Trafiłem w bibliotece na trylogię „Kroniki Arkadyjskie” Dominika Sokołowskiego, historyka z wykształcenia i pasjonata książek fantasy, oraz debiutującego pisarza. W takim przypadku ryzyko zawsze istnieje czy warto się książką zainteresować. Ja wziąłem książeczki do ręki i zabrałem się za czytanie pierwszego zatytułowanego „Kwiat paproci”. Mamy tutaj w książce fantasy historyczne realia średniowiecznego Konstantynopola. Stolicą tysiącletniego Imperium Arkadyjskiego jest Chrystopolis, motyw religii Sotera jest dosyć ciekawie, szczegółowo pod katem funkcjonowania instytucji kościelnych, duchownych, zakonów, inkwizycji, ale nawet teologii jest dość szczegółowo rozpracowany. Wiemy, że imperium jest w stanie rozkładu, budżet państwa świeci pustkami. Władzę cesarską zdobyta została na skutek zamachu, zamordowano regentkę Eirene. Władzę przejął dowódca legionów Nikeforos, który dobrze przeprowadził kampanię wojenną barbarzyńcami. To jest znane bardziej z historii starożytnego Rzymu. Zamach się powiódł nowy cesarz przejał władzę, ale jak to bywa jest jakieś ale… Przeżył legalny następca tronu na tą chwilę Isaksios ma 6 lat. Ale wierny centurion, oficer legionu, Lamignat zabrał chłopca i ukrył gdzieś po za granicami imperium. Chłopak przeżyl, minęło 10 lat i młody następca, ma zamiar odebrać uzurpatorowi swoje i odzyskać tron, który należał do jego ojca Andronikosa, potem władzę sprawowała w jego imieniu jego matka Eirene. Wtedy zaczyna się akcja. Ciekawostką jest, że to uniwersum jest bardzo bogate mapa przypomina do złudzenia Europę, spory kawałek Azji i Afryki, i tych lokacji gdzie ma miejsce akcja jest naprawdę sporo. A to jest dobry prognostyk na kolejne dwa tomy.

Wątkow jest sporo najciekawszy jest motyw Isaksiosa, któremu po 10 latach pobytu na bezpiecznym odludziu znudziło się i doszedł do wniosku, że władzę trzeba odzyskać. Powrót do Chrystopolis jest ciekawy, z przygodami, chociażby rozprawienie się ze smokiem Draugiem. W końcu bez smoków trudno sobie wyobrazić dobrą fantasy i autor o tym wie. O dziwo, mimo, że kościół działa prężnie mamy pełno magów i co niektórzy dobrze żyją z hierarchią i dobrze służą sprawie Sotera. Ciekawą bohaterką jest młoda kobieta Michelle, która została szpiegiem inkwizycji i miała wyznaczone zadanie, trafiła w szeregi pewnej groźnej sekty i miała donieść szefowi Inkwizytorium co oni za szatańskie spiski wymyślają. Ciekawych jest jeszcze kilku, akcja dzieje się też nie tylko w stolicy, na obrzeżach imperium, ale też w całkiem odległych krajach tego uniwersum. Pod koniec imperium szykuje się wojna z Laszkią. Autor w dobrym momencie zakończył ten pierwszy tom, czytelnika interesuje jak się poukładają losy bohaterów, wszystkich intryg politycznych, no i całego uniwersum. Klimat książki jest dość mroczny, a w dodatku rozchodzi się o jakieś przepowiednie dotyczące końca świata. I to co się dzieje w książce zdaje się te teorie potwierdzać. Odnosi się to mentalności średniowiecza, że ludzie żyli w przeświadczeniu, że kres czasów jest bliski, a różne zjawiska, przyrodnicze, cykliczne epidemie, przepowiednie zdawały się te koncepcje potwierdzać. Ciekawe co będzie w tym cyklu w tej materii.

Czytelnik po lekturę pierwszego tomu nie ma wątpliwości, że warto kolejne tomy czytać. Książka jest fascynująca. Autor w sposób interesujący wykreował swoich bohaterów, jest ich wielu, bardzo różnych i to sprawia, że książkę „Kwiat paproci” dobrze się czyta i zaraz zabieram się za lekturę kolejnych tomów trylogii. Książka jest ciekawa. Polecam.

