Drugi tom trylogii Kamienia Poszukiwacza skupia się na rodzie Wyvernspur i wciągniętej w wydarzenia bardce Olive Ruskettle.

Giogioni Wyvernspur to trefniś, obibok i ladaco w rodzinie Wyvernspur. Kiedy z rodzinnej krypty zostaje skradziony artefakt nazywany ostrogą wyverna, to Giogioni zostaje nominowany przez rodzinę na osobę odpowiednią do odnalezienia go (bardziej z braku laku :D). Najmłodszy z rodu w krypcie spotyka czarodziejkę Cat, która jest niemal identyczna do poznanej najemniczki Alias. Jak pisałem w całą sprawę zostaje wciągnięta halflinka Olive oraz zły syn Bezimiennego - Flattery.

Czy Giogi odkryje w sobie cechy potrzebne do zostania prawdziwym spadkobiercą rodu Wyvernspur? Czy odnajdzie ostrogę i jaka nagroda czeka go na końcu drogi?

Bardzo ciekawa kontynuacja trylogii. Dowiadujemy się więcej o tworach Bezimiennego, obserwujemy przemianę Olive, w ramach której przeistacza się ze złodziejki w harfiarkę. Dodatkowo rozwój Giogiego to coś na co czekałem od początku książki.

Całość akcji toczy się w Cormyrze, w okolicy Immersea, gdzie znajduje się siedziba rodowa rodu Wyvernspur, w okolicach dobrze znanych fanom FR.

Książkę podsumować można jako bardzo dobrą kontynuację ciekawie rozpoczętej trylogii. Otrzymujemy wszystko to na co się pisaliśmy biorąc do ręki książkę z FR: magię, potwory, wyverny oraz ciekawych bohaterów w różnych odcieniach szarości.

Drugi tom trylogii Kamienia Poszukiwacza skupia się na rodzie Wyvernspur i wciągniętej w wydarzenia bardce Olive Ruskettle.

Giogioni Wyvernspur to trefniś, obibok i ladaco w rodzinie Wyvernspur. Kiedy z rodzinnej krypty zostaje skradziony artefakt nazywany ostrogą wyverna, to Giogioni zostaje nominowany przez rodzinę na osobę odpowiednią do odnalezienia go (bardziej z...

Bardzo, hm, pocieszna książka. Powolne, spokojne tempo, bohaterowi, których jednych się lubi drugich już nie tak bardzo (aczkolwiek powieść jest opisana takim językiem, że nawet ci żli nie stwarzają takiego wrażenia). Giogio, gamoniowaty, o golebim sercu mlodzian poznaje powoli tajemnicę swojego rodu, a pomaga mu w tym jego wybranka Cat, a takze znana z pierwszejczęści halflinka-bardka notabene w którymś momencie zmieniona w osiołka :). Odprężyłem się, czytając tę książkę.

Bardzo, hm, pocieszna książka. Powolne, spokojne tempo, bohaterowi, których jednych się lubi drugich już nie tak bardzo (aczkolwiek powieść jest opisana takim językiem, że nawet ci żli nie stwarzają takiego wrażenia). Giogio, gamoniowaty, o golebim sercu mlodzian poznaje powoli tajemnicę swojego rodu, a pomaga mu w tym jego wybranka Cat, a takze znana z pierwszejczęści...

Ostroga wywerna, coś więcej niż zwykły śmieć, od piętnastu pokoleń gnijąca w krypcie.. i ma się o tym przekonać Giogi Vyvernspur (swoją drogą, adekwatne nazwisko, nie ma co). Znany z porpzedniej części mężczyzna, choć występował raczej epizodarnie, niż jakoś poważnie, zyskał sobie nawet moją sympatię swoją nieporadnością. W tej książce poznajemy go lepiej.

Akurat na czas, kiedy wraca z wypraw po świecie, by dowiedzieć się, że owa ostroga... została skradziona. I to nie przez byle kogo a... jeśli czytaliście poprzednią część, to nie, nie przez Olive, choć ta bardka przewija się przez karty powieści nader często. Jeśli nie czytaliście, nie oszczędzę wam przyjemności płynącej z tej szybkiej rozrywki. Szybkiej, bo autorzy trzymają poziom. jasne, sytuacje bywają infantylne i absurdalne, momentami pozbawione jakiegokolwiek sensu, ale... całokształcie ksiązka nie nuży, ale zaskakuje co strona. Podobało mi się też przedstawienie bohaterów: spokojnego wuja, apodyktycznej ciotki, kuzynostwa o różnych charakterach: zakochanych i dumnych rodziców oraz rodzeństwa, gdzie to brat jest "tą silniejszą" stroną. Wyjaśnienie zachowań w finale okazuje się nader trafną analizą psychologiczną.

