Bardzo dobry tom, przedstawiający historię starożytnej Mezopotamii. Momentami ciężko przebrnąć przez mnóstwo imion władców, trochę za mało jest o funkcjonowaniu samych społeczeństw, ale ogólnie czyta się świetnie. Do tego szata graficzna na najwyższym poziomie. Pocelam.

Bardzo dobry tom, przedstawiający historię starożytnej Mezopotamii. Momentami ciężko przebrnąć przez mnóstwo imion władców, trochę za mało jest o funkcjonowaniu samych społeczeństw, ale ogólnie czyta się świetnie. Do tego szata graficzna na najwyższym poziomie. Pocelam.

Tom 4 cyklu obejmuje nie tylko Mezopotamię (Sumer, Babilonia, Asyria),ale również Hetytów i powierzchownie inne ludy centralnej Azji Mniejszej i wybrzeża Morza Śródziemnego. Jak pozostałe - znakomicie ilustrowany. W ogóle szata graficzna nie pozostawia wiele do życzenia. Natomiast tekst już tak. Autor (autorzy?)koncentrują swą uwagę na dynastiach rządzących poszczególnymi państwami, co oznacza skupianie się na dziejach politycznych, ustrojowych i stosunkach międzynarodowych. Do tego dochodzi jeszcze budownictwo, często w kontekście umacniania roli dynastii. To oczywiste, że dla tak odległych czasów pozostaje niewiele źródeł, ale bardzo powierzchowne potraktowanie gospodarki, sytuacji społecznej (zwłaszcza ludności nieuprzywilejowanej),religii czy kultury, w tym życia codziennego, powoduje, że historia prezentowana w tomie daleka jest od pokazania współczesnemu czytelnikowi. Tak pisało się w XIX w., może w pierwszej połowie XX, ale dziś oczekuje się innej konstrukcji syntezy historycznej.
Nie oznacza to, ze praca jest zła. Przeciwnie. Bardzo przystępnie napisany tekst (zapewne też tłumaczenie ma na to wpływ) pozwala na swobodne czytanie i zapoznawanie się z dziejami Międzyrzecza. Wykorzystanie dość nowych opracowań, zwrócenie uwagi na współczesne prace wykopaliskowe - sprawia, że praca jest bardzo aktualna, co w wielu innych syntezach się nie zdarza - są już w momencie wydania przestarzałe.
Rewelacyjny dodatek poświęcony początkom pisma powinni czytać wszyscy, którzy nie znają, nie rozumieją, nie dostrzegają znaczenia tego jednego z największych wynalazków ludzkości. Nie mniej znakomity dodatek został poświęcony Kodeksowi Hammurabiego - tu ciekawa hipoteza, czym właściwie jest ten zabytek. Dobrze, że na kartach książki pojawiają się zapomniane dla przeciętnego odbiorcy ludy starożytne, jak Huryci czy Akadyjczycy. Krótko, ale jako temat do dalszych badań wspomniano bitwę pod Kadesz i jej efekty.
Podsumowując należy ocenić książkę jako bardzo dobrą, ale z zastrzeżeniami. Na minus wpływają dziedziny potraktowane po macoszemu na rzecz klasycznej historii politycznej. Na plus - szeroki zakres geograficzny i polityczny, a przede wszystkim znakomite zdjęcia.

Tom 4 cyklu obejmuje nie tylko Mezopotamię (Sumer, Babilonia, Asyria),ale również Hetytów i powierzchownie inne ludy centralnej Azji Mniejszej i wybrzeża Morza Śródziemnego. Jak pozostałe - znakomicie ilustrowany. W ogóle szata graficzna nie pozostawia wiele do życzenia. Natomiast tekst już tak. Autor (autorzy?)koncentrują swą uwagę na dynastiach rządzących poszczególnymi...