Jestem nudziarą

Ładny język, ale fabuła wręcz banalna. Nic wartego zapamiętania

Ładny język, ale fabuła wręcz banalna. Nic wartego zapamiętania

Typowa Szwaja. Wizja szkoły jak z Musierowicz. Duzy minus za sposób podjęcia tematu narkotykow.

Typowa Szwaja. Wizja szkoły jak z Musierowicz. Duzy minus za sposób podjęcia tematu narkotykow.

Świetna powieść dla każdego z poczuciem humoru.

Świetna powieść dla każdego z poczuciem humoru.

Historia kobiety która choć tego nie planowała musi zostać polonistką. Już na początku zalicza potężna wtopę kompromitując się w barze przed swoimi nowymi uczniami. Ponadto jeden z ojców z jej klasy jest zdecydowanie interesujący tylko czy z tego może być coś więcej? Czy małolaty mogą dać się oczarować klasykami i co zrobić gdy na horyzoncie pojawia się kłopoty i narkotyki?

Historia kobiety która choć tego nie planowała musi zostać polonistką. Już na początku zalicza potężna wtopę kompromitując się w barze przed swoimi nowymi uczniami. Ponadto jeden z ojców z jej klasy jest zdecydowanie interesujący tylko czy z tego może być coś więcej? Czy małolaty mogą dać się oczarować klasykami i co zrobić gdy na horyzoncie pojawia się kłopoty i narkotyki?

"Jestem nudziarą" Moniki Szwaji to książka, która w sposób lekki i zabawny porusza tematy bliskie wielu kobietom. Historia opowiada o Agacie, trzydziestokilkuletniej nauczycielce, która postanawia odmienić swoje życie, wyjść z cienia i odnaleźć swoje prawdziwe "ja".

Przeczytałam tę książkę po raz pierwszy lata temu i postanowiłam do niej wrócić, aby sprawdzić, czy wciąż wywoła u mnie takie same emocje. Choć nie robi już na mnie takiego wrażenia jak kiedyś, nadal uważam ją za uroczo napisaną komedię, idealną na luźny letni dzień.

Szwaja ma niezwykły talent do tworzenia postaci, które są zarówno sympatyczne, jak i pełne humoru. Agata, mimo że na początku wydaje się być typową nudziarą, z każdym rozdziałem odkrywa przed czytelnikiem kolejne warstwy swojego charakteru, ukazując się jako kobieta pełna marzeń i pragnień.

Styl pisania Szwaji jest lekki i przystępny, a dialogi pełne błyskotliwego humoru, co sprawia, że książkę czyta się szybko i przyjemnie. Nie brakuje również zabawnych sytuacji i zaskakujących zwrotów akcji, które sprawiają, że trudno się od niej oderwać.

Choć może nie jest to literatura najwyższych lotów, "Jestem nudziarą" świetnie spełnia swoją rolę jako książka, która ma bawić i relaksować. To idealna lektura na letnie popołudnie, kiedy chcemy odpocząć i pośmiać się przy dobrej książce. Monika Szwaja potrafi sprawić, że nawet najbardziej prozaiczne sytuacje stają się zabawne i interesujące.

Podsumowując, "Jestem nudziarą" to lekka i przyjemna komedia, która mimo upływu lat nadal potrafi bawić i dostarczać czytelnikowi wiele radości. To książka, do której warto wrócić, by na nowo odkryć jej urok i przypomnieć sobie, że życie pełne jest niespodzianek, jeśli tylko pozwolimy sobie na odrobinę szaleństwa.

"Jestem nudziarą" Moniki Szwaji to książka, która w sposób lekki i zabawny porusza tematy bliskie wielu kobietom. Historia opowiada o Agacie, trzydziestokilkuletniej nauczycielce, która postanawia odmienić swoje życie, wyjść z cienia i odnaleźć swoje prawdziwe "ja".

Przeczytałam tę książkę po raz pierwszy lata temu i postanowiłam do niej wrócić, aby sprawdzić, czy wciąż...

Ta książka mogłaby nie mieć końca, gdy jej słuchałam, za każdym razem czułam się, jakby moja przyjaciółka opowiadała co u niej.

Ta książka mogłaby nie mieć końca, gdy jej słuchałam, za każdym razem czułam się, jakby moja przyjaciółka opowiadała co u niej.

To nie jest typ literatury ambitnej, po prostu rozrywka, ale z inteligentnym humorem i pełna pozytywnym emocji. Bardzo lubię :)

To nie jest typ literatury ambitnej, po prostu rozrywka, ale z inteligentnym humorem i pełna pozytywnym emocji. Bardzo lubię :)

Lubię inne książki autorki, np. seria o klubie dziewic - lekkie i przyjemne, przemycające poważniejsze problemy. Jednak ta tak średnio. Oczywiście wszystko od początku udaje się i składa idealnie wręcz i przewidywalnie (uczniowie ją pokochali, facet który jej się spodobał w barze jest ojcem ucznia itp.). Źle się ta książka zestarzała, czuć upływ czasu. Strasznie stereotypowa czasami. Nie pamiętam wielu przykładów, ale czułam zgrzyt przy niektórych rzeczach, np. przy żarcie i pomyśle przyjaciółek o otwarciu domu publicznego z uczennicami z liceum. Dziś by to nie przeszło.

Lubię inne książki autorki, np. seria o klubie dziewic - lekkie i przyjemne, przemycające poważniejsze problemy. Jednak ta tak średnio. Oczywiście wszystko od początku udaje się i składa idealnie wręcz i przewidywalnie (uczniowie ją pokochali, facet który jej się spodobał w barze jest ojcem ucznia itp.). Źle się ta książka zestarzała, czuć upływ czasu. Strasznie...

Błyskotliwa, humorystyczna, lekka lektura idealna żeby się zrelaksować <3

Błyskotliwa, humorystyczna, lekka lektura idealna żeby się zrelaksować <3

Fajna, taka dla relaksu, żeby nie myśleć. 😉 słuchałam audiobook i lektorka taka sobie, ale można się przyzwyczaić.

Fajna, taka dla relaksu, żeby nie myśleć. 😉 słuchałam audiobook i lektorka taka sobie, ale można się przyzwyczaić.