10 minut od centrum

Autorka napisała w przedmowie
:''Dziesięć minut od centrum nie oznacza konkretnego miejsca. Raczej stan ducha, relacje z ludźmi lub nastawienie do otaczającej rzeczywistości. Dla wielu oznacza porażkę lub karę. Dla mnie szansę, by okazać ludzką twarz". Podpisuję się obiema rękami pod ta mini-recenzją.
Autorka prezentuje nam kilka ciekawych osób: ludzi prostych, skromnych, czasem niewykształconych, nie radzących sobie w życiu. lecz żyjących godnie, mających w sobie ciepło, pogodę ducha. Czyni to z wielka empatią, zrozumieniem, subtelnością. Dziękuję.

Autorka napisała w przedmowie
:''Dziesięć minut od centrum nie oznacza konkretnego miejsca. Raczej stan ducha, relacje z ludźmi lub nastawienie do otaczającej rzeczywistości. Dla wielu oznacza porażkę lub karę. Dla mnie szansę, by okazać ludzką twarz". Podpisuję się obiema rękami pod ta mini-recenzją.
Autorka prezentuje nam kilka ciekawych osób: ludzi prostych, skromnych,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przykro mi, nie dałam rady. Zwykle nie odpuszczam w połowie, może to moja wina i powinnam być bardziej konsekwentna w czytaniu. Nie przepadam za zbiorem opowiadań, wolę powieści. Ponadto tematyka też mnie nie porwała.

Przykro mi, nie dałam rady. Zwykle nie odpuszczam w połowie, może to moja wina i powinnam być bardziej konsekwentna w czytaniu. Nie przepadam za zbiorem opowiadań, wolę powieści. Ponadto tematyka też mnie nie porwała.

Pokaż mimo to

Kojarzy mi się z piosenką Łony 'co to tak wyje'. Wyśmienita satyra na klasę średnią. Jej aspiracje, pragnienie prestiżu, nawet jeśli w istocie to tylko blichtr. Na jej pogardę wobec innego człowieka. Skłania do (auto) refleksji.

Kojarzy mi się z piosenką Łony 'co to tak wyje'. Wyśmienita satyra na klasę średnią. Jej aspiracje, pragnienie prestiżu, nawet jeśli w istocie to tylko blichtr. Na jej pogardę wobec innego człowieka. Skłania do (auto) refleksji.

Pokaż mimo to

Kocham tą książkę, czytam ją wciąż na nowo i zawsze mnie zachwyca oraz inspiruje.

Kocham tą książkę, czytam ją wciąż na nowo i zawsze mnie zachwyca oraz inspiruje.

Pokaż mimo to

Morze sarkazmu (hurrra!), rewelacyjna postac Stefana (choc niestety zbyteczne bledy ortograficzne, bo przeciez nie slychac czy ktos wypowiada 'h' czy 'ch') oraz jakze trafione w samo sedno chrzczenie sasiadow mianem Tychnowych. Opowiadania niby lekkie, bo i humoru pod dostatkiem, ale nie brakuje tez w nich refleksji, ktora przeradza sie w krzyk za czyms co nada sens zyciu. Bo jak dlugo mozna cieszyc sie plastikiem, blyskotkami czy pochlebstwami? No wlasnie. Brawa dla autorki.

Morze sarkazmu (hurrra!), rewelacyjna postac Stefana (choc niestety zbyteczne bledy ortograficzne, bo przeciez nie slychac czy ktos wypowiada 'h' czy 'ch') oraz jakze trafione w samo sedno chrzczenie sasiadow mianem Tychnowych. Opowiadania niby lekkie, bo i humoru pod dostatkiem, ale nie brakuje tez w nich refleksji, ktora przeradza sie w krzyk za czyms co nada sens zyciu....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka Izabeli Sowy to lekka, łatwa i przyjemna to historia zwykłych, normalnych ludzi mieszkających w sypialnianych osiedlach, fajny zbiór opowiadań, opowiadają o życiu prostych ludzi, o tym co ich cieszy i smuci.
Refleksyjna, dobra książka dająca do myślenia, skłaniająca do refleksji.
Zrelaksowała mnie, poprawiła nastrój czyta się błyskawicznie...naprawdę miła lektura.

Książka Izabeli Sowy to lekka, łatwa i przyjemna to historia zwykłych, normalnych ludzi mieszkających w sypialnianych osiedlach, fajny zbiór opowiadań, opowiadają o życiu prostych ludzi, o tym co ich cieszy i smuci.
Refleksyjna, dobra książka dająca do myślenia, skłaniająca do refleksji.
Zrelaksowała mnie, poprawiła nastrój czyta się błyskawicznie...naprawdę miła lektura.

