Jedyny i Niepowtarzalny Ivan

Pierwsza książka przy której wyłam jak bóbr. Nie pomagało nawet wmawianie sobie, że "to przecież książka dla dzieci, więc musi mieć happy end".
Zdecydowanie warta polecenia.

Pierwsza książka przy której wyłam jak bóbr. Nie pomagało nawet wmawianie sobie, że "to przecież książka dla dzieci, więc musi mieć happy end".
Zdecydowanie warta polecenia.

Pokaż mimo to

Wzruszyłam się!
Tym przyjemnym uczuciem, jakie towarzyszy podczas oglądania animowanych filmów familijnych. Tych, po których czuje się przyjemne ciepło w sercu, a mężczyźni przyznają się do łez. Podobno największym ich wyciskaczem jest niezrównany disnejowski „Król Lew”.
Ta opowieść ujęta w słowa ma dużo z konwencji tego typu filmów.
Nie bez powodu grafika okładki przedstawia jej bohaterów, zwierzęta, w rysunkowej postaci. Jej twórca musiał mieć takie samo wrażenie, jak ja – obejrzałam książkę niczym film animowany. Opowieść przeznaczoną i dla dzieci, i dla dorosłych, a najlepiej do wspólnego czytania.
Jej głównym bohaterem jest Ivan.
Goryl. Jak głosi tytuł – Jedyny i Niepowtarzalny. Jego wyjątkowość kryje się w zdolnościach plastycznych. Ivan rysuje, a jego prace właściciel zwierzęcia sprzedaje turystom odwiedzającym Centrum Handlowe z Automatami do Gry. Ivan wraz z innymi zwierzętami , słonicą Stellą i psem Snickersem, zabawia gości odwiedzających centrum. Wraz z właścicielem stanowią najmniejszy cyrk na świecie, a ich występy reklamuje wielki billboard. Co czują zwierzęta i zaprzyjaźniona z nimi córka jednego z pracowników – Julia, dowiaduję się z pierwszoosobowej narracji Ivana. Jego zdania i przytaczane dialogi są krótkie, a jeśli długie, to z prostym przekazem. Rozstrzelone na stronach i ilustrowane rysunkami. Razem składają się na krótkie lub bardzo krótkie rozdzialiki. Ten dobrze przemyślany układ treści zwalniał moje tempo czytania, bym mogła przeanalizować myśl Ivana. Zastanowić się nad emocjami zwierzęcych bohaterów. Pozwolić na porównanie uczuć, ich zrozumienie i ostatecznie na wspólny rezonans. Ze względu na mądrość logiki Ivana od początku byłam po jego stronie. W miarę rozwoju akcji powoli zdobywał moje serce, by na końcu ostatecznie mnie wzruszyć swoją historią. I na tym etapie mogłabym nazwać tę opowieść ckliwą. Ale...
Ivan istniał rzeczywiście!
Mieszkał w klatce centrum handlowego przez 27 lat, dopóki nie uwolniły go z tego więzienia protesty ludzi. Złapany w Demokratycznej Republice Konga, „był wychowywany w domu, dopóki stał się zbyt trudny do opanowania” – wyjaśniła autorka – „Chciałam dać Ivanowi (uwięzionemu w ciasnej klatce) jego własny głos i jego własną wersję wydarzeń, choćby tylko na papierze. (...) Podarować mu szansę bycia prawdziwym Srebrnogrzbietym Mocarzem, jakim od początku miał być”.
Autorce w pełni udało się to!
Nie tylko pokazała, gdzie powinno być miejsce wszystkich dzikich zwierząt. Nie tylko przekazała ważną informację, że zwierzęta myślą i czują, ale przede wszystkim trafiła opowieścią w najczulsze miejsce psychiki ludzkiej – empatię. To właśnie tę zdolność rozpoznawania i wczuwania się w emocje innych (ludzi i zwierząt) kształtuje ta historia w małych czytelnikach, a pogłębia w dorosłych.
To mądrze przedstawiony los goryla Ivana do poznawania wspólnie z dziećmi. Swoją formą, narracją i przekazem spełnia wszystkie wymogi terapeutyczne, dydaktyczne i wychowawcze pozytywnie wspomagające rozwój psychiczny dziecka.
http://naostrzuksiazki.pl/

