Wydawać by się mogło, że po przeczytaniu masy książek poruszających tematykę jednej z najsłynniejszych katastrof morskich, nie można już podejść do niej w inny sposób. Eric Fosnes Hansen pokazał, że można ją przedstawić z perspektywy legendarnej orkiestry, która pozostała na służbie do samego końca.
Dumny "Titanic" wyrusza w swój dziedziczy rejs do Nowego Jorku. 10 kwietnia 1912 roku w porcie w Southampton na jego pokład wsiada 7 muzyków orkiestry. Wśród nich jest Anglik Jason, Rosjanin Aleks, Francuz James, Irlandczyk James, Francuz Georges, Austriak Dawid, Włoch Petroniusz oraz nieznany z pochodzenia i Leo zwany "Spotem". Chociaż pochodzą z różnych krajów, na statku muszą tworzyć całość. Każdy z nich wiezie ze sobą swoją przeszłość, którą poznajemy wraz z upływem dni. Wiezie też plany i nadzieję na przyszłość. I tylko Petroniusz, ostrzeżony przed laty przez cygankę, ma złe przeczucia, co do finału wyprawy.
Wbrew pozorom, główni bohaterowie "Psalmu u kresu podróży" nie są autentycznymi postaciami, choć niewątpliwie autor wzorował się na prawdziwej orkiestrze grającej na "Titanicu". Niemniej ich historia wzrusza i porusza czytelników. Wiem, jak skończyli muzycy, znałam więc finał tej historii, a jednak było mi autentycznie szkoda każdego z nich. Zaskoczeniem była dla mnie końcowy utwór, który wybrzmiał na pogrążającym się w lodowatych wodach Oceanu Atlantyckiego transatlantyku. Jaki? Dowiecie się sięgając do lektury książki.

Wydawać by się mogło, że po przeczytaniu masy książek poruszających tematykę jednej z najsłynniejszych katastrof morskich, nie można już podejść do niej w inny sposób. Eric Fosnes Hansen pokazał, że można ją przedstawić z perspektywy legendarnej orkiestry, która pozostała na służbie do samego końca.
Dumny "Titanic" wyrusza w swój dziedziczy rejs do Nowego Jorku. 10 kwietnia...

Historia przedstawionych postaci jest dobrze skonstruowana i ciekawa. Jednak czytając kolejne rozdziały i zbliżając się do końca pojawiało się w mojej głowie pytanie "Kiedy wreszcie będzie ten Titanic?". Niestety okazało się, że prawie wcale go nie było. Ot krótka wzmianka na końcu. Byłem rozczarowany. Powiązanie bohaterów ze statkiem było symboliczne. Nie wniósł on nic do ich życia. Przyczynił się do ich śmierci ale to coś zupełnie innego. Można by opisać historię każdego z nich kończąc ją tragiczną śmiercią w jakikolwiek inny sposób.

Historia przedstawionych postaci jest dobrze skonstruowana i ciekawa. Jednak czytając kolejne rozdziały i zbliżając się do końca pojawiało się w mojej głowie pytanie "Kiedy wreszcie będzie ten Titanic?". Niestety okazało się, że prawie wcale go nie było. Ot krótka wzmianka na końcu. Byłem rozczarowany. Powiązanie bohaterów ze statkiem było symboliczne. Nie wniósł on nic do...

Kiedy usłyszałam, że znajoma ma w swojej biblioteczce książkę, która traktuje o muzykach ze słynnego Titanica wiedziałam, że muszę tę książkę przeczytać. Autor w swojej wyobraźni wykreował siedem niesamowicie ciekawych historii, które pozostawiają w czytelniku poczucie, że nie tylko filmowi Jack i Rose mieli swoje wielkie historie. Polecam każdemu, kto chce poświęcić choć trochę czasu na pochylenie się nad ludzkim losem.
"Obserwacje... Co za słowo! Smakowało jak podróże, odkrycia, rzeczywistość."

Kiedy usłyszałam, że znajoma ma w swojej biblioteczce książkę, która traktuje o muzykach ze słynnego Titanica wiedziałam, że muszę tę książkę przeczytać. Autor w swojej wyobraźni wykreował siedem niesamowicie ciekawych historii, które pozostawiają w czytelniku poczucie, że nie tylko filmowi Jack i Rose mieli swoje wielkie historie. Polecam każdemu, kto chce poświęcić choć...

