Katedra w Barcelonie

Lektura tej książki była dla mnie powrotem, ponieważ czytałam ją już kilka lat wcześniej. W mojej pamięci zachował się obraz tej książki jako dobrej powieści i powrót do niej utwierdził mnie w tym przekonaniu.
Sam budynek bazyliki, wokół budowy której toczy się częściowo akcja powieści, obejrzałam dopiero po przeczytaniu, zachwycając się jej wyglądem, ale także tym, że nadal można ją podziwiać! Ale wracając do powieści. Moim zdaniem jest to niezwykle barwna powieść historyczna, ukazująca dzieje ojca i syna, którzy w wyniku splotu wydarzeń muszą uciekać z rodzinnej miejscowości. Docierają do wielkiego miasta - Barcelony, w którym mieszka siostra bohatera. Tam ojcu udaje się podjąć pracę u męża siostry, a syna umieścić wśród dzieci siostry. Niestety, kolejny nieszczęśliwy wypadek sprawia, że zmuszeni są opuścić to miejsce. Pech nie opuszczał syna i ojca; osierocony syn musi podjąć walkę o swój dalszy byt. Pokazując ogromną wolę walki, dochodzi do stanowiska, o którym wcześniej mógłby tylko marzyć. Niestety (ale chyba w tej książce tak już po prostu jest ;)) nie może wszystko toczyć się już po właściwych torach - tym razem powodem jest kobieta. I to nie jedna.
Zachęcam gorąco do przeczytania tej powieści. Dla mnie - bardzo dobra pozycja w świecie literatury historycznej.

Lektura tej książki była dla mnie powrotem, ponieważ czytałam ją już kilka lat wcześniej. W mojej pamięci zachował się obraz tej książki jako dobrej powieści i powrót do niej utwierdził mnie w tym przekonaniu.
Sam budynek bazyliki, wokół budowy której toczy się częściowo akcja powieści, obejrzałam dopiero po przeczytaniu, zachwycając się jej wyglądem, ale także tym, że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powieść zachwyca tłem historycznym, dokładnością opisów, wielością postaci. Niemniej nie czytało mi się tego łatwo. Może coś jest w stylu autora przez co do książkę odkładałem czasami na długo, w tym czasie czytałem coś innego i dopiero ponownie wracałem do "Katedry...". To na pewno wartościowa i dobrze, rzetelnie napisana powieść, ale mi osobiście średnio przypadła do gustu. Ma swój klimat i jest specyficzna, ale w taki sposób, że dla mnie chwilami była męcząca.

Powieść zachwyca tłem historycznym, dokładnością opisów, wielością postaci. Niemniej nie czytało mi się tego łatwo. Może coś jest w stylu autora przez co do książkę odkładałem czasami na długo, w tym czasie czytałem coś innego i dopiero ponownie wracałem do "Katedry...". To na pewno wartościowa i dobrze, rzetelnie napisana powieść, ale mi osobiście średnio przypadła do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

jedna z najlepszych w moim życiu. Po przeczytaniu tej książki
. pokochałam ten kościół. światło jest tam magiczne.

jedna z najlepszych w moim życiu. Po przeczytaniu tej książki
. pokochałam ten kościół. światło jest tam magiczne.

Pokaż mimo to

Fascynuje mnie wszystko, co w tej książce: gotyckie katedry, Barcelona w szczególności, średniowieczne życie codzienne. Na tle budowy tytułowej katedry, tej "ludowej", budowanej dla prostego ludu i jego rękoma, toczy się życie rodziny Estanyol, uwikłanej w wielką historię i małe dramaty osobiste.
Powieść pokazuje nierówności feudalnego społeczeństwa, daje bogaty przekrój wszystkich warstw: chłopów, problem ich niewolniczej przynależności do panów, zbiegania, walki o byt materialny i w ogóle uznanie ich za ludzi. Rzemieślnicy i żołnierze, którzy mogą dzięki zgromadzonym majątkom podnieść swój status społeczny. Kupcy - rodząca się siła ekonomiczna, która popchnie świat do przodu w kolejnej epoce. Duchowieństwo- prawdziwi panowie dusz, nadużywający tej władzy w poczuciu bezkarności. Wreszcie arystokracja, przekonana o wyjątkowej pozycji na mocy wątpliwego prawa lepszej krwi.
Przez te wszystkie warstwy dość swobodnie przemieszcza się główny bohater, przeżywający wzloty i upadki, naiwny, ale niezłomny, nieskazitelnie szlachetny - co akurat jest największą słabością powieści. Ciekawsze są bowiem postaci niejednoznaczne, jak Joanet, niż świętoszkowate jak Arnaud czy bezwzględnie złe, jak jego prześladowca, Grau Puig.

