Dokąd odchodzą parasolki

ocena: 7 - 8
Polecam, ciekawa historia wypełniona różnymi "życiowymi" mądrościami, mimo zbitku różnych kultur, a co za tym idzie wierzeń i obyczajów, wydaje się przekazywać uniwersalne prawdy, a takie przydają się każdemu ;)

ocena: 7 - 8
Polecam, ciekawa historia wypełniona różnymi "życiowymi" mądrościami, mimo zbitku różnych kultur, a co za tym idzie wierzeń i obyczajów, wydaje się przekazywać uniwersalne prawdy, a takie przydają się każdemu ;)

Pokaż mimo to

Piękna, wzruszająca, magiczna. Przepełniona mądrościami, poetycka. Baśniowa.

Piękna, wzruszająca, magiczna. Przepełniona mądrościami, poetycka. Baśniowa.

Pokaż mimo to

Zachwyt, fascynacja Orientem, oszołomienie. Tak mogłabym podsumować emocje, które wywołała we mnie książka Afonso Cruza. Misterna kompozycja przypominająca mozaikę, którą ozdabia się wschodnie pałace, albo dywan, którego tworzeniem trudni się główny bohater. Kolejne fragmenty to małe historie składające się w opowieść o rodzinie Fazala Elahiego, w której dzieje się wszystko to, co w każdej innej rodzinie. Narodziny i śmierć, miłość i nienawiść, choroby i inne nieszczęścia. Bohaterowie to ludzie nietuzinkowi: niemowa, który dłońmi wygłasza poezję, chłopiec, który udaje samolot, kobieta, który rozpaczliwie chce wyjść za mąż za mężczyznę podobnego do Paula Newmana, hindus, który z miłości gotów jest zostać muzułmaninem i rosyjski generał, który odzyskał władzę w nogach za sprawą świętej czereśni.
W poznawaniu tej historii równie ważna jak słowa jest oprawa graficzna- liczne fotografie przedstawiające pionki na szachownicy to postaci występujące w książce, niektóre strony nieprzypadkowo wydrukowane są na czarnym papierze, na niektórych z kolei jest tylko jeden wyraz lub piktogramy ze słów. Plus wiele wypisów z anonimowej księgi perskiej świetnie komentujących wydarzenia.
Tytuł nawiązuje do wiecznie gubionych parasolek, które nigdy się nie znajdują. W życiu bohaterów też ciągle czegoś ubywa- coraz mniej czasu, coraz mniej ludzi, coraz mniej spokoju i szczęścia. Parasolka służy do ochrony przed deszczem lub słońcem, a bohaterowie są coraz bardziej bezbronni przed pociskami losu.
Ta powieść działa na wszystkie zmysły. Pełno w niej smaków (ech, te wschodnie potrawy!), zapachów (cynamon, kumin, anyż...), barw (błękitny i czereśniowy kolor kaftanów), dźwięków (hałas bazarów, muezini nawołujący do modlitwy) i dotyku tkanin, wełny itp. Wspaniałe doznanie! Jednocześnie to najdziwniejsza książka, jaką ostatnio zdarzyło mi się czytać. Snuje się jak dym z sziszy, powoli, leniwie, ale smakuje niesamowicie. Zapamiętam ją na długo.

Zachwyt, fascynacja Orientem, oszołomienie. Tak mogłabym podsumować emocje, które wywołała we mnie książka Afonso Cruza. Misterna kompozycja przypominająca mozaikę, którą ozdabia się wschodnie pałace, albo dywan, którego tworzeniem trudni się główny bohater. Kolejne fragmenty to małe historie składające się w opowieść o rodzinie Fazala Elahiego, w której dzieje się wszystko...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

16/2020, DKK (I 2020)

16/2020, DKK (I 2020)

Pokaż mimo to

Inna lecz w swej inności fascynująca. Oczywiste prawdy opisane zupełnie inaczej. Świetnie się czyta lecz wymaga skupienia i "smakowania" treści.
Co jakiś czas, taka książka jest niezbędna w naszym życiu aby poczuć świat i oderwać się od schematów.
Z całego serca polecam szczególnie w długie ciemne wieczory...

Inna lecz w swej inności fascynująca. Oczywiste prawdy opisane zupełnie inaczej. Świetnie się czyta lecz wymaga skupienia i "smakowania" treści.
Co jakiś czas, taka książka jest niezbędna w naszym życiu aby poczuć świat i oderwać się od schematów.
Z całego serca polecam szczególnie w długie ciemne wieczory...

Pokaż mimo to

NIe mogę dać żadnej gwiazdki, bo nie udało mi się przeczytać, pomimo kilku podjętych prób. A przecież lubię orient ... nie wiem dlaczego, ale pozostanie wśród tych niewielu książek, które mnie nie porwały. Moja data przeczytania, to dzień, w którym przestałam próbować.

NIe mogę dać żadnej gwiazdki, bo nie udało mi się przeczytać, pomimo kilku podjętych prób. A przecież lubię orient ... nie wiem dlaczego, ale pozostanie wśród tych niewielu książek, które mnie nie porwały. Moja data przeczytania, to dzień, w którym przestałam próbować.

