Książka dość długo czekała na swoją kolej. Kiedyś miałam okazję przeczytać Trylogię różaną tej autorki, która bardzo mi się podobała. W kryminale radzi sobie Pani Donnelly też nieźle.
Książkę czyta się bardzo szybko, sama akcja prowadzona jest bez zbędnych opisów.
Bohaterowie są wyraziści i interesujący. Josephine czasami denerwująca lecz podobała mi się jej dociekliwość. Bardzo polubiłam Fay.
Mały minusik za to, że za wcześnie domyśliłam kto za wszystkim stoi oraz kim jest Mary.

Książka dość długo czekała na swoją kolej. Kiedyś miałam okazję przeczytać Trylogię różaną tej autorki, która bardzo mi się podobała. W kryminale radzi sobie Pani Donnelly też nieźle.
Książkę czyta się bardzo szybko, sama akcja prowadzona jest bez zbędnych opisów.
Bohaterowie są wyraziści i interesujący. Josephine czasami denerwująca lecz podobała mi się jej dociekliwość....

[recenzja z bookstagrama @slizgonka.czyta]

🌻| „Czyń, co należy uczynić."

Josephine to dama z dobrego i bogatego domu. Zawsze marzyła, by pisać, jednak wie, iż nie jest to coś, czym powinna trudzić się kobieta. Do czasu, gdy odkrywa, że niedawna śmierć jej ojca nie była wypadkiem, przez co przy okazji poznaje przystojnego reportera Eddiego...

Książka ta trafiła w moje ręce całkowicie przypadkowo. Nie mogłam jednak oprzeć się niskiej cenie, w jakiej ją dorwałam, szczególnie że była na mojej TBR, a zdaje się, że kac po książkach z serii Jak podejść Rozpruwacza dalej mi doskwiera 🙈

Zacznę od Jo. Cóż, mam tendencję do przewracania oczami, kiedy główna bohaterka podejmuje głupie czy naiwne decyzje, w tym przypadku "bo tak wypada". Starałam się jednak zrozumieć, że jest to przecież XIX wiek, ona została tak wychowana i bądź co bądź jest młoda (i naiwna). Mimo wszystko jakoś nawet ją polubiłam. Może nie należy do moich ulubionych bohaterek, ale z pewnością miło spędziłam z nią czas 😊

Eddie był fajną odskocznią – troszczył się o Jo, aczkolwiek nie aż za bardzo; dawał jej wybór (choć oczywiście wolał, by nie pakowała się w żadne możliwe kłopoty),którego tak bardzo potrzebowała, a zarazem wahał się przed pokazaniem dziewczynie, że poza tą jej bajkową bańką jest inaczej. I to mnie urzekło 😍

Ogólnie uważam, że "Płytkie Groby" są bardzo fajną książką. Przyjemnie się ją czyta i mnie osobiście akcja pod koniec trochę wbiła w fotel (choć przyznam, że miałam co do tego pewnie podejrzenia). Mimo wszystko ciężko było mi się oderwać od historii Jo i Eddiego i gdyby nie obowiązki, na pewno zbyt często bym się z nimi nie rozstawała... choć pewnie wtedy czułabym niedosyt, przeczytałabym bowiem tę książkę definitywnie za szybko 😆

[recenzja z bookstagrama @slizgonka.czyta]

🌻| „Czyń, co należy uczynić."

Josephine to dama z dobrego i bogatego domu. Zawsze marzyła, by pisać, jednak wie, iż nie jest to coś, czym powinna trudzić się kobieta. Do czasu, gdy odkrywa, że niedawna śmierć jej ojca nie była wypadkiem, przez co przy okazji poznaje przystojnego reportera Eddiego...

Książka ta trafiła w moje...

Tę książkę kupiłam już ponad rok temu, ale zabrałam się za nią dopiero ostatnio I nie żałuję.

Bardzo polubiłam Jo chociaż momentami była wkurzająca i nie potrafiłam zrozumieć niektórych jej działań, dostrzegałam w niej wiele podobieństw do głównej bohaterki ,,Północy w Everwood " Marietty. Każda z nich chciała zawalczyć o siebie i musiała stanąć na przeciw rodzinie.

"Upór to tylko słowo. Słowo, którego używają inni, kiedy nie robisz tego czego chcą"

Może nie wszystko w tej książce było zaskakujące i nieprzewidywalne i pewnie mogłabym się przyczepić do wielu rzeczy, ale jestem po prostu zbyt zaślepiona tym jak bardzo pochłonęła mnie ta historia licząca prawie sześćset stron.

