Powrót do Nałęczowa

Obyczajowa opowieść w stylu retro, gdzie współczesność miesza się z czasami przedwojennej Polski. Anna, 42-letnia tłumaczka dziwnym trafem przenosi się do Nałęczowa lat 30-tych i "przypadkiem" staje się letniczką w domu swojej babci. Przeniesiona ze współczesności kobieta wiele namiesza w małej przedwojennej wioseczce...

Obyczajowa opowieść w stylu retro, gdzie współczesność miesza się z czasami przedwojennej Polski. Anna, 42-letnia tłumaczka dziwnym trafem przenosi się do Nałęczowa lat 30-tych i "przypadkiem" staje się letniczką w domu swojej babci. Przeniesiona ze współczesności kobieta wiele namiesza w małej przedwojennej wioseczce...

Bardzo mi się podobała. Myślałam że pomysł z przenoszeniem w czasie będzie dziwaczny ale było ok. Plus za dialogi. Chyba najbardziej ujęła mnie różnica między światem współczesnym a tym sprzed wojny bo pokazała wartości których dziś już nie ma

Bardzo mi się podobała. Myślałam że pomysł z przenoszeniem w czasie będzie dziwaczny ale było ok. Plus za dialogi. Chyba najbardziej ujęła mnie różnica między światem współczesnym a tym sprzed wojny bo pokazała wartości których dziś już nie ma

Byłem 2 razy w Nałęczowie .I super było.Fajnie tu jak ta kucharka ,pytała się o murzyna. Lubię takie książki.

Byłem 2 razy w Nałęczowie .I super było.Fajnie tu jak ta kucharka ,pytała się o murzyna. Lubię takie książki.

pierwsze rozdziały strasznie mi się dłużyły i już myślałam że zmarnuję kilkanaście godzin na tę książkę ale jak tylko akcja przeniosła się do Nałęczowa czytałam z zapartym tchem urzeczona - piękna powieść, bardzo aktualna jeśli chodzi o sens wyczytany z całej fabuły. wzrusza, bawi i nieustannie skłania do refleksji nad własnym życiem i wartościami jakie są dla nas ważne. bez zwłoki sięgam po część druga.

pierwsze rozdziały strasznie mi się dłużyły i już myślałam że zmarnuję kilkanaście godzin na tę książkę ale jak tylko akcja przeniosła się do Nałęczowa czytałam z zapartym tchem urzeczona - piękna powieść, bardzo aktualna jeśli chodzi o sens wyczytany z całej fabuły. wzrusza, bawi i nieustannie skłania do refleksji nad własnym życiem i wartościami jakie są dla nas ważne....

Ach gdyby tak móc przenieść się do czasu, gdzie nie było telewizji, facebooka, instagrama, internetu, gdzie czas płynął wolniej, a ludzie byli milsi dla siebie. Do czasu długich sukien, herbatek popoludniowych pożółkłych zdjęć, bryczek...
Taką szansę od losu dostała bohaterka powieści Anka Duszkowska. Zupełnie zwykła kobieta w kwiecie wieku, mająca stabilizację zawodową i finansową, będąca w związku z niejakim Bartkiem.
Anka przenosi się do przedwojennego Nałęczowa, gdzie ma możliwość spotkać swoją babcię oraz mamę i ciotki. Oczywiście wszystkie wspomniane kobiety nie wiedzą kim jest ta nieco oryginalna letniczka.
Brzmi nieco jak bajka? Być może, bo przecież tylko w bajkach jest możliwość podróży w czasie i to wielokrotnie. Zabieg ten znakomicie pokazuje róznice w komforcie życia wtedy idziś, ale chyba przede wszystkim jak bardzo zmieniły się priorytety rodzinne. Anka tęskni za swoją rodziną, dlatego spotkanie nawet w tak oryginalny sposob ze swoimi przodkami, pokazuje jej co tak naprawdę liczy sie w życiu.
Ale lektura tej powieści, to także znakomita lekcja dla czytelnika, bo nie ma nic cenniejszego niż magia więzi rodzinnych, szacunek dla drugiej osoby , uczciwość i te wszystkie cechy, które pozwalają spać spokojnie i budzić się szcześliwym.
No i kto by nie bezkarnie poprzenosił się w czasie i poznał swiat swoich rodzicow, dziadków, pradziadkow?

