Na okładce wydawca zamieścił zdanie: "Najlepszy argentyński thriller ostatnich lat". Dla mnie rzeczywiście najlepszy, bo dotychczas jedyny. Przed tą książką skończyłem czytać polską powieść z wątkiem zaginięcia dzieci. Przypadek sprawił, iż wziąłem do ręki "Ogród z brązu", w którym głównym wątkiem jest determinacja ojca w poszukiwaniu zaginionej córki. Ale przy okazji autor pokazuje prawdziwe oblicze argentyńskiej policji, skorumpowanej, mało zaangażowanej w poszukiwania. Tło opowiedzianej historii okazało się dla mnie niczym wybuch. Kopara mi opadła. Niesamowita historia.

Na okładce wydawca zamieścił zdanie: "Najlepszy argentyński thriller ostatnich lat". Dla mnie rzeczywiście najlepszy, bo dotychczas jedyny. Przed tą książką skończyłem czytać polską powieść z wątkiem zaginięcia dzieci. Przypadek sprawił, iż wziąłem do ręki "Ogród z brązu", w którym głównym wątkiem jest determinacja ojca w poszukiwaniu zaginionej córki. Ale przy okazji autor...

Ciężko uwierzyć, że "Ogród z brązu" to debiutancki tytuł autora - jest tak dobrze dopracowana, że z całą pewnością warto po nią sięgnąć. Nie jest to napewno thriller z wartką akcją, która w zależności od tego na jakim etapie jest śledztwo, raz zwalnia, a raz przyspiesza, to bardziej powieść psychologiczna w której główną rolę gra wątek sensacyjny. Portret psychologiczny Fabiana Danubio, maltretowanego przez los ojca zaginionej Moiry, który z uporem maniaka walczy o odzyskanie największej zguby swojego życia, to idealnie przedstawione studium przeżyć rodzica, w którym trauma, smutek i rozpacz mieszają się ze złością i totalnym poczuciem bezradności.
Umiejscowienie akcji na płaszczyźnie dwóch różnych światów Argentyny- tego w wielkich metropoliach i tego na północno - wschodnich obszarach wydaje się być doskonałym tłem dla takiej historii, gdzie wszystko jest bardziej mroczne, barbarzyńskie i nieprzewidywalne niż w wielkim mieście, gdzie prawo stanowi wola bogaczy a lojalność jest ważniejsza niż moralność.

To dobrze skonstruowany i zaskakujący thriller, który ujął mnie siłą ducha głównego bohatera. Szkoda tylko, że - jak dotąd - jedyny, ponieważ autor nic nowego jeszcze nie napisał. Miejmy nadzieję, że to dopiero rozgrzewka i kolejna książka autora będzie już prawdziwą petardą.

@madeline.... Dziękuję Ci za tę polecajkę.😘🙂

Ciężko uwierzyć, że "Ogród z brązu" to debiutancki tytuł autora - jest tak dobrze dopracowana, że z całą pewnością warto po nią sięgnąć. Nie jest to napewno thriller z wartką akcją, która w zależności od tego na jakim etapie jest śledztwo, raz zwalnia, a raz przyspiesza, to bardziej powieść psychologiczna w której główną rolę gra wątek sensacyjny. Portret psychologiczny...

