Prawdziwa, oparta na faktach, ale okropnie dołująca

Prawdziwa, oparta na faktach, ale okropnie dołująca

fragment miej recenzji:http://love-coffee-and-books.blogspot.com/2016/05/33odzyskane-zycie-colombe-schnech.html

Zdarzenia II wojny światowej to wielka i niewybaczalna skaza na dziejach ludzkości, zagłada milionów istnień jest o tyle przerażająca, że każde z nich miało swoją historię, swoje życie, które brutalnie zostało odebrane.Nie potrafię wyobrazić sobie takiej nienawiści, która pochłonęła i zniszczyła tak wiele, złamała i zbrukała, a tych którzy przeżyli i następne pokolenia, naznaczyła swym piętnem.To naprawdę straszne, kiedy próbujemy sobie to wszystko ogarnąć rozumem, uświadomić sobie to cierpienie, szaleństwo, głód i śmierć, które spotkało jej ofiary.
Colombe Schneck stara się zgłębić koleje losów małej dziewczynki, Salomei, o tym, co spotkało ją oraz inne osoby z jej rodziny, jaką cenę przyszło zapłacić tym, którzy przeżyli.Opowieść składa się z różnych przekazów, ze wspomnień, rozmów.Nie ocenia, nie osądza. Autorka sama jest matką, próbuje zrozumieć i pojąć wybory, których musieli dokonywać ludzie, gdy ważyły się ich losy, gdy śmierć była tak blisko, na wyciągnięcie ręki.
Lektura tej powieści uświadamia, że takich przypadków było wiele, że to tylko mały, malutki kawałek ogromnego, przerażającego dzieła zniszczenia.Karze zastanowić się, do czego prowadzi szerzenie nienawiści wobec tego, co nie do końca jest dla nas zrozumiałe, do innych tradycji, wyglądu, sposobu bycia. Jak bardzo można zatracić się w spirali fanatyzmu, w co może przeobrazić się zło, które, pozornie nieszkodliwe, przybiera coraz groźniejsze formy.
"Odzyskane życie" to również obraz tego, jak exodus przechodzili litwińscy Żydzi, należący do inteligencji kraju, masa wykształconych, zasymilowanych obywateli, których życie i egzystencja nagle zostały ograniczone do murów gett, jak odbierali zaostrzające się represje wobec nich. Poznajemy losy Rai, matki Salomei, oraz Maszy - siostry zostały wysłane do katorżniczych robót, ale ich wola przetrwania była niezłomna, siła, z jaką trzymały się życia i fakt, że nigdy nie skarżyły się na swój los są naprawdę zdumiewające. Widzimy też jak radzą sobie z dalszym życiem po 1945 r., ze statusem osób, które przeżyły i po tragicznych doświadczeniach muszą odnaleźć się w ramach normalności.

fragment miej recenzji:http://love-coffee-and-books.blogspot.com/2016/05/33odzyskane-zycie-colombe-schnech.html

Zdarzenia II wojny światowej to wielka i niewybaczalna skaza na dziejach ludzkości, zagłada milionów istnień jest o tyle przerażająca, że każde z nich miało swoją historię, swoje życie, które brutalnie zostało odebrane.Nie potrafię wyobrazić sobie takiej...

Zawsze mam dylemat przy wystawianiu oceny dla książek opisujących prawdziwe przeżycia. Nie pierwszy raz też zdarza mi się ocenić je dość nisko, bo w moim odczuciu są one słabe pod względem literackim.
A oceniamy tu przecież książki, a nie licytujemy się czyja historia była bardziej tragiczna, bo każda tragedia to tragedia, a poziomu krzywd z czasu II wojny światowej nie da się niczym zmierzyć. Jest to ogrom nie do udźwignięcia.
Colombe Schneck francuska dziennikarka o żydowskich korzeniach w swojej książce stara się przywrócić pamięć małej Salomei i innych członków swojej rodziny zabitych w getcie, obozach pracy i zagłady. Wyrusza na spotkanie z tymi, którzy przeżyli i ich rodzinami, aby zbadać przeszłość swojej rodziny. Jest to dość trudne, bo wielu już nie żyje i bardzo niewiele informacji pozostało. Historia okazuje się tragiczna, bolesna, pełna poświęceń, ale też nieustannej afirmacji życia. Oby nigdy nie przyszło nam żyć w takich czasach i doświadczyć takiej nienawiści. Kilka nowo poznanych faktów na temat tego, co działo się w czasie wojny na Litwie czy w Estonii.

