Egipcjanin Sinuhe

"Egipcjanin Sinuhe" to powieść, która w literaturze światowej uznawana jest za jedną z najważniejszych w historii, zaś w Finlandii – gdzie powstała – nazywana jest wręcz najlepszą i najwybitniejszą w fińskiej historii literatury. U nas może mniej znana, ale nic dziwnego, wszak „naszą” historię starożytnego Egiptu dał nam Bolesław Prus w swoim "Faraonie". Od lat jest jednakże wznawiana i moje wydanie z 2018 roku nie jest tym najnowszym.

Fabuła skupia się na życiu lekarza Sinuhe, historię poznajemy z jego perspektywy. Mężczyzna jest już prawdopodobnie u kresu życia i przebywa na wygnaniu. Chcąc zapełnić czymś czas, zaczyna spisywać opowieść o swoim życiu – od dzieciństwa z przybranymi rodzicami, poprzez edukację, bardzo nietypowy romans, podróże, aż po wydarzenia, które doprowadziły do jego wygnania z Egiptu. Opowieść Sinuhe jest fascynująca, przez jego życie bowiem przewijało się wiele znakomitych postaci. Ot, wymienić można, chociażby faraonów Echnatona i Tutanchamona oraz piękną Nefertete. Sinuhe jest bezpośrednim świadkiem – a często też uczestnikiem – wydarzeń, które wspominane są do dziś. Jak choćby wtedy, kiedy na dworze Echnatona obserwuje największy rozłam religijny w dziejach Egiptu.
Poznawanie opowieści życia lekarza, jego miłości i namiętności w wielu miejscach zaskakuje, jednakże najbardziej fascynujący jest opis życia wyższych sfer Egiptu z XIV wieku p.n.e. Mika Waltari fascynował się Egiptem od najmłodszych lat , posiadał też pewną wiedzę archeologiczną, a pomysł na powieść zaczerpnął z staroegipskiej baśni, której bohater ma na imię właśnie Sinuhe. Książka jest jednak wypełniona również bogatą symboliką. Autor czerpał bowiem inspiracje również z Biblii, ale i mitologii. Co więcej, badacze analizujący twórczość Waltariego doszukują się w niej również nawiązań do II wojny światowej, gdzie każdy z ukazanych starożytnych ludów ma swój odpowiednik w historii Europy (i tak na przykład państwo Mitanni ma symbolizować Polskę, a Hatti hitlerowskie Niemcy).

To arcytrudna książka. Większości niuansów i wspomnianych nawiązań na pewno nie udało mi się wyłapać. Ponadto, choć fascynuje mnie Egipt, to moja wiedza jest zbyt malutka, aby czerpać z "Egipcjanina Sinuhe" w pełni i rozkoszować się lekturą. Czytało mi się naprawdę ciężko tę lekturę, musiałam robić wiele przerw, wracać do poprzednich rozdziałów, a i tak w wielu miejscach czułam się zagubiona. Na pewno nie jest to odpowiednia historia do czytania nad kotletem, bo wymaga mnóstwa skupienia. Jestem pewna, że wielu czytelników odbije się od niej już na starcie, bo napisana jest też dość specyficznym językiem, ale i narracja Sinuhe nie jest do końca typowa.
Mogę powiedzieć, że trochę przemęczyłam tę książkę, ale absolutnie niczego nie żałuję, bo to wyśmienity twór literatury i nie dziwi mnie, czemu jest tak ceniony przez Finów. Doskonała powieść historyczna, napisana z poszanowaniem do samej historii, ale i czerpiąca na pęczki z symboli innych tworów kultury oraz historii współczesnej. Kiedy już przyzwyczaiłam się do stylu autora, to ciężko już było mi się oderwać i czytałam z bardzo dużym zainteresowaniem, choć nie łatwością.

Dla mnie pozycja świetna, choć bardzo trudna i na pewno nie dla każdego. Ale polecam się z nią zmierzyć, bo zdecydowanie warto.

