Życie po śmiechu. Skrawki felietonów z „Charakterów”


Ze wstępu:
"Czytelników tej książki zapewne zainteresuje, w jaki sposób trafiłem do "Charakterów" i dlaczego przez tyle lat męczyłem się pisaniem felietonów. W roku 1997 zwrócił się do mnie mój stary kolega Bogdan Białek, którego dobrze znałem z czasów moich kontaktów z Instytutem Psychologii UJ. Powiedział, że ma zamiar wydawać popularne czasopismo psychologiczne i koniecznie chce, bym pisał do niego felietony - aby, oprócz spraw poważnych, można było w nim znaleźć również coś rozrywkowego. Zdziwiłem się, ale zgodziłem się po namyśle z dwóch przyczyn (pomijając oczywista fakt, że staremu przyjacielowi nie należy niczego odmawiać): po pierwsze - od dawna miałem zamiar pisać coś nienaukowego i raczej zabawnego, a po drugie, będąc człowiekiem potwornie leniwym, liczyłem na to, że regularne pisanie felietonów wyrobi we mnie coś w rodzaju dyscypliny umysłowej. Teraz, po latach współpracy z "Charakterami", mogę z pewnością powiedzieć, że ten wysiłek się opłacił."