Bardzo podobała mi się relacja pomiędzy Jo, a Fay ich sytuacja z pozoru tak różna, a jednak mająca ze sobą tyle wspólnego dodawała ciekawego kontrastu pomiędzy światem bogactw, a dzielnicami biedy.

Zakończenie niestety mnie nie usatysfakcjonowało chyba liczyłam na coś bardziej cukierkowego.🙈

Tę książkę kupiłam już ponad rok temu, ale zabrałam się za nią dopiero ostatnio I nie żałuję.

Bardzo polubiłam Jo chociaż momentami była wkurzająca i nie potrafiłam zrozumieć niektórych jej działań, dostrzegałam w niej wiele podobieństw do głównej bohaterki ,,Północy w Everwood " Marietty. Każda z nich chciała zawalczyć o siebie i musiała stanąć na przeciw rodzinie.

"Upór...

Bardzo dobra pozycja. Dawno nie trafiłam na coś tak dobrego. Wątek kryminalistyczny prowadzony w dobrym tempie, naprawdę trzeba było się koncentrować niemal na każdej stronie, na istotnych szczegółach, bo było ich wiele. Książka dopracowana na tip - top. Relacja między głównymi bohaterami prowadzona świetnie, nie za szybko nie za wolno i co najważniejsze - niezwykle wiarygodnie jak na tamte realia.
Duży plus za umiejscowienie akcji w Nowym Jorku w XIX wieku. Zachowania bohaterów, ich motywacje, sytuacja kobiet w tamtejszych czasach, dopiero rozwijająca się medycyna sądowa - autorka przedstawiła genialny, realistyczny opis tego wszystkiego.
Charakterne postaci, zapadające w pamięć. Jo nie jest typową damą w opresji. To odważna dziewczyna, o silnym poczuciu sprawiedliwości, znacznie wybiegająca sposobem myślenia poza swoje czasy, potrafiąca krytycznie myśleć. W chwilach zwątpienia nie poddaje się i prze do przodu, mocno zmotywowana, by doprowadzić swoje śledztwo do końca.
Eddie to młody dziennikarz, skrzywdzony przez świat, ciężko doświadczony przez życie. Biedny chłopak, który pomaga Jo w śledztwie wraz ze swoim przyjacielem, Oskarem. Eddie to człowiek i czynu, i słowa. Troszczy się o Jo, co przychodzi z trudem, bo Jo to bardzo niespokojny duch. Ich uczucie rozwija się powoli, jest zakazane, bo nieakceptowane przez znaczące rody Nowego Jorku. Bo jak to tak - spadkobierczyni fortuny o czystej krwi z biednym dziennikarzem?
Idea czystości krwi rodów jest tutaj mocno podkreślana i podobało mi się porównywanie jej do rozmnażania psów Babuni - to brutalne porównanie, ale tak rzeczywiście to wyglądało. Nic wtedy się tak nie liczyło. Małżeństwo to był interes, dziewczyny były po prostu sprzedawane, by zostać czyjąś żoną.

Najbardziej podobała mi się postać Fay i jak jej historia została świetnie wpleciona w główny wątek morderstwa. Wszystko było bardzo dobrze przemyślane, a od ostatnich 50 stron nie można było się oderwać. Nawiązanie w treści książki do tytułu to również coś, co uwielbiam.
Lubię trafiać na takie perełki.
Plus okładka jest naprawdę przepiękna.

Bardzo dobra pozycja. Dawno nie trafiłam na coś tak dobrego. Wątek kryminalistyczny prowadzony w dobrym tempie, naprawdę trzeba było się koncentrować niemal na każdej stronie, na istotnych szczegółach, bo było ich wiele. Książka dopracowana na tip - top. Relacja między głównymi bohaterami prowadzona świetnie, nie za szybko nie za wolno i co najważniejsze - niezwykle...