Wzruszyłam się!
Tym przyjemnym uczuciem, jakie towarzyszy podczas oglądania animowanych filmów familijnych. Tych, po których czuje się przyjemne ciepło w sercu, a mężczyźni przyznają się do łez. Podobno największym ich wyciskaczem jest niezrównany disnejowski „Król Lew”.
Ta opowieść ujęta w słowa ma dużo z konwencji tego typu filmów.
Nie bez powodu grafika okładki...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ivan przez całe lata zamieszkiwał w mini zoo w Centrum Handlowym.
Zamknięty niczym w pudełku, przez 27 lat zapomniał, kim tak naprawdę jest!
Jego "dom" składał się z 3 szyb i 1 ściany, na której widniał malunek imitujący dżunglę, ale był to tylko "Wodospad bez wody, kwiaty bez zapachu i drzewa bez korzeni". W środku była huśtawka z opony, piłka, pluszak, basenik z brudną wodą i stary telewizor. Ivan był artystą! Uwielbiał malować, a jego dzieła można było kupić w sklepie z pamiątkami po 20 dolarów, a z ramką po 25.
Ivan był bardzo samotny, lecz miał dwoje przyjaciół słonicę Stellę oraz bezdomnego psa Boba. Stella mieszkała w klatce obok, natomiast Bob pomieszkiwał u goryla. W Centrum Handlowym były jeszcze inne zwierzęta m.in. papugi, niedźwiedzie. Przez 365 dni w roku, 3 razy dziennie odbywały się pokazy z ich udziałem-był to najmniejszy cyrk na świecie. Nie wszystkie zwierzaki były jednak chętne na występy, ale Mack właściciel, znał na nie sposób. Niestety nie były to łagodne zachęty... Gdy Stella z bólem umierała, Ivan obiecał jej coś bardzo ważnego. Była to deklaracja ciężka do spełnienia, lecz goryl był bardzo mądry i zawzięty, w końcu od niego zależał los małej słoniczki Ruby.
Czy Ivan dotrzyma słowa ?
Co z nimi wszystkimi będzie ?
Jak długo jeszcze zniosą życie w niewoli, w okropnych warunkach ?
Tego dowiecie się w książce, której narratorem jest sam Ivan.
.
Jest to niezwykle poruszająca opowieść o samotności, przyjaźni, odwadze, ale także o okrucieństwie, pazerności i o nas, ludziach! Autorka książki inspirowała się prawdziwym Ivanem, gorylem, który rzeczywiście 9876 dni przeżył w mini zoo w Atlancie! Książka zdobyła prestiżową nagrodę Newbery - zasłużyła na to! Historia Ivana chwyta za serce i nie pozostaje nam obojętna. Uczy nas empatii i przede wszystkim szacunku do tych żywych istot. Każdy z nas wyniesie coś z tej opowieści. Polecam wszystkim, nie tylko dzieciom (7+), ale także dorosłym. Sięgnijcie po nią, warto !

Ivan przez całe lata zamieszkiwał w mini zoo w Centrum Handlowym.
Zamknięty niczym w pudełku, przez 27 lat zapomniał, kim tak naprawdę jest!
Jego "dom" składał się z 3 szyb i 1 ściany, na której widniał malunek imitujący dżunglę, ale był to tylko "Wodospad bez wody, kwiaty bez zapachu i drzewa bez korzeni". W środku była huśtawka z opony, piłka, pluszak, basenik z brudną...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Słodko-gorzka, inspirowana prawdziwą historią opowieść o gorylu zamkniętym w mikrozoo w jednej z amerykańskich galerii handlowych. Dramat Ivana polega na tym, że jest za bardzo ludzki, żeby być gorylem, a jednocześnie - zbyt goryli, aby być człowiekiem. W dużej mierze jest to książka właśnie o tym, że nasza powierzchowność bywa myląca. I nic nie jest tu do końca tym, czym się wydaje. Niby to książka o dzikiej bestii, a jednak prawdziwymi zwierzętami okazują się tutaj ludzie. Niby to książka dla dzieci, ale chyba bardziej docenią ją dorośli. Polecam bardzo, bo mądra to rzecz, która starszych wzruszy, a młodszych uwrażliwi. Ja jestem zachwycony.

instagram.com/polishpopkulture

Słodko-gorzka, inspirowana prawdziwą historią opowieść o gorylu zamkniętym w mikrozoo w jednej z amerykańskich galerii handlowych. Dramat Ivana polega na tym, że jest za bardzo ludzki, żeby być gorylem, a jednocześnie - zbyt goryli, aby być człowiekiem. W dużej mierze jest to książka właśnie o tym, że nasza powierzchowność bywa myląca. I nic nie jest tu do końca tym, czym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

www.maliczytelnicy.pl

Ivan wcześniej miał na imię Błoto, ponieważ lubił nim malować. Mieszkał z mamą, tatą i siostrą gdzieś na wolności. Ale z tamtych czasów prawie nic już nie pamięta, ponieważ przyszli Ludzie i go zabrali.

