Tym zbiorkiem otwierałam równe 2 lata temu swoją przygodę z katalogowaniem książek 🌞 Chodził za mną już od dłuższego czasu, a reread tylko utwierdził mnie w konieczności przyznania mu jeszcze jednej gwiazdki w ocenie.
Przyjemna to była lektura - momentami przesłodzona, ckliwa, ale świąteczna aura nakazuje wybaczać to i owo, czy nie? Z oczu polało się trochę słonej wody, to nie wstyd.
Powiew starych, dobrych czasów, z jedyną taką energią, bez technologicznego przepychu (KIEDYŚ TO BYŁO)... Stetryczała Oliwia poczuła się utulona ❤

Tym zbiorkiem otwierałam równe 2 lata temu swoją przygodę z katalogowaniem książek 🌞 Chodził za mną już od dłuższego czasu, a reread tylko utwierdził mnie w konieczności przyznania mu jeszcze jednej gwiazdki w ocenie.
Przyjemna to była lektura - momentami przesłodzona, ckliwa, ale świąteczna aura nakazuje wybaczać to i owo, czy nie? Z oczu polało się trochę słonej wody, to...

Najbardziej podobało mi sześć opowiadań, które oceniłabym na sześć gwiazd: "Symfonia zmysłów" Dominiki Stec, "Wizyta" Ewy Ostrowskiej, "Wigilia dla Iskarioty" Zofii Mossakowskiej, "Pralinki pani Hoppe" Iwony Menzel, "Miotła, ścierka i Boże Narodzenie" Manueli Kalickiej i "Po drugiej stronie okna" Ireny Matuszkiewicz. Reszta była okrutnie nieciekawa, a najgorsze były opowiadania wszystkich panów!

Najbardziej podobało mi sześć opowiadań, które oceniłabym na sześć gwiazd: "Symfonia zmysłów" Dominiki Stec, "Wizyta" Ewy Ostrowskiej, "Wigilia dla Iskarioty" Zofii Mossakowskiej, "Pralinki pani Hoppe" Iwony Menzel, "Miotła, ścierka i Boże Narodzenie" Manueli Kalickiej i "Po drugiej stronie okna" Ireny Matuszkiewicz. Reszta była okrutnie nieciekawa, a najgorsze były...

„Opowieści wigilijne” to zbiór 14 opowiadań autorów wydawnictwa Prószyński i Spółka, którzy swego czasu byli (niektórzy ciągle są) bardzo popularni na polskim rynku wydawniczym. Każdy miał napisać utwór związany z tym najpiękniejszym i najbardziej klimatycznym świętem w roku pozostając charakterystycznym dla swojego stylu literackiego. Wyszło zaskakująco ciekawie, bo różnorodnie. Przy okazji czytelnik ma możliwość „przetestowania” nieznanych mu pisarzy, co być może poskutkuję sięgnięciem bo inne ich utwory lub wprost przeciwnie – wiadomo, rzecz gustu.

Zanim zdecydowałam się w końcu sięgnąć po tę książkę-prezent, przeczekała na mojej półce kilka lat. Niestety znaczący wpływ na ten fakt miały dość niepochlebne opinie na portalu – teraz, po przeczytaniu dość dla mnie niezrozumiałe, a może ta książka po prostu czekała na swój czas i ten nadszedł dopiero w tym roku?

„Opowieści wigilijne” nie są typową świąteczną książką pełną lukru jak na pierniczkach i na pewno rozczarują tych, którzy nastawiali się na sielankowe pełne blasku opowieści spod choinki pełnej prezentów. W przeważającej większości opowiadań czas Wigilii to tylko pretekst – punkt odniesienia – by poruszyć zupełnie inne - ważne i trudne tematy jak np. śmierć bliskiej osoby, samotność w rodzinie, związki partnerskie, bezdomność, uzależnienia czy starość. I paradoksalnie mimo, że nie emanują radością, a wprost przeciwnie – są dość smutne i wzruszające, to jednak naładowują pozytywnie i skłaniają do refleksji. Myślę, że z jednej strony czytelnik może się cieszyć, iż nie popełnił w swoim życiu błędów jakie opisują autorzy i też utwierdzić się w przekonaniu, że nigdy tak podle by nie postąpił. Poza tym większość chyba będzie mogła docenić to, co ma i cieszyć się tym – kto wie, może po przeczytaniu tych opowiadań – bardziej dogłębnie, prawdziwie i szczerze? Niektóre opowieści mogą być również bardzo inspirujące i być może wprowadzą do domów czytelników nowe warte kultywowania rytuały, które z czasem przerodzą się w tradycję?