"Egipcjanin Sinuhe" to powieść, która w literaturze światowej uznawana jest za jedną z najważniejszych w historii, zaś w Finlandii – gdzie powstała – nazywana jest wręcz najlepszą i najwybitniejszą w fińskiej historii literatury. U nas może mniej znana, ale nic dziwnego, wszak „naszą” historię starożytnego Egiptu dał nam Bolesław Prus w swoim "Faraonie". Od lat jest...

Świetna powieść fińskiego pisarza. Historia młodego egipskiego lekarza wpisana w realia Egiptu z XIVw. p.n.e. podczas rządów faraona Echtantona.

Świetna powieść fińskiego pisarza. Historia młodego egipskiego lekarza wpisana w realia Egiptu z XIVw. p.n.e. podczas rządów faraona Echtantona.

Interesująca powieść w realiach starożytnego Egiptu o doświadczeniach miłosnych lekarza zawierająca głębsze odniesienia, w tym relacje z faraonami.

Interesująca powieść w realiach starożytnego Egiptu o doświadczeniach miłosnych lekarza zawierająca głębsze odniesienia, w tym relacje z faraonami.

Wspaniała powieść poruszająca ważne aspekty życia społecznego w bardzo przystępny sposób.
Przy tej lekturze ciężko jest się nudzić, Sinuhe nie stracił mojego zainteresowania do ostatniej strony. Serdecznie polecam.

Wspaniała powieść poruszająca ważne aspekty życia społecznego w bardzo przystępny sposób.
Przy tej lekturze ciężko jest się nudzić, Sinuhe nie stracił mojego zainteresowania do ostatniej strony. Serdecznie polecam.

Podobno "powieść wszech czasów", niestety nie dla mnie. Forma bardzo prosta, niewyszukana i to by nawet nie przeskadzało gdyby za tym poszła Treść przez duże Te. Niestety nie poszła. Autor wziął na warsztat bardzo ciekawy wycinek z historii Egiptu (Echnaton, Tutanchamon) i spłodził z tego przypowieść o życiu, która niestety głównie mnie nudziła choć miała momenty budzące szacunek i dające do myślenia. Niestety powieść jako całość mnie wymęczyła i zostawiła w głowie pytanie, które już nie raz ani dwa mi się po niej kołatało po przeczytaniu niektórych lektur, a brzmiało: to już? To wszystko? Jeżeli tak niewieloma pozytywami ma się odznaczać powieść wszystkich czasów to ja wysiadam, prośba tylko o zwolnienie natenczas składu abym się nie połamał podczas wykonywania czynności. Autor niestety po tej lekturze ląduje na plecach bo jego proza to najzwyczajniej w świecie nie moja bajka. Dziękuje za uwagę.

Podobno "powieść wszech czasów", niestety nie dla mnie. Forma bardzo prosta, niewyszukana i to by nawet nie przeskadzało gdyby za tym poszła Treść przez duże Te. Niestety nie poszła. Autor wziął na warsztat bardzo ciekawy wycinek z historii Egiptu (Echnaton, Tutanchamon) i spłodził z tego przypowieść o życiu, która niestety głównie mnie nudziła choć miała momenty budzące...

Sinuhe, egipski lekarz który przemierza Bliski Wschód a ja razem z nim . Dom życia, złoty dom a szczególnie utkwił mi w pamięci Dom śmierci. Podróże, intrygi , bitwy pomoc medyczna opisane są wyraźnie w tamtych czasach jednym słowem cały czas coś się dzieje . Polecam

Sinuhe, egipski lekarz który przemierza Bliski Wschód a ja razem z nim . Dom życia, złoty dom a szczególnie utkwił mi w pamięci Dom śmierci. Podróże, intrygi , bitwy pomoc medyczna opisane są wyraźnie w tamtych czasach jednym słowem cały czas coś się dzieje . Polecam

