Atrofia

Jestem naprawdę pozytywnie zaskoczona tą książką. Sięgnęłam po nią, ponieważ zaciekawiła mnie wizja przyszłości wykreowanej przez autorkę. Doskonali ludzie, dzieci idealne pod względem genetycznym, słowem – perfekcyjne społeczeństwo bez najmniejszej skazy. Niestety chyba nie do końca. Jak to się mówi „coś za coś”, eksperymenty nie zawsze kończą się powodzeniem (jak w tym przypadku!). I tak mamy nieskazitelnych, ale krótkowiecznych ludzi. Niewielkie pocieszenie dla zdesperowanego społeczeństwa.

Aby zapewnić przetrwanie gatunku młode kobiety są porywane przez Kolekcjonerów i sprzedawane bogatym mieszkańcom luksusowych dzielnic. Są zmuszane do poligamicznych małżeństw a ich jedynym celem staje się rodzenie dzieci, które mogłyby przedłużyć gatunek i stanowić podstawę do licznych eksperymentów.

Taki los spotyka szesnastoletnią Rhine, dziewiętnastoletnią Jennę oraz trzynastoletnią Cecily. Z piętnastki przerażonych dziewczyn tylko one zostały przy życiu i zostały żonami bogacza, Lindena. Wmawia się im, że mają „szczęście”, ponieważ żyją w dostatku i niczego im nie brakuje – poza wolnością. Każda z dziewczyn ma inny charakter i marzy o czymś innym. Najstarsza, Jenne, jest skryta, nieśmiała i całym sercem nienawidzi swojego męża. Rhine marzy o wolności i powrocie do domu, do swojego brata bliźniaka. Najmłodsza z nich, Cecily, cieszy się z ucieczki z sierocińca i jako jedyna zdaje się być zadowolona ze swojego położenia.

Luksusowa rezydencja mimo swojego uroku i przepychu staje się dożywotnim więzieniem. Dziewczyny zdają sobie sprawę, że nigdy nie wyjdą na zewnątrz i będą do końca swojego krótkiego życia zamknięte w czterech ścianach. Jenne i Cecily wydają się akceptować rzeczywistość, ale Rhine jest zdeterminowana i nie zamierza godzić się z losem. Chce wrócić do dawnego życia, uciec od męża i teścia, szalonego naukowca gotowego w mgnieniu oka w razie potrzeby poświęcić jej życie. Postanawia oczarować męża, zdobyć jego przychylność i wykorzystać przywileje wynikające z faktu, że jest pierwszą żoną. Tylko w ten sposób może wydostać się z luksusowej rezydencji i cieszyć się ostatnimi latami swojego życia. Z pomocą przychodzi jej służący, który zdaje się zaryzykować wszystko, aby tylko Rhine była wolna…

Błyskawicznie pochłonęłam tę książkę. Dziwne się czułam „patrząc” na świat kilka wieków do przodu, kiedy to XXI wiek jest zamierzchłym czasem, a miasta, kraje a nawet kontynenty praktycznie nie istnieją. Wizja ingerencji w genetykę wydaje się przerażająca, tak samo jak traktowanie ludzi. Nie znajdziemy tu tolerancji, szacunku do drugiej osoby (zwłaszcza młodych kobiet) ani szczęścia. Młode kobiety stanowią po prostu „dobry interes” dla kupującego. Przykre, ale dające do myślenia.

