Ślepy instynkt

Spodziewałam się czegoś więcej a finalnie rozczarowałam się tą powieścią. Niby dużo się dzieje, ale tylko jedno porwanie, mało osób podejrzanych, bo wiadomo, że te podejrzane o których mówi sam autor nie są sprawcami. Zakończenie moim zdaniem nierealne. Przecież Sara siedziała i wołała, gdy ją zamknęli.. Na końcu (tak wnioskuję) obok jej pokoju był pokój innej dziewczyny i co? Nie słyszała jak tamta woła? Co robiła sama nad rzeką? No dużo nieścisłości.

Spodziewałam się czegoś więcej a finalnie rozczarowałam się tą powieścią. Niby dużo się dzieje, ale tylko jedno porwanie, mało osób podejrzanych, bo wiadomo, że te podejrzane o których mówi sam autor nie są sprawcami. Zakończenie moim zdaniem nierealne. Przecież Sara siedziała i wołała, gdy ją zamknęli.. Na końcu (tak wnioskuję) obok jej pokoju był pokój innej dziewczyny...

Życie potrafi jednak człowieka zaskakiwać. Ta książka przeleżała zapomniana gdzieś na półce, nawet nie wiedziałem, że kiedyś ją kupiłem w sieci nieistniejących już księgarni.

Autora nie znałem, raczej po prostu nic innego do czytania nie rzuciło mi się w oczy.

Zaskoczenie i to wysoce przyjemne. Czyta się to dobrze, brak dłużyzn, niepotrzebnych wstawek. Wreszcie nie ma bohatera-gliniarza, który nie ma czasu na prysznic, je tylko mrożoną pizzę i stare parówki, rzadki śpi, a jeśli już – dręczą go koszmary i traumy. No i pije. Dużo pije.

Niedostatków jest nader mało – motywy porywacza, dobór ofiar, pewne kwestie troszeczkę zostały spłycone.

Szkoda jedynie, że więcej książek tego Autora nie zostało przetłumaczonych. Jeśli jednak ktoś włada biegle językiem Goethego – naprawdę polecam.

Życie potrafi jednak człowieka zaskakiwać. Ta książka przeleżała zapomniana gdzieś na półce, nawet nie wiedziałem, że kiedyś ją kupiłem w sieci nieistniejących już księgarni.

Autora nie znałem, raczej po prostu nic innego do czytania nie rzuciło mi się w oczy.

Zaskoczenie i to wysoce przyjemne. Czyta się to dobrze, brak dłużyzn, niepotrzebnych wstawek. Wreszcie nie ma...

Już dawno żadna książka nie wciągnęła mnie tak bardzo :) ubolewam, że nie ma więcej przetłumaczonych książek tego autora, bo jego styl pisania jest dla mnie wręcz idealny

Już dawno żadna książka nie wciągnęła mnie tak bardzo :) ubolewam, że nie ma więcej przetłumaczonych książek tego autora, bo jego styl pisania jest dla mnie wręcz idealny

Doskonała książka! Bardzo bardzo polecam :)

Doskonała książka! Bardzo bardzo polecam :)

Oryginalny sposób postępowania i motyw, ciekawe zwroty akcji, odpowiedni poziom napięcia... i brak pewnych informacji, przez który czuję duży niedosyt. To książka naprawdę warta przeczytania, tylko jedno zdanie nie zostało zakończone, co sprawiło, że sporo straciła. Szkoda.

Oryginalny sposób postępowania i motyw, ciekawe zwroty akcji, odpowiedni poziom napięcia... i brak pewnych informacji, przez który czuję duży niedosyt. To książka naprawdę warta przeczytania, tylko jedno zdanie nie zostało zakończone, co sprawiło, że sporo straciła. Szkoda.

Ostatnio rzuciłem okiem na swoje półki i regały z książkami, i tak oto mój wzrok przyciągnęła ta powieść, „Ślepy instynkt”. Kupiłem ją swego czasu w ciemno, za grosze, i tak sobie stała na tej półce, lekko zapomniana. Zabrałem się za nią, przeczytałem, i… Veni, vidi, vici! Okazało się iż jest to całkiem fajny kryminał, wchodzący czasami na terytorium zarezerwowane dla thrillera psychologicznego.
Autor stworzył dobrą, trzymającą się kupy historię, którą muszę ocenić wysoko – choćby z tego powodu że jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Niemca. Nie spodobały mi się tylko dwie rzeczy – kiedy zwykły (a w zasadzie – niezwykły) cywil odkrył tożsamość porywacza wcześniej niż policja, oraz to co porywacz robił z białymi myszkami ; w tej kwestii więcej spoilerował nie będę. Tak czy inaczej – siedem gwiazdek.

