Dokąd odchodzą parasolki

Klimat Orientu i sprawy uniwersalne dla każdej szerokości geograficznej (miłość, zazdrość, strata bliskiej osoby, żałoba) okraszone mnóstwem skłaniających do refleksji prawd. Przyjemnie było odpocząć przy innym niż zazwyczaj typie literatury.

Klimat Orientu i sprawy uniwersalne dla każdej szerokości geograficznej (miłość, zazdrość, strata bliskiej osoby, żałoba) okraszone mnóstwem skłaniających do refleksji prawd. Przyjemnie było odpocząć przy innym niż zazwyczaj typie literatury.

'No worry, no hurry, chicken curry' - to dewiza życiowa jednego z bohaterów książki z dzisiejszego postu, która spodobała mi się od razu po tym jak ją pierwszy raz przeczytałam

'Dokąd odchodzą parasolki' autorstwa Afonso Cruz'a nie należy do lekkich lektur, ale zdecydowanie uważam, że warto po nią sięgnąć. Historia w niej opisana wywołuje w czytelniku wiele różnych emocji i zmusza do przemyślenia rzeczy, które są w życiu najważniejsze. Opowiada ona o stracie, ale także o odnajdywaniu siebie. Bohaterowie są wyjątkowi i w każdym z nich odnalazłam inne przesłanie.

Również sposób w jaki książka została napisana wyróżnia się na tle innych. Wiele stron jest pustych, albo zawiera jedno słowo/zdanie lub obrazek. Mometami styl pisania jest wręcz poetycki.

A dokąd ochodzą tytułowe parasolki? 'Są jak rękawiczki, są jak skarpetka nie do pary. Znikają i nikt nie wie gdzie. Nikt nigdy nie znajduje parasolek, ale wszyscy je gubią. Dokąd odchodzą nasze wspomnienia, nasze dzieciństwo, nasze parasolki?'
Czy Wy wiecie co się z nimi dzieje?

'No worry, no hurry, chicken curry' - to dewiza życiowa jednego z bohaterów książki z dzisiejszego postu, która spodobała mi się od razu po tym jak ją pierwszy raz przeczytałam

'Dokąd odchodzą parasolki' autorstwa Afonso Cruz'a nie należy do lekkich lektur, ale zdecydowanie uważam, że warto po nią sięgnąć. Historia w niej opisana wywołuje w czytelniku wiele różnych emocji...

Nietuzinkowa książka o godzeniu się z losem, odchodzeniem. Spojrzeniem na życie z perspektywy filozofii wschodu jednak trzymająca w napięciu i pełna zaskakujących zwrotów akcji. Czasami bardzo świeże i odkrywcze spostrzeżenia, czasami cliche .

Nietuzinkowa książka o godzeniu się z losem, odchodzeniem. Spojrzeniem na życie z perspektywy filozofii wschodu jednak trzymająca w napięciu i pełna zaskakujących zwrotów akcji. Czasami bardzo świeże i odkrywcze spostrzeżenia, czasami cliche .

Początek mnie zachwycił, ale z każdą kolejną stroną podczas czytania było mi coraz bardziej smutno. Ta powieść mnie przygnębiła. Jest to bardzo dobra książka, ale nie dla każdego i nie w każdym czasie można ją przeczytać.

Początek mnie zachwycił, ale z każdą kolejną stroną podczas czytania było mi coraz bardziej smutno. Ta powieść mnie przygnębiła. Jest to bardzo dobra książka, ale nie dla każdego i nie w każdym czasie można ją przeczytać.

Historia całkiem urocza - choć nie kończy się, a urywa; język chwilami "brzmi" jak jakaś wyrocznia. Dużo tam ładnych metafor i ciekawych opisów zjawisk czy przedmiotów z zupełnie innego, nieprzewidywalnego punktu widzenia...
Lecz poza tym w książce jest dużo bezsensownego bełkotu i nie rozumiem jakie zadanie spełnia komiks o Świętym Mikołaju - zajmuje aż 48 stron książki!
A wracając do sensu...
Fazal nie zgodził się na ślub siostry i Hindusa, wyraźnie okazał swój sprzeciw, zaznaczając, że byłaby to hańba dla rodziny, a nagle, w następnym rozdziale, bez żadnych wyjaśnień, zajmuje przeciwne stanowisko i jest tym zachwycony.
Do tego kwestia kuzyna niemowy, który ruchami rąk wypowiada skomplikowane i długie kwestie, czasem nawet wiersze...
No i znowu... Bełkot, bezsensowny, marnujący czas i demotywujący czytelnika. To miała być "literatura piękna", a nie "literatura paplaniny".
Mimo wszystko klimat Orientu i nietuzinkowy styl autora nadaje też książce jakiegoś mistycyzmu.
Dla wytrwałych i lubiących literaturę, a nie książki typu Mróz, Bonda, czy inne takie...