Fascynuje mnie wszystko, co w tej książce: gotyckie katedry, Barcelona w szczególności, średniowieczne życie codzienne. Na tle budowy tytułowej katedry, tej "ludowej", budowanej dla prostego ludu i jego rękoma, toczy się życie rodziny Estanyol, uwikłanej w wielką historię i małe dramaty osobiste.
Powieść pokazuje nierówności feudalnego społeczeństwa, daje bogaty przekrój...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W tym miesiącu podjęłam się lektury książek poleconych dla mnie przez moich bliskich. Usłyszałam, że powinnam ją przeczytać, bo jestem miłośniczką Katedry Marii Panny w Paryżu Victora Hugo, dlatego monumentalną i piękną powieść Falconesa kupiłam i tak przeleżała kolejne dwa lata na mojej półce.

Na początku książki zostajemy wrzuceni w hiszpański wiek XIV, konkretnie na chłopskie wesele, na którym pojawiają się niemile widziani, ale niewyrzucalni z przyczyn oczywistych właściciele ziemscy. Już na drugiej stronie moje serce chwilami stawało z obrzydzenia i zgrozy, która była spotęgowana świadomością, że kiedyś naprawdę człowiek (konkretnie chłop pańszczyźniany) był w każdym calu właścicielem swojego pana: wliczając w to jego pracę, czas i najbliższą rodzinę.

Powieść liczy 700 stron (z wyjaśnieniami od autora) i na każdej przeżywałam silne emocje zapominając o mojej XXI-wiecznej codzienności. Pochłaniała mnie średniowieczna, barwna Barcelona, wyraziści bohaterowie i akcja, która w każdej chwili zmieniała swój bieg w sposób zupełnie nieprzewidywalny. Dokładnie takiej lektury potrzebowałam tej zimy. Po zamknięciu poczułam, że będę tęksnić za tą historią Arnuaua i jego bliskich, dlatego odkrycie, że powstały jeszcze dwa tomy szybko zakończyły się zakupem ;)

Przyczepić się mogę tylko zakończenia, które nie do końca wydaje mi się uzasadnione i wiarygodne. Z drugiej strony było ono konieczne, skoro powstała kolejna część. Nie do końca też wierzę w to, że człowiek w tamtej epoce mógł mieć tak skuteczny wpływ na swój status społeczny. Podobnie doskwierała mi polaryzacja bohaterów, którzy albo byli okrutnymi baronami, albo poczciwymi bastaixos, których sumienie nigdy nie zostało skalane (z wyjątkiem Juana, co doceniam!). Jednak wszystkie te aspekty traktuję z przymróżeniem oka, ponieważ Katedra w Barcelonie to baśń dla dorosłych, powieść przygodowa, a ta rządzi się swoimi prawami.

Do tej pory te styczniowe polecajki były co najwyżej przeciętne. Dlatego tym bardziej cieszę się, że sięgnęłam po powieść Falconesa i z niecierpliwością czekam na kolejne jego tytuły.

W tym miesiącu podjęłam się lektury książek poleconych dla mnie przez moich bliskich. Usłyszałam, że powinnam ją przeczytać, bo jestem miłośniczką Katedry Marii Panny w Paryżu Victora Hugo, dlatego monumentalną i piękną powieść Falconesa kupiłam i tak przeleżała kolejne dwa lata na mojej półce.

Na początku książki zostajemy wrzuceni w hiszpański wiek XIV, konkretnie na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Interesująca próba, lecz w moim poczuciu skończyła się klęską.
Cóż, trudno mi coś więcej o niej napisać w pierwszym akapicie. Zaczynać bowiem powinno od pozytywów, a ich prawie nie widzę. Wyróżnić można szatę graficzną, czyli mimo wszystko duperel.
Z treści zaś podobać się może udany rys życia średniowiecznego miasta. Ten aspekt pokazuje, iż autor naprawdę do tych źródeł zajrzał. Barcelona jest godnym reprezentantem tej specyficznej formy, wybijającej w gospodarce feudalnej. Chociaż już na tej płaszczyźnie można mieć parę "ale". Czytelnik może poznać chyba każdy aspekt ówczesnego życia miejskiego, lecz to dzięki temu, że główny bohater karykaturalnie zmienia ciągle swój status społeczny i majątkowy. Jest synem chłopa czekającym na zyskanie obywatelstwa, potem pracownikiem fizycznym w porcie, trochę rzemieślnikiem, następnie jednym z bogatszych kupców. W międzyczasie oczywiście wsławia się kilkoma bohaterskimi akcjami oraz przeżywa pogrom żydów.
Przesada? Gorzej jest w innych kwestiach. Rozumiem, że średniowiecze było brudne, brutalne itd., lecz ilość gwałtów przekracza moim zdaniem granicę smaków. Już od początku bowiem mamy wykorzystanie fikcyjnego "prawa pierwszej nocy", aby móc zaserwować plejadę wykorzystywania seksualnego. Bohaterka tym dotknięta zresztą czegokolwiek się nie podejmie w tej książce, to się jej to przytrafi. Tanie granie na uczuciach.
I to ostatnie zdanie chyba najlepiej opisuje tą pozycje.

