Dorota Ponińska ukończyła Wydział Orientalistyczny Uniwersytetu Warszawskiego a zafascynowanie Bliskim Wschodem pokazała czytelnikom w swojej serii 'Podróż po miłość', którego tom pierwszy zatytułowany "Emilia" ukończyłam czytać. Czy autorka i mnie zauroczyła?


Rok 1842
Emilia Konarska od dziesięciu lat mieszka i zdobywa edukację w klasztorze. Matka Przełożona ma wobec niej pewne plany, jednak los stawia na drodze półsieroty Tatara Selima, który informuje dziewczynę, iż jej ojciec - uczestnik Powstania Listopadowego - żyje i jest w niewoli. Emilka podejmuje więc decyzję o wydobyciu rodzinnych kosztowności, po które udaje się z przyjacielem ojca. Towarzyszy im Malwina, nowicjuszka, najbliższa osoba Emilki u sióstr zakonnych.

Wydarzenia przybierają niespodziewany obrót i Emilka nie wraca już do klasztoru. Podąża ku Odessie, by wykupić ojca.
Po tylu latach w zamknięciu podróż jawi jej się jako wspaniała przygoda - odczuwa niesamowite emocje, zapachy, kolory, dźwięki. Jest nie tyle zainteresowana co wręcz podekscytowana. Podczas rejsu statkiem poznaje lorda Williama Gainfula, który odegra znaczącą rolę w jej życiu, choć nie do końca taką, jak myślicie...

Jednak z czasem okazuje się, że odnalezienie jedynego żyjącego rodzica wcale nie będzie takie łatwe... Młodą i nie nawykłą do takich atrakcji kobietę czekają bowiem porwanie przez stepowych rozbójników, odbicie, śmierć przyjaciela, zauroczenie przystojnym Zakirem z sokołem na ramieniu... A co za tym idzie dylematy moralne... Emilka przekonuje się również, że kobiety w Stambule są świadome swego piękna i je pielęgnują. Ważną rolę w jej nowym życiu odegra kilka z nich.

Czy Emilka odnajdzie ojca? Czy zechce pozostać w dalekim kraju? Jakie podejmie decyzje dotyczące klasztoru, miłości i wielu innych kwestii?


Powieść Doroty Ponińskiej ma swoje wady i zalety. Bardzo podobała mi się charakterystyka miast Bliskiego Wschodu, opisy obowiązków kobiet i mężczyzn, dbałość o piękno, miłość i szczęście płci pięknej. Sporo miejsca poświęciła muzułmanom i ich religii. Jednak zbyt wiele - jak dla mnie - było w "Emilii" poezji, polityki a już wątek Szamsa totalnie mnie drażnił. Ja wiem, że wielu będzie zachwyconych tym, co mnie nie przypadło do gustu, ale takie jest moje zdanie.

To zapewne z powodu tych minusów, czytanie książki mocno mi się dłużyło. Nie rzuciłam jej w kąt tylko dlatego, że wygrała ciekawość - jak zakończy się wątek z poszukiwaniem ojca i czy prawda o Williamie wyjdzie na jaw.



Podsumowując - "Emilia" to opowieść o sile miłości, poezji i charakteru. Mocny akcent stanowią tu opisy krajów, w których żyli bohaterowie, polityka, wpływy, patriotyzm, car Rosji oraz rozbiory, które spowodowały, że Polski nie ma na mapie. Jest to historia pełna poczucia winy, zazdrości, zawiedzionej miłości, smutki, żalu, ale też odpowiedzialności za innych. Polecam wielbicielom Orientu oraz tym, którzy lubią, gdy powieści obyczajowe są w dużej mierze naznaczone tłem historycznym wraz z prawdziwymi postaciami ze świata polityki.

Dorota Ponińska ukończyła Wydział Orientalistyczny Uniwersytetu Warszawskiego a zafascynowanie Bliskim Wschodem pokazała czytelnikom w swojej serii 'Podróż po miłość', którego tom pierwszy zatytułowany "Emilia" ukończyłam czytać. Czy autorka i mnie zauroczyła?


Rok 1842
Emilia Konarska od dziesięciu lat mieszka i zdobywa edukację w klasztorze. Matka Przełożona ma wobec...

Wysłuchana z przyjemnością.
Może nie wykracza poza schemat i wiadomości, które są pewnym kanonem postrzegania nacji europejskich i wiadomości o wielkim perskim poecie Rumim, ale jest sympatycznie snutą opowieścią o przedziwnych losach i różnych sposobach życiowej wędrówki.
Lubię słuchać jak autor(ka) książki czyta ją osobiście.