,,Psalm u kresu podróży'' pozytywnie mnie zaskoczył. Szukałam odskoczni od typowych powieści fantasy, młodzieżówek czy paranormal romance. Przede wszystkim lekturę polecam ze względu na to, że jest to bardzo wartościowa pozycja. W ,,Psalmie'' znajdziemy historię nastoletniej miłości, tragedię rodzinną, dorastanie z mianem ,,cudownego dziecka'', przepowiednię przyszłości, a w końcu śmierć na pokładzie ,,Titanica'' - statku uchodzącego za jeden z najnowocześniejszych na początku XX w.
Powieść Hansena zawiera cztery historię oraz jeden list. Każdy z muzyków (po za Spotem, o którego miejscu zamieszkania nic nie wiadomo)pochodził z innego państwa, przez co ich opowieści były jeszcze ciekawsze. Autor oddał emocje towarzyszące bohaterom, znakomicie nakreślił ich portrety psychologiczne. Nie oszczędzał muzyków, podczas czytania dało się odczuć, że są oni tylko ludźmi, którzy kaleczą się, czy wpadają w rozpacz. Każda z historii była ciekawa i zajmująca. Pomimo, że bohaterzy zostali wymyśleni zdążyłam ich polubić i żałowałam, że skazani byli na tragiczną śmierć na pokładzie ,,Titanica.''
,,Wtedy ujrzeli niebo gwiaździste. Nie było na nim ani jednej chmurki. Tak tonął ,,Titanic.''
Pozycja godna polecenia. Książka doskonała do wykorzystania np. na maturze. Pozostawia po sobie refleksje.

,,Psalm u kresu podróży'' pozytywnie mnie zaskoczył. Szukałam odskoczni od typowych powieści fantasy, młodzieżówek czy paranormal romance. Przede wszystkim lekturę polecam ze względu na to, że jest to bardzo wartościowa pozycja. W ,,Psalmie'' znajdziemy historię nastoletniej miłości, tragedię rodzinną, dorastanie z mianem ,,cudownego dziecka'', przepowiednię przyszłości, a...

... aż nie wiem od czego zacząć. Nie czegoś takiego się spodziewałam.. ba, spodziewałam się czegoś kompletnie innego. Może dlatego, że jako osoba głęboko związana z historią Titanica, jego załogą, jak i wspomnianymi muzykami, sądziłam, że będzie to nawijanie całe 400 stron o ich "sielankowym" życiu na pokładzie tego pięknego transatlantyku. Jakże się myliłam!
10 kwietnia 1912 równo w południe z Southampton wypływa cud techniki, marzenie tylu ludzi, stworzone wyłącznie dzięki pracy ludzkich rąk. Titanic... jak to dumnie brzmi! Właśnie Titanic, złączył siedmiu nieznanych (w większości) sobie ludzi za sprawą jednej, tak z pozoru niewielkiej rzeczy. Muzyki, którą wszyscy kochali, która była przewodnikiem życia każdego z nich.
Czytelnik z pozoru (bohaterowie zresztą też) nie zdaje sobie sprawy, jak wiele łączy tych bohaterów. Każdy ma za sobą ciężkie, pełne wyrzeczeń życie, o którym tak bardzo chciałby zapomnieć. Każdego łączy niezapomniana miłość z młodości, niewybaczalny żal, jakieś poczucie winy za to, co zrobili lub czego nie zrobili w swoich "najpiękniejszych" latach życia.
Im dalej brniemy, poznajemy po kolei historię czterech z siedmiu muzyków - począwszy od opanowanego kapelmistrza, Jasona Cowarda, skończywszy zaś na ciut niezrównoważonym kontrabasiście, Petroniuszu Witt. Wbrew pozorm, historie te są do siebie bardzo podobne.
"Psalm u kresu podróży" ukazuje życie legendarnych muzyków (wymyślonych przez autora, należy zaznaczyć, ich prawdziwe nazwiska postanowił zostawić w spokoju) od drugiej strony, w klitce koło magazynu z ziemniakami.
Końcówka powieści... wywołała we mnie mieszane uczucia. Miałam wrażenie, jakby ktoś wyrwał ostatnie kartki książek, nie chcąc dopuścić do tego, bym ją do końca przeczytała. Pozostawia to pewien niedosyt, który będzie towarzyszył mi przez dłuższy czas.
Genialnie skomponowana powieść... co tu dużo mówić.

