elektryzująca mimo, że akcji tam jest tyle, co kot napłakał. Historia rodziny w której nienawiść jak tsunami zniszczyła wszystko. Jedna chwila, która być może nikogo nie zabiła, ale pozostawiła takie rany, które nigdy się nie zagoiły i zniszczyły jakąkolwiek relacje.
Czytałem tę książkę ponad dziesięć lat temu, teraz do niej wróciłem i podoba mi...

"Nie potrafimy o tym zapomnieć". Te słowa głównej bohaterki, tytułowej, pięknej Amerykanki Lucy Crown padają w czasie niezwykle ważnej książkowej rozmowy. O niemożności zapomnienia i braku wybaczenia ta książka w dużej mierze traktuje. Są sytuacje i przypadki w życiu, które to życie mogą całkowicie odmienić. Są wydarzenia, które mogą zaważyć na całym życiu wielu osób, na losach całych rodzin. Romans i zdrada to zdarzenia, które często, nawet bardzo często powodują istną lawinę złych emocji, bólu, cierpień. Częstokroć przez zaistnienie takich faktów rodzinne powiązania i sympatie mogą ulec całkowitej zmianie. Rodzina może zacząć funkcjonować właściwie tylko na papierze. To wszystko wydarzyło się w rodzinie niezwykłej i urodziwej Lucy Crown.
Lucy, jej mąż i ich syn - oni przez wiele, wiele lat będą się zmagać z wymienionym problemem niemożności zapomnienia, braku wybaczenia. To rodzina nieszczęśliwa, ułomna uczuciowo, chora i niedomagająca na wielu płaszczyznach. Brak w niej miłości. Jak do tego doszło? Jak funkcjonowała przez długi okres czasu? Dlaczego jej członkowie byli tak bardzo nieszczęśliwi? Warto przeczytać tę powieść i poznać odpowiedzi na te pytania. Ta psychologiczno-obyczajowa powieść jest wybitna pod każdym względem. Jej akcja rozgrywa się w USA oraz we Francji. Świetnie napisana, wciągająca, lecz niewesoła, wręcz smutna w gruncie rzeczy, ale fascynująca.
Irwin Shaw był pisarzem niezwykle uzdolnionym. Ta książka to potwierdza. Zachwycająca lektura do tego stopnia, że wystawiam jej ocenę 9/10.

"Nie potrafimy o tym zapomnieć". Te słowa głównej bohaterki, tytułowej, pięknej Amerykanki Lucy Crown padają w czasie niezwykle ważnej książkowej rozmowy. O niemożności zapomnienia i braku wybaczenia ta książka w dużej mierze traktuje. Są sytuacje i przypadki w życiu, które to życie mogą całkowicie odmienić. Są wydarzenia, które mogą zaważyć na całym życiu wielu osób, na...

Dosyć wciągająca powieść jednego z moich ulubionych pisarzy. Portrety psychologiczne postaci - mistrzostwo. Książka raczej smutna, melancholijna, pokazuje jak trudno pojąć drugiego człowieka, jego decyzje, a co dopiero zaakceptować je. Shaw jest dla mnie mistrzem introspekcji.

Dosyć wciągająca powieść jednego z moich ulubionych pisarzy. Portrety psychologiczne postaci - mistrzostwo. Książka raczej smutna, melancholijna, pokazuje jak trudno pojąć drugiego człowieka, jego decyzje, a co dopiero zaakceptować je. Shaw jest dla mnie mistrzem introspekcji.

Bardzo dobra książka, trochę jak "Dzieje grzechu" Żeromskiego.

Bardzo dobra książka, trochę jak "Dzieje grzechu" Żeromskiego.

Mile spędzony czas na lekturze. Polecam.

Mile spędzony czas na lekturze. Polecam.

Lucy Crown to opowieść o rodzinie, która z pozoru jest idealna jednak niezrozumienie, brak miłości i znużenie, powodują jej rozpad. Powiem szczerze, że dla mnie to była dziwna lektura. Sama postać Lucy Crown nie wzbudziła mojej sympatii. To że dopuściła się zdrady można by jej jeszcze wybaczyć, ale tego ze wyrzeka się kontaktów z synem nie jestem w stanie zrozumieć. Mam wrażenie, że tytułowa bohaterka sama nie wie czego chce i ma kłopot sama ze sobą. Dla mnie to bardzo dziwna postać, niby żałująca własnych nieprzemyslanych zachowań a jednocześnie przebiegła i kŁamliwa. Nie widzę tu jej dramatu, widzę natomiast dramat dziecka odrzuconego przez ojca, który wybiera matkę nad dziecko. Matka woli oddalić się od syna niż walczyć o niego i o odzyskanie jego miłości. Ogólnie jest to smutna historia, która pokazuje, że przy rozpadzie rodziny zawsze najbardziej cierpi dziecko.

