Kukła Kokoschki

Dzieje się w tej książce przedziwnie. Spod gruzów zniszczonego tonami bomb Drezna, wyruszamy w świat ptaków zamkniętych w wewnętrznych klatkach, chłopca prowadzącego za rękę o pokolenia starszego syna i kulejącego pod ciężarem głowy martwego przyjaciela, zgubionej w świecie dziewczyny, która maluje obrazy z perspektywy Boga.
W świat sklepu, gdzie strach wstać by nie postrącić dźwięków i ksiegarenki mieszczącej wszystkie zwątpienia i całą rozpacz.

Wchodzimy w pudełeczko ukrytej powieści o tysiącach rozdziałów, a zawarta w niej historia malarza i jego lalki opowiada o miłości spoza pojmowania by rozprzestrzenić się na pozostałych bohaterów.

Wnuczka szuka śladów dziadka, babcia żyje wspomnieniem romansu o ogromnych skrzydłach, pisarz gardzi sobą i nosi tajemnice, które cofają nas do początku.

Piękna, spiralna opowieść, snuta językiem poezji, obrazów i wyobrażeń. Nie wiemy którymi drzwiami wejdziemy i co czeka nas za kolejnymi. Wracamy niespodziewanie do tych samych postaci, połączenia są niczym pajęcze sieci, lepkie i subtelne.

Tak, po nieprzemijającym oczarowaniu wielką, piękną powieścią "Dokąd odchodzą parasolki", teraz jeszcze mocniej tkwię w przekonaniu, że Afonso Cruz to jeden z moich ukochanych, wyszeptanych autorów.

Dzieje się w tej książce przedziwnie. Spod gruzów zniszczonego tonami bomb Drezna, wyruszamy w świat ptaków zamkniętych w wewnętrznych klatkach, chłopca prowadzącego za rękę o pokolenia starszego syna i kulejącego pod ciężarem głowy martwego przyjaciela, zgubionej w świecie dziewczyny, która maluje obrazy z perspektywy Boga.
W świat sklepu, gdzie strach wstać by nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Początek wydaje się być piękny, ale potem mam wrażenie, że autor - Alfonso Cruz - już płynie, płynie po tej słów krainie. Im dalej w las, tym metafory zaczynają przypominać strumień świadomości Paolo Coelho. Wszystko robi się dla mnie w tej powieści "za bardzo". Fabuła też zaczyna się rozpadać - zamiast napięcia, co dalej, irytuję się licząc ile jeszcze stron do końca.
Niestety, dla mnie to jedna z tych książek, które wchodzą jednym okiem, a wychodzą drugim.
(P.S dowcipu za bardzo w niej nie dostrzegłam)

Początek wydaje się być piękny, ale potem mam wrażenie, że autor - Alfonso Cruz - już płynie, płynie po tej słów krainie. Im dalej w las, tym metafory zaczynają przypominać strumień świadomości Paolo Coelho. Wszystko robi się dla mnie w tej powieści "za bardzo". Fabuła też zaczyna się rozpadać - zamiast napięcia, co dalej, irytuję się licząc ile jeszcze stron do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tak, zdecydowanie jestem fanką tego autora, to jak łączy ze sobą wątki, jak używa filozoficznego myślenia, jak splata fikcję i rzeczywistość, tym samym zmuszając nas do poszukiwań, jest tym, co najbardziej lubię w literaturze. Ponad to, ten korowód postaci... no, piękna rzecz.

Tak, zdecydowanie jestem fanką tego autora, to jak łączy ze sobą wątki, jak używa filozoficznego myślenia, jak splata fikcję i rzeczywistość, tym samym zmuszając nas do poszukiwań, jest tym, co najbardziej lubię w literaturze. Ponad to, ten korowód postaci... no, piękna rzecz.

Pokaż mimo to

https://dajprzeczytac.blogspot.com/2018/11/kuka-kokoschki-afonso-cruz.html

https://dajprzeczytac.blogspot.com/2018/11/kuka-kokoschki-afonso-cruz.html

Pokaż mimo to

Podczas II wojny światowej w Dreźnie, splatają się losy Bonifacego Vogla mającego sklepik z ptakami, Izaaka Dresnera, który na początku jest tylko głosem wydobywającym się spod podłogi tegoż sklepiku oraz Cecylii Kacew – Żydówki ze stygmatami. Ta trójka emigruje do Paryża, gdzie Izaak otwiera księgarnię „ Poniżeni & Znieważeni” i w niedługim czasie wpada mu w ręce książka Mathiasa Popy „Kukła Kokoschki” . I od tego momentu nie wiadomo gdzie kończy się rzeczywistość a zaczyna fikcja. Afonso Cruz wplątując w całą historię wykonaną przez ekspresjonistą Oscara Kokoschkę kukłę swojej wielkiej miłości – Almy Mahler – pokazuje, że życie to iluzja, jedno wielkie kłamstwo a my, mimo wszystko, lubimy ten świat ułudy.
To książka w książce, z wieloma wątkami i postaciami, gdzie przeszłość i przyszłość przeplatają się więc czytanie tej książki wymaga maksymalnego skupienia jednak zdecydowanie warto.

Podczas II wojny światowej w Dreźnie, splatają się losy Bonifacego Vogla mającego sklepik z ptakami, Izaaka Dresnera, który na początku jest tylko głosem wydobywającym się spod podłogi tegoż sklepiku oraz Cecylii Kacew – Żydówki ze stygmatami. Ta trójka emigruje do Paryża, gdzie Izaak otwiera księgarnię „ Poniżeni & Znieważeni” i w niedługim czasie wpada mu w ręce książka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Godna polecenia dla każdego, kto po prostu lubi czytać. Wciągająca od samego początku. Zaczyna się historią chłopca i sprzedawcy ze sklepu z ptakami, których losy splatają się w czasie II wojny światowej, i czytając myśli się, że to właśnie o nich będzie cała książka. Otóż nie. Jest sporo innych bohaterów, każdy niezmiernie intrygujący, po trosze ekscentryczny. Właściwie każdy rozdział traktuje trochę o czym innym, ale jednak wątki splatają się, historie nawzajem się przenikają. Sporo odniesień do sztuki, filozofii, religii, a może nie tyle do religii, co do sposobów postrzegania. Nie tylko sylwetki samych bohaterów, ale też członków ich rodzin, dziadków, ojców. Przy czym nie wiadomo, które ciekawsze.
Zawiłe historie miłosne, jak to w miłości bywa, przeplatają się z rozważaniami o Wiekuistym (każdy rozdział właściwie skłania do dyskusji, polemiki, lub choćby krótkiej wymiany zdań, do chwili zastanowienia). Każda postać jest inna, każda posiada swój światopogląd.
Afonso Cruz jest obdarzony literacką wyobraźnią, używa mnóstwa rewelacyjnych porównań, metafor, odniesień. Książka jest jednocześnie lekka, ale w dobrym znaczeniu.

Godna polecenia dla każdego, kto po prostu lubi czytać. Wciągająca od samego początku. Zaczyna się historią chłopca i sprzedawcy ze sklepu z ptakami, których losy splatają się w czasie II wojny światowej, i czytając myśli się, że to właśnie o nich będzie cała książka. Otóż nie. Jest sporo innych bohaterów, każdy niezmiernie intrygujący, po trosze ekscentryczny. Właściwie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to