Trafiłem w bibliotece na trylogię „Kroniki Arkadyjskie” Dominika Sokołowskiego, historyka z wykształcenia i pasjonata książek fantasy, oraz debiutującego pisarza. W takim przypadku ryzyko zawsze istnieje czy warto się książką zainteresować. Ja wziąłem książeczki do ręki i zabrałem się za czytanie pierwszego zatytułowanego „Kwiat paproci”. Mamy tutaj w książce fantasy...

Książkę bardzo dobrze się czyta, choć mogła by być napisana prostszym słownictwem.
Historie głównych bohaterów mają miejsce w różnych częściach wykreowanego świata. Nie są za bardzo ze sobą połączone, mam nadzieję, że to się zmieni, w kolejnych tomach.
Bohaterowie spotykają najróżniejsze kreatury na swojej drodze: od smoka, przez królową śniegu, widzących po czarownice.
Wiele z tych postaci można połączyć z legendami bądź innymi książkami np.: "Boska komedia".
Dużo zwrotów akcji, oraz zaskakujące zakończenie sprawia że na pewno sięgnę po kolejny tom.

Książkę bardzo dobrze się czyta, choć mogła by być napisana prostszym słownictwem.
Historie głównych bohaterów mają miejsce w różnych częściach wykreowanego świata. Nie są za bardzo ze sobą połączone, mam nadzieję, że to się zmieni, w kolejnych tomach.
Bohaterowie spotykają najróżniejsze kreatury na swojej drodze: od smoka, przez królową śniegu, widzących po czarownice....

W miarę przyjemnie się czyta, ale wszystko dosyć wtórne. Jak już pojawia się jakiś świeży wątek, to autor go nie rozwija. Polecam jako lekturę do podróży, dla zabicia czasu, ale nie spodziewajcie się zbyt wiele.

W miarę przyjemnie się czyta, ale wszystko dosyć wtórne. Jak już pojawia się jakiś świeży wątek, to autor go nie rozwija. Polecam jako lekturę do podróży, dla zabicia czasu, ale nie spodziewajcie się zbyt wiele.

Kompletnie nie rozumiem skąd taka niska ocena. Powieść czyta się przyjemnie, lekko i wciąga coraz mocniej. Po odłożeniu jej, natychmiast rzuciłam się sprawdzać na profilu biblioteki, czy maja kolejne tomy. Jasne, że może trochę za bardzo nakładają się nam wątki, co może być odrobinkę naiwne. Ale za to bohaterowie są z krwi i kości, magia przeplata się ze znajomymi (?) wierzeniami, a intrygi wyjaśniają tylko po to, by przejść w większe zagadki.

Kompletnie nie rozumiem skąd taka niska ocena. Powieść czyta się przyjemnie, lekko i wciąga coraz mocniej. Po odłożeniu jej, natychmiast rzuciłam się sprawdzać na profilu biblioteki, czy maja kolejne tomy. Jasne, że może trochę za bardzo nakładają się nam wątki, co może być odrobinkę naiwne. Ale za to bohaterowie są z krwi i kości, magia przeplata się ze znajomymi (?)...

Jakby to Bułgarzy powiedzieli - istna kasza!
A po naszemu groch z kapustą i dorzuciłabym jeszcze do tego nieco tej bułgarskiej kaszy... Przeczytałam jednym tchem niemalże, bo lubię klimaty fantasy, smoki, dworskie intrygi i trudne sprawy, ale pozwalając sobie na chwile refleksji nad uniwersum, nie mogłam oprzeć się przeświadczeniu, że autor wziął mapę oraz historię Europy, dorzucił wszelki folklor i niuanse językowe, po czym wymieszał wszystko na oślep i nastawił lotto na chybił-trafił.
Niezła gratka dla miłośników odnajdywania w powieściach nawiązań do różnych kultur czy faktów historycznych. Niestety nie da się docenić Sokołowskiego za oryginalność, bo - chociaż trudno o novum w tych czasach - nic szałowego nie wymyślił. Powstaje wiele książek fantasy, które, powielając schematy, odkrywają przed nami niesamowite światy i ciekawe zwroty akcji. Tutaj jest tak swojsko. Są problemy, są romanse, są sekty, inkwizycja, reakcja pogańska, wikingowie, Królowa Śniegu... I wcale nie dziwi mnie, że powstała z tego trylogia, bo takiej pociesznej gromadki nie da się upchnąć w jeden tomik.
Jako nieprzemęczająca, lekka, przyjemna lektura - bez zarzutu. Jak masz ochotę na coś wysmakowanego i niespotykanego - idź dalej.

