Spokój duszy

Mroczna, gęsta atmosfera. Praktycznie każdy z otoczenia bohaterki może być sprawcą - poddałam się w pewnym momencie podejrzewaniu niemal każdej postaci. Ciekawy pomysł na przytaczanie sesji terapeutycznych. Jedyne co mnie irytowało to postępowanie samej Siri - nie potrafię pojąć, dlaczego zachowywała się opieszale i do ostatniej chwili bagatelizowała wszystko, co się dookoła niej dzieje. Ale książka ciekawa - dla wielbicieli kryminałów czy thrillerów psychologicznych w sam raz.

Mroczna, gęsta atmosfera. Praktycznie każdy z otoczenia bohaterki może być sprawcą - poddałam się w pewnym momencie podejrzewaniu niemal każdej postaci. Ciekawy pomysł na przytaczanie sesji terapeutycznych. Jedyne co mnie irytowało to postępowanie samej Siri - nie potrafię pojąć, dlaczego zachowywała się opieszale i do ostatniej chwili bagatelizowała wszystko, co się...

Przyzwoita książka. Może szału nie ma, ale przyjemne to „czytadło”. Ciekawy styl, może sięgnę po inne książki z cyklu, żeby się przekonać, czy mi się podoba, czy nie.

Przyzwoita książka. Może szału nie ma, ale przyjemne to „czytadło”. Ciekawy styl, może sięgnę po inne książki z cyklu, żeby się przekonać, czy mi się podoba, czy nie.

lubię Camillę Grebe, fajnie pisze :)
fabuła nie jest może super odkrywcza, ale klimat, postacie i język, jakim książka jest napisana sprawiają, że bardzo przyjemnie się czyta :)

lubię Camillę Grebe, fajnie pisze :)
fabuła nie jest może super odkrywcza, ale klimat, postacie i język, jakim książka jest napisana sprawiają, że bardzo przyjemnie się czyta :)

Poniżej oczekiwań. Nie klei się i główna bohaterka to rozmemłana ciapa.

Poniżej oczekiwań. Nie klei się i główna bohaterka to rozmemłana ciapa.

Siri jest psychologiem i psychoterapeutką, ale niezmiernie boi się ciemności. Mimo to mieszka sama na odludziu, w starym domu przy zatoce i po śmierci ukochanego próbuje się pozbierać. Próbuje normalnie żyć. Pracuje, prowadzi terapie, spotyka się z przyjaciółmi, próbuje za wszelką cenę pomagać swoim pacjentom. Chce żyć może nie tak jak dawniej, ale stara się po stracie jakoś funkcjonować, chociaż czasami w samotności pije zbyt dużo wina. Któregoś dnia nieopodal swojego domu Siri znajduje ciało jednej ze swoich pacjentek. Sara przed śmiercią pozostawia list, w którym w okrutny sposób uderza w swoją terapeutkę oskarżając ją o nieudolność. Wszyscy z początku myślą, że Sara naprawdę popełniła samobójstwo, ale już po czasie okazuje się, że została zamordowana. I wszystkie sprawy wokół Sisi zaczynają się komplikować. Kończy się lato, powoli nastaje jesień, a potem przychodzi zima, sprawy się zaostrzają. Dookoła panuje wszechobecna ciemność, w której bez wątpienia czai się zło. Kobieta czuje się obserwowana, żyje w ciągłym lęku i strach o swoje życie, do tego jeszcze ktoś zabija i wypycha jej kota. Jak bumerang wracają wspomnienia z przeszłości. Pojawiają się sny o Stefanie, ze Stefanem tuż o bok, bolesna tęsknota i ogromna samotność. Siri musi stawić czoło nie tylko ciemności, swojemu oprawcy, ale też musi pokonać lęki. Pora się wybudzić i pogodzić z okrutną prawdą. Wszystko wokół niej lawiruje, miesza się w jedno i Sisi już wie, że ten kto na nią czyha w ciemności to ktoś bliski z jej otoczenia, z jej kręgu znajomych, pacjentów i przyjaciół. Tylko kto? I komu powinna ufać ?
To nie moje pierwsze spotkanie z Camillą Grebe, wcześniej czytałam Stąpając po cienkim lodzie i Dziennik mojego zniknięcia. Tym razem autorka napisała książkę ze swoją siostrą. Wyszło dobrze, klimatycznie tak jak lubię. Tylko zakończenie trochę mnie rozczarowało, jak dla mnie zbyt proste i zbyt banalne. Mimo to bardzo mi odpowiada styl autorki i pewnie nie raz jeszcze sięgnę po jej głębokie historie. Tutaj obstawiałam po kolei wszystkich bohaterów, ale do samego końca nie mogłam być pewna kto jest mordercą. Wszystko się wyjaśnia dopiero na ostatnich kartach i wtedy nastaje jasność. W końcu Siri udaje się wyjść z mroku, z ciemności, przygląda się gwiazdom, pogodzona z prawdą zaczyna żyć, głęboko oddychać, kochać ..., wreszcie nastaje spokój...

