Jestem blisko

Dobrze się czyta, lekka, łatwa i w miarę przyjemna historia. Polecam na krótki urlop.

Dobrze się czyta, lekka, łatwa i w miarę przyjemna historia. Polecam na krótki urlop.

Książka napisana lekko i z humorem. Ciekawa propozycja dla oderwania myśli od codzienności i miłego spędzenia czasu przy lekturze.

Książka napisana lekko i z humorem. Ciekawa propozycja dla oderwania myśli od codzienności i miłego spędzenia czasu przy lekturze.

Przyjemne czytadełko z duchem w tle.
Polecam dla relaksu.

Przyjemne czytadełko z duchem w tle.
Polecam dla relaksu.

Pierwszą książką Jucyny Olejniczak, którą przeczytałam była książka "Kobiety z Ulicy Grodzkiej. Hanka" - książka podobnie jak jej kontynuacja wzbudziła moje zainteresowanie. Niestety z każdą kolejnym tomem z serii było coraz gorzej. Mimo tego postanowiłam dać autorce szansę - sięgnęłam po inny tytuł.

Pomimo iż nie spodziewałam się dobrej lektury, spotkałam się z rozczarowaniem. Czytelnik otrzymuje klimatyczną okładkę, ciekawy pomysł (w szczególności kiedy ktoś interesuje się mitologią) i nawet przystępną treść jednak... ogólnie nudziłam się. Nie poczułam się zainteresowana historią, nie poczułam klimatu i nie miałam ochoty rozwikłać zagadki. Całość jest blada, mdła i niewiarygodna a bohaterowie sztuczni i zachowują się jak duże dzieci.

Pierwszą książką Jucyny Olejniczak, którą przeczytałam była książka "Kobiety z Ulicy Grodzkiej. Hanka" - książka podobnie jak jej kontynuacja wzbudziła moje zainteresowanie. Niestety z każdą kolejnym tomem z serii było coraz gorzej. Mimo tego postanowiłam dać autorce szansę - sięgnęłam po inny tytuł.

Pomimo iż nie spodziewałam się dobrej lektury, spotkałam się z...

Książka nie przypadła mi do gusty, wyblakłe i nieprzekonywujące postacie.

Książka nie przypadła mi do gusty, wyblakłe i nieprzekonywujące postacie.

polecam

polecam

Książka typu przeczytaj i zapomnij, lekka sensacja z Irlandią w tle. Nic, co pozwala na głębszą refleksję, no może poza zwróceniem uwagi na "Ulissesa" Joyce'a, którym zachwycał się jeden z bohaterów...

Książka typu przeczytaj i zapomnij, lekka sensacja z Irlandią w tle. Nic, co pozwala na głębszą refleksję, no może poza zwróceniem uwagi na "Ulissesa" Joyce'a, którym zachwycał się jeden z bohaterów...

Panią Oleniczak znam i bardzo cenię za cykl "Kobiety z ulicy Grodzkiej".
I tym razem się nie zawiodłam bo "Jestem blisko" też wciąga od samego początku, chociaż to całkiem inny rodzaj powieści, ale pisany tym samym lekkim piórem
Tym razem para Polaków spędza urlop u swoich znajomych w Irlandii i na nudę nie może narzekać.
Najpierw zostaje wciągnięta w poszukiwania śladów zaginionej 100 lat wcześniej dziewczyny, żeby potem uczestniczyć w tym co dzieje się na prawdę.
Córka gospodyni nagle znika bez śladu. Podejrzewają porwania a nawet morderstwo.
Dobra, pełna zaskakujących zwrotów akcji a jednocześnie napisana z humorem powieść, którą przeczytałam z wielka przyjemnością i mogę polecić jako lekką a zarazem miłą i wciągającą lekturę.

Panią Oleniczak znam i bardzo cenię za cykl "Kobiety z ulicy Grodzkiej".
I tym razem się nie zawiodłam bo "Jestem blisko" też wciąga od samego początku, chociaż to całkiem inny rodzaj powieści, ale pisany tym samym lekkim piórem
Tym razem para Polaków spędza urlop u swoich znajomych w Irlandii i na nudę nie może narzekać.
Najpierw zostaje wciągnięta w poszukiwania śladów...

Książka bardzo przewidywalna. Napisana prostym językiem,miałam czasami wrażenie że,napisała je nastolatka jako pracę zaliczeniową na j.polski.

Książka bardzo przewidywalna. Napisana prostym językiem,miałam czasami wrażenie że,napisała je nastolatka jako pracę zaliczeniową na j.polski.

Słabe... Rozczarowałam się tym bardziej, że przeczytałam "Hankę" tej autorki i byłam zachwycona (btw. - czekam na drugą część pt. "Wiktoria") a tu takie wielkie nic. Historia wciąga, no bo wiadomo, każdy szanujący się czytelnik chce rozwikłać taką, czy inną zagadkę. Ale poza tym, to bardzo nierealna opowieść - już widzę, jak para jedzie sobie pozwiedzać Irlandię, ale jakaś historia sprzed 100 lat tak ich zafascynowuje, że zapominają o całym świecie i bawią się w znachorów, czy innych hochsztaplerów, dosłownie. Mówię stanowcze nie takim książkom. I jeszcze jedno - dorosły facet a bawi się jak dziecko (Tadeusz i jego Bloomsday, przebieranki i Joyce, no sorry, nie kupuję tego). Nie polecam książki, no chyba, że ktoś jest w pokoju bez wyjścia i pod ręką ma tylko ją ;-)

Słabe... Rozczarowałam się tym bardziej, że przeczytałam "Hankę" tej autorki i byłam zachwycona (btw. - czekam na drugą część pt. "Wiktoria") a tu takie wielkie nic. Historia wciąga, no bo wiadomo, każdy szanujący się czytelnik chce rozwikłać taką, czy inną zagadkę. Ale poza tym, to bardzo nierealna opowieść - już widzę, jak para jedzie sobie pozwiedzać Irlandię, ale jakaś...