Zawsze mam dylemat przy wystawianiu oceny dla książek opisujących prawdziwe przeżycia. Nie pierwszy raz też zdarza mi się ocenić je dość nisko, bo w moim odczuciu są one słabe pod względem literackim.
A oceniamy tu przecież książki, a nie licytujemy się czyja historia była bardziej tragiczna, bo każda tragedia to tragedia, a poziomu krzywd z czasu II wojny światowej nie da...

Książka oparta na prawdziwych wydarzeniach. Losy trzech żydówek i ich rodziny. Wspomnienia z lat wojny i odkrycie rodzinnej tajemnicy.
Wola życia, przetrwania była bardzo silna, nawet kosztem najbliższych. Dramatyczne wydarzenia wojenne ciążyły na całym dorosłym i powojennym życiu.

Książka oparta na prawdziwych wydarzeniach. Losy trzech żydówek i ich rodziny. Wspomnienia z lat wojny i odkrycie rodzinnej tajemnicy.
Wola życia, przetrwania była bardzo silna, nawet kosztem najbliższych. Dramatyczne wydarzenia wojenne ciążyły na całym dorosłym i powojennym życiu.

Trudno mi ocenić tą książkę. Bo historia rodzinna autorki jest zatrważająca. Co lepsze? Pójść na śmierć z własnym dzieckiem? Czy przeżyć bez dziecka? Jednak przeszkadzało mi mieszanie faktów z różnych czasów. Nie do końca mogłam się połapać, kto jest kim, pomimo tłumaczeń. Warto przeczytać, by pamiętać.

Trudno mi ocenić tą książkę. Bo historia rodzinna autorki jest zatrważająca. Co lepsze? Pójść na śmierć z własnym dzieckiem? Czy przeżyć bez dziecka? Jednak przeszkadzało mi mieszanie faktów z różnych czasów. Nie do końca mogłam się połapać, kto jest kim, pomimo tłumaczeń. Warto przeczytać, by pamiętać.