Kupił go i wychował Mack. Mieszkał z nim i jego żoną, robił wszystko to, co robią ludzkie dzieci. Z tym że on był gorylem. Chociaż czasami już sam nie wiedział kim jest. Nauczył się rozumieć ludzkie słowa, ale nigdy nie zrozumiał ludzi. Gdy podrósł, Mack przeniósł go do klatki w centrum handlowym. Było tam mini Zoo, w którym spędził 27 lat.

„Moje życie to jaskrawe światła, wskazywanie palcami i nieproszeni goście. Tuż obok mnie ludzie przylepiają swe małe dłonie do oddzielającej nas szyby”.

W klatce obok Ivana mieszkała Sonia, słonica, jego największa i jedyna przyjaciółka. Sonia została odkupiona od właściciela cyrku, w którym występowała. Towarzystwa dotrzymywał mu także Bob, bezpański i bardzo sprytny pies. Jako jedyny z rodzeństwa uratował się, gdy właściciel wyrzucił ich na autostradę.

Czas mijał, a im przybywało lat. Codziennie zwierzęta występowały przed publicznością. Ivan nie musiał, był główną atrakcją mini Zoo. Mógł rysować (jego obrazki były sprzedawane w sklepie jako pamiątka). Był prawdziwym artystą, a rysowanie go uszczęśliwiało.

Po pewnym czasie ludzie przestali się nimi interesować tak jak wcześniej, a zysk spadał. Wtedy Mack kupił młode słoniątko, Ruby. Była pełna dziecięcej radości i ufności. Ivan nie chciał dopuścić, żeby całe życie spędziła w klatce. Obiecał ją uratować. Przygotował obraz, który miał zwrócić uwagę ludzi i pomóc Ruby trafić do prawdziwego Zoo.

Udało się! Ruby trafiła do Zoo. Ivan także.

Na początku było mu bardzo trudno, nie potrafił być gorylem. W końcu jednak wyszedł na zewnątrz.

Autorkę do napisana książki zainspirowała historia prawdziwego goryla Ivana, który przez 27 lat mieszkał w klatce w centrum handlowym. Po protestach został przeniesiony do Zoo w Atlancie (USA).



Niesamowita książka. Jedna z najpiękniejszych, jakie czytałam. Porusza i zostawia w człowieku ślad.

Autorka stworzyła piękną historię, w której Ivan jest narratorem i dzięki temu poznajemy punkt widzenia zwierząt. Możemy zobaczyć, jakie są mądre i jak dużo rozumieją, ale także jak bardzo cierpią.

Widzimy jak bezduszni i brutalni są ludzie, jak wykorzystują zwierzęta dla zysku.

Książka jest doskonale wyśrodkowana, momenty smutne i wesołe się ze sobą przeplatają. Czytałam wolno, przeżywałam każde zdanie. Narracja jest zbudowana z krótkich, bardzo mądrych zdań.

Autorka opisała smutną historię, jednak książka nie jest smutna. Jest bardzo spokojna, ciepła i pozytywna.

To książka o samotności, przyjaźni i odwadze, nawet w najtrudniejszych warunkach.

Uczy szacunku do zwierząt i uświadamia jaki los potrafią im zgotować ludzie. Uczy empatii i zmusza do myślenia.

Od historii Ivana nie można się oderwać. Wzrusza i może wywołać kilka łez.

Wspaniała, wyjątkowa i wartościowa książka. Piękna i bardzo ważna. Każdy powinien ją przeczytać.

Bardzo, bardzo polecam.

www.maliczytelnicy.pl

Ivan wcześniej miał na imię Błoto, ponieważ lubił nim malować. Mieszkał z mamą, tatą i siostrą gdzieś na wolności. Ale z tamtych czasów prawie nic już nie pamięta, ponieważ przyszli Ludzie i go zabrali.

