Perfekcyjna dziewczyna

Dobra historia, lecz brakuje jej rozwinięcia akcji. Przemyślane portrety psychologiczne bohaterów, jednak końcówka mnie trochę rozczarowała z uwagi na naiwność wątku. Zdecydowanie bardziej jest to powieść obyczajowa niż thriller trzymający w napięciu.

Dobra historia, lecz brakuje jej rozwinięcia akcji. Przemyślane portrety psychologiczne bohaterów, jednak końcówka mnie trochę rozczarowała z uwagi na naiwność wątku. Zdecydowanie bardziej jest to powieść obyczajowa niż thriller trzymający w napięciu.

Największą chyba zaletą tej książki są dylematy moralne i nieoczywiste wybory, których muszą dokonać bohaterowie. Kolejny raz kwestia sprawiedliwości, winy i zasłużonej kary stają się tematem, nad którym trzeba się pochylić i przemyśleć, tym bardziej, że dotyczą osób, które obdarzamy sympatią i oceniamy jako wartościowe i dobre. A skoro przestępstwo popełnia młoda dziewczyna o twarzy anioła, genialna pianistka i wrażliwa osoba, czytelnik staje przed interesującą konfrontacją z własnym sumieniem.

Największą chyba zaletą tej książki są dylematy moralne i nieoczywiste wybory, których muszą dokonać bohaterowie. Kolejny raz kwestia sprawiedliwości, winy i zasłużonej kary stają się tematem, nad którym trzeba się pochylić i przemyśleć, tym bardziej, że dotyczą osób, które obdarzamy sympatią i oceniamy jako wartościowe i dobre. A skoro przestępstwo popełnia młoda...

Perfekcyjna dziewczyna", to książka psychologiczno-obyczajowa, z dramatem kilku rodzin. Kryminału w niej tyle co kot napłakał, ale to dobra historia.

Co prawda nie powala, narody nie klękają, a jednak zaskakująco dobrze się ją czyta. Bardzo ciekawy pomysł na fabułę, który moim zdaniem mógłby być lepiej wykorzystany.

Zoe jako czternastoletnie dziewczę spowodowała wypadek samochodowy, w którym zginęły trzy osoby. Ponieważ była pod wpływem alkoholu i do tego nieletnia wyrokiem sądu trafia do poprawczaka.

W tym czasie małżeństwo jej rodziców się rozpada i każde z nich po swojemu dźwiga brzemię tego co się stało.

Mijają trzy lata od tych wydarzeń. Zoe wciąż próbuje na nowo odnaleźć się w życiu, w innym miejscu, wśród innych ludzi, ukrywając swoją przeszłość. Jest utalentowana muzycznie, uwielbia grę na fortepianie.

Wspierana i nieustannie motywowana przez matkę, ćwiczy grę, a muzyka staje się dla niej lekiem. Może nawet Marii bardziej zależy na rozwijaniu talentu córki, niż jej samej.

Zoe mieszka w nowy domu z nowym mężem matki, z nową rodziną. Malutką siostrzyczką i nastoletnim bratem który trafił jej się w wyniku zamążpójścia rodzicielki.

W dniu, w którym miał się odbyć jej koncert fortepianowy i który miał być nowym początkiem dochodzi do przykrego incydentu.

Na jaw wychodzą sekrety skrywane przez Zoe i matkę. W wyniku tego porywcza natura partnera Marii dochodzi do głosu. Przyrodni brat próbuje jej za wszelką cenę coś przekazać, a w domu dzieje się dziwnie.

Niestety jeszcze tej samej nocy Maria umiera... A wokół coraz więcej sekretów.
Narracja jest przedstawiona z perspektywy kilku osób. I to jest dużym plusem, ponieważ nadaje fabule ciekawszy odbiór. Trochę zawiodło mnie zakończenie, bo o ile całość snuła się spokojnie, czasami zbyt wolno, o tyle po szybkim wyjawieniu prawdy, nastąpiło jeszcze szybsze rozwiązanie sprawy, które nie przyniosło ze sobą żadnych emocji. Miałam wrażenie, że akcja została ucięta, a przecież mogłoby się tam jeszcze dziać.... kto czytał ten wie.
A -żyli długo i spokojnie jakoś do mnie nie przemawia .
Ja bym tam jeszcze nawywijała ;)

Perfekcyjna dziewczyna", to książka psychologiczno-obyczajowa, z dramatem kilku rodzin. Kryminału w niej tyle co kot napłakał, ale to dobra historia.

