Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszystkie książki D. Foenkinosa bardzo mi się podobały, ale ta chyba najbardziej mnie zauroczyla. Czytalam po francusku, nie wiem czy polski przekład odda wszelkie niuanse i nie spowoduje, że pewne kwestie staną się płaskie i cały urok ksiązki uleci.. A nierzadko tak bywa z polskimi przekladami. A ksiązka jest niezwykla mimo niewielkich w sumie rozmiarów. Mimo dośc prostej fabuły, autor przemycil w ksiązce mnostwo trafnych myśli i spostrzeżeń. To jest tego typu ksiązka, w której co rusz stwierdzasz: "tak, no własnie tak jest":). Górnolotnie można by powiedziec, ze jest to rzecz o pogoni za INNYM życiem, niz to, do którego ns wskutek roznych okolicznosci zostalismy przypisani..Nierzadko nie jestesmy zadowoleni z tego co nam przypadlo w udziale.. U niektorych ten stan niezadowolenia porazki utraty sensu zycia jest tak silny, ze "infekuje" wszelkie sfery zycia. Czy jest jakies remedium na to, jakiejs wyjscie z tej sytuacji? Autor je wskazuje.. Przeczytajcie, tę małą genialną książkę, która poprawi Wam nastrój i spowoduje, ze świat wyda się Wam lepszy. Bardzo polecam!

Wszystkie książki D. Foenkinosa bardzo mi się podobały, ale ta chyba najbardziej mnie zauroczyla. Czytalam po francusku, nie wiem czy polski przekład odda wszelkie niuanse i nie spowoduje, że pewne kwestie staną się płaskie i cały urok ksiązki uleci.. A nierzadko tak bywa z polskimi przekladami. A ksiązka jest niezwykla mimo niewielkich w sumie rozmiarów. Mimo dośc...

Znakomita książka. Moja pierwsza M. Bussiego. Nic w niej nie jest takie jak wydaje się na początku...Trzyma w napięciu i niepewnosci do ostatniej strony... I własciwie nic więcej nie można napisac, bo można niechcący zdradzić fabułę. .

Znakomita książka. Moja pierwsza M. Bussiego. Nic w niej nie jest takie jak wydaje się na początku...Trzyma w napięciu i niepewnosci do ostatniej strony... I własciwie nic więcej nie można napisac, bo można niechcący zdradzić fabułę. .

Cały czas się zastanawiam co napisać o tej książce. Jak wielu tutaj opiniujacych, D. Tart zachwyciła mnie Tajemną historią i sięgnięcie po Szczygła bylo dlamnie w tej sytuacji oczywistością. No i jeszcze ten Pulitzer! Parę razy podczytywałam początek lub fragmenty tej książki. I za każdym razem ją odkładałam, bo nie było tego pierwszego wow!. Oczywiście fragmenty czytałam po polsku..Potem wpadł mi w ręce egz. po ang, a ponadto wypożyczyłam z biblio wersję franc. jako że władam oboma tymi językami. I co się okazało? Po angielsku to zupełnie inna bajka...Od razu mnie wciągnęła, zaciekawiła.. Potem, dla porównania, sięgnęłam po wersję francuską. Też super się czyta. Obie te wersje wykazują jakąś finezję i lekkość językową, która powoduje, że wszelkie drobiazgowe opisy, czy to otoczenia, czy stanów psychicznych bohatera budzą zaskakujące zainteresowanie i fajnie się to czyta. Wniosek z tego jest jasny. Polskie tłumaczenie jest skonocone, albo po prostu nienajlepsze..Niby wszystko jest, ale jak czytam Szczygła po polsku, to rażą mnie różne spłaszczenia językowe, sztuczności pewne, niedokładności lub momentami rażące trochę zbyt knajacki styl, gdy wypowiadają się bohaterowie powieści. Okazuje się, że to powoduje, że Szczygieł po polsku jest niestrawny zwyczajnie.. Jak potrawa, który niby tak samo się nazywa jak inna smakowita, ale czegoś w niej nie dodano, lub dodano za dużo i danie jest niezjadliwe. Po polsku Szczygla bym raczej nie dała rady pociągnąć poza ok 200 str. i przyłączyłabym się do chóru zawiedzionych czytelników. Niewiarygodne po ang czy franc - to jest cudowna, działającą mocno na emocje książka. To co w niej jest znakomite, że czytelnik jest się w stanie wejść w duszę i ciało T. Deckera i dzielić z nim wszystkie smutki, nadzieję, miłości i stany narkotyczne i alkoholowe. Tak bardzo kibicuje mu się, żeby mu się udało i z obrazem i z Pippą. Po śmierci matki tylko te 2 rzeczy liczyły się dla niego. Książka oszolamia i oplata...Myślę, że m.in..za tę niesłychaną siłę oddziaływania na psychikę czytelnika, prawie jak te wszelkie narko czy alko na Theo, D. Tart dostała nagrodę. Niestety polski tłumacz pozbawił nas przyjemności poznania książki w tych psychicznych wymiarach:(((

Cały czas się zastanawiam co napisać o tej książce. Jak wielu tutaj opiniujacych, D. Tart zachwyciła mnie Tajemną historią i sięgnięcie po Szczygła bylo dlamnie w tej sytuacji oczywistością. No i jeszcze ten Pulitzer! Parę razy podczytywałam początek lub fragmenty tej książki. I za każdym razem ją odkładałam, bo nie było tego pierwszego wow!. Oczywiście fragmenty czytałam...