Wysłuchana z przyjemnością.
Może nie wykracza poza schemat i wiadomości, które są pewnym kanonem postrzegania nacji europejskich i wiadomości o wielkim perskim poecie Rumim, ale jest sympatycznie snutą opowieścią o przedziwnych losach i różnych sposobach życiowej wędrówki.
Lubię słuchać jak autor(ka) książki czyta ją osobiście.

Książka mi się bardzo podobała, lekka, ładnie napisana, odpowiednia na odpoczynek od cięższych lektur.

Książka mi się bardzo podobała, lekka, ładnie napisana, odpowiednia na odpoczynek od cięższych lektur.

Przepiękna opowieść, przenosząca nas w dawny świat Orientu.
Część historii to spisane wspomnienia Soltana, syna Rumiego, którego świat wzburzyło pewnego dnia nieprzypadkowe zresztą spotkanie aroganckiego derwisza (akcja ma miejsce około roku 1246).
Inną częścią jest historia Emilii, dziewczynki oddanej do klasztoru po śmieci jej matki, Marii, która to zmarła z tęsknoty za swoim mężem Emilianem, uczestnikiem powstania listopadowego, uwięzionym w niewoli (akcja ma miejsce ok. roku 1842). Pewnego dnia w klasztorze pojawia się przyjaciel ojca - Selim z wiadomością, że jest szansa na spotkanie Emilii z ojcem, który jednak żyje. Jedynie córka może pomóc mu wydostać się z niewoli. I to tylko początek opowieści.
Historia przenosi nas z klasztoru na polskich ziemiach do Wilna, potem do Turcji, nad cieśninę Bosfor w okolice takich miast jak Bursa czy Stambuł. Wszystko pachnie migdałami, różami, wręcz można poczuć smak potraw i słodycz smakołyków mieszkańców tamtej krainy.
Ta książka będzie idealna dla romantyczek lubiących podróże, osób lubiących czytać o innych kulturach, zwłaszcza dla miłośniczek orientu.
Z książek w podobnym stylu bardzo polecam też "Angielkę" Katherine Webb (aczkolwiek akcja tamtej ma miejsce w Omanie). W "Podróży po miłość" jest więcej orientu, czytając tę książkę można poczuć się tak, jakby było się na pachnących i kolorowych tureckich bazarach, można spróbować wczuć się w pasję wirujących derwiszów, można nacieszyć wyobraźnię wizją błękitnych wód tamtych krain.
Bardzo polecam miłośniczkom romantycznych przygodowych opowieści, które przy okazji lubią przenieść się w egzotyczne krainy :)
ps A książkę kupiłam za zaledwie 1,99 zł.

Przepiękna opowieść, przenosząca nas w dawny świat Orientu.
Część historii to spisane wspomnienia Soltana, syna Rumiego, którego świat wzburzyło pewnego dnia nieprzypadkowe zresztą spotkanie aroganckiego derwisza (akcja ma miejsce około roku 1246).
Inną częścią jest historia Emilii, dziewczynki oddanej do klasztoru po śmieci jej matki, Marii, która to zmarła z tęsknoty za...

Pierwsze moje spotkanie z autorką, niestety niezbyt udane. Tło powieści owszem ciekawe,przybliża kulturę islamu. Jednak fabuła to bajka dla dzieci. Zero pikanterii, co prawda sporo przeżyć wewnętrznych, co lubię, ale to za mało. Mam 2gi tom. Mam nadzieję, że będzie lepszy

Pierwsze moje spotkanie z autorką, niestety niezbyt udane. Tło powieści owszem ciekawe,przybliża kulturę islamu. Jednak fabuła to bajka dla dzieci. Zero pikanterii, co prawda sporo przeżyć wewnętrznych, co lubię, ale to za mało. Mam 2gi tom. Mam nadzieję, że będzie lepszy

Recenzując powieść Katarzyny Michalak, wspomniałam, że miała ona potencjał na fajne czytadło, ale zostało to zaprzepaszczone przez Autorkę.

W przypadku książki pani Ponińskiej miałam natomiast okazję poczytać właśnie takie typowe, fajne czytadło. Nie oszukujmy się, nie jest to arcydzieło literatury. Autorka nie ustrzegła się też drobnych potknięć. Mogę też się przyczepić, że obraz islamu ukazany w powieści jest zdecydowanie przesłodzony, zdecydowanie wyidealizowany. Niemniej moja ocena i tak jest pozytywna.