"Jeśli to będzie dziewczynka, czy mogłabyś dać jej na drugie imię Salomea? Tak miała na imię twoja kuzynka. Nic więcej po niej nie zostało." Jedna prośba, która zresztą została zapomniana, bo urodził się chłopiec. Jedno zdjęcie, które znalezione przypadkiem, wywróciło całe życie Autorki. Kim była Salomea Bernstein i dlaczego nikt w rodzinie nigdy o niej nie wspominał?
Wzruszająca, a przede wszystkim do głębi poruszająca historia o poszukiwaniu prawdy i poznaniu rodzinnej tajemnicy. Sekretu, który mógłby niejednego doprowadzić do załamania. Czy będziesz w czasie lektury płakać niczym bóbr? Nie wiem. Ja nie płakałam. Dlaczego? Ponieważ łzy w tym przypadku nie miały sensu, a wszystko było tak szokujące, tak prawdziwe, tak okrutne i piękne jednocześnie, tak bardzo zmuszające do zrewidowania wszystkiego, co dotychczas sądziłam... że łzy wydawały się niemal nie na miejscu. W jednym tylko momencie zdarzyło się, że gdzieś w kącikach oczu zrobiło mi się wilgotno...
Wojna zakończyła się już niemal 70 lat temu. W pokoleniu naszych dziadków, czasami rodziców (kiedy byli dziećmi). Uczymy się o niej w szkole, widzimy ją w filmach, czytamy o niej w książkach. Jednak tak naprawdę niczego o niej nie wiemy. Jest mniej lub bardziej odległym historycznym czasem, który – na szczęście – przeminął. A jednak nie do końca. Bo choć Autorka urodziła się całe lata po wojnie to straszliwe wydarzenia, do których wówczas doszło, nadal mają wpływ na jej życie.
Salomea była malutka, kiedy przyszło jej zginąć. Dlaczego w rodzinie nikt o niej nie wspominał? Dlaczego przez tyle lat trwała zmowa milczenia? Jak zginęła dziewczynka i jej kuzyn? Wiele pytań, a wszystkie właściwie spadają na Autorkę na raz. Dotąd żyła raczej normalnie, a przynajmniej... przewidywalnie. Nic nie wróżyło, że pewnego dnia odkryje mroczną tajemnicę sióstr swojej babki. Choć przecież wiedziała, że Holokaust na Litwie zebrał obfite żniwo, nie spodziewała się z pewnością, że jego skutki przyjdzie odczuwać nawet jej i jej dzieciom.
Na jedną stronę kierowano tych, którzy mieli iść do pracy. Na drugą tych, którzy mieli za chwilę pożegnać się z życiem. Czy Żydzi mieli jakikolwiek wybór, czy istniał sposób, by znaleźć się po tej "właściwej" stronie? Po stronie ciężkiej, katorżniczej pracy w kamieniołomach i kopalniach? Co w takim momencie znaczy życie? Moje, Twoje, ukochanej matki, kilkuletniej córeczki, męża, żony? Czy mam prawo wybierać? Żyć, czy umrzeć z najbliższymi? I czy po podjęciu decyzji życie w ogóle będzie jeszcze coś znaczyło?
Masza i Ginda dokonały wyboru. Choć może dokonała go za nie ich matka. One jednak na tę decyzję przystały. Wybrały życie. Co dalej? Co to znaczyło dla nich, dla reszty rodziny? Autorka w niesamowity sposób opowiada historię pokolenia swojej babki. W prosty, czasem pozbawiony uczuć – jakby się mogło zdawać – sposób, kreśli przed nami obraz wojennych czasów, kiedy ludzkie życie miał zupełnie inną cenę, inne znaczenie. Historia porusza do głębi, zmusza do zastanowienia się nad życiowymi priorytetami, nad najważniejszymi wartościami. Czy każe nam odpowiedzieć na pytanie: "Co Ty byś zrobił?". Nie. Ponieważ nie ma właściwiej odpowiedzi. Dzisiaj żadne z nas nie dałoby rady na nie odpowiedzieć. Czy sprawia, że potępiamy tamte wybory? Niełatwe, czasem graniczące z niewyobrażalnym? Nie, choć mogłoby się zdawać, że tak zareagujemy, kiedy poznamy prawdę. Że tak zareagowała Autorka, kiedy odkryła, co się stało w jej rodzinie. Czy jednak ktokolwiek ma prawo do potępienia? Moim zdaniem nie, a Schneck zdaje się być podobnej myśli.
Cała recenzja na: http://dune-fairytales.blogspot.com/

"Jeśli to będzie dziewczynka, czy mogłabyś dać jej na drugie imię Salomea? Tak miała na imię twoja kuzynka. Nic więcej po niej nie zostało." Jedna prośba, która zresztą została zapomniana, bo urodził się chłopiec. Jedno zdjęcie, które znalezione przypadkiem, wywróciło całe życie Autorki. Kim była Salomea Bernstein i dlaczego nikt w rodzinie nigdy o niej nie...

Jest to oparta na prawdziwej rodzinnej historii powieść o Zagładzie, miłości, prawdziwej woli życia i nadziei. Ale również o wojnie, nienawiści do Żydów, o traktowaniu w gettcie. Bohaterka chce się jak najwięcej dowiedzieć o losie pięcioletniej dziewczynki Salomei Bernstein, po której pozostała jedynie stara fotografia i imię. Jest to kuzynka matki autorki, która zginęła w 1943 roku. Aby odkryć sekrety przodków Schneck odbywa wiele podróży do swych krewnych żyjących w Stanach Zjednoczonych, Izraelu i Litwę. Autorka pokazała również historię Żydów z trochę innej perspektywy. Udało się jej opisać losy rodziny rzetelnie, zgodnie z prawdą, dokładnie i bez oceny, bez zbędnego wzbudzania litości i współczucia. Książkę dopełniają fotografie małej Salomei.

