Nie porwała mnie, ba,na końcu nawet rozczarowała. Dlaczego tak się stało? Być może przez monotonię zawartą w 3/4 książki. Kilkukrotnie (trudno zliczyć ile dokładnie) czytałam kilkanaście stron i zamykałam książkę. Trwało to dobre parę miesięcy. Gubiłam wątek i musiałam na nowo odnaleźć się w świecie Giverny. Męczyło mnie to, ale zasugerowałem się opiniami innych recenzentów, żeby się nie zniechęcać. Tak brnęłam mozolnie... kartka po kartce. Owszem, tragiczna historia ale napisana tak rozwlekle, że nawet końcówka nie była w stanie wzbudzić we mnie zachwytu nad kunsztem autora w poprowadzeniu narracji.

Nie porwała mnie, ba,na końcu nawet rozczarowała. Dlaczego tak się stało? Być może przez monotonię zawartą w 3/4 książki. Kilkukrotnie (trudno zliczyć ile dokładnie) czytałam kilkanaście stron i zamykałam książkę. Trwało to dobre parę miesięcy. Gubiłam wątek i musiałam na nowo odnaleźć się w świecie Giverny. Męczyło mnie to, ale zasugerowałem się opiniami innych...

Jeśli na początku kogoś książka, tak jak mnie, nudzi, to polecam "przemęczyć się", bo dla zakończenia i rozwiązania warto!
Przyznam, że z książką męczyłam się chyba 2 lata. Na początku czytałam, zostawiałam i wracałam po jakimś czasie znów czytając tylko kawałeczek. Początkowo akcja i opisy mnie nie wciągnęły. Jednak 3 dni temu, wraz z noworocznymi postanowieniami apropo czytania, postanowiłam w pierwszej kolejności "zmusić się" i dokończyć ten egzemplarz. Nadal, do połowy nie był dla mnie wciągający, ale brnęłam, bo akcja i jej zagmatwanie zaczęło się rozkręcać.. Ale gdy już dotarłam do końca - opadła mi szczęka. Totalnie nie spodziewałam się takiego zakończenia i rozwiązania sprawy. Musiałam się chwilę pogłowić, żeby połączyć wszystkie wątki i fakty w jedną, nową całość.
Tak jak ktoś pisał - książka z kryminału, zamieniła się bardzo, bardzo smutny i wielki dramat. Z małym promyczkiem nadziei na końcu - zależy jak to odczytywać.
Początkowo myślałam, że mnie tu nic nie zaskoczy i myślałam, że skończy się oceną w okolicy 3-4. Ale końcówka totalnie się wybroniła. Polecam!

Jeśli na początku kogoś książka, tak jak mnie, nudzi, to polecam "przemęczyć się", bo dla zakończenia i rozwiązania warto!
Przyznam, że z książką męczyłam się chyba 2 lata. Na początku czytałam, zostawiałam i wracałam po jakimś czasie znów czytając tylko kawałeczek. Początkowo akcja i opisy mnie nie wciągnęły. Jednak 3 dni temu, wraz z noworocznymi postanowieniami apropo...

Są dzieła sztuki, które wykraczają poza granice gatunku i tworzą wielkość, nową jakość, niezależnie od rodzaju sztuki. Powieść Michela Bussi „Czarne nenufary” jest takim zjawiskiem w gatunku powieści kryminalnej.

Mogę oczywiście rozpisywać się o użytych przez autora środkach wyrazu, o unikatowym sposobie narracji, który jest kluczem do zrozumienia i rozwiązania zagadki kryminalnej. Mogę rozwodzić się nad językiem Bussiego i na przykładzie języka jego powieści miażdżyć wypracowania większości polskich, a i anglojęzycznych także, autorów powieści sensacyjnych. Ale po co? …

„Czarne nenufary” po prostu trzeba przeczytać.

Są dzieła sztuki, które wykraczają poza granice gatunku i tworzą wielkość, nową jakość, niezależnie od rodzaju sztuki. Powieść Michela Bussi „Czarne nenufary” jest takim zjawiskiem w gatunku powieści kryminalnej.

Mogę oczywiście rozpisywać się o użytych przez autora środkach wyrazu, o unikatowym sposobie narracji, który jest kluczem do zrozumienia i rozwiązania zagadki...

Bardzo dobra ale nie spodziewałam się, ze tak smutna.
Nie da się powiedzieć nic więcej, żeby nie spojlerować.
Historia zaczyna się kryminałem a kończy dramatem (przynajmniej dla mnie).
Ciekawa i warta przeczytania.

Bardzo dobra ale nie spodziewałam się, ze tak smutna.
Nie da się powiedzieć nic więcej, żeby nie spojlerować.
Historia zaczyna się kryminałem a kończy dramatem (przynajmniej dla mnie).
Ciekawa i warta przeczytania.