Moja nową tradycją stanie się teraz bez wątpienia przeczytanie w grudniu przynajmniej jednej „świątecznej” książki. Jest to bardzo przyjemne wprowadzenie do tego wyjątkowego i długo oczekiwanego czasu w roku. Polecam każdemu, a w szczególności tym zabieganym, którym przez natłok obowiązków głównie zawodowych umyka wiele pięknych i „magicznych” momentów.

„Opowieści wigilijne” to zbiór 14 opowiadań autorów wydawnictwa Prószyński i Spółka, którzy swego czasu byli (niektórzy ciągle są) bardzo popularni na polskim rynku wydawniczym. Każdy miał napisać utwór związany z tym najpiękniejszym i najbardziej klimatycznym świętem w roku pozostając charakterystycznym dla swojego stylu literackiego. Wyszło zaskakująco ciekawie, bo...

Osobiście zawiodłam się na tej książce - lubię baśnie, lubią optymistyczne wigilijne opowieści i tego się spodziewałam po tytule. Choć doskonale wiem, że życie to nie bajka, a Wigilia, jak każdy inny dzień, może być nie wesoła a smutna, a nawet tragiczna.
W tych opowiadaniach było smutku i tragedii jak na moje potrzeby za dużo. Nie jest to zła książka, autorzy stanęli na wysokości zadania, ale mi się nie podobała.

Osobiście zawiodłam się na tej książce - lubię baśnie, lubią optymistyczne wigilijne opowieści i tego się spodziewałam po tytule. Choć doskonale wiem, że życie to nie bajka, a Wigilia, jak każdy inny dzień, może być nie wesoła a smutna, a nawet tragiczna.
W tych opowiadaniach było smutku i tragedii jak na moje potrzeby za dużo. Nie jest to zła książka, autorzy stanęli na...

Książka po przeczytaniu której nie pamiętam treści. Lekka, łatwa i przyjemna. Nie zawsze o to chodzi w literaturze, ale te opowiadania zostały napisane właśnie tak i właśnie po to. Żeby nie obciążać umysłu, ale dostarczać rozrywki.
Książka niestety nierówna, są opowiadania dobre, są i słabsze.

Książka po przeczytaniu której nie pamiętam treści. Lekka, łatwa i przyjemna. Nie zawsze o to chodzi w literaturze, ale te opowiadania zostały napisane właśnie tak i właśnie po to. Żeby nie obciążać umysłu, ale dostarczać rozrywki.
Książka niestety nierówna, są opowiadania dobre, są i słabsze.

Takie sobie te opowiadania bez wiekszych rewelacji i malo klimatyczne jak na swieta.
Sen Gaspara i Wieczerza wigilijna wogole mi sie nie podobaly. Reszta opowiadan moze byc.

Takie sobie te opowiadania bez wiekszych rewelacji i malo klimatyczne jak na swieta.
Sen Gaspara i Wieczerza wigilijna wogole mi sie nie podobaly. Reszta opowiadan moze byc.

Niby już Boże Narodzenie dawno za nami i zbliża się Wielkanoc, ale dla wyzwania postanowiłam przeczytać tą antologię.

"Opowieści wigilijne" to zbiór opowiadań różnych autorów, których akcja dzieje się w Wigilię.

Jakoś nie miałam czasu zebrać się przed świętami Bożego Narodzenia, ale to nie przeszkodziło mi czytając książkę z powrotem poczuć ten nastrój.

Opowiadania skłaniają do myślenia, refleksji nad ludzkimi problemami i życiem. Próżno tu szukać optymizmu, niektóre opowiadania są smutne i przygnębiające. Pokazują, że nie dla wszystkich święta to czas radości.

