Świetnie napisana książka którą się wciąga w jeden wieczór. Bardzo lekkie pióro, zabawny styl i trzymające w napięciu dialogi głównego bohatera z samym sobą.

Świetnie napisana książka którą się wciąga w jeden wieczór. Bardzo lekkie pióro, zabawny styl i trzymające w napięciu dialogi głównego bohatera z samym sobą.

Świetna książka, rzeczywiście nie ustępująca ani Poe ani Kingowi (ten żart spodobałby się głównemu bohaterowi). Zaskakująca, błyskotliwa zabawa konwencją. I nawet kot się pojawił, dzięki któremu Poe mógł ukończyć swoje opowiadanie a u Oates to tylko straszak ;-) Ciekawe studium psychopatii.. Niezła.

Świetna książka, rzeczywiście nie ustępująca ani Poe ani Kingowi (ten żart spodobałby się głównemu bohaterowi). Zaskakująca, błyskotliwa zabawa konwencją. I nawet kot się pojawił, dzięki któremu Poe mógł ukończyć swoje opowiadanie a u Oates to tylko straszak ;-) Ciekawe studium psychopatii.. Niezła.

Co mogę napisać mądrego o tej książce? Mam wrażenie, że autorka nieźle bawiła się podczas pisania "Waleta Pik", ponieważ styl tej książki jest niesamowicie lekki, mimo tematów w niej opisanych. A mowa przecież o plagiatach, pisaniu książek, nawet o rozdwojeniu osobowości czy autoironii (tak, pani Oates ciekawie opisuje życie pisarza oraz swoich kolegów po fachu, takich jak Stephen King). Jednak autorka ma za sobą o wiele lepsze pozycje, na przykład genialna "Blondynka" czy niepokojąca "Zbłocona", i ci, którzy w "Wałeckie Pik" szukają czegoś podobnego, to rozczarują się. Czułam, że wszystko opisane jest w zbyt dużym skrócie, chciałabym trochę więcej się dowiedzieć przy poszczególnych wątkach. To nie to, pani Oates.
Przeczytać jak najbardziej można, ale w głowie może nie zostać.

Co mogę napisać mądrego o tej książce? Mam wrażenie, że autorka nieźle bawiła się podczas pisania "Waleta Pik", ponieważ styl tej książki jest niesamowicie lekki, mimo tematów w niej opisanych. A mowa przecież o plagiatach, pisaniu książek, nawet o rozdwojeniu osobowości czy autoironii (tak, pani Oates ciekawie opisuje życie pisarza oraz swoich kolegów po fachu, takich jak...

Czegoś tej książce brakuje. Może połowy treści, może całego sensu, a może czegoś jeszcze innego. I właściwie nawet nie zainteresowała mnie na tyle, żeby próbować dojść, czego brakuje.

Czegoś tej książce brakuje. Może połowy treści, może całego sensu, a może czegoś jeszcze innego. I właściwie nawet nie zainteresowała mnie na tyle, żeby próbować dojść, czego brakuje.

Wspaniała mieszanka klasyki i popkultury, zabawa schematami a przy tym wszystkim - nie można się oderwać. Dla tych, którzy lubią ironię, gatunkowy miks i tropy literatury.

Wspaniała mieszanka klasyki i popkultury, zabawa schematami a przy tym wszystkim - nie można się oderwać. Dla tych, którzy lubią ironię, gatunkowy miks i tropy literatury.

Jakże się ucieszyłam, że moja ulubiona autorka literatury z gatunku noir potrafi bawić się pisaniem. Książka jest wyraźnie inna od typowych, raczej ciężkich gatunkowo, książek Oates. A tutaj, proszę taki dr Jekyll i Mr Hyde, i żonglowanie gatunkami literackimi. Fabuła średnio trzyma w napięciu i jest raczej przewidywalna ale nie o to chodziło autorce. O książkach Johna Bartha mówiono, że są pisane przez profesora literatury dla innych profesorów i tak jest chyba z powieścią Oates. Co nie znaczy, że nie polecam jej każdemu, kto lubi dobrą książkę.

Jakże się ucieszyłam, że moja ulubiona autorka literatury z gatunku noir potrafi bawić się pisaniem. Książka jest wyraźnie inna od typowych, raczej ciężkich gatunkowo, książek Oates. A tutaj, proszę taki dr Jekyll i Mr Hyde, i żonglowanie gatunkami literackimi. Fabuła średnio trzyma w napięciu i jest raczej przewidywalna ale nie o to chodziło autorce. O książkach Johna...

"By zniszczyć zło, musimy zniszczyć istotę, którą to zło zamieszkuje, nawet jeśli jesteśmy nią my sami."

Przeczytałam już kilka powieści Joyce Carol Oates, które na pewno do lekkich i łatwych nie należą, a które mimo wszystko oceniłam bardzo pozytywnie, ale "Walet Pik" nie przypadł mi zbytnio do gustu; trochę to kryminał, trochę thriller psychologiczny, a całość specjalnie nie zachwyca i budzi mieszane uczucia.