Jestem naprawdę pozytywnie zaskoczona tą książką. Sięgnęłam po nią, ponieważ zaciekawiła mnie wizja przyszłości wykreowanej przez autorkę. Doskonali ludzie, dzieci idealne pod względem genetycznym, słowem – perfekcyjne społeczeństwo bez najmniejszej skazy. Niestety chyba nie do końca. Jak to się mówi „coś za coś”, eksperymenty nie zawsze kończą się powodzeniem (jak w tym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rhine miała szesnaście lat i wszystko o czym marzy prawie każda nastolatka. Życie w rozległej posiadłości z piękną rezydencją, basenem, gajem pomarańczowym i polem golfowym, własny pokój z łazienką i garderobą, osobistą krawcową szyjącą suknie tylko dla niej, lokaja przynoszącego posiłki do łóżka, służące pielęgnujące jej ciało, bale i przyjęcia dla elit, na których mogła błyszczeć u boku dwudziestoletniego męża.
Męża? Przecież być żoną w wieku nastu lat nie jest tym, czego najbardziej pragnie nastolatka, nawet jeśli mąż jest bardzo młody i atrakcyjny!
To nie jest normalne!
Nie jest tak, jak nie był normalny świat, w którym żyła główna bohaterka powieści. Był sztuczny we wszystkich przejawach jego funkcjonowania, a słowo „prawdziwy” było w jej domu uznawane za wulgarne. Dlatego tęskniła za życiem sprzed pojawienia się w nim wbrew własnej woli. Tęskniła za Nowym Jorkiem, z którego ją porwano i wywieziono. Za obskurnym domem, w którego piwnicach mieszkała. Za bratem bliźniakiem, który starał się ją chronić przed Kolekcjonerami łowiącymi dziewczyny dla bogatych Zarządców Domów. Jednak przede wszystkim tęskniła za wolnością, której nie potrafiła zrekompensować jej nawet miłość znaleziona w rezydencji, a tym bardziej zatrzymać i zmusić do rezygnacji z planowanego zamiaru ucieczki ze „złotej klatki”.
Pragnęła prawdziwości.
Chciała wrócić do rzeczywistości, w której o jedzenie było bardzo trudno, a jeśli było, to proste, niewyszukane. Często było go mało, a czasami potrafiło zabraknąć. Do lęku i strachu przed porwaniem przez Kolekcjonerów lub śmiercią z rąk zamachowców ścierających się grup politycznych. Do mieszkania bez rodziców, których zamordowano. Do piwnicy zimnego domu, barykadowanego na noc i z bronią pod poduszką. Do zim bez świąt i noworocznych powitań, będących okresem "wzmożonej aktywności włóczęgów" i najobfitszym czasem dla łowców dziewczynek od trzynastego roku życia. Do szarych ulic Manhattanu zniszczonego przez chemiczne odpady z rachityczną roślinnością, jeśli taka gdzieś jeszcze rosła, i drapaczy chmur zamienionych w fabryki. Do nauki, w której "geografia stała się jednym z elementów historii", imiona nadawane dzieciom upamiętniały nieistniejące rzeki i drzewa, a podróże były zupełną abstrakcją, bo ze starego świata został "bezkresny ocean, a na nim maleńkie, niewidoczne z kosmosu wysepki". Do normalnego świata, w którym "los jest zwykłym złodziejem czasu".
Normalnego? To miał być normalny świat!?
Dla Rihne był. Innego nie znała.
O innym, sprzed wybuchu trzeciej wojny światowej i eksperymentów genetycznych na ludziach, tylko czytała. Marzyła o nim. Chciała żyć tak długo, jak jego dawni mieszkańcy. Jak mnie to jest dane. Jej pokolenie musiało swój czas zdążyć przeżyć do dwudziestego roku życia w przypadku kobiet i do dwudziestego piątego w przypadku mężczyzn. Bogaci Zarządcy kupowali dziewczyny, by móc zdążyć spłodzić jak najwięcej potomstwa. Pośpiech był siłą napędową istnienia, a władza i pieniądze jego sprzymierzeńcami . Ale było coś, co łączyło oba te tak różniące się od siebie światy. Stawiało w równym szeregu, nie pozwalając na gradację w ocenie lepszy czy gorszy.
Była nią… śmierć.
Widziałam ją wszędzie. Spowijała całunem z góry wyznaczając końcową datę swojego przyjścia. Wcześniej zwiastując nadejście pojawiającymi się objawami choroby, której wirusy krążyły w każdym nowym pokoleniu od urodzenia. Była w tytule książki, w nazwie trylogii, w każdym zamarzniętym dziecku, w zabitych dziewczynach, w zwłokach poddawanych sekcji, w spopielonych prochach, w sztucznym życiu bogatych, w genach każdego nowo narodzonego dziecka, w deficycie życia, w szaleństwie naukowców szukających antidotum na mutację skazującą gatunek ludzki na zagładę.
Brnęłam przez tę powieść jak przez Hades z mrocznym napisem u wejścia.
Byłam zaciekawiona, a zarazem zdjęta trwogą wizji postapokaliptycznego świata, która w powieści się ziściła, a w moim ma na to dużą szansę. Na razie współcześni mi naukowcy eksperymentują na zwierzętach i roślinach, ale jak długo rozsądek będzie hamował żywiołową ciekawość badaczy, by pójść dalej? Jak długo jeszcze grupa rozważnych, będzie w stanie się oprzeć naporowi coraz większej grupy ludzi chciwych?
Smutna, przytłaczająca, przerażająca w swojej wizji historia, przestrzegająca przed konsekwencjami ludzkiej ignorancji w imię pieniądza. Nie chcę, aby to, co teraz jest dla mnie prawdziwe, "naturalne i zwyczajne, weszło do gatunku fantastyki".
Siła sugestii tej powieści jest tak ogromna, że autentycznie boję się!
http://naostrzuksiazki.pl/

