Totalnie nie mój klimat, nie moja bajka, nie moja estetyka

Nie podobała mi się tą książką, ciężko mi się ją czytało

Daje 2 gwiazdki tylko za to, że jest krótka

Totalnie nie mój klimat, nie moja bajka, nie moja estetyka

Nie podobała mi się tą książką, ciężko mi się ją czytało

Daje 2 gwiazdki tylko za to, że jest krótka

Historia owszem mocna, ale czegoś mi w niej zabrakło. Trochę zbyt wydumane zakończenie i mało wiarygodna całkowita metamorfoza głównej bohaterki. Wspaniale jest odkryć, że rodzina jest najważniejsza, a korpo to syf, ale autorka chyba za bardzo odleciała w sielankę (Autorka lub autor - natrafiłam w sieci na obszerną recenzję tej książki, a pod nią, równie obszernie, wypowiedziała się sama "Wera Gorczyńska", trochę urażona, trochę w pretensjach i trochę sugerująca, że może wcale nie jest kobietą). Ja to wszystko nie do końca kupuję.

Historia owszem mocna, ale czegoś mi w niej zabrakło. Trochę zbyt wydumane zakończenie i mało wiarygodna całkowita metamorfoza głównej bohaterki. Wspaniale jest odkryć, że rodzina jest najważniejsza, a korpo to syf, ale autorka chyba za bardzo odleciała w sielankę (Autorka lub autor - natrafiłam w sieci na obszerną recenzję tej książki, a pod nią, równie obszernie,...

Osobiście nie podobał mi się tak zachwalany tutaj styl pisania, źle mi się to ciało, jakby bredzenie, zero spójności w zdaniach,ale to tylko moje odczucie.

Natomiast sama historia jest piękna,wzruszająca,chwytająca za serce i dająca do myślenia.
Zdecydowanie piękna książka ♥️

Osobiście nie podobał mi się tak zachwalany tutaj styl pisania, źle mi się to ciało, jakby bredzenie, zero spójności w zdaniach,ale to tylko moje odczucie.

Natomiast sama historia jest piękna,wzruszająca,chwytająca za serce i dająca do myślenia.
Zdecydowanie piękna książka ♥️

Z początku miałam wrażenie, że nie odpowiada mi styl, w jakim jest napisana ta książka. Po kilkunastu stronach zmieniłam myślenie - przecież czytam zwierzenia jakiejś kobiety, a ludzkie, zwykłe, codzienne wypowiedzi nigdy nie brzmią jak wyjęte z powieści. Zmieniłam więc tryb i od tego momentu czytałam tak, jakbym siedziała w gabinecie i słuchała pacjentki. Dla mnie nic dziwnego, jestem terapeutą. I tak właśnie się czułam, poznając historię bohaterki-narratorki.
To nie jest lekka lektura i myślę, że warto to zaznaczyć. Z doświadczenia też mogę stwierdzić, że przeżycia zarówno narratorki (córki),jak i twórczyni pamiętnika (matki),są bardzo realne, nieprzypadkowe, silnie ze sobą związane, mające przyczynę i skutek. Zgaduję, że momentami można nie lubić jednej albo drugiej z kobiet, jednak warto postarać się je zrozumieć, otworzyć się na to, że tak właśnie mogło być, że niekiedy irracjonalne zachowania nie są wyssanymi z palca, a po prostu ludzkimi.
Książka jest warta uwagi, szczególnie w mojej branży (zachęcam wszystkich psychologów, psychiatrów, psychoterapeutów itd.),ale także wszystkich osób otwartych na zrozumienie, cierpliwych do "wysłuchania spowiedzi" głównej bohaterki. 200 stron jak kilka sesji terapeutycznych. Trudnych, bolesnych, ale mogących przysłużyć się również tym, którzy sami zmagają się z wieloma problemami. A warto pamiętać - każdy problem, który wydaje się jednym łatwy, dla tych, którzy się z nim zmagają, może być ciężkim, czego negować nie można. Jedynie wspierać, starać się być obok. Taka jest ta lektura. Jest obok, uczy zrozumienia, ponieważ bohaterka się go uczy. Zrozumienia, cierpliwości, otwartości. Tego też zresztą wszystkim życzę :).

Z początku miałam wrażenie, że nie odpowiada mi styl, w jakim jest napisana ta książka. Po kilkunastu stronach zmieniłam myślenie - przecież czytam zwierzenia jakiejś kobiety, a ludzkie, zwykłe, codzienne wypowiedzi nigdy nie brzmią jak wyjęte z powieści. Zmieniłam więc tryb i od tego momentu czytałam tak, jakbym siedziała w gabinecie i słuchała pacjentki. Dla mnie nic...

Uwielbiam gdy czytając nie mogę zaprzestać. Książka żyje we mnie!
Jest wspaniała! Niejednolicie pięknym poetyckim językiem pisana! Odkrywcza! Dwutorowa narracja z bogatą w treść historią.Jakże prawdziwą. Zmusza do przemyśleń i refleksji.Zakończenie idealne.Wszystko mi odpowiada! Serdecznie polecam!

Uwielbiam gdy czytając nie mogę zaprzestać. Książka żyje we mnie!
Jest wspaniała! Niejednolicie pięknym poetyckim językiem pisana! Odkrywcza! Dwutorowa narracja z bogatą w treść historią.Jakże prawdziwą. Zmusza do przemyśleń i refleksji.Zakończenie idealne.Wszystko mi odpowiada! Serdecznie polecam!