Historia całkiem urocza - choć nie kończy się, a urywa; język chwilami "brzmi" jak jakaś wyrocznia. Dużo tam ładnych metafor i ciekawych opisów zjawisk czy przedmiotów z zupełnie innego, nieprzewidywalnego punktu widzenia...
Lecz poza tym w książce jest dużo bezsensownego bełkotu i nie rozumiem jakie zadanie spełnia komiks o Świętym Mikołaju - zajmuje aż 48 stron książki!
A...

"Dokąd odchodzą parasolki? Są jak rękawiczki, są jak skarpetka nie do pary. Znikają i nikt nie wie gdzie. Nikt nigdy nie znajduje parasolek, ale wszyscy je gubią. Dokąd odchodzą nasze wspomnienia, nasze dzieciństwo, nasze parasolki?"

Pouczająca, tak magiczna i tak bardzo zanurzona w Oriencie.

"Dokąd odchodzą parasolki? Są jak rękawiczki, są jak skarpetka nie do pary. Znikają i nikt nie wie gdzie. Nikt nigdy nie znajduje parasolek, ale wszyscy je gubią. Dokąd odchodzą nasze wspomnienia, nasze dzieciństwo, nasze parasolki?"

Pouczająca, tak magiczna i tak bardzo zanurzona w Oriencie.

Zaczęło się od okładki – intrygujący tytuł, wieloznaczne tło. Sięgnęłam po to „tomiszcze”, zaczęłam czytać i utonęłam. Dałam się pochłonąć lekturze kosztem snu. Nie żałuję ani jednej minuty, ani jednej godziny. Spotkałam się ze światem tak odmiennym od tego, co wokół nas. Nie tylko dlatego, że akcja toczy się w Oriencie (nieważne, gdzie dokładnie), wiemy za to, że dom Fazala Elahiego stanowi takie cudowne miejsce, w którym odnajdą się przedstawiciele trzech kultur i religii, tj. wyznawcy hinduizmu, chrześcijanie i muzułmanie. Ta powieść powinna być obowiązkową lekturą – nie tylko w szkole, ale lekcją, którą każdy z nas powinien odrobić – lekcją tolerancji i otwartości. Bez zbędnego napuszenia, dydaktyzmu. Zapewnia spotkanie z ciekawymi, a jednocześnie tak normalnymi w swej odmienności ludźmi.

Zaczęło się od okładki – intrygujący tytuł, wieloznaczne tło. Sięgnęłam po to „tomiszcze”, zaczęłam czytać i utonęłam. Dałam się pochłonąć lekturze kosztem snu. Nie żałuję ani jednej minuty, ani jednej godziny. Spotkałam się ze światem tak odmiennym od tego, co wokół nas. Nie tylko dlatego, że akcja toczy się w Oriencie (nieważne, gdzie dokładnie), wiemy za to, że dom...

"Sprawmy, by istniała wyłącznie jedna rzecz absolutnie błędna: absolutna prawda".


"Dokąd odchodzą parasolki" mówi o wszechogarniającym smutku, którego nijak nie można opuścić ani się go pozbyć. Nie ma lekarstwa, natomiast jest już ta konkretna 600 stronicowa powieść, która potrafi smutek wyjaśnić i przybliżyć go w sposób bardzo prosty: "Bał się radości, bo radość to miejsca wysokie, miejsca najniebezpieczniejsze, miejsca, które sprawiają, że spadanie może być bolesne, brutalne albo śmiertelne".

Powieść, która sprawia, że zagłębiając się codzienność bohaterów poznaje się ich prawdziwe życie między wierszami.
Każdemu, kto nie chce posmutnieć, nie chce się martwić, nie potrafi znaleźć wytłumaczenia, nie nadąża by zrozumieć czas i jego tajemnicze zanikanie polecam wybitną prozę Afonso Cruz`a. Wszystko kiedyś zniknie.

"Sprawmy, by istniała wyłącznie jedna rzecz absolutnie błędna: absolutna prawda".


"Dokąd odchodzą parasolki" mówi o wszechogarniającym smutku, którego nijak nie można opuścić ani się go pozbyć. Nie ma lekarstwa, natomiast jest już ta konkretna 600 stronicowa powieść, która potrafi smutek wyjaśnić i przybliżyć go w sposób bardzo prosty: "Bał się radości, bo radość to...

Nie kupuję tego realizmu magicznego. Czytałam po łebkach ... nie wrócę, choć mogło być tak pięknie ...

Nie kupuję tego realizmu magicznego. Czytałam po łebkach ... nie wrócę, choć mogło być tak pięknie ...

ocena: 7 - 8
Polecam, ciekawa historia wypełniona różnymi "życiowymi" mądrościami, mimo zbitku różnych kultur, a co za tym idzie wierzeń i obyczajów, wydaje się przekazywać uniwersalne prawdy, a takie przydają się każdemu ;)

ocena: 7 - 8
Polecam, ciekawa historia wypełniona różnymi "życiowymi" mądrościami, mimo zbitku różnych kultur, a co za tym idzie wierzeń i obyczajów, wydaje się przekazywać uniwersalne prawdy, a takie przydają się każdemu ;)