Jeśli chodzi o samą Lucy to takie bohaterki jak ona na pewno na dłużej zostaną w pamięci. W końcu najważniejsze by postać nie była mdła. Lucy Crown mdła ani nudna na pewno nie jest, choć na początku dokładnie taka się wydaje. Polecam! Można przeczytać.

Lucy Crown to opowieść o rodzinie, która z pozoru jest idealna jednak niezrozumienie, brak miłości i znużenie, powodują jej rozpad. Powiem szczerze, że dla mnie to była dziwna lektura. Sama postać Lucy Crown nie wzbudziła mojej sympatii. To że dopuściła się zdrady można by jej jeszcze wybaczyć, ale tego ze wyrzeka się kontaktów z synem nie jestem w stanie zrozumieć. Mam...

Świetna literatura. W tej książce widać talent pisarza, który w niebanalny sposób potrafił przedstawić ludzkie słabości. Świetne dialogi i portrety psychologiczne poszczególnych bohaterów. Książka piękna, ale zarazem przerażająco smutna. Relacja rodziców do syna, żony do męża. Shaw pokazał, że jedno wydarzenie może zaważyć na całym dalszym życiu, że trudno jest potem powrócić, pogodzić się z drugą osobą a co najważniejsze dać jej jeszcze jedną szansę i jej zaufać. Polecam ten klasyk, który potwierdza, że Irwin Shaw był znakomitym pisarzem. Książkę oceniam na mocne 8.

Świetna literatura. W tej książce widać talent pisarza, który w niebanalny sposób potrafił przedstawić ludzkie słabości. Świetne dialogi i portrety psychologiczne poszczególnych bohaterów. Książka piękna, ale zarazem przerażająco smutna. Relacja rodziców do syna, żony do męża. Shaw pokazał, że jedno wydarzenie może zaważyć na całym dalszym życiu, że trudno jest potem...

To naprawdę doskonała psychologiczna powieść o ludziach, którzy przez splot wydarzeń tworzą wokół siebie "pustynię miłości". Czy odnajdą się na niej w końcu?

To naprawdę doskonała psychologiczna powieść o ludziach, którzy przez splot wydarzeń tworzą wokół siebie "pustynię miłości". Czy odnajdą się na niej w końcu?

Jak zaznaczyłam, książka dobra. Mimo, że smutna, ponura, dekadencka. Ludzie uwikłani w swoje niemoce, ograniczenia i emocje. Ludzie nie umiejący być sobą i tylko sobą mimo przeciwności. Dramatem jest nieumiejętność odcięcia się od przeszłości, od tego co było. Zerwanie z dzieciństwem i odseparowanie się od traumy jest przecież możliwe... Można więc snuć życie wolne, niezależne, kształtować swoją osobowość i przyjmować odpowiedzialność za siebie. Można też całe swoje życie podporządkować temu, co było kiedyś, gdzieś...
Dlatego książka pozostawia gorzkawy posmak, bo do końca mamy wierzyć, że wszyscy tacy biedni byli, tak kiepsko im się życie ułożyło...
A przecież to nie tak.
Smutek...żal...

Jak zaznaczyłam, książka dobra. Mimo, że smutna, ponura, dekadencka. Ludzie uwikłani w swoje niemoce, ograniczenia i emocje. Ludzie nie umiejący być sobą i tylko sobą mimo przeciwności. Dramatem jest nieumiejętność odcięcia się od przeszłości, od tego co było. Zerwanie z dzieciństwem i odseparowanie się od traumy jest przecież możliwe... Można więc snuć życie wolne,...

Irwin Shaw należy do mich ulubionych autorów, ale tę pozycję zaliczyłabym do mniej udanych. Temat banalny, akcja łatwa do przewidzenia. Tylko mistrzowskie pióro, styl i podziw dla talentu pisarz pozwoliły mi dotrwać do końca.

Irwin Shaw należy do mich ulubionych autorów, ale tę pozycję zaliczyłabym do mniej udanych. Temat banalny, akcja łatwa do przewidzenia. Tylko mistrzowskie pióro, styl i podziw dla talentu pisarz pozwoliły mi dotrwać do końca.