... aż nie wiem od czego zacząć. Nie czegoś takiego się spodziewałam.. ba, spodziewałam się czegoś kompletnie innego. Może dlatego, że jako osoba głęboko związana z historią Titanica, jego załogą, jak i wspomnianymi muzykami, sądziłam, że będzie to nawijanie całe 400 stron o ich "sielankowym" życiu na pokładzie tego pięknego transatlantyku. Jakże się myliłam!

10 kwietnia...

Interesująca i przepełniona nostalgią opowieść o życiu siedmiu muzyków z orkiestry "Titanica".Interesująca przede wszystkim ze względu na sposób narracji - to właściwie szereg retrospekcji każdego z nich,opowieść nie tyle o ich życiu,ile o wydarzeniach,które doprowadziły ich na pokład kolosa,a które były zawsze w mniejszym lub większym stopniu ucieczką.
W świetle tego,co spotkało "niezatapialny" statek i jego pasażerów,retrospekcje te nieubłaganie kojarzą się z tym,co ponoć człowiek przeżywa w chwili śmierci,kiedy przed oczami stają mu najważniejsze momenty życia.Stąd nostalgia - ogarnia ona nie tylko wstępujących na pokład muzyków,ale także czytelnika,który już wie,jaki czeka ich los.
Może i oni mają przeczucie,że to ich ostatni rejs? Gdzieś w głębi duszy? Mimo tych wszystkich snutych niepewnie planów,czy nie tkwi w nich niezłomne przekonanie,że nie będzie żadnego "dalszego ciągu"?
Każdy z muzyków już dawno stracił złudzenia,nadzieję na dobre życie,na szczęśliwą odmianę losu ; każdy z nich na swój sposób sięgnął dna,każdy ma za sobą wydarzenia,które doprowadziły do zerwania z dawnym życiem ; można chyba zaryzykować stwierdzenie,że każdy z nich jest indywidualnością wyalienowaną z tłumu,niepogodzoną ze światem,w którym przyszło jej egzystować ; ciągną za sobą brzemię dawnych win,słów,które wypowiedzieli i tych,których już nigdy nie wypowiedzą.
I być może dlatego,mając poczucie zmarnowanego życia i przeczucie,że już nigdy nie wrócą do tego,co było w nim dobre - grają na tonącym statku do końca,nie próbują się ratować.O czym myśleli w tych ostatnich chwilach,czytelnik może się tylko domyślać.
Taka właśnie jest cała książka,jak wspomnienia muzyków - pełna nostalgii za tym,co było,przepełniona beznadzieją i niewiarą w jakiekolwiek jutro,smutkiem,że jest, jak jest...
Warto przeczytać tę wartościową i mądrą książkę,gdyż "To nie tylko wielka opowieść o procesie dojrzewania i zdobywania doświadczeń,o przyjaźni,miłości,dorastaniu i katastrofie(...)To równocześnie portret piękna i samounicestwienia(...)"

Interesująca i przepełniona nostalgią opowieść o życiu siedmiu muzyków z orkiestry "Titanica".Interesująca przede wszystkim ze względu na sposób narracji - to właściwie szereg retrospekcji każdego z nich,opowieść nie tyle o ich życiu,ile o wydarzeniach,które doprowadziły ich na pokład kolosa,a które były zawsze w mniejszym lub większym stopniu ucieczką.
W świetle tego,co...

"Można by również dużo więcej napisać o "Titanicu" i o ludziach, którzy płynęli na jego pokładzie. Ale wszystko to są inne legendy, które opowiedzieli lub dopiero opowiedzą inni.
Ja chciałem opowiedzieć swoją. A moich muzyków wymyśliłem"
Erik Fosnes Hansen


Norweski pisarz zaprasza w podróż z Titaniciem... w tle


Erik Fosnes Hansen postanowił swą powieść oprzeć na historii rejsu Titanica. Zadziwić więc może fakt, że w rzeczywistości wydarzenia z pokładu stanowią mniejszość.
Najważniejsze jest to, że tak zaskakująco mała część staje się dopełnieniem, swoistym ukorowaniem całej książki i zamysłu.