Rhine miała szesnaście lat i wszystko o czym marzy prawie każda nastolatka. Życie w rozległej posiadłości z piękną rezydencją, basenem, gajem pomarańczowym i polem golfowym, własny pokój z łazienką i garderobą, osobistą krawcową szyjącą suknie tylko dla niej, lokaja przynoszącego posiłki do łóżka, służące pielęgnujące jej ciało, bale i przyjęcia dla elit, na których mogła...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka wzbudziła we mnie sprzeczne uczucia.
Z jednej strony w ciekawy sposób przedstawia czym może stać się świat, jeśli ludzie wciąż będą dążyć do doskonałości. Z drugiej jednak akcja jest dosyć wolna, przez co nie czułam się "wciągnięta".
Przedstawione są losy młodych ludzi, którzy starają odnaleźć się w rzeczywistości, pomimo świadomości że zostały im ostatnie lata życia. Pokazana jest ogromna różnica pomiędzy majętnymi, a biednymi - ich codzienność, dążenia i cele. Ukazane są również relacje i uczucia nastolatek, które w brutalny sposób zostały porwane ze swoich dotychczasowych miejsc zamieszkania. Różne charaktery i przeżycia bohaterek sprawiają, że rola każdej z nich po trafieniu do nowego domu jest całkowicie odmienna.
Zakończenie zaciekawia co stanie się dalej z bohaterami.

Książka wzbudziła we mnie sprzeczne uczucia.
Z jednej strony w ciekawy sposób przedstawia czym może stać się świat, jeśli ludzie wciąż będą dążyć do doskonałości. Z drugiej jednak akcja jest dosyć wolna, przez co nie czułam się "wciągnięta".
Przedstawione są losy młodych ludzi, którzy starają odnaleźć się w rzeczywistości, pomimo świadomości że zostały im ostatnie lata...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trafiłam na tę książkę przypadkiem na wymianie. I poruszyła we mnie różne struny tak głęboko, że bardzo żałuję, że najwyraźniej w Polsce nie wyszły pozostałe tomy trylogii zaczętej tą powieścią. Jest to tak intrygująco zbudowana historia z pełnokrwistymi bohaterami nie tylko na pierwszym planie, że chylę czoła przed wyobraźnią autorki. Jest romantycznie i refleksyjnie, czasem niepokojąco.

Trafiłam na tę książkę przypadkiem na wymianie. I poruszyła we mnie różne struny tak głęboko, że bardzo żałuję, że najwyraźniej w Polsce nie wyszły pozostałe tomy trylogii zaczętej tą powieścią. Jest to tak intrygująco zbudowana historia z pełnokrwistymi bohaterami nie tylko na pierwszym planie, że chylę czoła przed wyobraźnią autorki. Jest romantycznie i refleksyjnie,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawa dystopijna wizja. Miejscami nurząca, ale warta uwagi.

Ciekawa dystopijna wizja. Miejscami nurząca, ale warta uwagi.