Andrew J. Rush jest poczytnym autorem kryminałów, których wydał już kilkadziesiąt, ma rodzinę i wiedzie dostatnie życie, ale to mu niezupełnie wystarcza. Pod pseudonimem Walet Pik i w ścisłej tajemnicy przed bliskimi tworzy inne, bardziej przerażające powieści z pogranicza grozy i horroru, w treści których umieszcza nieco zakamuflowane wydarzenia ze swojego prywatnego życia. Powoli dochodzi do sytuacji, kiedy Andrew i Walet Pik współistnieją w jednym ciele, kiedy oddziela ich jedynie niewidzialna, cienka bariera, która pod wpływem emocji i różnorakich bodźców czy wewnętrznych podszeptów, zostaje w końcu zniszczona. Andrew w pewnym momencie pojmuje i zaczyna rozumieć dwoistość swoich zachowań, wie że podszepty Waleta Pik drastycznie zmieniają jego życie i prowadzą go ku zbrodni, postanawia więc ewidentnie przeciąć te więzy.

Joyce Carol Oates w tej powieści pokazuje, iż zło nie koniecznie wynika z drastycznej przemiany człowieka, pod wpływem złych wzorców czy wpływu środowiska, lecz tkwi w nim samym, w środku, czekając cierpliwie na stosowny moment. Gdy taki nastaje, wtedy łatwo dochodzi do głosu i wówczas trudne lub wręcz niemożliwe staje się jego wyciszenie.

Czyta się nieźle, nawet wciąga, ale nie do takich powieści tej autorki się przyzwyczaiłam.

"By zniszczyć zło, musimy zniszczyć istotę, którą to zło zamieszkuje, nawet jeśli jesteśmy nią my sami."

Przeczytałam już kilka powieści Joyce Carol Oates, które na pewno do lekkich i łatwych nie należą, a które mimo wszystko oceniłam bardzo pozytywnie, ale "Walet Pik" nie przypadł mi zbytnio do gustu; trochę to kryminał, trochę thriller psychologiczny, a całość...

Walet Pik” autorstwa Joyce Carol Oates od @wydawnictwo_wab. Oates jest laureatką nagrody National Book Award oraz kilkakrotnie była nominowana do Nagrody Pulitzera. „Walet Pik” przedstawia opowieść o cenionym pisarzu powieści kryminalnych i jego jakże udanym życiu osobistym.Ale nikt nie wie, że Andrew (bo tak ma na imię) toczy wewnętrzną walkę z mrocznym alter ego, którym jest Walet Pik. Pod tym nazwiskiem wydaje mroczne powiecie kryminalne, których wątek w znaczący sposób przypomina jego życie lub wydarzenia jakie miały miejsce w przeszłości. Powieści te nasycone są groza, przemocą i zwycięstwem zła nad dobrem. Dodatkowo Walet Pik zaczyna wkraczać do realnego życia Andrew i zmieniać jego bieg wydarzeń.
Zakończenie zmusza czytelnika do pewnej refleksji...., która postać zwyciężyła? Dobry Andrew czy zły Walet?
I tak naprawdę co takiego wydarzyło się w umyśle człowieka, ze zbudował w sobie drugie JA. W momencie , kiedy zła strona zaczyna dominować, uporządkowany świat zaczyna popadać w kolejne kłopoty, które prowadzą do szaleńczych i radykalnych posunięć.
Są dwa a może i trzy morderstwa, brak winnego, brak kary ...., a przecież w uporządkowanym świecie dobro zawsze wygrywa, bo takimi prawni rządzi się Natura.
Znajdziemy tutaj dużo porównań do Kinga, do problemu rozdwojenia jaźni, do podziału natury do klasyków z gatunku grozy. Ale uważam, ze warto przeczytać. Może dlatego, ze warto sprawdzić czy mamy w sobie ciemną stronę nocy? Czy w nas samych znajdziemy odrobinę szaleństwa? Ukrytego gdzieś pomiędzy praca, kariera a rodzina?

Walet Pik” autorstwa Joyce Carol Oates od @wydawnictwo_wab. Oates jest laureatką nagrody National Book Award oraz kilkakrotnie była nominowana do Nagrody Pulitzera. „Walet Pik” przedstawia opowieść o cenionym pisarzu powieści kryminalnych i jego jakże udanym życiu osobistym.Ale nikt nie wie, że Andrew (bo tak ma na imię) toczy wewnętrzną walkę z mrocznym alter ego, którym...

Książkę zrobiłem w weekend, czyta się ją szybko, ale taka trochę grafomania.

Książkę zrobiłem w weekend, czyta się ją szybko, ale taka trochę grafomania.

Jaka specyficzna książka!

Opowieść o plagiatach, która sama jest... prawie plagiatem:)
Ale w pozytywnym tego słowa znaczeniu, o ile takie istnieje:)
Myślę sobie, że autor miał właśnie taki zamierzony efekt.

Straciła na tym może troszkę sama atmosfera, ale i tak czytałam z zapartym tchem - tym przyjemniej, że wiedziałam dokładnie, o czym on pisze.

No i był Stephen King:)

Polecam!

Jaka specyficzna książka!

Opowieść o plagiatach, która sama jest... prawie plagiatem:)
Ale w pozytywnym tego słowa znaczeniu, o ile takie istnieje:)
Myślę sobie, że autor miał właśnie taki zamierzony efekt.

Straciła na tym może troszkę sama atmosfera, ale i tak czytałam z zapartym tchem - tym przyjemniej, że wiedziałam dokładnie, o czym on pisze.

No i był Stephen...