Siri jest psychologiem i psychoterapeutką, ale niezmiernie boi się ciemności. Mimo to mieszka sama na odludziu, w starym domu przy zatoce i po śmierci ukochanego próbuje się pozbierać. Próbuje normalnie żyć. Pracuje, prowadzi terapie, spotyka się z przyjaciółmi, próbuje za wszelką cenę pomagać swoim pacjentom. Chce żyć może nie tak jak dawniej, ale stara się po stracie...

Zawsze zastanawiał mnie fenomen wszelkiego rodzaju psychologów i psychoterapeutów. Wiem, że wiele osób korzysta z ich usług. Zastanawiało mnie, jak wygląda taka wizyta i co psycholog ma do powiedzenia pacjentowi. Książka rozwiała moje wątpliwości i utwierdziła mnie te w przekonaniu, że psycholog nie powie ci nic więcej ponad to, co powie ci mądry przyjaciel. Powie nawet mniej, bo nie zna cię tak, jak zna cię twój przyjaciel. Teraz zastanawia mnie co innego. Czy osoby korzystające z wizyt u psychologów nie mają mądrych przyjaciół czy po prostu wierzą, że psycholog "może więcej"?

Nie wiem dlaczego, niektóre autorki książek wybierają na główne bohaterki kobiety rozmemłane, rozmyte, nieporadne.
Taka kobieta jest główną bohaterką książki. Dodatkowo jest psychologiem. Połączenie co najmniej dziwne.

Pomimo cholernie irytującej głównej bohaterki i całego psychologicznego bełkotu, książka podobała mi się. Sama intryga świetna, zakończenie zaskakujące.

Zawsze zastanawiał mnie fenomen wszelkiego rodzaju psychologów i psychoterapeutów. Wiem, że wiele osób korzysta z ich usług. Zastanawiało mnie, jak wygląda taka wizyta i co psycholog ma do powiedzenia pacjentowi. Książka rozwiała moje wątpliwości i utwierdziła mnie te w przekonaniu, że psycholog nie powie ci nic więcej ponad to, co powie ci mądry przyjaciel. Powie nawet...

Klimatyczna okładka sugeruje, iż mamy do czynienia z mroczną powieścią. Nic bardziej mylnego. Od pierwszych stron wieje nudą. Do tego irytująca bohaterka zagubiona w życiu bardziej niż pacjenci szukający u niej pomocy. Ciężko było doczytać do końca.

Klimatyczna okładka sugeruje, iż mamy do czynienia z mroczną powieścią. Nic bardziej mylnego. Od pierwszych stron wieje nudą. Do tego irytująca bohaterka zagubiona w życiu bardziej niż pacjenci szukający u niej pomocy. Ciężko było doczytać do końca.

Świetnie napisany thiller, czytałam go z zapartym tchem, chcąc dowiedzieć się co będzie dalej. Bywały mocne momenty, gdy bałam się czytać dalej, ale jednak jakoś dałam radę. Muszę powiedzieć, że to był super pomysł na książkę. Nie spodziewałam się, że tak się skończy powieść. Nawet nie przypuszczałam, że prześladowcą jest akurat "ta" osoba. Warto przeczytać. :D

Świetnie napisany thiller, czytałam go z zapartym tchem, chcąc dowiedzieć się co będzie dalej. Bywały mocne momenty, gdy bałam się czytać dalej, ale jednak jakoś dałam radę. Muszę powiedzieć, że to był super pomysł na książkę. Nie spodziewałam się, że tak się skończy powieść. Nawet nie przypuszczałam, że prześladowcą jest akurat "ta" osoba. Warto przeczytać. :D

Bardzo dobry kryminał. Mroczny (za to uwielbiam skandynawskie kryminały i thrillery), wciągający, intrygujący. Przeczytałam jednym tchem.

Bardzo dobry kryminał. Mroczny (za to uwielbiam skandynawskie kryminały i thrillery), wciągający, intrygujący. Przeczytałam jednym tchem.

Książka niczego sobie, niemniej zakończenie nie zaskakuje, od pojawienia się wątku domyślałam się kto jest czarną owcą, oczekiwałam zaskoczenia, ale niestety się zawiodłam. Trzyma w napięciu momentami, niemniej lubię być zaskoczona finałem.

Książka niczego sobie, niemniej zakończenie nie zaskakuje, od pojawienia się wątku domyślałam się kto jest czarną owcą, oczekiwałam zaskoczenia, ale niestety się zawiodłam. Trzyma w napięciu momentami, niemniej lubię być zaskoczona finałem.