Dosłownie przed chwilą przewróciłam ostatnią stronę książki i aż wypuściłam powietrze, jednocześnie mówiąc sama do siebie: " jakie to było dobre". Z nieukrywaną radością stwierdzam, że to jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam, a w tym roku, znajduje się w pierwszej trójce.
Od razu muszę przyznać, że miałam różne emocje, podczas długiego - obiektywnie rzecz biorąc - czytania "Ogrodu z brązu", mimo, tego iż z pewnego źródła wiedziałam, że to dobra książka, ale specyficzna i trudna w odbiorze. Początek - pierwsze kilkadziesiąt stron bardzo rozbudziły moją ciekawość - porwanie dziewczynki, rozpacz rodziców, jakiś wyczuwalny, podskórny, głęboki dramat tej sytuacji, podbity depresją matki i niewyobrażalnym bólem ojca. I potem aż do połowy książki - wybitne w swej prostocie zwolnienie akcji, płynącej jak powolny nurt brudnej, mętnej, południowoamerykańskiej rzeki, która notabene w tej książce była finalnie jednym z jej niemych bohaterów. To był najtrudniejszy moment książki - niby chciałam wiedzieć, o co tu chodzi i odkrywać kolejne meandry historii, ale jednocześnie nie mogłam się zmusić do przeczytania więcej niż 20 stron dziennie. I kiedy po kilkunastu dniach walki samej i ze sobą i jednocześnie wielu latach poszukiwań utraconej córki w fabule nadszedł w końcu przełom, akcja biegła już jak szalony nurt wody, odkrywając coraz to nowe, szokujące fakty i osoby. Ostatnie 250 stron książki przeczytałam zaledwie w dwa i pól dnia i nie mogłam jej odłożyć, aż do samego końca.
Autor genialnie skonstruował fabułę, która będąc jednocześnie powolnym, ale i szalonym procesem odkrycia rodzinnej tajemnicy zostawia na długo ślad w pamięci. Do tego motywem przewodnim jest niespotkany nigdzie wcześniej wątek sztuki tworzonej w brązie, jej szaleństwa i piękna.
Bardzo polecam Wam do przeczytania tę książkę - nie będziecie zawiedzeni a ja długo będę pamiętać ogród w brązie szaleństwa.

Dosłownie przed chwilą przewróciłam ostatnią stronę książki i aż wypuściłam powietrze, jednocześnie mówiąc sama do siebie: " jakie to było dobre". Z nieukrywaną radością stwierdzam, że to jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam, a w tym roku, znajduje się w pierwszej trójce.
Od razu muszę przyznać, że miałam różne emocje, podczas długiego - obiektywnie rzecz biorąc...

Obszerne, niespiesznie przedstawiane studium destrukcji, spowodowanej nagłym, przez lata niewyjaśnionym zaginięciem dziecka. Szum medialny, profesjonalna obojętność organów ścigania, przerażenie, dezorientacja, wreszcie bezsilna, niemo krzycząca rozpacz rodziców. Potem długie lata ciszy. Szkic z 9 lat życia zrujnowanego psychicznie, emocjonalnie i życiowo ojca, stopniowo wtapiającego się w pusto-szarą rzeczywistość, tracącego nadzieję, rezygnującego z wszelkiej walki, zżywającego się z nieustępliwie towarzyszącym mu bólem, aż do tragicznego momentu, który odsłania przed nim nowe ślady, dotąd nie dostrzeżone choć powinny być oczywistością od samego początku i podrywa go raz jeszcze do walki. Wygranej i przegranej jednocześnie bo zwycięstwo i porażka są zawsze subiektywnością. Prawda o zaginięciu córki to pogłębienie dramatu ojca, nowy ból z odkrytej zdrady, manipulacji, zbrodniczego przemilczenia. Historia ciekawa choć mało dynamiczna i emocjonująca w sensie kryminalno-sensacyjnym. Ładnie opowiedziana. Ładnym językiem, zręcznym piórem. Nigdy nie mogę rozstrzygnąć czyjej w tym więcej zasługi. Pisarza czy tłumacza? Autor znacznie większy nacisk kładzie na warstwę psychologiczno-obyczajową niż kryminalną. Stara się uczynić bohatera swej powieści i świat w którym się porusza jak najbardziej autentycznym stąd mnogość obszernych i malowniczych opisów miejsc, budynków, osób. Dla mnie to wielki plus. Zakończenie połowicznie zaskakujące bo wiele nitek można było połączyć wcześniej, niestety, a może raczej na szczęście, nie wszystkie i nieco deprymujące. Zostawia i bohatera i czytelnika z poczuciem pewnej pustki i niedopełnienia. Polecam bardziej wielbicielom "głębszej obyczajówki" niż kryminałów i thrillerów.

Obszerne, niespiesznie przedstawiane studium destrukcji, spowodowanej nagłym, przez lata niewyjaśnionym zaginięciem dziecka. Szum medialny, profesjonalna obojętność organów ścigania, przerażenie, dezorientacja, wreszcie bezsilna, niemo krzycząca rozpacz rodziców. Potem długie lata ciszy. Szkic z 9 lat życia zrujnowanego psychicznie, emocjonalnie i życiowo ojca, stopniowo...