Ostatnio rzuciłem okiem na swoje półki i regały z książkami, i tak oto mój wzrok przyciągnęła ta powieść, „Ślepy instynkt”. Kupiłem ją swego czasu w ciemno, za grosze, i tak sobie stała na tej półce, lekko zapomniana. Zabrałem się za nią, przeczytałem, i… Veni, vidi, vici! Okazało się iż jest to całkiem fajny kryminał, wchodzący czasami na terytorium zarezerwowane dla...

Wyobraziłam sobie siebie z tymi gadami, brrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

Wyobraziłam sobie siebie z tymi gadami, brrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

I takie książki to ja lubię. Trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony, bez zbędnych opisów czy przydługich rozważań bohaterów nad sensem życia. Fantastycznie wykreowany obraz zwyrodnialca no i budząca sympatię prowadząca śledztwo pani komisarz, która w odróżnieniu od skandynawskich kolegów nie słucha muzyki klasycznej i nie upija się. Polecam z całego serca. Dobra rozrywka gwarantowana.

I takie książki to ja lubię. Trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony, bez zbędnych opisów czy przydługich rozważań bohaterów nad sensem życia. Fantastycznie wykreowany obraz zwyrodnialca no i budząca sympatię prowadząca śledztwo pani komisarz, która w odróżnieniu od skandynawskich kolegów nie słucha muzyki klasycznej i nie upija się. Polecam z całego serca. Dobra...

Andreasa Winkelmanna wypatrzyłem kiedyś,dość przypadkowo zresztą, na FB.Ktoś wstawił zdjęcie z książką z zapytaniem o opinie. Komentarzy nie było. Książkę udało mi się kupić,notabene również dość przypadkowo, od kobitki która pracuje trzy ulice dalej od miejsca gdzie ja akurat tyram w pocie czoła.
Otóż bliżej nieznany nikomu Andreas Winkelmann okazał się całkiem niezłym rzemieślnikiem i jak na debiut wyszło mu naprawdę bardzo przyzwoicie. Pewnie, są pewne niedociągnięcia i braki warsztatowe, czasami widać jeszcze pewną nieporadność i brak doświadczenia, ale nie umniejsza to faktu,że " Ślepy instynkt " to naprawdę ciekawa i zajmująca książka, z fajnym klimatem i mocnym, dość nieoczekiwanym zakończeniem.Szczerze mówiąc były momenty , że ciarki przechodziły mi po plecach,a raczej nie jestem strachliwy.
Tak sobie myślę, że jak gość już trochę okrzepnie i nie uderzy mu sodówka do łepetyny, to będzie sporym zagrożeniem dla uznanych już miglanców parających się trudną sztuką pisania kryminałów. Amen.Polecam!

Andreasa Winkelmanna wypatrzyłem kiedyś,dość przypadkowo zresztą, na FB.Ktoś wstawił zdjęcie z książką z zapytaniem o opinie. Komentarzy nie było. Książkę udało mi się kupić,notabene również dość przypadkowo, od kobitki która pracuje trzy ulice dalej od miejsca gdzie ja akurat tyram w pocie czoła.
Otóż bliżej nieznany nikomu Andreas Winkelmann okazał się całkiem niezłym...

Jestem po prostu zachwycony przeczytaną lekturą! Już dawno nie przeczytałem tak dobrze poukładanej powieści. Super zakończenie, aż mi oczy się zapiekły :)

Psychopata upatrzył sobie młode niewidome dziewczynki, które porywa i ukrywa w lesie, gdzie jest to jego środowisko naturalne, a jego ofiary dosłownie walczą o to, aby przetrwać! Co przerażą w tej historii, że odczuwa aspekty seksualne obserwując, porywając te małe dziewczynki

Do gry z mordercą przystępuje zawodowy bokser, który przed dziesięcioma laty w takich samych okolicznościach stracił swoją młodszą siostrę, która także była niewidoma. Stawia sobie za punkt honoru, aby dorwać mordercę i się z nim rozprawić (prawdziwa jatka). Max zaprzyjaźnia się z Panią komisarz, która się w nim zakochuje :D Psychol zapolował także na panią komisarz!

Postać tego psychopaty fantastycznie obmyślona i przelana na papier. Nie tylko poczuwa seksualny pociąg do tych dziewczynek, ale też uważa się za prawdziwego łowcę, który likwiduje wszystkich na swojej drodze, nawet swoich rodziców, którzy byli jego kulą u nogi.

Pochłania się tą powieść jednym tchem, przez krótkie działy i bez zbędnych opisów, które nudzą. Bohaterowie są ci co muszą i nie ma specjalnego gromadzenia ludzi.

Świetna! Jestem pod wrażeniem! 10/10.

Jestem po prostu zachwycony przeczytaną lekturą! Już dawno nie przeczytałem tak dobrze poukładanej powieści. Super zakończenie, aż mi oczy się zapiekły :)

Psychopata upatrzył sobie młode niewidome dziewczynki, które porywa i ukrywa w lesie, gdzie jest to jego środowisko naturalne, a jego ofiary dosłownie walczą o to, aby przetrwać! Co przerażą w tej historii, że odczuwa...