Jakby to Bułgarzy powiedzieli - istna kasza!
A po naszemu groch z kapustą i dorzuciłabym jeszcze do tego nieco tej bułgarskiej kaszy... Przeczytałam jednym tchem niemalże, bo lubię klimaty fantasy, smoki, dworskie intrygi i trudne sprawy, ale pozwalając sobie na chwile refleksji nad uniwersum, nie mogłam oprzeć się przeświadczeniu, że autor wziął mapę oraz historię Europy,...

Nie jest źle, jest neutralnie. Za dużo użytych wymyślnych słów, i zbyt dużo zmieszanych legend. Niektóre sytuacje są tworzone na siłę, a fabuła momentami banalna. Mimo wszystko czyta się szybko. Historia na tyle interesuje aby sięgnąć po kolejną część, ale to raczej z czystej ciekawości. Warta całkowitej swej ceny nie jest ale jako coś lekkiego i niezobowiązującego człowieka do zbytniego myślenia jest w sam raz.

Nie jest źle, jest neutralnie. Za dużo użytych wymyślnych słów, i zbyt dużo zmieszanych legend. Niektóre sytuacje są tworzone na siłę, a fabuła momentami banalna. Mimo wszystko czyta się szybko. Historia na tyle interesuje aby sięgnąć po kolejną część, ale to raczej z czystej ciekawości. Warta całkowitej swej ceny nie jest ale jako coś lekkiego i niezobowiązującego...

książkę poleciła mi bibliotekarka,mało przekonana ,wzięłam może przeczytam,i przeczytałam ,nie żałuje

książkę poleciła mi bibliotekarka,mało przekonana ,wzięłam może przeczytam,i przeczytałam ,nie żałuje

bardzo dobre uniwersum. względnie interesujące wątki. ale narracja, opisy, zgłębienie postaci - fatalne. w tej książce brak jest szczegółów, nie ma tego czegoś, co powoduje, że historia wciąga, a jej bohaterowie żyją. to były takie zdawkowe, niezbędne dla zrozumienia i rozwoju wątków informacje. więc pomysł dobry, wykonanie już najwyżej mierne.

bardzo dobre uniwersum. względnie interesujące wątki. ale narracja, opisy, zgłębienie postaci - fatalne. w tej książce brak jest szczegółów, nie ma tego czegoś, co powoduje, że historia wciąga, a jej bohaterowie żyją. to były takie zdawkowe, niezbędne dla zrozumienia i rozwoju wątków informacje. więc pomysł dobry, wykonanie już najwyżej mierne.

na prawdę wciągająca książka. bogactwo słownictwa, opisy miejsc bardzo ciekawe. myślę, że sięgnę po inne części ;)

na prawdę wciągająca książka. bogactwo słownictwa, opisy miejsc bardzo ciekawe. myślę, że sięgnę po inne części ;)

Myślałam, że autor zbuduje ciekawą, magiczną opowieść wokół polskiej legendy o Kwiecie paproci, a tu... niemiłe zaskoczenie i prawie 400 stron męczarni.
W tej książce jest dosłownie mieszanka prawie wszystkich znanych nam opowiadań od króla Artura przez bajki o Songo i Królowej śniegu przemieszanej z serialem Supernaturals obudowaną średniowiecznym klimatem po Noc Kupały, w której biegają Strzygi.
Opisy są nudne, mało zrozumiałe... dosłownie je przeskakiwałam, bo i tak nie wiele wnosiły do treści opowiadania. Przez 3/4 książki zastanawiałam się, czy autor sam nie zażywał "lotosu".

Dobrnęłam do końca tylko ze względu na zakład z bratem.

Myślałam, że autor zbuduje ciekawą, magiczną opowieść wokół polskiej legendy o Kwiecie paproci, a tu... niemiłe zaskoczenie i prawie 400 stron męczarni.
W tej książce jest dosłownie mieszanka prawie wszystkich znanych nam opowiadań od króla Artura przez bajki o Songo i Królowej śniegu przemieszanej z serialem Supernaturals obudowaną średniowiecznym klimatem po Noc Kupały, w...