Największym plusem tej powieści jest płynna, ładna narracja, która sprawia, że historia wciąga czytelnika od pierwszej strony. Już na początku poznajemy dwie główne bohaterki- Sarę, więźniarkę zmierzającą odrabiać u pewnego farmera resztę swojego wyroku, i Amelię- młodą arystokratkę, która udaje się do nowych opiekunów po śmierci swoich rodziców i brata. Statek, którym podróżują kobiety zatonął podczas sztormu, i tylko one dwie zdołały ujść z tego z życiem. Amelia w wyniku wypadku straciła pamięć, Sara wykorzystała więc ich fizyczne podobieństwo i podszyła się pod młodą bogaczkę.

Amelia stara się przypomnieć sobie kim jest, jednocześnie pracując na farmie. Musi uczyć się wszystkich domowych zajęć, co jest przyczyną nieporozumień między dziewczyną, a jej pracodawcą. W tle rodzi się uczucie między Amelią, a młodym latarnikiem.

Sara przyzwyczaja się do życia w luksusie, ale jej nieokrzesanie jest źródłem nieustannych spięć między nią, a nowymi opiekunami i ich synem. Aby utrzymać swoje kłamstwo, dziewczyna sporo knuje i snuje mnóstwo intryg, przy czym jej czyny stają się coraz bardziej podłe. Momentami stawało się to wręcz absurdalne i myślę, że autorka trochę przesadziła, bo wszystko zaczęło się robić niemożliwe i przekombinowane.

Zakończenie jest słodkie aż do mdłości, ale to raczej normalne w tego typu literaturze. Ogólnie książka mi się podobała, nawet jeśli momentami bywała irytująca.

Największym plusem tej powieści jest płynna, ładna narracja, która sprawia, że historia wciąga czytelnika od pierwszej strony. Już na początku poznajemy dwie główne bohaterki- Sarę, więźniarkę zmierzającą odrabiać u pewnego farmera resztę swojego wyroku, i Amelię- młodą arystokratkę, która udaje się do nowych opiekunów po śmierci swoich rodziców i brata. Statek, którym...

Mam takie trochę mieszane uczucia wobec tej książki.

Z jednej strony ta książka okazała się być historią, której w obecnym czasie potrzebowałam. Niezobowiązująca, lekka, przyjemna, z wątkiem romantycznym - zupełna odmiana od kryminałów i fantasy, które czytałam od dłuższego czasu. W dodatku Australia, którą kocham i którą chciałabym kiedyś odwiedzić. Ta książka oderwała mnie od smętnych myśli i sprawiała, że nie chciałam przerywać czytania do późnych godzin nocnych. Sam pomysł na fabułę uważam za naprawdę udany i ciekawy.

Jednak. Potencjał pomysłu moim zdaniem nie został wykorzystany. Styl pisania autorki zupełnie do mnie nie przemówił. Czułam się, jakbym czytała pierwszą powieść gimnazjalistki albo kiepską sztukę teatralną. Nie wiem, czy to sama autorka stylizowała język na podobny do książek z XIX wieku, czy to wina tłumacza, ale język był sztucznie podniosły i elegancki, co zupełnie mi nie pasowało. Podobnie wypowiedzi bohaterów, nienaturalnie eleganckie, patetyczne, podniosłe. Dialogi między nimi brzmiały dla mnie sztucznie. Z jednej strony polubiłam bohaterów, z drugiej jednak brakowało w nich jakiejś iskry. Każdy był elegancki, dżentelmeński, uprzejmy - poza Sarą i Carlottą, które jednak w trakcie czytania trudno było polubić, choć jeśli chodzi o Sarę to autorka w dobry sposób pokazała jej punkt widzenia i wyjaśniła motywy jej postępowania (co nie znaczy, że ja sama uważam, że Sara zachowała się dobrze).

Żałuję też, że choć sytuacja działa się w XIX-wiecznej Australii, to tej Australii w książce wcale nie było tak dużo. Autorka skupiła się na relacjach między bohaterami, a fajnie byłoby, gdyby lepiej opisała klimat australijskich pustkowi i miasteczek i sytuację społeczną w czasie, gdy rdzenni Australijczycy byli wypierani ze swoich terenów przez białych kolonizatorów. Tego elementu, mimo jakichś delikatnych napomknięć, zupełnie mi brakowało.