"ᴄᴢᴌᴏᴡɪᴇᴋ ᴊᴇꜱᴛ ɴɪᴇᴡᴏʟɴɪᴋɪᴇᴍ ꜱᴡᴇɢᴏ ꜱᴇʀᴄᴀ ɪ ᴢᴀᴍʏᴋᴀ ᴏᴄᴢʏ ɴᴀ ᴛᴏ, ᴄᴏ ɴɪᴇ ᴊᴇꜱᴛ ᴅʟᴀ ɴɪᴇɢᴏ ᴘʀᴢʏᴊᴇᴍɴᴇ, ᴀ ᴡɪᴇʀᴢʏ ᴡ ᴛᴏ, ɴᴀ ᴄᴏ ᴍᴀ ɴᴀᴅᴢɪᴇᴊᴇ̨."

🏛️ Moja kolejna w tym roku powieść historyczna okazała się strzałem w dziesiątkę. Coś czuję, że będzie to wiodący gatunek w nadchodzącym czasie.
"Egipcjanin Sinuhe" porwał mnie bez reszty. Powieść drogi porwadzaca przez historyczne krainy i meandry ludzkiego serca. Mająca swoje korzenie w staroegipskiej baśni "Opowieści Sinuheta" dodatkowo rozpala wyobraźnię.

🏛️ Sinuhe to dobry i spokojny człowiek, lecz to co jest cieniem w jego boku to naiwność. Próby pogodzenia się ze światem i tym jak funkcjonuje, okazuje się być Syzyfową pracą. Jego wrodzona wrażliwość i dobre serce stają się zalążkiem samotności, niezrozumienia i ogromnej niesprawiedliwości. Kim jestem by oceniać jego postępowania? Czy sam postąpił bym inaczej? Czy kierowałbym się głęboko zakorzenionym egoizmem, czy może empatią wobec ludzkiego cierpienia?
Trudno mi na to odpowiedzieć. Niektóre wybory dokonane przez Sinuhe budziły mój sprzeciw, lecz wiele było takich z którymi zgadzałem się całkowicie. Dziesiątki lat, które spędził na podróżach i poznawaniu innych kultur, były tak naprawdę podróżą do własnego serca i umysłu. Wciąż poznawał siebie, pełen rozterek i moralnych rozważań, deliberował wciąż między tym co dobre a co złe. Jego żywot pełen wzłotów i upadków stał się pożywką dla mojego własnego serca. To słowo, które padało na przestrzeni całej powieści ma tutaj kluczowe znaczenie, serce to jednostka stlamszona, która nie poddaje się uciskowi, pragnie jedynie wolności, by ją jednak zyskać musi okupić to straszliwym cierpieniem.

🏛️ Nie może zabraknąć tutaj miejsca dla tła historycznego, które bardzo przypominało mi sytuację w Europie, podczas II wojny światowej, kiedy to powstawała powieść. Mika Waltari użył sprytnych przenośni, obrazując w ten sposób okrucieństwo i bezsensowność wojny.

"ᴄᴢᴌᴏᴡɪᴇᴋ ᴊᴇꜱᴛ ɴɪᴇᴡᴏʟɴɪᴋɪᴇᴍ ꜱᴡᴇɢᴏ ꜱᴇʀᴄᴀ ɪ ᴢᴀᴍʏᴋᴀ ᴏᴄᴢʏ ɴᴀ ᴛᴏ, ᴄᴏ ɴɪᴇ ᴊᴇꜱᴛ ᴅʟᴀ ɴɪᴇɢᴏ ᴘʀᴢʏᴊᴇᴍɴᴇ, ᴀ ᴡɪᴇʀᴢʏ ᴡ ᴛᴏ, ɴᴀ ᴄᴏ ᴍᴀ ɴᴀᴅᴢɪᴇᴊᴇ̨."

🏛️ Moja kolejna w tym roku powieść historyczna okazała się strzałem w dziesiątkę. Coś czuję, że będzie to wiodący gatunek w nadchodzącym czasie.
"Egipcjanin Sinuhe" porwał mnie bez reszty. Powieść drogi porwadzaca przez historyczne krainy i...

