Słaba książeczka...

Zapomniałem, że czytałem chore ilosci fantasy za dzieciaka, pora je pododawac... Przeczytałem trochę książek w młodości :) . To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Słaba książeczka...

Zapomniałem, że czytałem chore ilosci fantasy za dzieciaka, pora je pododawac... Przeczytałem trochę książek w młodości :) . To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Historia tomu trzeciego toczy się w Tethyrze. Arilyn pracuje tutaj na zlecenie gildii zabójców - jest jej niekwestionowanym mistrzem. Kiedy otrzymuje zadanie wykradnięcia pewnego przedmiotu od emerytowanego zabójcy, w jego skarbcu znajduje śpiącą elfkę - okazuje się ona być Zoastrią - przodkinią Arilyn, której cień również znajduje się w mieczu...

Kiedy Danilo wraca do Waterdeep przy użyciu magicznego pierścienia, Arilyn otrzymuje podobne zadanie od dwóch potężnych mocy: od Harfiarzy i do Amlaruil - królowej Evermeet - leśne elfy Tethiru muszą zostać uratowanie i w ostateczności przeniesione przez magiczną bramę do Evermeet.

Arilyn jednak podchodzi do zadania po swojemu. Jak? Jakie sojusze zawiąże? Czy Księżycowa Klinga stanie na wysokości zadania, pomimo tego, że poprzedni właściciel miecza wciąż żyje?

Tego co potrzeba każdej książce z D&D to krasnolud :) Dodaj jednego krasnoluda do historii i już masz zabawną, ciekawą historię :) Książka oprócz zwrotów akcji, które czasem przewidywalne, a czasem nie, odkrywa kolejne cechy magicznego miecza i systematyzuje naszą wiedzę o nim. Uczestniczymy w rozwoju Arilyn, jej wątpliwościach, jej wahaniach i jej rozbiciu na elfią i ludzką naturę. Książka wciąga, a wyżej wymieniony krasnolud dodatkowo ją ubarwia i okrasza nietuzinkowym humorem.

Historia tomu trzeciego toczy się w Tethyrze. Arilyn pracuje tutaj na zlecenie gildii zabójców - jest jej niekwestionowanym mistrzem. Kiedy otrzymuje zadanie wykradnięcia pewnego przedmiotu od emerytowanego zabójcy, w jego skarbcu znajduje śpiącą elfkę - okazuje się ona być Zoastrią - przodkinią Arilyn, której cień również znajduje się w mieczu...

Kiedy Danilo wraca do...

Lekko, łatwo, przyjemnie i naiwnie kończymy opowieść o Arilyn Księżycowej Klindze. Trzy części, w mojej opinii, niepotrzebnie rozdzielone na trzy osobne tomy, opowiadają ostatecznie zgrabną, lekką i przyjemną historię widzianą z różnych perspektyw a rozgrywającą się w tym samym czasie.
Owszem, wciąz jest naiwność, wciąż niektóre postacie przedstawione są tak po łebkach i papierowo, ale w całokształcie czyta się lekko i przyjemnie. Autorka ma zdecydowanie lekki styl, i nie przeczę temu. Za to ją lubię. Jest plastyczna, prosta, łatwa i przyjemna i kojarzy się z przygodami, kiedy D&D królowało.
Z pewnością nie raz jeszcze sięgnę po tą pozycję, choćby po to, by sobie przypomnieć, że istnieją autorzy, którzy nawet romans mogą opisać tak subtelnie, że wręcz niezauważalnie na tle poważniejszych spraw..

Lekko, łatwo, przyjemnie i naiwnie kończymy opowieść o Arilyn Księżycowej Klindze. Trzy części, w mojej opinii, niepotrzebnie rozdzielone na trzy osobne tomy, opowiadają ostatecznie zgrabną, lekką i przyjemną historię widzianą z różnych perspektyw a rozgrywającą się w tym samym czasie.
Owszem, wciąz jest naiwność, wciąż niektóre postacie przedstawione są tak po łebkach i...

W tej części cyklu dowiadujemy się, co miało miejsce równolegle do przygód Danila, gdy on i Arilyn zmuszeni byli się rozstać w mało delikatny (głównie za sprawą pół-elfki) sposób.

O dziwo, "Srebrne cienie" w moim odczuciu nie uplasowały się na lepszym miejscu od "Pieśni elfa". Być może dlatego, że w książce zabrakło Danila, bez którego postać Arilyn wyraźnie traci. Mimo iż staje ona przed trudnymi wyzwaniami i nie może znaleźć dla siebie miejsca, tkwiąc pomiędzy dwoma nieprzychylnie nastawionymi do jej statusu i pochodzenia światami, na łamach kart wydaje się dziwnie pusta i odpychająca. Jej emocje nie są wystarczająco prawdziwe, a właśnie to tworzy magiczną nić, łączącą bohatera książki z czytelnikiem. Brak ten nie sprzyja fabule, która "idzie, bo musi". A szkoda, bo motyw walki z leśnym ludem, chociaż popularny, daje spore pole do popisu.

Jedno zasługuje na duży plus, a mianowicie sposób, w jaki autorka opisuje sceny zbliżeń bohaterów (dla zniechęconych faktem ich istnienia pociecha: wcale nie ma tego wiele). Uczyniła z tego swego rodzaju sztukę, bowiem momenty te nie rażą dennymi sformułowaniami, jakich wiele w romansach klasy C.

W tej części cyklu dowiadujemy się, co miało miejsce równolegle do przygód Danila, gdy on i Arilyn zmuszeni byli się rozstać w mało delikatny (głównie za sprawą pół-elfki) sposób.

O dziwo, "Srebrne cienie" w moim odczuciu nie uplasowały się na lepszym miejscu od "Pieśni elfa". Być może dlatego, że w książce zabrakło Danila, bez którego postać Arilyn wyraźnie traci. Mimo iż...

Lepsza od poprzednich dwóch pod kątem fabularnym, ale napisana tak samo po łebkach.

Lepsza od poprzednich dwóch pod kątem fabularnym, ale napisana tak samo po łebkach.

fajna wciągająca fabuła

fajna wciągająca fabuła