Jest to oparta na prawdziwej rodzinnej historii powieść o Zagładzie, miłości, prawdziwej woli życia i nadziei. Ale również o wojnie, nienawiści do Żydów, o traktowaniu w gettcie. Bohaterka chce się jak najwięcej dowiedzieć o losie pięcioletniej dziewczynki Salomei Bernstein, po której pozostała jedynie stara fotografia i imię. Jest to kuzynka matki autorki, która zginęła w...

Wielkie zaskoczenie!
Nie czytałam wcześniej o tej książce żadnych recenzji czy opinii... Wpadła mi w ręce przypadkiem. Jednak nie pozostała obojętna. Zwróciła moją uwagę na sprawy o których wcześniej nie myślałam.
Przecież każdy z nas słyszał o holokauście. Jest on wpisany w historie świata, II wojny światowej.

Czemu tak mało mów się o tych, którzy przeżyli? O tym co tak naprawdę działo się w ich umysłach po stracie najbliższych? Po tym jak często musieli dokonywać wyborów: życie moje czy życie ukochanej osoby?
Oni musieli walczyć o każdy dzień. Żyć? Dla kogo? Przecież ich najbliżsi odeszli. Nie ma ich.
Często tracili wiarę. Bóg? Jak mógł pozwolić na tyle cierpienia?
Jedni radzili sobie z tym. Znajdowali nowy powód do życia,do miłości, przebaczali Bogu.
Inni nie potrafili... Wyrzekali się czułości, wiary, nadziei i miłości. Przecież nie zasłużyli. Zginęło tyle ich braci i sióstr...

Książkę polecam wszystkim, którzy chcą pod innym kątem spojrzeć na tragedię Żydów, poznać psychikę tych, którzy przeżyli, którzy walczyli aby 'Odzyskać życie'.

Wielkie zaskoczenie!
Nie czytałam wcześniej o tej książce żadnych recenzji czy opinii... Wpadła mi w ręce przypadkiem. Jednak nie pozostała obojętna. Zwróciła moją uwagę na sprawy o których wcześniej nie myślałam.
Przecież każdy z nas słyszał o holokauście. Jest on wpisany w historie świata, II wojny światowej.

Czemu tak mało mów się o tych, którzy przeżyli? O tym co tak...

Jeśli mam być szczera to trudno jest mi ocenić coś co wydarzyło się naprawdę.
Czy mogę historię ocenić jako arcydzieło? Czy zabijanie z powodów rasowych jest arcydziełem? Czy nie wiedza o tym co się działo naprawdę i o uczuciach wtedy? Myślę, ze nie. Czy mogę ocenić pisarza za jego tekst, słowa i inne tego typu rzeczy! Nie, nie mogę ocenić kogoś, kto chcę tylko sprawić aby świat wiedział ,ze był ktoś taki....

Jeśli mam być szczera to trudno jest mi ocenić coś co wydarzyło się naprawdę.
Czy mogę historię ocenić jako arcydzieło? Czy zabijanie z powodów rasowych jest arcydziełem? Czy nie wiedza o tym co się działo naprawdę i o uczuciach wtedy? Myślę, ze nie. Czy mogę ocenić pisarza za jego tekst, słowa i inne tego typu rzeczy! Nie, nie mogę ocenić kogoś, kto chcę tylko sprawić aby...

Nie trafił do mnie sposób narracji autorki, książka brzmi jakby była kolejną z serii tej autorki pisaną żeby napisać. O Holokauście powstało wiele przejmujących świadectw tej publikacji bym tu nie zaliczyła.

Nie trafił do mnie sposób narracji autorki, książka brzmi jakby była kolejną z serii tej autorki pisaną żeby napisać. O Holokauście powstało wiele przejmujących świadectw tej publikacji bym tu nie zaliczyła.