Podobał mi się natomiast wątek romantyczny między dwójką bohaterów. Muszę przyznać, że kibicowałam im i z wypiekami na twarzy śledziłam ten wątek zastanawiając się, czy sytuacja skończy się dla nich szczęśliwie, czy może jednak czeka mnie jakieś zaskoczenie, i czy pozostali bohaterowie namieszają w tej relacji, bo mnogość intryg i przekrętów dorównywała (jak tu ktoś już ładnie napisał) brazylijskiej telenoweli. W tych intrygach troszkę brakowało dreszczyku emocji i zaskoczenia. Narrator wszechwiedzący przytaczał myśli każdego z bohaterów, przez co od razu można było się dowiedzieć, co ten bohater knuje i co się dalej wydarzy. To sprawiło, że żadna intryga nie była zaskakująca i emocjonująca, a szkoda.

Podsumowując, książka ma kilka wad i po kilku stronach nawet stwierdziłam, że chyba przez styl pisania autorki nie dam rady jej doczytać, ale cieszę się, że przebrnęłam przez te początkowe rozdziały. Później już naprawdę wkręciłam się w akcję i z zapałem śledziłam losu bohaterów. Choć historia jest naiwna, słodka i romantyczna, to sprawiła, że zrobiło mi się jakoś cieplej na sercu, a o to chyba właśnie chodzi, czytając książki.

Mam takie trochę mieszane uczucia wobec tej książki.

Z jednej strony ta książka okazała się być historią, której w obecnym czasie potrzebowałam. Niezobowiązująca, lekka, przyjemna, z wątkiem romantycznym - zupełna odmiana od kryminałów i fantasy, które czytałam od dłuższego czasu. W dodatku Australia, którą kocham i którą chciałabym kiedyś odwiedzić. Ta książka oderwała...

Pierwsza połowa ciekawa, wciągająca. Natomiast w drugiej części denerowały mnie ciągłe knucia i krętactwa Sary. Nie mogłam doczekać się, żeby Amelia wreszcie odzyskała pamięć.
Całość oceniam na 7 gwiazdek. Czytało się dobrze a i temat był jak dla mnie ciekawy, inny ;)
Liczyłam jednak na trochę więcej australijskiego klimatu...

Pierwsza połowa ciekawa, wciągająca. Natomiast w drugiej części denerowały mnie ciągłe knucia i krętactwa Sary. Nie mogłam doczekać się, żeby Amelia wreszcie odzyskała pamięć.
Całość oceniam na 7 gwiazdek. Czytało się dobrze a i temat był jak dla mnie ciekawy, inny ;)
Liczyłam jednak na trochę więcej australijskiego klimatu...

Kilka lat temu czytałam inną książkę autorki ("Pod płonącym niebem") i bardzo dobrze ją wspominałam, dlatego też postanowiłam przeczytać tę powieść. Nie była zła ale trochę mnie rozczarowała. Zwłaszcza zbyt cukierkowe zakończenie. Ogólnie ok, autorka miała ciekawy pomysł na fabułę. Niestety nie do końca czułam to w jaki sposób zachowywały się bohaterki postawione przed różnymi wyzwaniami. Jednak wiele uroku przydaje tej opowieści historyczne tło i gorąca Australia.

Kilka lat temu czytałam inną książkę autorki ("Pod płonącym niebem") i bardzo dobrze ją wspominałam, dlatego też postanowiłam przeczytać tę powieść. Nie była zła ale trochę mnie rozczarowała. Zwłaszcza zbyt cukierkowe zakończenie. Ogólnie ok, autorka miała ciekawy pomysł na fabułę. Niestety nie do końca czułam to w jaki sposób zachowywały się bohaterki postawione przed...

Dostałam tą książkę w prezencie i muszę stwierdzić, że była średnia. Na początku wciągała, bardzo ciekawiło mnie czy kłamstwo ujdzie Sarze na sucho, ale potem bohaterka zaczęła mnie denerwować. Już nawet nie starała się ukrywać z pewnymi rzeczami, podejmowała pochopne decyzje. Na plus jednak wątek miłosny Gabriela i Amelii, kibicowałam im do końca.

Dostałam tą książkę w prezencie i muszę stwierdzić, że była średnia. Na początku wciągała, bardzo ciekawiło mnie czy kłamstwo ujdzie Sarze na sucho, ale potem bohaterka zaczęła mnie denerwować. Już nawet nie starała się ukrywać z pewnymi rzeczami, podejmowała pochopne decyzje. Na plus jednak wątek miłosny Gabriela i Amelii, kibicowałam im do końca.

