To książka nie tylko o historii widzianej okiem Sergo, lecz pełna również docinek, którymi Beria rzucał na prawo i lewo + jego zwyczajów, opinii i cytatów, na których temat milczą inne biografie. To właśnie te elementy pozwalają spojrzeć na Berię i jego współpracowników z nieco nowej perspektywy, a być może nawet sprawić, że nabierzemy do radzieckiego okrutnika nieco sympatii.

Na zachętę wklejam mój ulubiony cytat Sergo:

"Dzisiaj na widok łotrów i durniów, którzy mnożą się na ruinach radzieckiego imperium, ogarniają mnie wątpliwości. Może nie miałem racji, potępiając Stalina? Może znał tych ludzi doskonale i słusznie uważał, że przemawia do nich tylko pałka? A poza tym, czyż jako młody człowiek nie poznał do głębi całej Rosji, wraz z jej żandarmami i zbrodniarzami?".

Polecam.

To książka nie tylko o historii widzianej okiem Sergo, lecz pełna również docinek, którymi Beria rzucał na prawo i lewo + jego zwyczajów, opinii i cytatów, na których temat milczą inne biografie. To właśnie te elementy pozwalają spojrzeć na Berię i jego współpracowników z nieco nowej perspektywy, a być może nawet sprawić, że nabierzemy do radzieckiego okrutnika nieco...

Książka warta przeczytania, zawiera wiele informacji, dobrze napisana. Jednak jest mocno tendencyjna ze względu na fakt, iż autor jest synem kata.

Książka warta przeczytania, zawiera wiele informacji, dobrze napisana. Jednak jest mocno tendencyjna ze względu na fakt, iż autor jest synem kata.

Spodziewałam się czegoś bardziej osobistego, a otrzymałam dość drobiazgowy przegląd wydarzeń historycznych i charakterystyk postaci polityków i działaczy stalinowskich – niektórych bardzo mało znanych. Przedstawiony jest punkt widzenia Ławrientija Berii, a właściwie jak ten punkt widzenia zapamiętał czy wyobraził sobie jego syn Sergo (wiele z nich miało miejsce przed narodzinami Sergo lub wtedy, gdy był on małym chłopcem).
Bardziej osobiste wspomnienia i obyczajowe scenki zawarte są w środkowej części książki, która stanowi jednak niewielką część całości.
Sergo łagodzi obraz tego stalinowskiego kata, przedstawia go jako kochającego ojca i męża. Łagodzi również jego rolę w wielu wydarzeniach, które znamy z innych źródeł, wielu z nim zaprzecza, np. historii o tym, jak Beria jeździł po Moskwie i porywał kobiety, by je później gwałcić. Przedstawia ojca jako zrównoważonego polityka i w sumie dobrego człowieka, który w pewnych sytuacjach był po prostu bezsilny i musiał się godzić na zbrodnie. Wolno mu – to był przecież jego ojciec. Poza tym znane są postacie oprawców, którzy w „normalnym” życiu byli normalnymi, czułymi ojcami rodzin i mężami (jak choćby wielu hitlerowskich zbrodniarzy).
Ciekawe jest jednak, że autorka francuskiej przedmowy i przypisów (których jest mnóstwo i same w sobie są ciekawym źródłem informacji) na podstawie źródeł z archiwów postsowieckich, które zostały na krótko udostępnione badaczom za czasów Jelcyna, zgadza się w większości ze zdaniem Sergo, przestawiając ułagodzony wizerunek Berii.
Cóż, jak było naprawdę, ciężko pewnie się będzie dowiedzieć, bo archiwa radzieckie zostały z powrotem zatrzaśnięte na siedem spustów.

Spodziewałam się czegoś bardziej osobistego, a otrzymałam dość drobiazgowy przegląd wydarzeń historycznych i charakterystyk postaci polityków i działaczy stalinowskich – niektórych bardzo mało znanych. Przedstawiony jest punkt widzenia Ławrientija Berii, a właściwie jak ten punkt widzenia zapamiętał czy wyobraził sobie jego syn Sergo (wiele z nich miało miejsce przed...