Zastanawia mnie, czemu o tej pozycji nie jest głośno, bo historia naprawdę jest na poziomie. Bohaterowie są wyraziści i niewyidealizowani, każdy szczegół ma znaczenie, a ówczesne realia świetnie oddane i dopracowane. Śledztwo toczy się idealnym rytmem, nie ma miejsca na nudę, a poza głównym tematem - tajemniczą śmiercią ojca głównej bohaterki - mamy również miejsce na wątki romantyczne oraz problemy rodzinne. Podoba mi się przedstawienie traktowania kobiet, które w tamtych czasach było naprawdę koszmarne, i jak bohaterka musiała się z tym mierzyć. Naprawdę warto, nie tylko dla wielbicieli kryminałów.

Zastanawia mnie, czemu o tej pozycji nie jest głośno, bo historia naprawdę jest na poziomie. Bohaterowie są wyraziści i niewyidealizowani, każdy szczegół ma znaczenie, a ówczesne realia świetnie oddane i dopracowane. Śledztwo toczy się idealnym rytmem, nie ma miejsca na nudę, a poza głównym tematem - tajemniczą śmiercią ojca głównej bohaterki - mamy również miejsce na wątki...

Świetna książka! Chociaż brakowało mi dokończenia jednej relacji na koniec. Pierwszy raz czytałam książkę ze starym motywem i wcale nie była ciężka do czytania. Zdecydowanie polecam.

Świetna książka! Chociaż brakowało mi dokończenia jednej relacji na koniec. Pierwszy raz czytałam książkę ze starym motywem i wcale nie była ciężka do czytania. Zdecydowanie polecam.

Wydaje mi się, że książkę “Płytkie groby” autorstwa Jennifer Donnelly kupiłam z pół roku temu w Biedronce. Sklep czasami wrzuca książki po dziesięć złotych i wtedy można kupić ciekawe pełnowymiarowe wydania powieści. Trochę sobie książka przeleżała na półce i zabrałam się za nią kilka dni temu, by skończyć czytanie w naprawdę ekspresowym tempie.
Akcja książki rozgrywa się w Nowym Yorku około 1890 roku, gdzie w dzielnicy dobrych domów i znakomitych rodzin mieszka Jo Montfort. Dziewczyna ma jasno nakreśloną przez rodzinę przyszłość, która opiera się głównie na odpowiednim kandydacie na męża i wychowanie gromadki dzieci, jednak Jo ma dość niepokorny i ciekawski charakter. Gdy jest w szkole dociera do niej przykra informacja; niestety jej ojciec nieuważnie czyści broń, która wystrzela, a głowa rodziny ginie na miejscu. Młoda kobieta ma ogromny problem, by uwierzyć w taką wersję wydarzeń, ponieważ jej ojciec od lat obchodził się w bronią. Jej pytania rozkręcają lawinę wydarzeń, których nawet ona nie jest w stanie przewidzieć.
Moim głównym problemem z książkami, których akcja osadzana jest w tych latach jest to, że nienawidzę, gdy kobiety traktowane są gorzej od mężczyzn. Tutaj niestety jesteśmy w kręgu “dobrych” rodzin, gdzie o córkach decydują ojcowie lub matki i kilkukrotnie mój poziom irytacji wzrósł do takiego stopnia, że musiałam odłożyć książkę na moment i ochłonąć. Tylko nie chciałabym żeby ktoś odniósł wrażenie, że “Płytkie groby” mi się nie podobały, bo bawiłam się świetnie podczas czytania powieści.
Uwielbiam główną bohaterkę i całą drogę, którą przeszła od początku książki do zakończenie. Sam pomysł i wykonanie super, choć gdzieś tam w połowie zaczęłam się domyślać jak autorka poprowadzi zakończenie, choć jedno rozwiązanie sprawy pobocznej było naprawdę zaskakujące.
Myślę, że naprawdę warto zabrać się za tę książkę.

Wydaje mi się, że książkę “Płytkie groby” autorstwa Jennifer Donnelly kupiłam z pół roku temu w Biedronce. Sklep czasami wrzuca książki po dziesięć złotych i wtedy można kupić ciekawe pełnowymiarowe wydania powieści. Trochę sobie książka przeleżała na półce i zabrałam się za nią kilka dni temu, by skończyć czytanie w naprawdę ekspresowym tempie.
Akcja książki rozgrywa się...

Udało mi się wygrać tę książkę. W maju 2017 roku... Czyli przeleżała sobie u mnie na regale około 1600 dni, zanim zasłużyła na moje zainteresowanie... Ale może dobrze, że się tak stało, bo właśnie w ostatnich latach odkryłam, jak bardzo lubię książki rozgrywające się w XIX wieku, a szczególnie te, których akcja dzieje się w latach 1800 - 1890.

