Wehikuł czasu prosto w wiek XIX. Żałosne i straszne jednocześnie.

Wehikuł czasu prosto w wiek XIX. Żałosne i straszne jednocześnie.

Bardziej przystępna i życiowa niż inna książka pani Ireny, o której opinię niedawno tu napisałam. Zawiera więcej porad, które mogą okazać się przydatne w codziennym życiu, jednak nie zabrakło też lekkiego oderwania od naszej rzeczywistości, stąd ocena "połowiczna".

Bardziej przystępna i życiowa niż inna książka pani Ireny, o której opinię niedawno tu napisałam. Zawiera więcej porad, które mogą okazać się przydatne w codziennym życiu, jednak nie zabrakło też lekkiego oderwania od naszej rzeczywistości, stąd ocena "połowiczna".

Przede mną kolejna książka którą udało mi się przeczytać w jeden dzień. Nie piszę tego by się chwalić. Chcę zwrócić uwagę na to, że te moje jednodniówki przynoszą mi wiele rozczarowania. Na co dzień, lubię się delektować książką, co więc powoduje, że innym pozycjom poświęcam tak mało czasu? W wielu przypadkach na starcie czuję brak chemii. Czemu więc wtedy się spasuje? Trzymam się żelaznej zasady. Nie recenzuje dzieła, którego nie skończyłam.
⬇
,,Jak zostać damą?'' to poradnik, który ma na celu przybliżyć nam zasady savoir-vivre'u. Zakupiłam go bo byłam pod wrażeniem zasad jakie wpajane były dziewczynom w programie @projektlady_tvn. Po przeczytaniu tej książki, doszłam do jednego ważnego wniosku. Mimo dobrego wychowania jakie wyniosłam z domu, damą nigdy nie zostanę. Pilnowanie swojego zachowania zwyczajnie w świecie by mnie zmęczyło. Rób to, nie rób tego. Czuję się wtedy pozbawiona wolności.
PS. Brak umiejętności wynikających z tej książki nie powoduje, że czuję się gorsza!!! Ode mnie 4/10

Przede mną kolejna książka którą udało mi się przeczytać w jeden dzień. Nie piszę tego by się chwalić. Chcę zwrócić uwagę na to, że te moje jednodniówki przynoszą mi wiele rozczarowania. Na co dzień, lubię się delektować książką, co więc powoduje, że innym pozycjom poświęcam tak mało czasu? W wielu przypadkach na starcie czuję brak chemii. Czemu więc wtedy się spasuje?...

Przyjemnie się czytało, zwłaszcza, że obie autorki to osoby, które cenię i znam z innych dokonań.

Zacznę od tego, że książka wydania jest przecudownie, papier pachnie, jest bielutki, okładka twarda, przyjemna, kartki przewraca się bez problemu. Układ graficzny w środku także nienaganny, jestem zachwycona.

Czytało się szybko, myślę, że godzina wystarczy na przeczytanie wszystkiego od deski do deski.
Niektóre z rad nie są dla każdego, mnie osobiście nie przydadzą się rady dotyczące przyjęć, bo ich zwyczajnie nie wydaję, zawsze spotykam się ze znajomymi na mieście, pewnie jest to związane z tym, że nie gotuję.
To samo z rozmową o pracę, nie wszystkie rady są dla każdego, jestem programistką i gdybym na rozmowę o pracę poszła ubrana jak zaleca autorka, raczej nie zostałabym przyjęta, a już na pewno wzbudziłabym ubaw rekruterek.

Rady są prawdziwe, ponadczasowe i myślę sobie, że większość faktycznie czyni z nas damy. Co do niektórych mam wątpliwości, ale zazwyczaj drobne, co to znaczy, że prawdziwa dama nigdy nie wygląda sexy? Nie mówię tu oczywiście o bardzo wyzywających strojach, ale co np. z dopasowanymi sukienkami? Sama w nich nie chodzę, ale często widuję w nich kobiety, które dla mnie wyglądają sexy, a jednocześnie elegancko, z klasą.