Co prawda nie powala, narody nie klękają, a jednak zaskakująco dobrze się ją czyta. Bardzo ciekawy pomysł na fabułę, który moim zdaniem mógłby być lepiej wykorzystany.

Zoe jako czternastoletnie dziewczę spowodowała wypadek...

Książka od Gilly Macmillan pt. „Perfekcyjna dziewczyna” jest to kryminał. Książka opowiada o młodej dziewczynie Zoe Maisey która nieświadomie popełniła przestępstwo. Spowodowała śmierć trzech nastolatków prowadząc pijana auto i rozwalając się. Poniosła karę i z czasem zostaje wolna. Dziewczyna ma ogromny talent muzyczny,który pielęgnowała latami dzięki swojej mamie,która motywowała ją do działania. Dziewczyna jednak nie potrafi się uwolnić od tego co zrobiła. Nie każdy jej to wybaczył. Nie każdy chce dla niej dobrze. Niektórzy chcą zniszczyć jej życie.✨ Moim zdaniem książka była napisana bardzo rozwlekle. Autorka chciała bardzo przeciągać sytuacje żeby napełnić czytelnika coraz to większymi emocjami. Fabuła z każdym rozdziałem robi się coraz ciekawsza. Bohaterzy są dobrze przedstawieni jednak mimo wszystko moim zdaniem autorka powinna opisać ich bardziej szczegółowo. Przyszywany brat Zoe-Lucas jest opisany bardzo skromnie,nie dowiadujemy się o nim tyle żeby zaspokoić ciekawość. Bohaterzy nie wzbudzili we mnie zbytniej sympatii. Prawie każdy z nich nadawał na tych samych falach niczym się nie wyróżniając. „Perfekcyjna dziewczyna” to ciekawa lecz nie porywająca książka. Czytało mi się ja bardzo lekko ale tak jak mówię była naprawdę mocno rozwlekana. Lektura z pewnością jednak pozostawi każdego z ważnymi przemyśleniami na niektóre tematy. Nie wiem jednak skąd wziął się tytuł książki. W opowiadaniu nie ma żadnego perfekcyjnego bohatera. Każdy ma coś za uszami,ma różne tajemnice,popełnione w życiu błędy które z czasem odkrywamy.✨ Podczas czytania też bardzo denerwowało mnie to,że co rozdział była prowadzona narracja ciągle przez kogoś innego. Bohaterów było sporo i można było się pomylić. Jeśli chodzi o zakończenie ,nie spodziewałam się takiego zwrotu sytuacji,zdziwiło mnie to✨ Ogólnie książka mi się podobała ale wątpię,że zapamiętam ją na długo…mimo wszystko zachęcam do przeczytania i do wyrobienia sobie własnej opinii.💚

Książka od Gilly Macmillan pt. „Perfekcyjna dziewczyna” jest to kryminał. Książka opowiada o młodej dziewczynie Zoe Maisey która nieświadomie popełniła przestępstwo. Spowodowała śmierć trzech nastolatków prowadząc pijana auto i rozwalając się. Poniosła karę i z czasem zostaje wolna. Dziewczyna ma ogromny talent muzyczny,który pielęgnowała latami dzięki swojej mamie,która...

Na początku nie przewidywałam, że aż tak bardzo mi się spodoba. Motyw związany z motylem był tajemniczy i zachwycający. Miałam wrażenie, że dobrze przewidziałam zakończenie, a jednak mi się nie udało.
Trafia do ulubieńców.

Na początku nie przewidywałam, że aż tak bardzo mi się spodoba. Motyw związany z motylem był tajemniczy i zachwycający. Miałam wrażenie, że dobrze przewidziałam zakończenie, a jednak mi się nie udało.
Trafia do ulubieńców.

Ta książka należy do jednego z moich ulubionych gatunków...tym z rozbudowanym tłem psychologicznym i mocno zarysowanymi postaciami dramatu.Jednak nie zachwyciła mnie...bohaterowie nie wzbudzili mojej sympatii...zakończenie naiwne.

Ta książka należy do jednego z moich ulubionych gatunków...tym z rozbudowanym tłem psychologicznym i mocno zarysowanymi postaciami dramatu.Jednak nie zachwyciła mnie...bohaterowie nie wzbudzili mojej sympatii...zakończenie naiwne.

Bardzo wciągająca i ciekawa książka. Dokładne opisy i myśli każdego z bohaterów sprawiały ze niesamowicie wczułam się w historie, jednak minus za zakończenie. Czuje niedosyt.