Ach gdyby tak móc przenieść się do czasu, gdzie nie było telewizji, facebooka, instagrama, internetu, gdzie czas płynął wolniej, a ludzie byli milsi dla siebie. Do czasu długich sukien, herbatek popoludniowych pożółkłych zdjęć, bryczek...
Taką szansę od losu dostała bohaterka powieści Anka Duszkowska. Zupełnie zwykła kobieta w kwiecie wieku, mająca stabilizację zawodową i...

Trochę bałem się tej książki. Autorka wykorzystała bardzo ryzykowny pomysł. Bohaterką powieści jest Anna, która żyje w 2011 roku ze swoim chłopakiem Bartkiem. Pewnego dnia Anna odkrywa, że ze swojego mieszkania może przechodzić do roku 1932. W ten sposób Anna zaczyna udawać letniczkę i wynajmuje pokój w domu swojej babci w Nałęczowie. U babci poznaje swoje ciotki i swoją mamę jako dzieci. Anna poznaje też przystojnego mężczyznę. Bałem się, że historia będzie zbyt dziwna i może nawet żenująca, ale tak nie jest. Autorka bardzo zgrabnie opowiada losy Anny. Powieść czyta się bardzo dobrze. Bawi i wzrusza w odpowiednich momentach.

Trochę bałem się tej książki. Autorka wykorzystała bardzo ryzykowny pomysł. Bohaterką powieści jest Anna, która żyje w 2011 roku ze swoim chłopakiem Bartkiem. Pewnego dnia Anna odkrywa, że ze swojego mieszkania może przechodzić do roku 1932. W ten sposób Anna zaczyna udawać letniczkę i wynajmuje pokój w domu swojej babci w Nałęczowie. U babci poznaje swoje ciotki i swoją...

W opisie spodobał mi się motyw podróży w czasie. Niejedna osoba chciałaby mieć możliwość spotkać się z bliskimi, którzy już odeszli, Anna ma takie szczęście, może spotkać babcię, ciotki oraz mamę w latach międzywojennych. Nasza bohaterka uświadamia sobie, że chce mieć dziecko, męża szczęśliwą rodzinę, to jest życie, którego pragnie. Później staje przed trudną decyzja. Czy zostanie z ukochanym w latach trzydziestych, czy wróci do współczesnego świata. Książka bardzo mi się podobała i jestem bardzo ciekawa jak potoczą się losy Anny i Olka.

W opisie spodobał mi się motyw podróży w czasie. Niejedna osoba chciałaby mieć możliwość spotkać się z bliskimi, którzy już odeszli, Anna ma takie szczęście, może spotkać babcię, ciotki oraz mamę w latach międzywojennych. Nasza bohaterka uświadamia sobie, że chce mieć dziecko, męża szczęśliwą rodzinę, to jest życie, którego pragnie. Później staje przed trudną decyzja. Czy...