Opowiadania różne tak jak i różni autorzy. Mi najbardziej przypadło do gustu opowiadanie" Wigilia dla Iskarioty". Humorystyczne, ciepłe i przyprawiające o dobry humor. Doskonale odzwierciedlające świąteczny nastrój. Reszta była raczej przeciętna, ale to moja skromna ocena. Myślę jednak, że każdy znajdzie coś dla siebie.

Niby już Boże Narodzenie dawno za nami i zbliża się Wielkanoc, ale dla wyzwania postanowiłam przeczytać tą antologię.

"Opowieści wigilijne" to zbiór opowiadań różnych autorów, których akcja dzieje się w Wigilię.

Jakoś nie miałam czasu zebrać się przed świętami Bożego Narodzenia, ale to nie przeszkodziło mi czytając książkę z powrotem poczuć ten nastrój.

Opowiadania...

Ogółem - książka warta przeczytania, ale i 'ale' się znajdzie. Niektóre opowiadania są świetne i wciskają się w pamięć, inne już nie tak dobre. Znalazło się nawet jedno, przez które nie mogłam przebrnąć. Trochę byłam zaskoczona, że wiele smutku w opowiadaniach, co skłoniło mnie do refleksji czy naprawdę ludzie tak nie lubią świąt?

Ogółem - książka warta przeczytania, ale i 'ale' się znajdzie. Niektóre opowiadania są świetne i wciskają się w pamięć, inne już nie tak dobre. Znalazło się nawet jedno, przez które nie mogłam przebrnąć. Trochę byłam zaskoczona, że wiele smutku w opowiadaniach, co skłoniło mnie do refleksji czy naprawdę ludzie tak nie lubią świąt?

Opowiadania, które przenoszą człowieka już w nastrój świąteczny, wigilijny. Tak różne jak sami autorzy, a zarazem tak podobne, bo wszystkie dotyczące świat.Magiczne, niepowtarzalne i świetne. I w dodatku ta różnorodna mieszanka nie stwarza obrazu niezwykłych, wyidealizowanych świąt, anie zbyt pesymistycznego obrazu. Obrazy nakreślone są w taki sposób, że ludzie są praktyczne namacalni.

Opowiadania, które przenoszą człowieka już w nastrój świąteczny, wigilijny. Tak różne jak sami autorzy, a zarazem tak podobne, bo wszystkie dotyczące świat.Magiczne, niepowtarzalne i świetne. I w dodatku ta różnorodna mieszanka nie stwarza obrazu niezwykłych, wyidealizowanych świąt, anie zbyt pesymistycznego obrazu. Obrazy nakreślone są w taki sposób, że ludzie są...

„Opowieści wigilijne” to zbiór 14 opowiadań, których akcja rozgrywa się głównie w czasie Wigilii. Pojawiają się również liczne retrospekcje. Autorzy poruszyli takie tematy jak: śmierć, samotność, bezdomność, niepełnosprawność, starość, zapracowanie, choroba w rodzinie, alkoholizm, zdrada, strach przed odpowiedzialnością, egoizm, chciwość. Myślę, że każdy znajdzie w tym zbiorze coś dla siebie, choć poziom utworów jest bardzo zróżnicowany. Osobiście poleciłabym trzy:
Janusz Leon Wiśniewski „Narodziny”
Marek Harny „Wigilie Kaskadera”
Zofia Mossakowska „Wigilia dla Iskarioty”.

Zebrane w zbiorze opowieści nie są zbyt budujące, a poruszane tematy - dosyć smutne, czasem nawet przygnębiające. Optymizmu jak na lekarstwo.

„Opowieści wigilijne” to zbiór 14 opowiadań, których akcja rozgrywa się głównie w czasie Wigilii. Pojawiają się również liczne retrospekcje. Autorzy poruszyli takie tematy jak: śmierć, samotność, bezdomność, niepełnosprawność, starość, zapracowanie, choroba w rodzinie, alkoholizm, zdrada, strach przed odpowiedzialnością, egoizm, chciwość. Myślę, że każdy znajdzie w tym...