Powieść czyta się szybko, a bohaterka- choć nieco irytujaca - wzbudza naszą sympatię. Można ją polubić, można jej kobicować. Duży , duży plus daję tez oczywiście za to, że to jest powieść z historią w tle. Bohaterowie nie są nudni i nie są jednowymiarowi- to również uważam za atut.

Nie jest to powieść , która mną wstrząsnęła, zmusiła do głębszych refleksji. Nie jest to powieść, która odmieniła moje życie. Była to po prostu przyjemna, typowo rozrywkowa lektura, przy której fajnie spędziłam czas. Nie zawsze mamy ochotę czytać arcydzieła, więc takie lekkie, typowo rozrywkowe lektury też są potrzebne. Daję siedem gwiazdek.

Recenzując powieść Katarzyny Michalak, wspomniałam, że miała ona potencjał na fajne czytadło, ale zostało to zaprzepaszczone przez Autorkę.

W przypadku książki pani Ponińskiej miałam natomiast okazję poczytać właśnie takie typowe, fajne czytadło. Nie oszukujmy się, nie jest to arcydzieło literatury. Autorka nie ustrzegła się też drobnych potknięć. Mogę też się przyczepić,...

Lubię Turcję i ten piękny, orientalny kraj Bliskiego Wschodu....część pierwsza trylogii opowiada o Emilii, która znalazła schronienie bezpieczne w murach klasztoru jako zakonnica.
Przedstawiona też opowieść o Rumim, perskim niezwykłym poecie perskim XIII wieku.
Co może łączyć Mistyka z zagubioną dziewczyną Emilią.
Bardzo dobra,niesamowita i poruszająca książka...pięknie napisana, na prawdę piękna powieść zachwycona jestem.

Lubię Turcję i ten piękny, orientalny kraj Bliskiego Wschodu....część pierwsza trylogii opowiada o Emilii, która znalazła schronienie bezpieczne w murach klasztoru jako zakonnica.
Przedstawiona też opowieść o Rumim, perskim niezwykłym poecie perskim XIII wieku.
Co może łączyć Mistyka z zagubioną dziewczyną Emilią.
Bardzo dobra,niesamowita i poruszająca książka...pięknie...

Powieść uwiodla mnie. Piękna historia młodej, odważnej i silnej kobiety. Romans z historią Polski, Turcji i Rosji w tle. Ciekawe połączenie postaci fikcyjnych i historycznych. Plus za odczuwalny klimat orientu i ukazanie islamu z innej strony.

Powieść uwiodla mnie. Piękna historia młodej, odważnej i silnej kobiety. Romans z historią Polski, Turcji i Rosji w tle. Ciekawe połączenie postaci fikcyjnych i historycznych. Plus za odczuwalny klimat orientu i ukazanie islamu z innej strony.

To pierwszy tom trylogii Doroty Ponińskiej a jednocześnie debiut literacki. Autorka posługuje się pięknym językiem, pisze zwięźle, za to treściwie. Lekko snuje fabułę, przeskakując z jednego wątku do drugiego tak by czytelnik się nie pogubił i mógł wraz z bohaterami podróżować po tajemniczym świecie Bliskiego Wschodu.Polecam.

To pierwszy tom trylogii Doroty Ponińskiej a jednocześnie debiut literacki. Autorka posługuje się pięknym językiem, pisze zwięźle, za to treściwie. Lekko snuje fabułę, przeskakując z jednego wątku do drugiego tak by czytelnik się nie pogubił i mógł wraz z bohaterami podróżować po tajemniczym świecie Bliskiego Wschodu.Polecam.

"Podróż po miłość. Emilia" to pierwsza część sagi, której początkiem staje się rok 1842. Ta powieść to podróż przez rozdarta przez zabory Polskę, aż do magicznej i tajemniczej w owych czasach Turcji. Są tu obozy Polaków walczące słowem i czynem o niepodległość, ale jest także historia pięknej miłości Emilii i Zakira.

"Podróż po miłość. Emilia" to pierwsza część sagi, której początkiem staje się rok 1842. Ta powieść to podróż przez rozdarta przez zabory Polskę, aż do magicznej i tajemniczej w owych czasach Turcji. Są tu obozy Polaków walczące słowem i czynem o niepodległość, ale jest także historia pięknej miłości Emilii i Zakira.