Pokaż mimo to

Skończyły mi się wakacje ;) na które zabrałam całą górę książek i mam nadzieję, że zdołam się teraz uporać z górą opinii, a żadna przeczytana książka mi nie ucieknie. (Jeśli ucieknie to znaczy że nie była warta czytania).
Zacznę od końca, tzn od 10 minut od centrum, które jeszcze doczytuję i mam nadzieję, że jednak zdołam tę książkę skończyć.
To bardzo ciekawa książka nudna jak flaki z olejem - brzmi jak oksymoron? Nie w przypadku Izabeli Sowy. Nigdy nie byłam jej wielką fanką, jej sposób pisania mnie męczy, ale mimo to sięgam po jej książki, bo czasem pisze o interesujących sprawach, lubię od czasu do czasu (byle nie za często) popatrzeć na świat jej oczami. Seria owocowa była nawet strawna choć miałka, "Części intymne" nudne i nużące, Agrafka... nijaka, natomiast to...
Wiele razy byłam bliska oddania książki do biblioteki, niedoczytanej. Irytował mnie sposób pisania autorki, język, nudna, ciągnąca się akcja i to, że nic się w tej ksiażce nie działo. Nie umiałam "skleić się" z żadnym z bohaterów. Ich losy, czasem dramatyczne, nie wywołały we mnie zupełnie żadnych emocji.
Widziałam oczywiście, co chce pokazac autorka - pustą Joannę Wytworną i wartościowego karatekę Bogdana z zaburzonym poczuciem własnej wartosci, to że Joanna nie dorasta mu do pięt, on natomiast myśli, że nie dorasta jej - smutne, ale nie wywołało we mnie smutku. Kolejne opowiadanie, kolejna porcja znudzenia i irytacji.
A już pomysł by Stefan zwany Wieśniakiem mówił nieortograficznie uważam za najgłupszy pomysł na jaki mógł wpaść autor w ostatnim dziesięcioleciu. Ja naprawdę muszę bardzo kochać książki skoro zdecydowałam się przebrnąc przez ten koszmar i przeczytac tego potwora.(A kurczę, Stefan, to taka fajna postać, ma naprawdę duzo do przekazania czytelnikowi, ale przez jego nieortograficzny sposób mówienia, czytelnik zatrzymuje się na odcyfrowywaniu każdego kolejnego wyrazu zamiast słuchać tego, co Stefan mówi naprawdę. Zmarnowany potencjał!)
A zdecydowałam się doczytać książkę tylko dzięki temu, że złamałam swoją stałą zasadę i przeczytałam zakończenie. (Nie wiem czy nie pierwszy raz w życiu zrobiłam coś takiego.) I dopiero wtedy, gdy zrozumiałam do czego autorka zmierza, zaczęłam się cofać, by zobaczyć jak do tego doszło. Tylko dzięki tej metodzie nie umarłam z nudów podczas czytania i zdołałam wyłuskać ciekawe myśli (opakowane w taką porcję flaków z olejem, że naprawdę mam się za bohaterkę.)
Podsumowując - polecam wyłącznie badaczom. Ewentualnie masochistom. Jeśli ktoś chciałby z czytania mieć także trochę przyjemności - niech nawet po to nie sięga. A szkoda, bo to bardzo ciekawa książka ;)

Skończyły mi się wakacje ;) na które zabrałam całą górę książek i mam nadzieję, że zdołam się teraz uporać z górą opinii, a żadna przeczytana książka mi nie ucieknie. (Jeśli ucieknie to znaczy że nie była warta czytania).
Zacznę od końca, tzn od 10 minut od centrum, które jeszcze doczytuję i mam nadzieję, że jednak zdołam tę książkę skończyć.
To bardzo ciekawa książka nudna...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ładna ta Sowa.Przeciwstawiła sobie ludzi trochę zagubionych,dobrych,mało przebojowych , często wykorzystywanych ,z harpiami z korporacji, głuchych i ślepych na świat,za to odnoszących sukcesy.Poznaliśmy ludzi wspinających się po szczeblach kariery, gubiących po drodze siebie i takich, którzy z kariery zrezygnowali, by właśnie siebie odnaleźć.Była też dziewczyna z blokowiska marząca o lepszym jutrze,szczera, pracowita i pełna godności.Oczywiście cała sympatia pozostaje przy tych skromnych i cichych.Polecam.

Ładna ta Sowa.Przeciwstawiła sobie ludzi trochę zagubionych,dobrych,mało przebojowych , często wykorzystywanych ,z harpiami z korporacji, głuchych i ślepych na świat,za to odnoszących sukcesy.Poznaliśmy ludzi wspinających się po szczeblach kariery, gubiących po drodze siebie i takich, którzy z kariery zrezygnowali, by właśnie siebie odnaleźć.Była też dziewczyna z blokowiska...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zbiór opowiadań.
Tak niedaleko - tylko 10 minut drogi stąd, a tak daleko od siebie. Opowiadania o ludziach - prostych, przeciętnych, bogatych, biednych, ambitnych, miłych i nieco mniej. Portret współczesnego społeczeństwa.
Po przeczytaniu można się zastanowić kim MY naprawdę jesteśmy. Który bohater to Ja? Ile mamy twarzy i kim dla siebie nawzajem jesteśmy?
Dziś pokazuje to oblicze, by jutro okazać się zupełnie kimś innym.
Opinia brzmi może trochę patetycznie, bo wbrew pozorom opowiadania są po prostu obrazkami naszej codziennej rzeczywistości. Prostymi obrazami.
Polecam

Zbiór opowiadań.
Tak niedaleko - tylko 10 minut drogi stąd, a tak daleko od siebie. Opowiadania o ludziach - prostych, przeciętnych, bogatych, biednych, ambitnych, miłych i nieco mniej. Portret współczesnego społeczeństwa.
Po przeczytaniu można się zastanowić kim MY naprawdę jesteśmy. Który bohater to Ja? Ile mamy twarzy i kim dla siebie nawzajem jesteśmy?
Dziś pokazuje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawe opowiadania i dobre pióro Izabeli Sowy, warto przeczytać choć nie widać podobieństwa do serii "owocowej".

Ciekawe opowiadania i dobre pióro Izabeli Sowy, warto przeczytać choć nie widać podobieństwa do serii "owocowej".

Pokaż mimo to