Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na końcu recenzji ciekawostka - zachęcam do przeczytania ;) Nie oczekujcie zbyt wiele od "Ocalonych z Titanica" (nawiasem mówiąc tytuł oryginalny - moim zdaniem lepszy i w swej prostocie bardziej intrygujący - to "The dressmaker", czyli po prostu "Krawcowa"; pasjami fascynuje mnie daleko posunięta fantazja tłumaczy - wydawnictw? - w przekładaniu tytułów). Powieść miała potencjał, ale nie został on nawet w połowie wykorzystany. Autorka zbudowała fabułę wokół losów dwóch ocalałych z katastrofy osób: Lucy Duff-Gordon i jej męża Cosmo. Są to postacie autentyczne, podobnie jak siostra Lucy, Elinor. Natomiast postacią fikcyjną jest główna bohaterka książki, Tess - tytułowa krawcowa, a zarazem służąca czy też asystentka Lucy. (Duff-Gordonom faktycznie towarzyszyła asystentka, która również ocalała, nazywała się jednak Laura Mabel Francatelli.) W dużej mierze prawdziwe są także przedstawione w książce zeznania świadków przed komisją senacką, powołaną po katastrofie Titanica - autorka korzystała ze stenogramów przesłuchań. I to by było na tyle, jeśli chodzi o autentyczność. Bohaterowie powieści są mało wiarygodni, jednowymiarowi, sztuczni, zachowują się nienaturalnie. Wątek Jacka Bremertona zupełnie mnie nie przekonał. Narracja jest słaba i tak naprawdę mało interesująca. Sam moment katastrofy przedstawiony - mówiąc kolokwialnie - beznadziejnie. Żadnych emocji, ot, kwadrans i statek zatonął. Dalej jest troszkę może lepiej, ale i tak zupełnie nie satysfakcjonująco. Jedyne za co jestem wdzięczna autorce, to fakt, że zrobiłam rozeznanie w lekturach traktujących o Titanicu i teraz przeczytam coś, co na pewno będzie lepsze od tego ;) Na koniec obiecana ciekawostka: w książce opisana jest historia pewnej tancerki i jej męża, który uratował się dzięki przyobleczeniu się w... obrus i udawaniu kobiety. Z tym obrusem to lekka przesada ;) Ale podobno faktem jest, że jeden z pasażerów Titanica rzeczywiście przebrał się w damską suknię, co umożliwiło mu dostanie się do szalupy i ocalenie życia. I tak się złożyło, że był to nasz rodak, Polak pochodzący z Białegostoku, nazwiskiem Grudzik. W maju 1912 rozpisywała się o tym wydarzeniu polska prasa: "Kurjer Warszawski", krakowski "Czas" i "Gazeta Toruńska". Co ciekawe, nazwiska Grudzik nie ma na listach pasażerów Titanica zamieszczonych na stronie www.encyclopedia-titanica.org... Pojawia się za to w publikacji Stanisława Łempickiego "Tragedia oceanu. Strzaskanie i zatonięcie okrętu Titanic (...)", którą wydano w roku 1912. Jak więc było naprawdę z tym Grudzikiem? Chyba się nie dowiemy. Ale rzecz warta wzmianki :)