"Psalm u kresu podróży" tchnie nostalgicznym, melancholijnym klimatem.
Poznajemy historie życia pięciu głównych bohaterów- członków orkiestry statku.
Oddalamy się od lądu, oddalamy od poprzedniego życia, odcinamy grubą falą przeszłość i teraźniejszość. Uciekamy.
I choć personalnie postaci pozostawiają swoje doświadczenia za sobą i nie będą o nich nigdy mówić, autor zaprasza nas w podróż wgłąb wspomnień, skrywanych tajemnic.
Powieściowe realia mieszają się z retrospekcjami, nakreśleniem bohaterów, przedstawieniem ich dotychczasowego życia.
Są to historie urywane, niedopowiedziane, intrygujące sposobem narracji, sekretem, wrażliwością.
Wydaje się jakby pisarz pozostawiał pewne tropy, charakterystyczne znaki, obiekty rozrzucone po książce.
Zwykły zegarek nie jest jednym z wielu, lecz tym j e d y n y m, symbolicznym:
"(...) ojcowski zegarek pokazywał dobry czas. Jedyny dobry czas".
Czarna gałąź("Twoja ręka"),czerwień- pojawiają się kilkakrotnie, rozrzucone, ledwie zaznaczone- powracają i odkrywają swe znaczenie.
Te drobne obrazy trwale zapisują się w myślach, pojawiają się znikąd, a my kartkujemy książkę wstecz z wrażeniem deja vu.
Wyczuwa się posępność, chłód, piętno u każdego z bohaterów.
Czuć zbliżającą się tragiczną śmierć, która przecież nie zaskoczy.
Nie ma zaskakiwać, ma być wymowna.

Kilka życiorysów złączonych jednym miejscem i jedną katastrofą.
To historie wzruszające, ale opowiedziane bez nadmiernej tkliwości, bez zbędnych słów.
Jest to tekst nieprzeciążony nadmiarem, nieprzegadany, naturalny.
Pozostawiono nam miejsce na domysły, dopowiedzenie, uzmysłowienie.
Przepiękne fragmenty, pełne uczuć, nie rażące czułostkowością, intensywne, doskonale wyważone.
Być może momentami naiwne, ale z pewnością urokliwe.

Liczne zawieszenia, bezpośrednie zwroty do bohaterów jakby mieli obowiązek odpowiedzieć.
Tak jakbyśmy my mieli odpowiedzieć za nich, wciągnięci w wydarzenia, odpowiedzialni.

Zamglony smutek, zamaskowany, zamknięty w przeszłości.
Powieść "szkatułka"- kryjąca stare fotografie, zapisane karty istnień, każde z nich potraktowane osobliwie, unikatowo.
Wszystko wydaje sie cudownie zranione.

W tle wielki Titanic, morska podróż, połączenie autentycznych szczegółów z fikcją.
"Titanic tonie madame !
Niech pan nie p r z e s a d z a."

Sugestywne retrospekcje, przejmujący styl(szczególnie widać to w historii kapelmistrza Jasona),tak, mistrzowsko skomponowana powieść.(Jostein Gaarder)


"Posłuchaj głosu Titanica. Przed godziną drugą sygnały słabną: STOIMY PO KOTŁY...CQD...
Słuchaj. Wsłuchuj się w noc. Słyszysz go, ale nie ma cię tam. Odsuwa się w ciemność, znika.
Czy słyszysz?"

"Można by również dużo więcej napisać o "Titanicu" i o ludziach, którzy płynęli na jego pokładzie. Ale wszystko to są inne legendy, które opowiedzieli lub dopiero opowiedzą inni.
Ja chciałem opowiedzieć swoją. A moich muzyków wymyśliłem"
Erik Fosnes Hansen


Norweski pisarz zaprasza w podróż z Titaniciem... w tle


Erik Fosnes Hansen postanowił swą powieść oprzeć na...

"Utwór światowej klasy. Po mistrzowsku skomponowana powieść idei" Jostein Gaarder, autor "Świata Zofii"
nota wydawcy
Na książkę trafiłem przypadkiem i był to jeden z tych bardzo trafionych przypadków. Absolutnie zgadzam się z notą wydawcy.

"Utwór światowej klasy. Po mistrzowsku skomponowana powieść idei" Jostein Gaarder, autor "Świata Zofii"
nota wydawcy
Na książkę trafiłem przypadkiem i był to jeden z tych bardzo trafionych przypadków. Absolutnie zgadzam się z notą wydawcy.