Bardzo wciągająca i ciekawa książka. Dokładne opisy i myśli każdego z bohaterów sprawiały ze niesamowicie wczułam się w historie, jednak minus za zakończenie. Czuje niedosyt.

Z autorką Gilly Macmillian miałam przyjemność spotkać się już przy thrillerze”Dziewięć dni”,który bardzo mi się z resztą podobał.Natomiast jeśli chodzi o ”Perfekcyjną dziewczynę”to niestety nie zapałałam do niej jakoś szczególną miłością.Nie jest to także typowy thriller a bardziej dramat-obyczajowy.Historię Zoe,utalentowanej dziewczyny z nastoletnimi problemami poznajemy stopniowo.Pomału wnikając w jej życie rodzinne.Dowiadujemy się,że Zoe jakiś czas temu spowodowałam tragiczny wypadek,w którym śmierć poniosło trojga innych nastolatków.Jej świat po tych wydarzeniach wywrócił się do góry nogami i już nie był taki sam jak przedtem.Matka dziewczyny pragnie chronić jej prywatność,więc o ich przyszłości nie powiedziała nawet swojemu obecnemu partnerowi.Ale sekret skrywany do tej pory przez najbliższych pewnego wieczoru,podczas muzycznego spektaklu Zoe wychodzi na jaw.Rodzinny koszmar rozbrzmiewa na nowo.A o północy jej matka była już martwa.Co się wydarzyło?Kto doprowadził do tej tragedii?
.
”Perfekcyjna dziewczyna”to ciekawa,choć nie porywająca historia z wnikliwą analizą bohaterów.Fabuła toczy się tu niespiesznie ukazując tragiczne wydarzenia,które rzutowały na całą dalszą przyszłość Zoe i jej rodziny.Nikt przecież nie jest prefekcyjny.Każdy przecież popełnia błędy,które pociągają za sobą niejednokrotnie nieszczęśliwe konsekwencje.Ta lektura skupiona była przede wszystkim na relacjach między członkami rodzinny i ich zachowaniu w odniesieniu do wydarzeń z przeszłości.Bowiem każdy z nich zabrał w niej istotny głos.Jednak pomimo tego zabrakło tu głębszych emocji i napięcia z elementem zaskoczenia.W kolejnej powieści autorki liczę na więcej.
.
https://www.instagram.com/rudy_lisek_czyta/

Z autorką Gilly Macmillian miałam przyjemność spotkać się już przy thrillerze”Dziewięć dni”,który bardzo mi się z resztą podobał.Natomiast jeśli chodzi o ”Perfekcyjną dziewczynę”to niestety nie zapałałam do niej jakoś szczególną miłością.Nie jest to także typowy thriller a bardziej dramat-obyczajowy.Historię Zoe,utalentowanej dziewczyny z nastoletnimi...