Bardzo, ale to przebardzo podobają mi się rady dotyczące dzieci i "panowania" nad nimi, autorki radzą aby mieć na względzie inne osoby, ich uczucia, fakt, że niekoniecznie chcą one słuchać krzyków obcych dzieci. Ja notorycznie zmieniam miejsce w restauracjach, żeby obok takich nie siedzieć, tragedia zaczyna się, kiedy dzieci biegają, podręcznik wyraźnie karci rodziców, którzy pozwalają dzieciom na zbytnią swobodę w miejscach publicznych. Na plus.

Na minus dwie rzeczy, jedna moim zdaniem żenująca. Idąc na rozmowę o pracę warto wyprostować włosy, jeśli się kręcą. Rozumiem, że natura nie uczyniła mnie damą z powodu moich baranków? Czy autorki nie wzięły pod uwagę tego, że niektórzy nie używają tego bestialskiego narzędzia niszczącego włosy, bo nie potrzebują, nie chcą, kochają skręt swoich włosów? Jestem porażona tym stwierdzeniem. Ciężej, ale jednak kędziorki także można jakoś wygładzić, zrobić koka/kucyka. Druga sprawa - kolczyki, jak mamy dziurki, trzeba je czymś zakryć. Bzdura, te w nosie też? A czym mamy zakryć? Malutkimi wkrętkami, najlepiej perłami. Kompletny nonsens. Jasne, nie wieczorowe wiszące cekiny mam na myśli, ale może np. kolczyki normalnej wielkości? Autorki twierdzą też, że ciężko dobrać kolczyki do oprawek okularów, co jest bzdurą.

Niemniej jednak bardzo podoba mi się ta książka i polecam każdemu.

Przyjemnie się czytało, zwłaszcza, że obie autorki to osoby, które cenię i znam z innych dokonań.

Zacznę od tego, że książka wydania jest przecudownie, papier pachnie, jest bielutki, okładka twarda, przyjemna, kartki przewraca się bez problemu. Układ graficzny w środku także nienaganny, jestem zachwycona.

Czytało się szybko, myślę, że godzina wystarczy na przeczytanie...

Podeszłam do książki ze sporym entuzjazmem, ale nieco się rozczarowałam. W rozdziale o organizowaniu przyjęcia książka jest nieco oderwana od rzeczywistości. Myślę, że zwykły zjadacz chleba nie organizuje takich domowych bankietów. Rozumiem jednak idee omówienia owego aspektu. Nadto, autorki zaznaczają na każdym kroku, że pieniądze nie są wyznacznikiem bycia damą. Tutaj się zgadzam, bo w istocie nie są. Niestety, czytając książkę odnosi się czasami nieco inne wrażenie... Na przykład rozdział o plaży dotyczący jedzenia na kocu: dama powinna wrócić na obiad do restauracji (tzn. nie powinna zbyt dużo jedzenia ze sobą zabierać),ale "jeśli jednak koniecznie chcesz zabrać ze sobą jedzenie, to...". No cóż, jeżeli dama nie ma pieniędzy na kolejny posiłek w restauracji, to chyba nie powinna się głodzić. Stwierdzenie "jeśli jednak koniecznie chcesz" ewidentnie pokazuje, że autorki chyba nie do końca wierzą w to, że pieniądze nie są wyznacznikiem i sugerują, że dama powinna je posiadać, aby zaspokoić takie przyjemności. Niemniej, książka jest napisana w przyjemny sposób, szybko i przyjemnie się ją czyta. Niestety zawiera sporo banałów.

Podeszłam do książki ze sporym entuzjazmem, ale nieco się rozczarowałam. W rozdziale o organizowaniu przyjęcia książka jest nieco oderwana od rzeczywistości. Myślę, że zwykły zjadacz chleba nie organizuje takich domowych bankietów. Rozumiem jednak idee omówienia owego aspektu. Nadto, autorki zaznaczają na każdym kroku, że pieniądze nie są wyznacznikiem bycia damą. Tutaj się...