Takie to trochę dziadkowe pisanie, które, może właśnie dzięki temu, pozwala się wyciszyć. Zdziwiłem się, uświadamiając sobie w trakcie lektury, jak bardzo zmieniliśmy się przez ostatnich, powiedzmy, dwadzieścia lat, skoro, choćby, nie czuję potrzeby ciągłego przypominania o związkach z kulturą zachodnioeuropejską czy śródziemnomorską a przecież rzeczywiście kiedyś tak było ;)

Wydaje mi się, że literatura, w tym eseje, powinna jednak być rodzajem dialogu - tutaj zaś mamy właściwie cały czas jeden głos a wynik tego taki, jakby się uczestniczyło w rozmowie, w której wszyscy cały czas sobie potakują. Taka rozmowa dość szybko staje się mało interesująca. Najciekawsze w zbiorze są części przewodnikowe.

Takie to trochę dziadkowe pisanie, które, może właśnie dzięki temu, pozwala się wyciszyć. Zdziwiłem się, uświadamiając sobie w trakcie lektury, jak bardzo zmieniliśmy się przez ostatnich, powiedzmy, dwadzieścia lat, skoro, choćby, nie czuję potrzeby ciągłego przypominania o związkach z kulturą zachodnioeuropejską czy śródziemnomorską a przecież rzeczywiście kiedyś tak było...

Zygmunt Kubiak to już klasyk, a "Nowy Brewiarz Europejczyka" jest książką klasyczną, w tym przypadku trochę już staroświecką. Jednak idealnie się sprawdza w przypadku, gdy pojawia się potrzeba odcięcia się od zgiełku współczesnego świata. Czytając książkę Kubiaka można się idealnie wyciszyć.
Na kartach "Nowego Brewiarza Europejczyka" pojawiają się wielcy ludzie czasów starożytnych (Homer, Wergilusz, Horacy),renesansu (Dante),literatury angielskiej (Byron, Keats),a także reprezentnci Polski jak Jan Kochanowski czy Janicjusz. Kubiak pisze o twórczości tych ludzi z takim rozsmakowaniem, że zachęca do tego by sięgnąć po którąś z prac powyższych twórców.

Zygmunt Kubiak to już klasyk, a "Nowy Brewiarz Europejczyka" jest książką klasyczną, w tym przypadku trochę już staroświecką. Jednak idealnie się sprawdza w przypadku, gdy pojawia się potrzeba odcięcia się od zgiełku współczesnego świata. Czytając książkę Kubiaka można się idealnie wyciszyć.
Na kartach "Nowego Brewiarza Europejczyka" pojawiają się wielcy ludzie czasów...

Od 5 do 9 gwiazdek, w zależności od części. Tak to bywa z podobnymi zbiorami. Ale tam, gdzie wypada 9, to jest mocne 9 - zamiast uwag, mój ulubiony cytat: "Jakie jest najważniejsze prawo poetyki Horacjańskiej? To samo, co u Homera, choć sprowadzone z konsekwentnie hieratycznej dziedziny wielkich mitów do poziomu bardziej wyłącznego artyzmu: poeta ma ocalać świat od przemijania, utrwalić chwilę, która mija, utrwalić piękno, które mija. Horacy pragnął ratować ziemskie piękno od śmierci - przez dopełnienie go, przez nadanie mu nieskazitelnej harmonii, poetyckiej doskonałości godnej idei Platońskich".

Od 5 do 9 gwiazdek, w zależności od części. Tak to bywa z podobnymi zbiorami. Ale tam, gdzie wypada 9, to jest mocne 9 - zamiast uwag, mój ulubiony cytat: "Jakie jest najważniejsze prawo poetyki Horacjańskiej? To samo, co u Homera, choć sprowadzone z konsekwentnie hieratycznej dziedziny wielkich mitów do poziomu bardziej wyłącznego artyzmu: poeta ma ocalać świat od...

W krótkiej formie eseju widać najlepiej głębię uczuć i myśli Kubiaka (ich szczególne, wzajemne w stylu połączenie). "Trylogia antyczna", zapoczątkowana świetną "Mitologią" jest wielka, ale krótkie eseje są z niczym nieporównywalne. Można je ze sobą brać do autobusu, na przechadzkę, do ogrodu czy parku. Czytać do poduszki i ku pokrzepieniu. Niemodne to określenie, ale są to teksty "budujące". Podczas ich czytania pragnie się coś we własnym życiu zmienić - być dzielniejszym, odważniejszym, bardziej prawym czy ofiarnym. Zupełnie passe i demode, ale ja takie lektury lubię najbardziej.

W krótkiej formie eseju widać najlepiej głębię uczuć i myśli Kubiaka (ich szczególne, wzajemne w stylu połączenie). "Trylogia antyczna", zapoczątkowana świetną "Mitologią" jest wielka, ale krótkie eseje są z niczym nieporównywalne. Można je ze sobą brać do autobusu, na przechadzkę, do ogrodu czy parku. Czytać do poduszki i ku pokrzepieniu. Niemodne to określenie, ale są to...