To druga książka Wojciecha Żukrowskiego, pierwsze były "Kamienne Tablice" - cóż czasy były takie, że wszędzie musiała być partia, jest więc i w "Plaży nad Styksem" ukryta w polityce. Choć temat główny nie jest ciekawy to jednak drugoplanowe kwestie można uznać za literackie. Przede mną jeszcze "Zapach psiej sierści".

To druga książka Wojciecha Żukrowskiego, pierwsze były "Kamienne Tablice" - cóż czasy były takie, że wszędzie musiała być partia, jest więc i w "Plaży nad Styksem" ukryta w polityce. Choć temat główny nie jest ciekawy to jednak drugoplanowe kwestie można uznać za literackie. Przede mną jeszcze "Zapach psiej sierści".

Są takie książki, które jak się je poleci i ktoś podchwyci, to później się człowiek musi tłumaczyć, dlaczego coś takiego polecał. Więc nie polecam. Ale i nie odradzam. Sam miałem taką jedną chwilę, kiedy zabawiłem się zgadywaniem, czy doczytam to do końca. To książka dla tych, którzy lubią, jak się sala wypełnia delegatami, trochę imprezowania i bajtlowania, można się przysiąść do jednego bohatera na chwilę, potem do innego, jak to na zjazdach i konferencjach. I przeżytkowa, właśnie tak. Jej anachroniczność daje się odczuć bardziej niż w dziełach o sto lat starszych. Może właśnie to jest jej atutem? W tle Rzym. I jest też o samotności...

Są takie książki, które jak się je poleci i ktoś podchwyci, to później się człowiek musi tłumaczyć, dlaczego coś takiego polecał. Więc nie polecam. Ale i nie odradzam. Sam miałem taką jedną chwilę, kiedy zabawiłem się zgadywaniem, czy doczytam to do końca. To książka dla tych, którzy lubią, jak się sala wypełnia delegatami, trochę imprezowania i bajtlowania, można się...

Młoda Polka zostaje wydelegowana na kongres pisarzy w Rzymie. Jest tu mnóstwo literatów z różnych państw, każda postać to pewien wątek wpleciony w główną opowieść. Poznajemy dokładnie nie tylko daną osobę, ale i sytuację kraju, z którego pochodzi. To jedna z tych książek, która w ogóle nie trafiła w mój gust. Bardzo przeszkadzała mi tu wszędobylska polityka.

Młoda Polka zostaje wydelegowana na kongres pisarzy w Rzymie. Jest tu mnóstwo literatów z różnych państw, każda postać to pewien wątek wpleciony w główną opowieść. Poznajemy dokładnie nie tylko daną osobę, ale i sytuację kraju, z którego pochodzi. To jedna z tych książek, która w ogóle nie trafiła w mój gust. Bardzo przeszkadzała mi tu wszędobylska polityka.