+

+

Czy nie chcielibyście choć na chwilę przenieść się w czasie i znów spotkać swoich bliskich, których już nie ma? Móc znów z nimi porozmawiać, przytulić, poznać ich marzenia, rozterki, trudności z którymi na co dzień musieli się zmierzyć ale też radości, które nadawały sens ich istnieniu....W taką podróż zabiera nas Wiesława Bancarzewska w książce pt. "Powrót do Nałęczowa". Główną bohaterką jest Anna, która będąc "późnym dzieckiem", straciła szybko swoją najbliższą rodzinę, i mimo upływu lat wciąż za nimi tęskni. Na codzień pracuje jako tłumacz przysięgły języka niemieckiego i od lat jest związana z Bartkiem, w którym jest bardzo zakochana a tak się jej przynajmniej wydaje....Pewnego dnia Ania przez przypadek przenosi się do świata dzieciństwa swojej mamy. Spotyka swoją czterdziestoletnia babcię(obecnie jej równolatkę),która po smierci swojego męża a jej dziadka wychowuje w trudnych latach trzysiestych XX wieku pięć córek, w tym dziesięcioletnią Stasię - mamę Ani. Nie może kobiecie zdradzić kim jest, i udając letniczkę wynajmuje u niej pokój. Zaczyna dostrzegać z jakimi trudnościami musiała zmagać się jej rodziną. Możliwość teleportacji w czasie stwarza jej możliwość pomocy swoim bliskim poprzez korzystanie z zasobów XXI wieku. Przebywając u babci Ania poznaje atrakcyjnego administratora ziemskiego Aleksandra Obrockiego, w którym z czasem zakochuje się bez pamięci. Czy uda się jej pomóc swoim najbliższym nie ujawniając swojej tożsamości? Czy jej związek z Aleksandrem ma jakąkolwiek przyszłość? A co z zakochanym w niej Bartkiem i z jej życiem we współczesnym świecie? Czy perspektywa niepewnej przyszłości i wizja zbliżającej się wojny pokona miłość Ani i Olka? Wiesława Bancerzewska stworzyła powieść od której ciężko się oderwać i która w głowie pozostanie na długo🥰 Niebanalna fabuła, ciekawe postacie oraz piękny język pisania sprawia, że książkę czyta się z wielką przyjemnością. I co dla mnie jest najważniejsze na półce już na mnie czekają kolejne części tej powiesci😍

Czy nie chcielibyście choć na chwilę przenieść się w czasie i znów spotkać swoich bliskich, których już nie ma? Móc znów z nimi porozmawiać, przytulić, poznać ich marzenia, rozterki, trudności z którymi na co dzień musieli się zmierzyć ale też radości, które nadawały sens ich istnieniu....W taką podróż zabiera nas Wiesława Bancarzewska w książce pt. "Powrót do...

Pokusiłam się na tą książkę, bo uwielbiam wątek podróży w czasie i małe miejscowości na Lubelszczyźnie.

I chociaż od samego początku do samego końca miałam mnóstwo zastrzeżeń do fabuły i pomysłów autorki, to czytało mi się przyjemnie, dobrze się bawiłam i mam ochotę na kolejną część. Trudno mi do końca zrozumieć dlaczego tak to zadziałało - ale to chyba styl narracji, pełen humoru, charyzmy, wręcz swady - po prostu urzeka i wciąga, i wszystkie niedorzeczności usuwają się gdzieś poza nawias, a zostaje... sama frajda ze zwariowanych przygód w fikcyjnej (choć udającej prawdziwą) rzeczywistości.

Więc wybaczam to, co ogólnie uważam za książkowe grzechy - niekonsekwencję w prowadzeniu psychologii bohaterki i romantyzowanie uczucia opartego na oszustwie i kłamstwie.

Czego nie wybaczam? Macoszego potraktowania wątku przenoszenia się w czasie. Rozumiem, że dla autorki to była tylko wymówka, żeby pokazać romans w historycznych dekoracjach, ale i tak - nie mogę przeboleć. Żadnych rozważań o zmienianiu przyszłych wydarzeń, pójście na totalną łatwiznę w kwestii rozwiązania upływu czasu w teraźniejszości, a przede wszystkim żadnego poruszenia problemu przenoszenia do przeszłości współczesnych przedmiotów! Zwłaszcza to ostatnie, aż się prosiło chociaż o kilka linijek refleksji głównej bohaterki.

Czytając, dużo myślałam też, czy istnieje cokolwiek, co skłoniłoby mnie do porzucenia praw i przywilejów, które mam jako kobieta w XXI wieku i wylądowania w przeszłości bez połowy tych wolności. I doszłam do wniosku, że nie istnieje nic takiego. I była to ważna refleksja o mnie samej.

Pokusiłam się na tą książkę, bo uwielbiam wątek podróży w czasie i małe miejscowości na Lubelszczyźnie.

I chociaż od samego początku do samego końca miałam mnóstwo zastrzeżeń do fabuły i pomysłów autorki, to czytało mi się przyjemnie, dobrze się bawiłam i mam ochotę na kolejną część. Trudno mi do końca zrozumieć dlaczego tak to zadziałało - ale to chyba styl narracji,...