Bardzo lubię książki Bussiego za to, jak prowadzi swoich bohaterów i za znajomość ludzkiej duszy, jak rozwija obraz psychologiczny postaci. "Czarne nenufary", najbardziej znana książka tego autora, to powieść, której tego wszystkiego brakuje. Akcja, zwykle prowadzona dwutorowo, tym razem opowiadana jest w kilku perspektyw, a na koniec wszystko łączy się w całość. Nie ma w niej głębi, lecz zwyczajna opowieść. Niby wciągająca, a zostawiająca niedosyt, sprawiająca wrażenie płytkości. I wszystko to przeplatane Monetem, sztuką, nenufarami, w moim odczuciu trochę zbyt nachalnie i sztucznie. Moje oczekiwania były ogromne, a jestem nieco zawiedziona. Szkoda.

Bardzo lubię książki Bussiego za to, jak prowadzi swoich bohaterów i za znajomość ludzkiej duszy, jak rozwija obraz psychologiczny postaci. "Czarne nenufary", najbardziej znana książka tego autora, to powieść, której tego wszystkiego brakuje. Akcja, zwykle prowadzona dwutorowo, tym razem opowiadana jest w kilku perspektyw, a na koniec wszystko łączy się w całość. Nie ma w...

Monet, Monet, Monet...tylko to trzymało mnie przy tej książce, której kompletnie nie zrozumiałam.
A zakończenie.... Mam ochotę napisać: „Serio?.."

Monet, Monet, Monet...tylko to trzymało mnie przy tej książce, której kompletnie nie zrozumiałam.
A zakończenie.... Mam ochotę napisać: „Serio?.."

Znakomita książka. Moja pierwsza M. Bussiego. Nic w niej nie jest takie jak wydaje się na początku...Trzyma w napięciu i niepewnosci do ostatniej strony... I własciwie nic więcej nie można napisac, bo można niechcący zdradzić fabułę. .

Znakomita książka. Moja pierwsza M. Bussiego. Nic w niej nie jest takie jak wydaje się na początku...Trzyma w napięciu i niepewnosci do ostatniej strony... I własciwie nic więcej nie można napisac, bo można niechcący zdradzić fabułę. .

Świetna!
Śledztwo prowadzi inspektor Laurenc Serenac, któremu pomaga jego sumienny inspektor Sylvio Benavides. Pierwszą wskazówką, za którą podążają, jest tajemnicza kartka pocztowa z życzeniami na czyjeś jedenaste urodziny i ciekawym dopiskiem, cytatem Louisa Aragona, francuskiego powieściopisarza i poety. Kolejnymi zdjęcia romansujących z denatem kobiet, w tym jedno z dziewczyną odwróconą tyłem do aparatu. I to jej właśnie najbardziej będziemy wraz ze śledczymi szukać, odkrywając co rusz mroczne sekrety sprzed lat. Bussi maluje obraz Giverny i postaci uwięzionych w mieścinie jak w obrazie z dzieł Moneta. Powieść ma fascynującą i klimatyczną narrację ze zwrotami akcji, które sprawiają, że chcesz ponownie przeczytać książkę.
Więcej na: https://www.monime.pl/czarne-nenufary-komiksowa-powiesc/

Świetna!
Śledztwo prowadzi inspektor Laurenc Serenac, któremu pomaga jego sumienny inspektor Sylvio Benavides. Pierwszą wskazówką, za którą podążają, jest tajemnicza kartka pocztowa z życzeniami na czyjeś jedenaste urodziny i ciekawym dopiskiem, cytatem Louisa Aragona, francuskiego powieściopisarza i poety. Kolejnymi zdjęcia romansujących z denatem kobiet, w tym jedno z...

Jestem zaskoczona, że o tej książce nie było głośno, a także, że nigdy wcześniej nie trafiłam na żadną inną książkę tego autora. "Czarne nenufary" niesamowicie mnie urzekły: świetnie nakreślona fabuła, barwne, urokliwe opisy natury, które nie są jednak przydługie; subtelne, nieprzytłaczające nadmiarem zbędnych informacji wstawki faktów historycznych; narracja... W mojej ocenie postacie, ich psychika - są bardzo barwne, świetnie zarysowane, można na prawdę wczuć się w ich emocje, stan psychiczny, zrozumieć ich problemy, rozterki.. I wreszcie samo zaskoczenie, którego trochę się nie spodziewałam! Chętnie obejrzałabym ekranizację tej książki.

Jestem zaskoczona, że o tej książce nie było głośno, a także, że nigdy wcześniej nie trafiłam na żadną inną książkę tego autora. "Czarne nenufary" niesamowicie mnie urzekły: świetnie nakreślona fabuła, barwne, urokliwe opisy natury, które nie są jednak przydługie; subtelne, nieprzytłaczające nadmiarem zbędnych informacji wstawki faktów historycznych; narracja... W mojej...

Lubię takie książki, z których można się czegoś więcej dowiedzieć w tym przypadku o sztuce. Oprócz ciekawego kryminału jest jeszcze wspaniały opis przyrody i historia malarza w tle. Myślami wracam do książki po jej przeczytaniu i nenufary utkwiły mi w pamięci.

Lubię takie książki, z których można się czegoś więcej dowiedzieć w tym przypadku o sztuce. Oprócz ciekawego kryminału jest jeszcze wspaniały opis przyrody i historia malarza w tle. Myślami wracam do książki po jej przeczytaniu i nenufary utkwiły mi w pamięci.