Ostatnie dziecko

Świetny kryminał, zdecydowanie jeden z najlepszych jakie wpadły mi w ręce. Wyraziste i bardzo interesujące sylwetki bohaterów, wielowątkowa akcja i zaskakujące zakończenie - do tego wspaniale czytany przez Krzysztofa Tyńca. Wysłuchałam go już po raz drugi i pomimo, że zakończenie pamiętałam - była to nie mniejsza przyjemność niż za pierwszym razem. Akcja tak wciąga, że po prostu oderwać się nie można...

Świetny kryminał, zdecydowanie jeden z najlepszych jakie wpadły mi w ręce. Wyraziste i bardzo interesujące sylwetki bohaterów, wielowątkowa akcja i zaskakujące zakończenie - do tego wspaniale czytany przez Krzysztofa Tyńca. Wysłuchałam go już po raz drugi i pomimo, że zakończenie pamiętałam - była to nie mniejsza przyjemność niż za pierwszym razem. Akcja tak wciąga, że po...

Dobra, ale momentami w pierwszej połowie szczególnie, przydłużki.

Dobra, ale momentami w pierwszej połowie szczególnie, przydłużki.

Ciekawe ale mało prawdopodobne.

Ciekawe ale mało prawdopodobne.

Są takie książki sensacyjne, w których akcja toczy się jak u Hitchcocka - najpierw jest trzęsienie ziemi, a później napięcie rośnie. Są też takie, w których na początku jest nuda, a później akcja rozwija się pomału i na końcu są fajerwerki. Albo i nie.
Ta książka jest przedstawicielem drugiego typu sensacji. I nie jest to mój ulubiony typ. Do połowy się w sumie nudziłem, prawie się poddałem. Końcówka była niezła. Zupełnie nie identyfikowałem się w tej książce z którymkolwiek z bohaterów. Nic mnie nie "wiązało" do tej lektury. Brnąłem do końca, ale bardziej był to spacer w mule niż przebieżka po kwiecistej łące.
To nie jest książka, która pozostanie w mojej pamięci na długo.

Są takie książki sensacyjne, w których akcja toczy się jak u Hitchcocka - najpierw jest trzęsienie ziemi, a później napięcie rośnie. Są też takie, w których na początku jest nuda, a później akcja rozwija się pomału i na końcu są fajerwerki. Albo i nie.
Ta książka jest przedstawicielem drugiego typu sensacji. I nie jest to mój ulubiony typ. Do połowy się w sumie nudziłem,...

Chyba najlepszy kryminał obyczajowy jaki przeczytałem od dawna.
Mega klimat. Dwie główne postacie zapadają w pamięć.
Przykład książki, gdzie nie ma bieganin i strzelanin a atmosfera i dramaturgia wbija w krzesło.

Polecam

Chyba najlepszy kryminał obyczajowy jaki przeczytałem od dawna.
Mega klimat. Dwie główne postacie zapadają w pamięć.
Przykład książki, gdzie nie ma bieganin i strzelanin a atmosfera i dramaturgia wbija w krzesło.

Polecam

Niesamowite, że jeszcze jeden prawnik porzucił swoją praktykę, by zacząć pisać książki. Udane książki!
John Hart spisał się świetnie.
"Ostatnie dziecko" wciąga, jest dobrze skonstruowana, trzyma w napięciu.
Polecam!

Niesamowite, że jeszcze jeden prawnik porzucił swoją praktykę, by zacząć pisać książki. Udane książki!
John Hart spisał się świetnie.
"Ostatnie dziecko" wciąga, jest dobrze skonstruowana, trzyma w napięciu.
Polecam!

Niezła książka, niczym się nie wyróżnia, ale czyta się dobrze.

Niezła książka, niczym się nie wyróżnia, ale czyta się dobrze.

Sama nie wiem...
Zagadka kryminalna jest, trochę się dzieje (zwłaszcza gdy bohater sam pakuje się w przysłowiową "paszczę lwa"). Jednak jakoś mozolnie było mi przebrnąć przez kolejne rozdziały tej historii. Dziwne, że sprawą zaginięcia nastoletniej dziewczynki zajmuje się jej brat bliźniak, a nie policja. Dziwne trochę, że znika ojciec tej dwójki i jakoś nikt go nie szuka. Johnny budzi sympatię jako bohater, jednak jego samodzielność we wszystkim jest trochę niedzisiejsza: jazda autem, prowadzenie domu, opieka nad matką-lekomanką, a w międzyczasie poszukiwanie zaginionej siostry i obserwacja lokalnych przestępców. Czyż to nie za dużo, jak na trzynastolatka?

Sama nie wiem...
Zagadka kryminalna jest, trochę się dzieje (zwłaszcza gdy bohater sam pakuje się w przysłowiową "paszczę lwa"). Jednak jakoś mozolnie było mi przebrnąć przez kolejne rozdziały tej historii. Dziwne, że sprawą zaginięcia nastoletniej dziewczynki zajmuje się jej brat bliźniak, a nie policja. Dziwne trochę, że znika ojciec tej dwójki i jakoś nikt go nie szuka....

Niesamowita książka, czytałam z zapartym tchem. To nie tylko kryminał ale także świetna powieść psychologiczna. Polecam.

Niesamowita książka, czytałam z zapartym tchem. To nie tylko kryminał ale także świetna powieść psychologiczna. Polecam.

Zastanawiam się, o czym bym pomyślała widząc trzynastolatka wpatrującego się w starą, zniszczona mapę - mały szperacz, łowca, odkrywca, tropiciel. A może poszukiwacz skarbów minionego lata? Daleka byłabym od prawdy, gdyż dzieciństwo tego chłopca było tylko iluzją. Bezradność i ból, które sparaliżowały dorosłych dodały mu sił. a jego działanie uczyniły skutecznym. Gorąco dopingowałam temu młodemu ryzykantowi, a im więcej faktów odkrywał, tym bardziej chciałam, by to wszystko się już rozwikłało. Bo ileż można bezkarnie kusić los!

Zastanawiam się, o czym bym pomyślała widząc trzynastolatka wpatrującego się w starą, zniszczona mapę - mały szperacz, łowca, odkrywca, tropiciel. A może poszukiwacz skarbów minionego lata? Daleka byłabym od prawdy, gdyż dzieciństwo tego chłopca było tylko iluzją. Bezradność i ból, które sparaliżowały dorosłych dodały mu sił. a jego działanie uczyniły skutecznym. Gorąco...