Ciekawa książka napisana w niespotykanym stylu, bo na jej treść składają się fragmenty dwóch pamiętników (matki i córki) oraz różnych blogów. Czyta się szybko i lekko.
Książka porusza wiele różnych wątków, aż dziw, że wszystko zmieściło się na 199 stronach. Ale przede wszystkim jest to poruszająca książka o miłości, tęsknocie, trudnym dojrzewaniu oraz więzi i zrozumieniu między córką a matką, które przychodzą zbyt późno, bo dopiero po śmierci starszej z kobiet.
Bardzo polecam, bo to cenna lektura, skłaniająca do przemyśleń.

Ciekawa książka napisana w niespotykanym stylu, bo na jej treść składają się fragmenty dwóch pamiętników (matki i córki) oraz różnych blogów. Czyta się szybko i lekko.
Książka porusza wiele różnych wątków, aż dziw, że wszystko zmieściło się na 199 stronach. Ale przede wszystkim jest to poruszająca książka o miłości, tęsknocie, trudnym dojrzewaniu oraz więzi i zrozumieniu...

Nie odkładaj ważnych spraw i rozmów na później... bo to "później" może przerodzić się w "za późno".

Kolejna pozycja o emocjach pomiędzy matką a córką ...

Nie odkładaj ważnych spraw i rozmów na później... bo to "później" może przerodzić się w "za późno".

Kolejna pozycja o emocjach pomiędzy matką a córką ...

"Dlaczego nie poczekałaś?" jest ponurym obrazem relacji rodzinnych. Bohaterka w buntowniczym wieku znika z domu i powraca do niego gdy matka już nie żyje. Rodzice zawsze odchodzą zbyt wcześnie i nie ważne ile mają lat. Kobieta zostawia jednak swój pamiętnik, a dzięki niemu córka może poznać bliżej osobę, którą odrzuciła oraz oceniła zbyt pochopnie, a wręcz krytycznie. Nie brakuje tu też błędów młodości, dramatu, miłości, tajemnic, ale i odrobina szczęścia się znajdzie.

Mniej więcej w połowie książki zaczęłam wątpić co dalej - myślałam, że autorka potoczy akcję w kierunku niekoniecznie mnie satysfakcjonującym. Rozmowy na czacie czy forum wydawały mi się całkowicie zbędne. Sama główna bohaterka natomiast przechodzi ciekawą przemianę, a diariusz matki jest doskonałym wypełnieniem całej akcji. Niestety wydaje mi się, że jest to książka na jeden raz i nie sądzę bym kiedyś do niej wróciła.

"Dlaczego nie poczekałaś?" jest ponurym obrazem relacji rodzinnych. Bohaterka w buntowniczym wieku znika z domu i powraca do niego gdy matka już nie żyje. Rodzice zawsze odchodzą zbyt wcześnie i nie ważne ile mają lat. Kobieta zostawia jednak swój pamiętnik, a dzięki niemu córka może poznać bliżej osobę, którą odrzuciła oraz oceniła zbyt pochopnie, a wręcz krytycznie. Nie...

Książka przypomniała mi, jak ważne są dobre relacje z rodzicami i to nie tylko oni powinni się starać, tylko także my, a właściwie głównie my.

Książka przypomniała mi, jak ważne są dobre relacje z rodzicami i to nie tylko oni powinni się starać, tylko także my, a właściwie głównie my.

Książka napisana jest ostrym, lapidarnym językiem. Nie jest "płytką" historyjką. Wnosi i uczy bardzo wiele. Pokazuje dzisiejszy świat młodzieży, ogólnie dzisiejszy pogląd ludzi na świat, na stare czasy. Opowiada o losach matki i córki. Matki, która w dzieciństwie przeżyła spory, spory koszmar oraz córki, która czuła się odrzucona, i nie rozumiała matki więc od niej uciekła. Obie żyły własnym życiem, osobno. Nauczyły się żyć w samotności. I jedynym dniem, który przypomniał córce, o matce był jej pogrzeb. Brzmi okropnie. Przypomnieć sobie istnienie kogoś na jego pogrzebie. Córka (wyrażam się tak ogólnikowo, ponieważ zapomniałam dopisać na początku, iż nie ma podanych imion ani córki ani matki),jednak chcę poznać przeszłość swojej matki. Czyta jej diariusz. Ten diariusz nie tylko wniósł moralność w życie córki lecz i w moje! Inaczej patrzę na starsze czasy, Lecz też na czasy dzisiejsze. Ta książka podkreśla płytkość i brak szacunku współczesnej młodzieży. Pokazuje jak łatwo było się stoczyć, i że "ucieczka z domu" wcale nie jest taka super za jaką może się wydawać. Pokazuje jakie błędy do dziś popełniają ludzie, i jak łatwo można podjąć nie właściwą decyzję. Przeczytanie tej książki bardzo dużo wnosi. W twoim myśleniu jak i w myśleniu głównej bohaterki. Warte przeczytania. Polecam.

Książka napisana jest ostrym, lapidarnym językiem. Nie jest "płytką" historyjką. Wnosi i uczy bardzo wiele. Pokazuje dzisiejszy świat młodzieży, ogólnie dzisiejszy pogląd ludzi na świat, na stare czasy. Opowiada o losach matki i córki. Matki, która w dzieciństwie przeżyła spory, spory koszmar oraz córki, która czuła się odrzucona, i nie rozumiała matki więc od niej uciekła....