Książka, w której znajdziesz wszystkie prawdy świata czytając historię jednego człowieka. Ogromnym atutem są wydarzenia historyczne, które można powiązać z czasem i umiejscowić na mapie.

Książka, w której znajdziesz wszystkie prawdy świata czytając historię jednego człowieka. Ogromnym atutem są wydarzenia historyczne, które można powiązać z czasem i umiejscowić na mapie.

Jedna z najlepszych książek, jakie czytałem w życiu. Czego tu nie było! Fabuła namalowana na dziesięcioleciach połowy Bliskiego Wschodu, zgrabnie przechodząca z miejsca w miejsce i z roku na rok. Motywem przewodnim zdaje się namiętność i wynikające z niej działania oraz konsekwencje. Intrygi pałacowe, złośliwości, przyjaźń, błędne decyzje, odgrywanie się, brutalność, brud, miłość, wspaniały język. Wszystko podszyte szczyptą humoru ("rozdarł szaty, ale niewielka to ofiara, bo były moje" :))) oraz rozległą wiedzą Autora na temat Egiptu - był nim zafascynowany, studiował go, nawet jeśli pojawiają się jakieś przekłamania, to nie mają znaczenia. To perfekcyjna powieść historyczna, z licentia poetica gdzie potrzebne, ale i wiernością detalom gdy niezbędne; czas i miejsce są tylko pretekstem, a nie celem samym w sobie. Do tego sąsiadujące imperia niosą pewien alegoryczny wydźwięk, jeśli spojrzeć kontekstowo na czas powstania powieści.

Wybitna, fenomenalna, zachwyt.

Zażyłem rozkoszy z tą książką.

Jedna z najlepszych książek, jakie czytałem w życiu. Czego tu nie było! Fabuła namalowana na dziesięcioleciach połowy Bliskiego Wschodu, zgrabnie przechodząca z miejsca w miejsce i z roku na rok. Motywem przewodnim zdaje się namiętność i wynikające z niej działania oraz konsekwencje. Intrygi pałacowe, złośliwości, przyjaźń, błędne decyzje, odgrywanie się, brutalność, brud,...

Sinuhe to każdy z nas. Niesamowita to opowieść o zmienności losu, fortunie, jak niektórzy mawiają. O tym, co nami targa, choć dzieje się tysiące lat temu w starożytnym Egipcie i jest udziałem dziecka, które przypłynęło Nilem, jako kwilący tłumoczek do bezdzietnego małżeństwa, później chłopca, a w końcu mężczyzny - miotanego ciekawością siebie, świata i szaloną namiętnością do modliszki Nefernefernefer...
Bo "O jutrze z góry nikt nie wie nic", to właściwie swoiste motto opowieści.
Piękny, spokojny, obrazowy język, fabuła pełna bogactwa jak, nie przymierzając, Nil, który daje życie. To życie dawnego Egiptu owidziane z perspektywy wszystkich warstw społecznych, to dodatkowa - prócz ciekawej niezwykle i wciągającej fabuły i takiegoż języka - wartość tej książki.
Zdecydowanie warta przeczytania - ale! Najlepiej w starym wydaniu wyd. Czytelnik z 1978 roku. Nowsze, wydrukowane tanio i tandetnie, dużo ujmują, by nie powiedzieć - zaburzają spokojny nurt toczącej się masywnej historii.

Sinuhe to każdy z nas. Niesamowita to opowieść o zmienności losu, fortunie, jak niektórzy mawiają. O tym, co nami targa, choć dzieje się tysiące lat temu w starożytnym Egipcie i jest udziałem dziecka, które przypłynęło Nilem, jako kwilący tłumoczek do bezdzietnego małżeństwa, później chłopca, a w końcu mężczyzny - miotanego ciekawością siebie, świata i szaloną namiętnością...