Powiecie (napiszecie),takich książek o zaginięciu dziecka, śledztwie jest mnóstwo. Ale to tylko pozory. Bowiem Dziewięć dni jest inne. Nie ukrywam, rozpoczynając lekturę przeżyłam spore zaskoczenie (na plus oczywiście). Nawet opis na okładce nie zapowiada takiego rozwoju wypadków, tak fantastycznej lektury.

Książka wciągnęła mnie od pierwszego rozdziału. Jest bowiem doskonale napisana, akcja jest umiejętnie podkręcona, a całość bardzo, bardzo rzeczywista. Przy czym historię poznajemy z relacji dwóch osób - samej Rachel i policjanta prowadzącego śledztwo. Dodatkowo autorka zastosowała kilka bardzo ciekawych zabiegów, jak np. przytaczanie reakcji społeczeństwa, przypadkowych dla zainteresowanych ludzi na całą historię. Szok do czego ludzie są zdolni. To co opisuje Macmillan jest o wiele gorsze od kubłów pomyj w komentarzach, które przelewają się codziennie w sieci. Chociażby dla tego wątku, dla kwestii hejtu w sieci, zła jakie może wyrządzić, wzajemnej, rosnącej ludzkiej nienawiści, warto te książkę przeczytać. Ale nie tylko z tego powodu.

Obie postaci narratorów są doskonale nakreślone, autorka mistrzowsko oddała ciężar odpowiedzialności, jaką dźwigały one na swoich barkach. Zarówno dla matki dziecka, jak i policjanta tytułowe dziewięć dni z różnych względów były koszmarem.

Bardzo dobrze ukazane są psychologiczne zmiany i wewnętrzne walki narratorów, ale także szczegóły policyjnego dochodzenia, które śledzimy krok po kroku.

Przyznam się, iż w końcowej fazie lektury przeżyłam wielkie zaskoczenie. Ale nic nie zdradzę.

Zachęcam za to do sięgnięcia po książkę. Doskonała, mocna, brutalna, oburzająca pozycja, która dodatkowo jest bardzo oryginalnie skonstruowana. Niecierpliwie czekam na kolejną książkę autorki. 😃😃👍👍👍

Powiecie (napiszecie),takich książek o zaginięciu dziecka, śledztwie jest mnóstwo. Ale to tylko pozory. Bowiem Dziewięć dni jest inne. Nie ukrywam, rozpoczynając lekturę przeżyłam spore zaskoczenie (na plus oczywiście). Nawet opis na okładce nie zapowiada takiego rozwoju wypadków, tak fantastycznej lektury.

Książka wciągnęła mnie od pierwszego rozdziału. Jest bowiem...

Czegoś mi zabrakło. Ale opowieść całkiem ciekawa.

Czegoś mi zabrakło. Ale opowieść całkiem ciekawa.

Jestem na nie i ... jestem na tak. Trochę tak naokoło Autorka prowadziła nas do finału. Akcja rozwijała się bardzo powoli. Trzeba było około 300 stron, żeby nabrała tempa.
Nie podobały mi się wstawki w postaci raportów, stenogramów z sesji terapeutycznych, wybijały mnie z rytmu, poza tym nie były specjalnie interesujące. Jeśli dodać do tego brak akcji, to... foch gotowy. I tu właśnie jestem na nie. W drugiej części, kiedy akcja znacznie przyśpieszyła, można było płynąć już na fali aż do końca. I tu jestem na tak. Ogólnie " Dziewięć dni" zaliczam do "średniaków".

Jestem na nie i ... jestem na tak. Trochę tak naokoło Autorka prowadziła nas do finału. Akcja rozwijała się bardzo powoli. Trzeba było około 300 stron, żeby nabrała tempa.
Nie podobały mi się wstawki w postaci raportów, stenogramów z sesji terapeutycznych, wybijały mnie z rytmu, poza tym nie były specjalnie interesujące. Jeśli dodać do tego brak akcji, to... foch gotowy. I...

Rachel Jenner to kobieta, która popełniła jeden błąd, pozwoliła swojemu synowy na spacerze w lesie pobiec przed nią, młoda matka nie zdawała sobie wówczas sprawy że te chwilowe zniknięcie z oczu jej syna z paru chwil zmieni się w wiele dni. Benedicta Fincha tamtego dnia zaginął. ,,Dziewięć dni" to thriller psychologiczny z perspektywy matki, która straciła dziecko oraz policjanta zajmującego się sprawą zaginięcia tego chłopca. Gilly Macmillam stworzyła bardzo dobry i trzymający w napięciu debiut.

Rachel Jenner to kobieta, która popełniła jeden błąd, pozwoliła swojemu synowy na spacerze w lesie pobiec przed nią, młoda matka nie zdawała sobie wówczas sprawy że te chwilowe zniknięcie z oczu jej syna z paru chwil zmieni się w wiele dni. Benedicta Fincha tamtego dnia zaginął. ,,Dziewięć dni" to thriller psychologiczny z perspektywy matki, która straciła dziecko oraz...