Pokaż mimo to

Mam mieszane uczucia, co do tej książki. Z jednej strony fajna, z drugiej nudnawa. A może po prostu trzeba mieć odpowiedni klimat do jej czytania, a ja go nie miałam.

Mam mieszane uczucia, co do tej książki. Z jednej strony fajna, z drugiej nudnawa. A może po prostu trzeba mieć odpowiedni klimat do jej czytania, a ja go nie miałam.

Pokaż mimo to

Piękna i wzruszająca...

Piękna i wzruszająca...

Pokaż mimo to

Książka, którą czyta się powoli, smakuje niemalże każdy akapit. Co krok, pojawia się tu myśl warta refleksji. Chociaż rzecz dzieję się w bliżej nieokreślonym Oriencie, to powieść uniwersalna i wielokulturowa.  W domu Elahiego swoje miejsce znajdą przedstawiciele trzech religii i kultur - muzułmanie, hindusi, chrześcijanie. Zobaczymy, poprzez śledzenie ich losów, jak wiele ich łączy, jaką są dla siebie wzajemnie inspiracją. To piękna  lekcja tolerancji, akceptacji różnorodności i głęboko humanistycznych wartości.  
Język jest prosty i zarazem piekny. A szata graficzna urzekająca. 

Książka, którą czyta się powoli, smakuje niemalże każdy akapit. Co krok, pojawia się tu myśl warta refleksji. Chociaż rzecz dzieję się w bliżej nieokreślonym Oriencie, to powieść uniwersalna i wielokulturowa.  W domu Elahiego swoje miejsce znajdą przedstawiciele trzech religii i kultur - muzułmanie, hindusi, chrześcijanie. Zobaczymy, poprzez śledzenie ich losów, jak wiele...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Odkąd ta pozycja pojawiła się w mojej bibliotece, często mają w niej miejsce takie rozmowy:
Czytelnik: Przepraszam, przeczytała Pani może tę książkę?
Ja: Tak, przeczytałam.
Czytelnik: O czym ona jest? Warto?
Ja: To jedno z trudniejszych pytań. Ta książka jest tak wielowątkowa, że ciężko wytłumaczyć, o czym tak naprawdę ona jest. Nie chcę zdradzić zbyt wiele, ale przeczytać ją warto. Niech Pan ją weźmie.
Czytelnik: Nie no, chyba jednak jest za gruba. Może następnym razem.

Następny raz nie nadchodzi.

Normalnie to ja bardzo rzadko sięgam po takie cegły, ale odkąd w zapowiedziach zobaczyłam ten tytuł to wiedziałam, że wcześniej czy później wezmę ją w swoje dłonie i po prostu przeczytam bez zastanawiania się, ile właściwie ma ona stron. Miałam rację. Cieszę się, że ją miałam, ponieważ ostatecznie udało mi się przeczytać pozycję niezwykłą, którą trudno przyporządkować do czegokolwiek jednoznacznie określonego.

Zacznijmy od bohaterów, którzy są tak inni (w pozytywnym słowa znaczeniu), że aż rozbudzają ciekawość czytelnika. Tworzą swoistą mieszankę charakterów, której nie spotkałam w żadnej innej książce. Oni nie są wcale a wcale oklepani. Oni są wyjątkowi.

To pozycja pełna ukrytych metafor i odniesień do codziennego życia każdego z nas. Niby tłem tej powieści jest Orient. Niby jest on jedyny i niepowtarzalny, ale przed lekturą nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak bardzo jest on podobny do świata, w którym żyjemy na co dzień. Magia i klimat robią tu wiele. Gdyby ich zabrakło, zabrakłoby tego czegoś, co spaja to wszystko w jedną, jakże konkretną całość.

"Dokąd odchodzą parasolki" porusza tematy istotne dla ludzi wielu narodów. Czasem wcale nie są one tak ważne jak początkowo mogłoby się wydawać, czasem wcale nie jest łatwo rozgryźć ich ogólny sens.

Teoretycznie to jest książka dla każdego. Praktycznie, liczne skoki w czasie, miejscach i osobach mogą denerwować, mogą tworzyć zbędne zamieszanie. W tej historii pojawiają się także powtórzenia, które - o dziwo! - rozumiem. Mało tego, ja po tych kilku miesiącach od zakończenia lektury, nawet je doceniam. Chciałabym, aby jak najwięcej osób miało okazję je docenić, dlatego sięgajcie po tę książkę. Pamiętajcie jednak, że podczas jej czytania należy się skupić. Wtedy bowiem będzie można z niej wynieść najwięcej. Wtedy to wszystko dopiero będzie miało sens.

Odkąd ta pozycja pojawiła się w mojej bibliotece, często mają w niej miejsce takie rozmowy:
Czytelnik: Przepraszam, przeczytała Pani może tę książkę?
Ja: Tak, przeczytałam.
Czytelnik: O czym ona jest? Warto?
Ja: To jedno z trudniejszych pytań. Ta książka jest tak wielowątkowa, że ciężko wytłumaczyć, o czym tak naprawdę ona jest. Nie chcę zdradzić zbyt wiele, ale przeczytać...

więcej

mniej

Pokaż mimo to