„Szept wiatru” Elizabeth Haren - to moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki . Do przeczytania tej książki zachęcił mnie tytuł, pozytywne opinie recenzentów i oczywiście australijskie klimaty. Książka zapowiadało się w miarę obiecująco, jednak czym dalej tym było gorzej, całość przewidywalna, naiwna a przy tym, te naciągane intrygi…... Z trudem dobrnęłam do końca. Mam nadzieję, że inne opowieści napisane przez autorkę są bardziej wiarygodne.

„Szept wiatru” Elizabeth Haren - to moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki . Do przeczytania tej książki zachęcił mnie tytuł, pozytywne opinie recenzentów i oczywiście australijskie klimaty. Książka zapowiadało się w miarę obiecująco, jednak czym dalej tym było gorzej, całość przewidywalna, naiwna a przy tym, te naciągane intrygi…... Z trudem dobrnęłam do...

Muszę przyznać, że jestem bardzo pozytywnie zaskoczona tą książką. To historia dwóch dziewcząt, Amelii i Sary, które jako jedyne ocalały z rozbitego statku u wybrzeży jednej z wysp Australii. W trakcie akcji ratunkowej Amelia doznaje urazu głowy i traci pamięć. Sytuację tą wykorzystuje Sara podszywając się pod towarzyszkę niedoli. Los jednak sprawia, że ich drogi się splatają. Świetnie się ją czytało. Szczerze polecam.

Muszę przyznać, że jestem bardzo pozytywnie zaskoczona tą książką. To historia dwóch dziewcząt, Amelii i Sary, które jako jedyne ocalały z rozbitego statku u wybrzeży jednej z wysp Australii. W trakcie akcji ratunkowej Amelia doznaje urazu głowy i traci pamięć. Sytuację tą wykorzystuje Sara podszywając się pod towarzyszkę niedoli. Los jednak sprawia, że ich drogi się...

"Szept wiatru" to pierwsza powieść to pierwsza powieść Pani Elizabeth Haran, którą przeczytałam. Trafiłam na nią, a moze ona mnie wybrała, przykłuła mój wzrok ciekawą okładką. Uznaję to spotkanie za całkiem udane. Przyznaję, że początkowo Amelia (ze względu na swój egozim, brak szacunku dla innych) irytowała mnie. Chyba dlatego nie potrafiłam potępić uczynku Sary, a może było mi żal tej dziewczyny. Poza tym spodobała mi się przemiana dokonująca się w pozbawionej pamięci i luksusu Amelii. Potwierdza to pradziwość teorii, iż w odpowiednich warunkach każdy może znaleźć drzemiące w nim pokłady dobra. Jest jednak jeden warunek: musi chcieć!

"Szept wiatru" to pierwsza powieść to pierwsza powieść Pani Elizabeth Haran, którą przeczytałam. Trafiłam na nią, a moze ona mnie wybrała, przykłuła mój wzrok ciekawą okładką. Uznaję to spotkanie za całkiem udane. Przyznaję, że początkowo Amelia (ze względu na swój egozim, brak szacunku dla innych) irytowała mnie. Chyba dlatego nie potrafiłam potępić uczynku Sary, a może...

Wciągająca niemal od pierwszych stron.
Trafiłam na nią przypadkowo i nie żałuję, że zdecydowałam się wtedy na kupno akurat tej książki.
Bałam się, że będzie to jakieś powieścidło niezbyt wygórowanych lotów, tymczasem historia i postaci w niej ukazane tworzą barwną kolekcję splotów akcji, osób z różnym, często bolesnym bagażem doświadczeń oraz uczuć towarzyszących każdemu z nas.

Wciągająca niemal od pierwszych stron.
Trafiłam na nią przypadkowo i nie żałuję, że zdecydowałam się wtedy na kupno akurat tej książki.
Bałam się, że będzie to jakieś powieścidło niezbyt wygórowanych lotów, tymczasem historia i postaci w niej ukazane tworzą barwną kolekcję splotów akcji, osób z różnym, często bolesnym bagażem doświadczeń oraz uczuć towarzyszących każdemu...

Ciekawy wątek, wciągająca opowieść o dwóch kobietach rozbitkach Amelii i Sary. Czytając do pierwszej połowy książki byłam zafascynowana, później mam wrażenie intrygi Sary były trochę naciągane i mało realne. Za całokształt dałam 7 🙂

Ciekawy wątek, wciągająca opowieść o dwóch kobietach rozbitkach Amelii i Sary. Czytając do pierwszej połowy książki byłam zafascynowana, później mam wrażenie intrygi Sary były trochę naciągane i mało realne. Za całokształt dałam 7 🙂