Pokaż mimo to

Ala rywarki choć nie do końca bardzo mi się podobała i szkoda że nie ma tomu 2

Ala rywarki choć nie do końca bardzo mi się podobała i szkoda że nie ma tomu 2

Pokaż mimo to

Przeczytałam w kilka godzin - nie mogłam się oderwać.
Ciekawie skonstruowany świat, wyraziści bohaterowie, świetna narratorka (16-latka porwana z domu, sprzedana na żonę dla bogatego mężczyzny, która nie potrafi pogodzić się z sytuacją, której przemyślenia czy emocje kapitalnie oddano w narracji) - język powieści jest plastyczny, postaci pogłębione, można oddać się refleksji nad światem, w którym ludzie umierają w wieku 20, 25 lat.
Kapitalna książka.

Przeczytałam w kilka godzin - nie mogłam się oderwać.
Ciekawie skonstruowany świat, wyraziści bohaterowie, świetna narratorka (16-latka porwana z domu, sprzedana na żonę dla bogatego mężczyzny, która nie potrafi pogodzić się z sytuacją, której przemyślenia czy emocje kapitalnie oddano w narracji) - język powieści jest plastyczny, postaci pogłębione, można oddać się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka dość długo czekała na swoją kolej na mojej półce. Kupiłam ją bo zauroczyła mnie okładka. Później okazało się, że wydawnictwo nie kwapi się wydać kolejnych części a i mi się zmieniły potrzeby czytelnicze. Zatem powieść powędrowała głęboko w czeluście regału. W końcu ją wykopałam, ponieważ potrzebowałam niezobowiązującej lektury. I taką otrzymałam, na tyle ciekawą historię i bohaterów, że potrafiłam się przyjemnie wciągnąć w trakcie czytania, ale także dość sztampową, że nie odczuwam potrzeby przeczytania całej trylogii aby zaspokoić swoją ciekawość co do dalszych losów głównych bohaterów.

Książka dość długo czekała na swoją kolej na mojej półce. Kupiłam ją bo zauroczyła mnie okładka. Później okazało się, że wydawnictwo nie kwapi się wydać kolejnych części a i mi się zmieniły potrzeby czytelnicze. Zatem powieść powędrowała głęboko w czeluście regału. W końcu ją wykopałam, ponieważ potrzebowałam niezobowiązującej lektury. I taką otrzymałam, na tyle ciekawą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawa historia. W końcu coś nowego w tym gatunku.

Ciekawa historia. W końcu coś nowego w tym gatunku.

Pokaż mimo to

"Atrofia" to jedno z moich niedawnych odkryć książkowych. 
Akcja książki rozgrywa się w przyszłości, gdzie po stworzeniu idealnych genetycznie ludzi, ich następne pokolenia żyją tylko dwadzieścia kilka lat. Powoduje to zubożenie społeczeństwa, przepełnione głodującymi sierotami ulice, przemoc na ulicach. Nieliczni bogacze poślubiają po kilka żon, zwykle wystraszone porwane młodziutkie dziewczęta.
Główna bohaterka, 16-letnia Rhine, wraz z dwoma innymi dziewczynami została porwana do takiego właśnie bogatego domu. Staje się jedną z trzech żon bogacza a jego willa staje się dla niej złotą klatką, z której panicznie chce uciec.
Książka okazała się rewelacyjną powieścią, jak tylko zaczęłam ją czytać, nie mogłam się już od niej oderwać. Tutaj cały czas coś się dzieje, nie ma chwili na nudę. Dodatkowym atutem jest styl pisania autorki, pomimo, iż jest to powieść raczej z gatunku young adult, nie jest infantylna. Świetna lektura.

"Atrofia" to jedno z moich niedawnych odkryć książkowych. 
Akcja książki rozgrywa się w przyszłości, gdzie po stworzeniu idealnych genetycznie ludzi, ich następne pokolenia żyją tylko dwadzieścia kilka lat. Powoduje to zubożenie społeczeństwa, przepełnione głodującymi sierotami ulice, przemoc na ulicach. Nieliczni bogacze poślubiają po kilka żon, zwykle wystraszone porwane...

więcej

mniej

Pokaż mimo to