Interesująca próba, lecz w moim poczuciu skończyła się klęską.
Cóż, trudno mi coś więcej o niej napisać w pierwszym akapicie. Zaczynać bowiem powinno od pozytywów, a ich prawie nie widzę. Wyróżnić można szatę graficzną, czyli mimo wszystko duperel.
Z treści zaś podobać się może udany rys życia średniowiecznego miasta. Ten aspekt pokazuje, iż autor naprawdę do tych źródeł...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę pożyczyłam od siostry, mały druk, dużo stron, myślałam, że się poddam. Jednak po przeczytaniu kilkunastu stron tak mnie wciągnęła, że nie mogłam się od niej oderwać. Super polecam, świetnie opisana historia budowy katedry w Barcelonie, dużo historycznych faktów, świetna fabuła. Doskonały autor. Polecam

Książkę pożyczyłam od siostry, mały druk, dużo stron, myślałam, że się poddam. Jednak po przeczytaniu kilkunastu stron tak mnie wciągnęła, że nie mogłam się od niej oderwać. Super polecam, świetnie opisana historia budowy katedry w Barcelonie, dużo historycznych faktów, świetna fabuła. Doskonały autor. Polecam

Pokaż mimo to

Genialna książka...
Nie mogłam się od niej oderwać i teraz kiedy już ją przeczytałam czuję jakby niedosyt.....dlatego już kupiłam II tom- "Dziedzice Ziemi".
Polecam, nie rozczarujecie się....

Genialna książka...
Nie mogłam się od niej oderwać i teraz kiedy już ją przeczytałam czuję jakby niedosyt.....dlatego już kupiłam II tom- "Dziedzice Ziemi".
Polecam, nie rozczarujecie się....

Pokaż mimo to

Bardzo dobra opisująca klimat, realia życia, stosunki społeczne średniowiecznej Katalonii. myślę, że jest w niej wszystko to, co powinna zawierać powieść historyczna z prawdziwego zdarzenia: polityka, intryga, zdrada, wierność, odwaga, miłość, cierpienie. To wszystko tu jest. Polecam. dodam, że z powieści o podobnych charakterze, bardzo podobała mi się książka: "Ziemia Przeklęta" - autorstwa Juana Francisco Ferrandiza. Nie wiem nawet czy nie bardziej - może niekoniecznie literacko, ale pod względem ilości wątków i zwrotów akcji. Dotyczy też trochę innego okresu bo IX wieku i przez to jest jak dla mnie przynajmniej - jeszcze bardziej mroczna-:).

Bardzo dobra opisująca klimat, realia życia, stosunki społeczne średniowiecznej Katalonii. myślę, że jest w niej wszystko to, co powinna zawierać powieść historyczna z prawdziwego zdarzenia: polityka, intryga, zdrada, wierność, odwaga, miłość, cierpienie. To wszystko tu jest. Polecam. dodam, że z powieści o podobnych charakterze, bardzo podobała mi się książka: "Ziemia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Średniowieczna Barcelona, to właśnie tam zabiera nas autor powieści, świetnie ukazując przy tym realia życia w XIV wieku. Tło historyczne doskonale współgra z przedstawioną fikcją literacką. Stolica Katalonii jest miastem, w którym krzyżują się nie tylko najważniejsze szlaki handlowe, ale także losy bohaterów - Bernata, Arnaua oraz Joaneta. Jest to opowieść o poszukiwaniu wolności, o miłości, moralności i o ludzkich słabościach.

Budowa tytułowej katedry - Santa Maria del Mar, jest ściśle powiązana z okresem dorastania głównych bohaterów: Arnaua oraz jego przybranego brata, Joaneta. Dla obu chłopców Madonna stała się matką. Obaj wybrali jednak inne drogi. W późniejszym czasie ich losy będą wielokrotnie się splatały, przybrane rodzeństwo jednak w wielu kwestiach będzie się różnić. Katedra w Barcelonie zawsze pozostanie ważnym miejscem w życiu Aranaua Estanyola - to tutaj dorastał, poświęcał się dla Madonny. Ostatecznie, tam też powróci po latach. Razem z żoną i synem.

Ildefonso Falcones napisał dobrą powieść, okrzykniętą mianem bestsellera. Zatem, czy warto po nią sięgnąć? Trzeba przyznać, że książka skłania do refleksji, z drugiej strony jednak bardzo ciężko jest mi ją jednoznacznie ocenić.

Sam nie wiem dlaczego, ale podchodziłem do niej trzy razy, aż w końcu udało mi się odłożyć ją na półkę przeczytaną w całości.

Średniowieczna Barcelona, to właśnie tam zabiera nas autor powieści, świetnie ukazując przy tym realia życia w XIV wieku. Tło historyczne doskonale współgra z przedstawioną fikcją literacką. Stolica Katalonii jest miastem, w którym krzyżują się nie tylko najważniejsze szlaki handlowe, ale także losy bohaterów - Bernata, Arnaua oraz Joaneta. Jest to opowieść o poszukiwaniu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to