Nie powiem, żebym wybitnie polubiła główną bohaterkę (albo w ogóle bohaterów... Jedynie moją natychmiastową sympatię zyskał Oskar - pracownik kostnicy...).

Josephine z jednej strony żywo interesowała się kwestiami jakie nie przystoją młodej damie i wykazywała olbrzymie pokłady dociekliwości i inteligencji, ale z drugiej była tak NAIWNA... Ale to chyba po prostu kwestia dobrze napisanej postaci. Bo jednak Jo, to dziewczyna żyjąca w XIX wieku, kiedy to kobieta powinna być ładną i pustą lalką, ot akcesorium dla mężczyzny... I tu "pikanterii" dodawały jeszcze wszystkie teksty 'Babuni', którą ja nazywałam O WIELE GORZEJ czytając tę książkę... Miałam ochotę zakleić każde słowo Babunia i na jego miejsce wstawić chociażby 'BABSZTYL'... (Czytuję bardzo dużo książek, ale tak NATYCHMIASTOWĄ nienawiścią do jakiejś postaci, zapałałam dopiero 3 raz w życiu...) A jak jeszcze ten BABSZTYL zaczął się rozwodzić nad szerokością bioder jakiejś bohaterki i porównał ją do zdrowej jałówki... to aż mi ciśnienie skoczyło...

Pod względem akcji, książka mnie jakoś wybitnie nie zaskoczyła. Od samego początku wiedziałam, kto okaże się mordercą i również 'dlaczego' nie było dla mnie zdziwieniem, ale mimo tego książkę się dosłownie pochłaniało, strona po stronie!

Jedynie gdzie dałam się zaskoczyć? To na ZAKOŃCZENIU... Nie spodziewałam się takiej formy zakończenia... Jest to książka z gatunku YA, więc zakładałam, że dostanę tu ładne i "żyli długo i szczęśliwie"... A tu jednak nie... Oczywiście zakończenie jest pozytywne, ale nie spodziewałam się, że będzie ono tak urwane i poniekąd otwarte... Aż musiałam sprawdzić, czy to na pewno pojedyncza powieść, czy może wyszedł do niej jakiś ciąg dalszy z kolejnymi przygodami Jo, Eddiego, Oskara i Fey... Ale nie. To już koniec-koniec.

Udało mi się wygrać tę książkę. W maju 2017 roku... Czyli przeleżała sobie u mnie na regale około 1600 dni, zanim zasłużyła na moje zainteresowanie... Ale może dobrze, że się tak stało, bo właśnie w ostatnich latach odkryłam, jak bardzo lubię książki rozgrywające się w XIX wieku, a szczególnie te, których akcja dzieje się w latach 1800 - 1890.

Nie powiem, żebym wybitnie...

Bardzo fajna książka. Łatwo się ją czyta i czytelnik wpada między salony, piękne jedwabne suknie i pijackie śmierdzące meliny z innych czasów. Główny złoczyńca jest dość oczywistym wyborem, ale cała reszta wątków mile zaskakuje. Ciekawska i naiwna główna bohaterka porywa swoim uporem i dorównuje niejednemu policjantowi z opowieści kryminalnych.

Bardzo fajna książka. Łatwo się ją czyta i czytelnik wpada między salony, piękne jedwabne suknie i pijackie śmierdzące meliny z innych czasów. Główny złoczyńca jest dość oczywistym wyborem, ale cała reszta wątków mile zaskakuje. Ciekawska i naiwna główna bohaterka porywa swoim uporem i dorównuje niejednemu policjantowi z opowieści kryminalnych.

Bardzo fajna historja opowiadajaca o młodej kobiecie która miała wolnosci chodzio o to było jej mówione co ma robic a jej zecie sie zmieniło po stracie ojca .Poznała prawdziwa przyjaciułke i poczuła smak miłosci .Historja fajna wciagajaca .,zabawna i przenosi nas w iny czas .Polecam przeczytaci bo warto .

Bardzo fajna historja opowiadajaca o młodej kobiecie która miała wolnosci chodzio o to było jej mówione co ma robic a jej zecie sie zmieniło po stracie ojca .Poznała prawdziwa przyjaciułke i poczuła smak miłosci .Historja fajna wciagajaca .,zabawna i przenosi nas w iny czas .Polecam przeczytaci bo warto .