Kupił go i wychował Mack. Mieszkał z nim i jego żoną, robił wszystko to, co robią ludzkie dzieci. Z tym że on był gorylem. Chociaż czasami już sam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To jedna z tych książek, której nie zapomnę nigdy. Na pewno jeszcze niejednokrotnie do niej wrócę. Kocham zwierzęta. Jestem ogromnie wyczulona na ich krzywdę i ciężko było mi powstrzymać łzy podczas tej lektury.
Książka ukazuje okrucieństwo i bezduszność ludzi względem zwierząt. Pokazuje znieczulicę, brak empatii, jakiejkolwiek wrażliwości na te stworzenia, które są tak naprawdę zdane na Naszą łaskę. Wszystko to przesłania egoistyczna i bezwzględna żądza zysku. Naprawdę nie rozumiem jak można być tak zaślepionym i nieludzkim.
Wszystko to zostało przedstawione oczami goryla, co poruszyło mnie do głębi. Bardzo zżyłam się z Ivanem i będę za nim tęsknić. Jego narracja jest przedstawiona w przystępny i prosty sposób. Książkę czyta się lekko i przyjemnie. Mimo, iż w dużej mierze panuje w niej smutek, to bywa bardzo humorystyczna. Jestem oczarowana falą emocji jaka mnie zalała po sięgnięciu po nią.
W chwili, gdy ją skończyłam znalazła się na szczycie mojej listy najukochańszych książek. Zostałam kupiona.
To niesamowicie wartościowa i poruszająca lektura, którą będę polecać każdemu i przy każdej nadarzającej się okazji. Może i skierowana jest do młodszych czytelników, ale uważam, że powinien ją przeczytać każdy człowiek. Zapewniam Was, że jest warta poświęconego na nią czasu.

To jedna z tych książek, której nie zapomnę nigdy. Na pewno jeszcze niejednokrotnie do niej wrócę. Kocham zwierzęta. Jestem ogromnie wyczulona na ich krzywdę i ciężko było mi powstrzymać łzy podczas tej lektury.
Książka ukazuje okrucieństwo i bezduszność ludzi względem zwierząt. Pokazuje znieczulicę, brak empatii, jakiejkolwiek wrażliwości na te stworzenia, które są tak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę polecił mi przedstawiciel wydawnictwa na Falkonie w 2017 roku.

Zasadniczo przeznaczona jest ona dla dzieci, raczej w młodszym wieku. Co prawda sama nie mam jeszcze potomstwa, jednak czasem lubię sobie zrobić przerwę od lektur „dla dorosłych” i przeczytać coś innego. By znów poczuć tą dziecięcą beztroskę. Zawiodłam się. Jednak zacznijmy od początku.

Ivan jest, srebrnogrzbietym którego los wepchną do klatki w przydrożnym centrum handlowym. Jego życie upływa na oglądaniu odwiedzających go ludzi przez szybę, która oddziela go od reszty galerii.
Jego przyjacielem jest piesek Bob i słonica Stella. Nigdy nawet nie myślał, że nowa słoniczka Ruby zmieni całe jego życie.

Nie spodziewałam się tak przejmującej i smutnej historii, która bez skrupułów prezentuje okrucieństwo ludzi wobec zwierząt (oczywiście bez okrutnych i dramatycznych opisów). Nie jestem przez to w stanie określić, dla jakiej grupy wiekowej jest ta książka. Każdego może ona czegoś nauczyć. Zarówno wrażliwości względem naszych mniejszych przyjaciół jak i smutnej prawdy o ludzkim życiu. A to wszystko w książce, której narratorem jest goryl.

Książkę polecił mi przedstawiciel wydawnictwa na Falkonie w 2017 roku.

Zasadniczo przeznaczona jest ona dla dzieci, raczej w młodszym wieku. Co prawda sama nie mam jeszcze potomstwa, jednak czasem lubię sobie zrobić przerwę od lektur „dla dorosłych” i przeczytać coś innego. By znów poczuć tą dziecięcą beztroskę. Zawiodłam się. Jednak zacznijmy od początku.

Ivan jest,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie bez powodu Ivan został wyróżniony nagrodą Newbery oraz przez pewien czas znajdował się na pierwszym miejscu bestsellerów New York Timesa. Ta historia ma w sobie coś, co potrafi poruszyć do głębi oraz sprawić, że my również poczujemy się jak główny bohater, samotny i niedoceniony, nie potrafiący przypomnieć sobie nawet swoich początków. To niesamowite ile można dowiedzieć się od cyrkowego goryla.

Ivan już od samego początku musiał pogodzić się z życiem w klatce. Jeszcze jako mały goryl został oddzielony od rodziny, której po 9855 dniach niewoli nie potrafi sobie nawet przypomnieć; aby następnie stać się gwiazdą cyrku. Wspominany na licznych bilbordach jako "Jedyny i niepowtarzalny Ivan" stał się główną atrakcją przedstawienia.