To jak dotąd jedyna, wydana w 2015 r ,powieść tego autora, wielka to szkoda że gość od 8 lat nic nie wydał, bo naprawdę posiada talent do tworzenia mrocznych, wielowątkowych historii rodem z Argentyny. " Ogród z brązu " to jak na kryminał powieść dość obszerna, nie tylko zresztą gabarytowo ale również i czasowo ,fabuła książki obejmuje ładnych kilkanaście lat, kiedy to Fabian Danubio szukał swojej córki.
Człowiek fizycznie jest w stanie znieść wiele, z psychiką jest już znacznie gorzej, zwłaszcza gdy ginie dziecko. Pojawia się rozpacz, żal ,smutek i ból, potem złość i gniew , które mają czasami tę dobrą stronę że potrafią napędzać do działania.
Fabian Danubio nie jest jakimś krezusem, to architekt który żyje w popadającej w coraz większy kryzys Argentynie, z żoną borykającą się z nawracającą depresją wychowuje 4- letnią córkę Moirę. Pewnego dnia Cecilia ,opiekunka Moiry , zabiera dziewczynkę na przyjęcie organizowane przez jedną z koleżanek Moiry, nigdy tam nie docierają. " Ogród z brązu " to niezwykle ciekawa , choć nieśpiesznie opowiedziana, wielowątkowa historia, która przez większość czasu płynie sobie dość leniwie, ale za to potem nagradza bardzo niezwykłym, mocno rozbudowanym zakończeniem. To również doskonały obraz Argentyny ,jej podziałów, różnic, kultury i niestety również dość częstej korupcji. To również bardzo niebanalna odmiana od europejskich i amerykańskich kryminałów. Mnie ta powieść urzekła, zakończenie naprawdę na długo zostaje w głowie.

To jak dotąd jedyna, wydana w 2015 r ,powieść tego autora, wielka to szkoda że gość od 8 lat nic nie wydał, bo naprawdę posiada talent do tworzenia mrocznych, wielowątkowych historii rodem z Argentyny. " Ogród z brązu " to jak na kryminał powieść dość obszerna, nie tylko zresztą gabarytowo ale również i czasowo ,fabuła książki obejmuje ładnych kilkanaście lat, kiedy to...

To jedna z najlepszych książek jakie czytałem

To jedna z najlepszych książek jakie czytałem

Mogę powiedzieć, że książkę zmęczyłam a nie przeczytałam

Mogę powiedzieć, że książkę zmęczyłam a nie przeczytałam

Nie spodziewałem się czegoś tak fantastycznie napisanego (z pewnymi drobnymi zastrzeżeniami). Świetny, mroczny, wciągający thriller z Ameryki Południowej! To tam też tak fajnie piszą? Sorry, ja poza Marquezem i Allende, chyba nic z tamtych klimatów nie obczajałem.
Mały minusik za środkową część książki, gdyby nie to dałbym 8 gwiazdek.
Pozycja ta najciekawsza jest na samym początku, oraz na samym końcu. Środek, to delikatne przynudzanie. Jak na mój gust, książkę skradł głównemu bohaterowi ten detektyw, Cesar Doberti - genialna postać!
Polecam tę pozycję.

Nie spodziewałem się czegoś tak fantastycznie napisanego (z pewnymi drobnymi zastrzeżeniami). Świetny, mroczny, wciągający thriller z Ameryki Południowej! To tam też tak fajnie piszą? Sorry, ja poza Marquezem i Allende, chyba nic z tamtych klimatów nie obczajałem.
Mały minusik za środkową część książki, gdyby nie to dałbym 8 gwiazdek.
Pozycja ta najciekawsza jest na samym...

Jeden z najlepszych kryminałów/thrillerów ostatnich lat. Świetnie pomyślana fabuła, ciekawe zwroty akcji i do tego szczypta argentyńskiej egzotyki sprawiają, że czyta się toto świetnie i szybko mimo ponad 500 stron.

Jeden z najlepszych kryminałów/thrillerów ostatnich lat. Świetnie pomyślana fabuła, ciekawe zwroty akcji i do tego szczypta argentyńskiej egzotyki sprawiają, że czyta się toto świetnie i szybko mimo ponad 500 stron.

Nie rozumiem głosów, że ta książka jest nudna, że akcja płynie powoli itp. Bardzo dobry kryminał. Zaskakujący i ciekawy.

Nie rozumiem głosów, że ta książka jest nudna, że akcja płynie powoli itp. Bardzo dobry kryminał. Zaskakujący i ciekawy.