'' Dziewięć dni '' , czy to dużo czy mało ? Pytanie raczej retoryczne , bo odpowiedzi jak sądzę byłyby bardzo , bardzo subiektywne . Pewne jest natomiast to że dziewięć dni czasami w zupełności wystarczy , by czyjeś życie rozpadło się na kawałki i aby nic już nie było takie jak przedtem . Młoda matka wychodzi z ośmioletnim synem i psiakiem na spacer do parku . Chodzą tak bardzo często po znajomych ścieżkach i miejscach . Gdy więc Benedict prosi o pozwolenie pobiegnięcia przodem do miejsca , gdzie do drzewa jest zawieszona lina do huśtania , matka godzi się bez wahania . Kiedy sama po kilku minutach dociera na miejsce nie ma tam ani synka , ani psa . Jeszcze niczego nie podejrzewa , jeszcze myśli że chłopiec się schował , jeszcze próbuje udawać że bawi się z nim w te '' chowanki '' . Ale to nie żarty , to już nie zabawa , to...porwanie . Tak zaczyna się ta debiutancka powieść Gilly Macmillan . Moim zdaniem to bardzo dobry debiut , autorka na ponad pięciuset stronach potrafi utrzymać napięcie i uwagę czytelników . Czyta się ją błyskawicznie . Postacie są klarowne i dobrze opisane . Pisarka porusza też kilka ważnych kwestii , jedną z nich jest na przykład bezduszność , małostkowość i głupota co poniektórych internautów , którym się wydaje że jak są teoretycznie anonimowi to już im wszystko wolno . Druga całkiem na czasie dyskusyjna sprawa , to rzetelność , uczciwość , empatia , a raczej jej brak , mediów . Polecam super napisana ❤️❗️

'' Dziewięć dni '' , czy to dużo czy mało ? Pytanie raczej retoryczne , bo odpowiedzi jak sądzę byłyby bardzo , bardzo subiektywne . Pewne jest natomiast to że dziewięć dni czasami w zupełności wystarczy , by czyjeś życie rozpadło się na kawałki i aby nic już nie było takie jak przedtem . Młoda matka wychodzi z ośmioletnim synem i psiakiem na spacer do parku . Chodzą tak...

Historia typowa, temat porwania dziecka pojawią się w wielu thrillerach. Nie zaskakuje też rozwiązanie. A jednak jest różnica, książka wciąga, głównie chyba przez sposób w jaki jest napisana i głównych bohaterów : śledczego i matkę którzy dla odróżnienia od typowych książek nie są idealni, genialni. Zwyczajni, popełniający błędy ludzie. Dobrze się czyta.

Historia typowa, temat porwania dziecka pojawią się w wielu thrillerach. Nie zaskakuje też rozwiązanie. A jednak jest różnica, książka wciąga, głównie chyba przez sposób w jaki jest napisana i głównych bohaterów : śledczego i matkę którzy dla odróżnienia od typowych książek nie są idealni, genialni. Zwyczajni, popełniający błędy ludzie. Dobrze się czyta.

Książkę czytałem pół roku, albo i dłużej. W końcu ją "wymęczyłem". Zapowiadała się dobrze, a potem było nieciekawie.

Książkę czytałem pół roku, albo i dłużej. W końcu ją "wymęczyłem". Zapowiadała się dobrze, a potem było nieciekawie.

Mam bardzo mieszane uczucia odnośnie historii zaginionego Bena. Z jeden strony bardzo ciekawie opisana historia, z perspektywy tylko dwóch bohaterów, matki Bena oraz prowadzącego śledzwo Jima Clemo. Ograniczenie opisu historii do dwóch perspektyw nadaje historii trochę rys reportażu lub może bardziej pamiętnika. Jednak z drugiej strony, jeśli przyjrzymy się historii to nic zaskakującego nas nie spotka. Zakończenie też nie stanowi niespodzianki dla czytelnika, ale nie będę zdradzać.
Ogólnie książkę bardzo dobrze się czytało, historia wciągnęła. Ale dla mnie bohaterowie byli za prości, brakowało mi trochę niespodziwanego "twistu" akcji, ale cóż może tak miało być, w końcu w rzeczywistości też rzadko spotyka się nieoczekiwane zakończenia.

Mam bardzo mieszane uczucia odnośnie historii zaginionego Bena. Z jeden strony bardzo ciekawie opisana historia, z perspektywy tylko dwóch bohaterów, matki Bena oraz prowadzącego śledzwo Jima Clemo. Ograniczenie opisu historii do dwóch perspektyw nadaje historii trochę rys reportażu lub może bardziej pamiętnika. Jednak z drugiej strony, jeśli przyjrzymy się historii to nic...

Znika chłopiec. Matka wychowuje go sama. Walka o dziecko, o jego odnalezienie. Żadna matka nie odpuści. Historia wciąga i się czyta. Niby mało możliwe, a jednak takie historie się zdarzają.

Znika chłopiec. Matka wychowuje go sama. Walka o dziecko, o jego odnalezienie. Żadna matka nie odpuści. Historia wciąga i się czyta. Niby mało możliwe, a jednak takie historie się zdarzają.

Świetna pozycja - ciekawa fabuła, bardzo emocjonalna treść, zaskakujace zakonczenie i sama prawda o tym jak szybko internet potrafi złamać i zniszczyć człowieka. Czytałam z zapartym tchem.

Świetna pozycja - ciekawa fabuła, bardzo emocjonalna treść, zaskakujace zakonczenie i sama prawda o tym jak szybko internet potrafi złamać i zniszczyć człowieka. Czytałam z zapartym tchem.