Mimo iż przez wielu przedstawiany był jako groźny i dziki, uwielbiał swoich opiekunów, jednak jego szczególną sympatię zdobyła dziewczynka Julia, która dała początek jego pasji. Za każdym razem z uwagą przyglądał się jej cudownym obrazkom, aż w końcu sam zapragnął żyć twórczo. Ludzie płacili wiele, za malowidła goryla, a on dzięki temu mógł w całości oddać się swojemu ulubionemu zajęciu. Malarstwie.

Jako srebrzystogrzbiety został stworzony do rządzenia stadem, jednak zamknięty w ograniczającej go klatce, gdzie doskwierała mu samotność, nie miał kim przewodzić, a tym samym nie mógł przejąć obowiązków swojego ojca i stać się przywódcą całego stada.

Z biegiem czasu główny bohater przestał być "Niesamowitym i niepowtarzalnym Ivanem" i stał się najsmutniejszym gorylem na świcie, bądź też ogromnym problemem. Podczas swojego pobytu w cyrku poznał wiele wspaniałych zwierząt, jednak mimo wszystko nie spotkał żadnego z przedstawicieli swojego gatunku.

Jak dalej potoczy się historia Ivana i czy cokolwiek będzie w stanie sprawić, że ludzie na nowo zaczną go doceniać? Czy jego przyjaciele staną się dla niego wystarczającą pociechą, żeby zapomnieć o dręczących go strapieniach? Jak wielkie znaczenie w jego życiu będzie miało pojawienie się na cyrkowej arenie nowego zwierzęcia? Tego i wielu innych rzeczy dowiecie się czytając tę książkę!

To zaskakujące, jak bardzo historia Ivana może odbić się na naszym życiu. Z pewnością już niejednokrotnie czuliście się samotni mimo otaczającego was tłumu, bądź też odnosiliście wrażenie, że nikt nie potrafi was zrozumieć. Podobnie czuł się Ivan, tyle że on naprawdę był sam, nie miał przy sobie nikogo takiego jak on i musiał to znosić przez dwadzieścia siedem lat. Kto z nas wytrzymałby tyle w zamknięciu wiedząc, że nigdy nie będzie mu dane zasmakować wolności?

Już od samego początku, gdy sięgnęłam po tę opowieść, wiedziałam, że stanie się ona jedną z najważniejszych dla mnie książek, do których z pewnością jeszcze niejednokrotnie zdecyduję się zajrzeć. Przedstawiona w niej problematyka wydała mi się aż nazbyt znajoma i kto wie, być może dlatego wybrałam tak, a nie inaczej.

Podsumowując: polecam tę książkę zarówno starszym jak i młodszym odbiorcą, gdyż sądzę, że jest w niej coś, na co bez wątpienia warto zwrócić uwagę. Bohaterzy tej opowieści są po prostu wspaniali, a świat wykreowany przez Katherine Applegate bez wątpienia godny zauważenia.

Cała recenzja: https://1stowarzyszenieksiazkoholikow.blogspot.com/2018/03/jedyny-i-niepowtarzalny-ivan-katherine.html

Nie bez powodu Ivan został wyróżniony nagrodą Newbery oraz przez pewien czas znajdował się na pierwszym miejscu bestsellerów New York Timesa. Ta historia ma w sobie coś, co potrafi poruszyć do głębi oraz sprawić, że my również poczujemy się jak główny bohater, samotny i niedoceniony, nie potrafiący przypomnieć sobie nawet swoich początków. To niesamowite ile można...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo mądra książka, jedna z tych, w których przy małej ilości słów przekazywane jest maksimum treści. Polecam zarówno młodszym, jak i starszym czytelnikom.

Bardzo mądra książka, jedna z tych, w których przy małej ilości słów przekazywane jest maksimum treści. Polecam zarówno młodszym, jak i starszym czytelnikom.

Pokaż mimo to

Ostatnimi czasy kiedy zabieram się za powszechnie chwalonom okazuje się nie aż taka, jak mówiono. Ale ta książka naprawdę mnie poruszyła i mi się spodobała.

Ostatnimi czasy kiedy zabieram się za powszechnie chwalonom okazuje się nie aż taka, jak mówiono. Ale ta książka naprawdę mnie poruszyła i mi się spodobała.

Pokaż mimo to