Gillian Macmillan jest powszechnie znaną autorką. Wydawała wiele bestsellerów. Które lądowały na wysokich miejscach na liście min. New Yorka Times’a. Przetłumaczono je na ponad 20 języków.
W opinii wielu ekspertów autorka jest niezwykle utalentowaną kobietą, a jej powieści są np. przez magazyn People uznane, jako „dopracowane, całkowicie uzależniające”.
Powieść „Perfekcyjna dziewczyna” też z pewnością się do takich zalicza.
Historia rozpoczyna się na pozór całkiem zwyczajnie. Zorganizowanym w kościele koncertem, w którym udział bierze zarówno główna bohaterka, Zoe Maisey, jak i Lucas.
Od samego początku da się wyczuć, że choć nie dzieje się nic niezwykłego, to atmosfera jest mroczna, a życie Zoe to jedna wielka tajemnica. Zwłaszcza, gdy na końcu jednego z „rozdziałów” Zoe podaje dokładny czas, kiedy zginie jej matka.
Kiedy zagłębiamy się w życie tej dziewczyny, niezwykle utalentowanej pianistki, odkrywamy, że jej rodzina chce być idealna. Perfekcyjna. A nie od dziś wiadomo, że to się po prostu nie sprawdza. W domu, w którym mieszka Zoe i Lucas panuje wiele zasad i norm, których należy bezwzględnie przestrzegać. Każde odstępstwo jest surowo karany. Tu każdy stara się jak może, by nie wychodzić poza wyznaczoną linię. Rodzice pragną, by ich dzieci były perfekcyjne w każdej sytuacji i w pełni poświęciły się karierze muzycznej. Ich obowiązkiem jest słuchać muzyki klasycznej przed snem.
Nie są jedynymi, którzy się o to starają. Matka Zoe, Maria, po pierwszym nieudanym małżeństwie, do którego z pewnością przyczynił się proces i kara dla jej córki, próbuje stworzyć drugi związek, znacznie bardziej udany. Stara się zarówno, by wystrój domu, posiłki, jak i relacje między domownikami były co najmniej poprawne. Studzi wszelkie awantury, unika kłótni i domowych burz.
To samo dotyczy jej siostry, Tess, która próbuje robić dobrą minę do złej gry. Nie odchodzi od uzależnionego męża, stara się go wspierać i tłumaczyć jego najgłupsze zachowania. Prawie wcale nie porusza drażliwego tematu, ani zbytnio nie podnosi głosu. Tak ją to wykańcza, że znajduje sobie kochanka, kogoś, an kim, jak jej się wydaje, może całkowicie polegać. I on odegra znaczącą rolę w całej tej sprawie.
Okazuje się jednak, że na tym perfekcyjnym, rodzinnym obrazku z biegiem czasu pojawia się coraz więcej rys.
Każdy z członków rodziny ma też przeszłość, o której wolałby jak najszybciej zapomnieć. Choć jak to z przeszłością bywa, lubi ona wracać i upominać się o swoje. I tak koncert, który rozpoczął się tak sielankowo w pierwszej scenie, zostaje zakłócony przez tajemniczego Toma Barlowa, który niejako stanie się motorem napędowym dalszej części powieści. To jego zachowanie i silny upór popchnie akcję we właściwą stronę i doprowadzi, czasem bezpośrednio, a czasem pośrednio, do kilku bardzo przykrych zdarzeń takich, jak śmierć matki Zoe, które zmienią życie dosłownie wszystkich bohaterów.
Dużo uwagi autorka poświęca również trudnej przeszłości kilku bohaterom i traumatycznym decyzjom, które nie raz musieli podjąć. Pokazuje również, że miało to wpływ na całe ich życie: teraźniejszość, przeszłość i przyszłość.
Ukazuje nam również, że perfekcja, w jakiej by nie występowała formie, jest szkodliwa dla ludzi. Tłamsi ich, wymusza na nich role, których te osoby nie chcą grac i popycha do okrutnych, szaleńczych czynów z powodu od wielu lat tłumionego gniewu i agresji. Historia Zoe i jej rodziny staje się dla nas swojego rodzaju przestrogą.
Relacje między głównymi i pobocznymi bohaterami są bardzo skomplikowane, często owiane w jakiejś części tajemnicą.
Rozdziały nie są ponumerowane. Został tu zastosowany ten sam zabieg, co min. w powieści George’a R.R Martina, gdzie każdy rozdział to opis uczuć i działań jednego z bohaterów, wrzuconego w wir zdarzeń.
To pozwala autorce na trzymanie czytelnika w ciągłym napięciu. Gdy zdarza się coś naprawdę ciekawego, co może przyspieszyć kolejne wydarzenia, przenosimy się do ciała następnego bohatera, by poznać jego wersję zdarzeń. A napięcie ciągle rośnie. To prosty, ale bardzo skuteczny zabieg mający na celu utrzymać uwagę czytelników i zachęcić ich do przewrócenia kolejnej strony, by sprawdzić, co wydarzyło się dalej. Stosuje go wielu autorów.
Powieść z pewnością spodoba się tym, którzy lubią połączenie kryminałów i thrillerów oraz osób, które lubią w zimny wieczór usiąść pod ciepłym kocem z kubkiem herbaty i wciągającą książką.
Poleca się do przeczytania.

Gillian Macmillan jest powszechnie znaną autorką. Wydawała wiele bestsellerów. Które lądowały na wysokich miejscach na liście min. New Yorka Times’a. Przetłumaczono je na ponad 20 języków.
W opinii wielu ekspertów autorka jest niezwykle utalentowaną kobietą, a jej powieści są np. przez magazyn People uznane, jako „dopracowane, całkowicie uzależniające”.
Powieść...

Do sensacji i kryminału troszkę jej brakuje. Osobiście umieściłabym ją jako obyczajówkę z wątkiem kryminalnym.
Czytało się lekko i przyjemnie.

Do sensacji i kryminału troszkę jej brakuje. Osobiście umieściłabym ją jako obyczajówkę z wątkiem kryminalnym.
Czytało się lekko i przyjemnie.