Sama lektura jest przyjemna, lekka i intrygująca. Poszukiwania tytułowego "ostroga", kontakty ze strażniczką krypty i nieumarłymi, likantropia. Poznanie rodu Wyvenspurów, magia, tajemnica, miłośći... osiołek. Tak! Dokładnie tak! Osiołek! który zresztą w kieszeni (tak) ma coś ważnego. Motyw z osiołkiem był dla mnie o tyle absurdalny, co genialny, i wręcz momentami ocierałam łzę rozbawienia.

Smaczku dodaje sama Olive i Kamień Poszukiwacza, tytuł całej trylogii w końcu. O ile sam kamień jest zrozumiały, tak bardka... Bardka po prostu jest. Jako swoista siła napędowa, równoważnia dla wielu kwesti i element rozśmieszający. Jest tajemnica, jest potężny przeciwnik, jest piękna kobbieta, i są wszystkie czynniki niezbędne, by opowieść ze świata Zapomnianych Krain po prostu była dobra.

Zachęcam i polecam.

http://kaginbox.blox.pl/2016/05/Ostroga-wywerna.html

Ostroga wywerna, coś więcej niż zwykły śmieć, od piętnastu pokoleń gnijąca w krypcie.. i ma się o tym przekonać Giogi Vyvernspur (swoją drogą, adekwatne nazwisko, nie ma co). Znany z porpzedniej części mężczyzna, choć występował raczej epizodarnie, niż jakoś poważnie, zyskał sobie nawet moją sympatię swoją nieporadnością. W tej książce poznajemy go lepiej.

Akurat na czas,...

Kate Novak, Jeff Grubb w książce Ostroga wywerna kon­ty­nu­ują histo­rię z wcze­śniej­szej książki. Jest to drugi tom try­lo­gii poszu­ki­wa­cza. I cho­ciaż nie spo­tkamy się w tej książce z Alias, poznamy dal­sze losy innych boha­te­rów wcze­śniej­szej czę­ści. Przede wszyst­kim hal­fiń­skiej bardki — Olive Rusket­tle.
Osiołki
Cóż mi naj­bar­dziej spodo­bał się motyw osiołka, czy też może osioł­ków. Cho­ciaż głów­nie miało to zwią­zek z tym, że książka Kate Novak i Jeff Grubb — Ostroga wywerna przy­po­mniała mi osiołka z gry, który nazy­wał Farra czy Far­rah jakoś tak. To był bar­dzo ważny osio­łek ponie­waż niósł w swo­ich sakwach mają­tek godny króla.
Rów­nież osio­łek w Ostro­dze wywerna ma w swo­jej sakiewce coś bar­dzo cennego.
Oczy­wi­ście oprócz osioł­ków, zarówno mądrych jak i obda­rzo­nych mniej­szą inte­li­gen­cją, jest też magia, intryga i miłość. Czyli rze­czy, które mają naj­lep­sze kla­syczne powieści.
Prawdę powie­dziaw­szy tak do połowy książki nie mogłem się wczuć w opo­wia­daną histo­rię, ale już od połowy czy­tało mi się ją znacz­nie lepiej. Chyba cho­dzi o to, że pierw­sza część to głów­nie pozna­wa­nie wąt­ków całej histo­rii i rodziny Wyvern­spur.
Histo­ria rodu
Histo­ria rodziny Wyvern­spur jest bar­dzo istotna dla całej książki, gdyż główny wątek opo­wie­ści krąży dookoła pamiątki rodzin­nej jaką jest tytu­łowa ostroga wywerna.
I jak się pew­nie domy­ślasz pamiątka jest magiczna i jacyś źli ludzie będą ją chcieli wyko­rzy­stać do nie­cnych celów, a dobrzy będą sta­rać się ich powstrzy­mać. To w wiel­kim skró­cie fabuła tej opo­wie­ści, ale na takiej fabule powstało wiele cie­ka­wych ksią­żek. I ten opis w nawet 1% nie opi­suje wszyst­kich wąt­ków i całej historii.
Dla­tego, jeśli chcesz dokład­niej poznać histo­rię rodu Wyvern­spur i dowie­dzieć się jakie magiczne wła­ści­wo­ści ma ostroga wywerna musisz sam prze­czy­tać dokład­niej o tym w książce.
http://magiaksiazek.pl Magia książek - blog o książkach

Kate Novak, Jeff Grubb w książce Ostroga wywerna kon­ty­nu­ują histo­rię z wcze­śniej­szej książki. Jest to drugi tom try­lo­gii poszu­ki­wa­cza. I cho­ciaż nie spo­tkamy się w tej książce z Alias, poznamy dal­sze losy innych boha­te­rów wcze­śniej­szej czę­ści. Przede wszyst­kim hal­fiń­skiej bardki — Olive Rusket­tle.

Osiołki

Cóż mi naj­bar­dziej spodo­bał się motyw...