Ta książka powinna była powstać w minionym ustroju, bo jest jak żywo wyjęta z czasów, kiedy sławiono przodowników pracy i stachanowców.
Tru, mały zajączek dwoi się i troi, żeby ulepszyć i poprawić życie całej społeczności. Nie wiadomo czy robi to z potrzeby serca, czy po to, żeby się przypodobać. Zarywa noce, pracuje ponad siły, żeby być użytecznym i żeby innym żyło się lepiej. Szkoda, że autorka nie pociągnęła tego wątku, chętnie przeczytałabym o Tru, który w wyniku wypalenia choruje na depresję i po długiej terapii uświadamia sobie, że przez całe życie próbował uszczęśliwiać innych, wypierając siebie i swoje potrzeby. Szkoda, że nie możemy przeczytać o tym, jak Tru uczy się zdrowego egoizmu i stawiania granic, bo wtedy z tej powiastki płynąłby jakiś morał.
Ta książka jest szkodliwa i nawet piękne ilustracje jej nie ratują. Jej przesłanie jest bardzo niepokojące, bo skłania młodego czytelnika do tego, by stawiał potrzeby innych ponad swoje. A to jest bardzo niebezpieczne, bo to pierwszy krok do tego, by pozwalać się wykorzystywać - w najróżniejszych obszarach.
Książki dla dzieci powinny być mądre i powinny uczyć prawidłowych postaw życiowych. Ta książka zdecydowanie tego nie robi.
Irytować może również pretensjonalny i bardzo infantylny język autorki, który tak przesładza całą opowieść, że jest jeszcze trudniejsza do strawienia.

Ta książka powinna była powstać w minionym ustroju, bo jest jak żywo wyjęta z czasów, kiedy sławiono przodowników pracy i stachanowców.
Tru, mały zajączek dwoi się i troi, żeby ulepszyć i poprawić życie całej społeczności. Nie wiadomo czy robi to z potrzeby serca, czy po to, żeby się przypodobać. Zarywa noce, pracuje ponad siły, żeby być użytecznym i żeby innym żyło się...

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Feminizm w kiepskim wydaniu wciśnięty w książkę dla dzieci.

Mama zajęczyca, samotnie wychowująca trójkę dzieci i pracująca na dwóch etatach znajduje jeszcze czas na manify, na które dźwiga ciężkie drewniane rusztowania z hasłami pokroju "samcze, radź se sam" (nieco przesadzam),a potem stęka, że ją kręgosłup boli.

Durne to, mało zabawne. Wymiękliśmy po trzech rozdziałach.

Nie ma tu za grosz wyczucia, żadnej myśli, wrażliwości.

Miernota i strata czasu.

A czaicie, że autobus do przewozu zajączków autorka nazwała ZAJOBUSEM?! Takie oczy zrobiłem.

Ilustracje ładne. I tyle z tej książki. Całe szczęście, że z biblioteki. Omijać!

Feminizm w kiepskim wydaniu wciśnięty w książkę dla dzieci.

Mama zajęczyca, samotnie wychowująca trójkę dzieci i pracująca na dwóch etatach znajduje jeszcze czas na manify, na które dźwiga ciężkie drewniane rusztowania z hasłami pokroju "samcze, radź se sam" (nieco przesadzam),a potem stęka, że ją kręgosłup boli.

Durne to, mało zabawne. Wymiękliśmy po trzech...

Ja się nie znam pewnie na literaturze dla dzieci (jestem jedynie odbiorcą i to już starym dość),na pewno nie znam się na literaturze feministycznej, ale o istnieniu miksu tych nurtów nie wiedziałam....
ale...jakbym się miała czepiać...to chłopiec zajączek jest wynalazcą, naprawiaczem świata, obrońcą słabszych. No i jest mama zajączka. Chodzi na manifestacje, nosi transparent, że panie zajączki nie powinny nosić trawy swoim mężom i ma chory kręgosłup od ciężkich transparentów.
Nie wiem dlaczego powstała ta książeczka, ale nie czytajcie jej swoim dzieciom.

Ja się nie znam pewnie na literaturze dla dzieci (jestem jedynie odbiorcą i to już starym dość),na pewno nie znam się na literaturze feministycznej, ale o istnieniu miksu tych nurtów nie wiedziałam....
ale...jakbym się miała czepiać...to chłopiec zajączek jest wynalazcą, naprawiaczem świata, obrońcą słabszych. No i jest mama zajączka. Chodzi na manifestacje, nosi...

Na tą książkę zdecydowałam się ze względu na ilustracje Emilii Dziubak, które, choć trochę uproszczone, dalej są piękne. Tuż po przeczytaniu miałam jednak trochę mieszane uczucia - książka niewielka, teoretycznie dla dzieci, a tu taki misz-masz treściowy, że nie wiadomo, czego się trzymać. Wszystko wrzucone do jednego worka, mało sensowne wątki (poza podstawowym wątkiem Tru jako królika-wynalazcy) i brak rozwiązań problemów. Przykre to dla mnie tym bardziej, że inne książki tej autorki, jakie znam, oceniam dość wysoko. Dlatego też trudno mi wypowiedzieć się o tej książce pozytywnie.

Na tą książkę zdecydowałam się ze względu na ilustracje Emilii Dziubak, które, choć trochę uproszczone, dalej są piękne. Tuż po przeczytaniu miałam jednak trochę mieszane uczucia - książka niewielka, teoretycznie dla dzieci, a tu taki misz-masz treściowy, że nie wiadomo, czego się trzymać. Wszystko wrzucone do jednego worka, mało sensowne wątki (poza podstawowym wątkiem Tru...

Najmłodszym powinna się spodobać.

Najmłodszym powinna się spodobać.

,,Tru" to książka, przy której każdy będzie dobrze się zachwycać.
Zachwyciła mnie ekologia, feminizm, wynalazki, jak zwierzęta leśne radzą sobie z okrutnymi polowaniami i problemy społeczne ukazane w powieści dla dzieci.
Takiej pozycji potrzebowaliśmy Pani Barbaro.

- opinia Niki z @recenzjebook

,,Tru" to książka, przy której każdy będzie dobrze się zachwycać.
Zachwyciła mnie ekologia, feminizm, wynalazki, jak zwierzęta leśne radzą sobie z okrutnymi polowaniami i problemy społeczne ukazane w powieści dla dzieci.
Takiej pozycji potrzebowaliśmy Pani Barbaro.

- opinia Niki z @recenzjebook

Piękne ilustracje. Książka jest krótka - na jedno czytanie przed snem, ale ciekawa i warta przeczytania.

Piękne ilustracje. Książka jest krótka - na jedno czytanie przed snem, ale ciekawa i warta przeczytania.

Króciutka, piękna opowieść o zajączku Tru i jego rodzinie. Jest zabawnie, wzruszająco. Dla dzieci i dla dorosłych.

Króciutka, piękna opowieść o zajączku Tru i jego rodzinie. Jest zabawnie, wzruszająco. Dla dzieci i dla dorosłych.

Świetna pozycja do słuchania z Wnukiem>

Świetna pozycja do słuchania z Wnukiem>