Toż to Pierścienie Władzy! ;)

Krótka, z ciekawym motywem przyszłości ludzkości, dobrze wrzuconym w wir wydarzeń bohaterem.

Toż to Pierścienie Władzy! ;)

Krótka, z ciekawym motywem przyszłości ludzkości, dobrze wrzuconym w wir wydarzeń bohaterem.

Kolejna bardzo przyjemna książka. Początkowo miałam pisać, że niespecjalnie łączy się ona z pozostałymi częściami i w sumie to jest prawda - fabuła jest zrozumiała nawet czytana osobno, ale zapoznanie się z książkami po kolei gwarantuje odkrywatnie w nich smaczków i nawiązań do pozostałych części. Uwielbiam ten zabieg!

Ta część jest najgrubsza i najwięcej się tu fabularnie dzieje. Bardzo ciekawa koncepcja antagonisty, który szanuje życie i... czuje strach. Interesujący jest też główny bohater, którego poznajemy kiedy wybiega na polanę bez pamięci o wcześniejszych wydarzeniach, a jednak różni się od tubylców.

To jest naprawdę fascynująca seria i natychmiast sięgam po kolejną część.

Kolejna bardzo przyjemna książka. Początkowo miałam pisać, że niespecjalnie łączy się ona z pozostałymi częściami i w sumie to jest prawda - fabuła jest zrozumiała nawet czytana osobno, ale zapoznanie się z książkami po kolei gwarantuje odkrywatnie w nich smaczków i nawiązań do pozostałych części. Uwielbiam ten zabieg!

Ta część jest najgrubsza i najwięcej się tu...

Trzecia część "Ekumeny" do połowy trochę mnie rozczarowywała. W odróżnieniu od poprzednich, jej akcja dzieje się na Ziemi, w dalekiej przyszłości, setki lat po wydarzeniach z poprzedniego tomu. Ogólnie powieść składa się, można powiedzieć, z dwóch części - w pierwszej z nich mamy typowy motyw drogi. Główny bohater ma całkowicie wymazaną pamięć- nie wie, kim jest i skąd się wziął, ale trafia na przyjaźnie nastawionych ludzi, którzy przyjmują go do swojej małej społeczności, nadają mu imię Falk i uczą wszystkiego od zera - języka, zasad społecznych itd. Po kilku latach Falk wyrusza w stronę jedynego miasta na planecie, rządzonego przez tajemniczych wrogów, Shinga, ponieważ jest przekonany, że odkryje tam swoją zaginioną tożsamość. Choć droga do miasta Es Toch była usiana różnymi przygodami i niebezpieczeństwami, jakoś mnie wymęczyła. Zdecydowanie lepsza była dla mnie część druga, w której Falk dotarł do celu - znowu chylę czoła przed pomysłowością Le Guin, motyw z "podwójnym umysłem" i mentalne "pojedynki" to mistrzostwo świata. Mimo pewnego znużenia w pierwszej połowie książki, druga połowa na tyle nadrobiła to wrażenie, że książka pozostawiła po sobie dużą satysfakcję. Przyniosła też pewne odpowiedzi na pytania, które zadawałam sobie już po pierwszym tomie.
Chciałabym jednak zaprzeczyć obiegowej opinii, że poszczególne części "Ekumeny" są tak oddzielone od siebie, że można je czytać w dowolnej kolejności. W części trzeciej pojawiają się tak istotne nawiązania do części drugiej, że nieznajomość jej spowodowałaby niezrozumienie niektórych fragmentów. Ogólnie to jest ciekawy fenomen, że chociaż fabuły poszczególnych części są oddzielone ogromnymi interwałami czasowymi i przestrzennymi, to jednak czytając po kolei, natrafia się na subtelne powiązania, przez co jednak tworzą spójną całość, a znajomość poprzednich tomów przydaje się do pełnego zrozumienia kolejnych. Ja osobiście polecam czytanie za kolejnością.

Trzecia część "Ekumeny" do połowy trochę mnie rozczarowywała. W odróżnieniu od poprzednich, jej akcja dzieje się na Ziemi, w dalekiej przyszłości, setki lat po wydarzeniach z poprzedniego tomu. Ogólnie powieść składa się, można powiedzieć, z dwóch części - w pierwszej z nich mamy typowy motyw drogi. Główny bohater ma całkowicie wymazaną pamięć- nie wie, kim jest i skąd się...

Trzeci tom "Ekumeny" bez wątpienia najlepszy z dotychczasowych - najbardziej niejednoznaczny i najlepiej doszlifowany. Podoba mi się jednocześnie, jak Le Guin potrafi subtelnie połączyć ze sobą poszczególne tomy, tworząc sugestię wielowiekowej galaktycznej historii. Postapokaliptyczny klimat, intrygująca amnezja głównego bohatera, zagadka Shinga - władców oddychających kłamstwem i pełnych strachu (co sprawia, że są niezwykle interesującymi antagonistami, znacznie bardziej niż gaalijscy najeźdźcy w "Planecie wygnania"),filozoficzne akcenty - wszystko to fascynuje i czyni z "Miasta kłamstw" strawę smakowitą, choć pobudzającą do melancholii, a przy tym raczej zaostrzającą apetyt niż sycącą. Ale może to i lepiej.

Trzeci tom "Ekumeny" bez wątpienia najlepszy z dotychczasowych - najbardziej niejednoznaczny i najlepiej doszlifowany. Podoba mi się jednocześnie, jak Le Guin potrafi subtelnie połączyć ze sobą poszczególne tomy, tworząc sugestię wielowiekowej galaktycznej historii. Postapokaliptyczny klimat, intrygująca amnezja głównego bohatera, zagadka Shinga - władców oddychających...

No nie spodziewałem się, że trzeci "Świat Hain" będzie powieścią w zasadzie postapo. Ze światem jak zawsze bajkowo opisanym ale jednak postapo. Dziejącą się na Ziemi gdzie po 12 stuleciach od upadku cywilizacji natura odbiła już sobie jej dawne domeny. Autostrady zarosły lasami, a tajemnicze wzgórza nierzadko przywołują echa zrujnowanych budowli. Gdzie rozproszone mikro społeczności ludzkie są kontrolowane przez tajemniczych Shinga, którzy skrupulatnie dbają aby zapomniana przez ludzi wiedza nie została na powrót odzyskana.

Jako czytelnicy towarzyszymy tu, obcemu dla tego świata, bohaterowi z amnezją i początkowo, podobnie jak w Świecie Rocannona mamy do czynienia z opowieścią drogi. Dość powolną ale wciąż malowniczą mimo zdecydowanie bardziej ponurego klimatu. Końcówka historii zamienia się natomiast w naprawdę interesujący pojedynek mentalny podlany tajemnicą, która niestety nie zostaje nam do końca wyjaśniona. W tle dla tego pojedynku przewijają się także wydarzenia i motywy z poprzedzającej ten tom Planety Wygnania.

Jak to u Ursuli Le Guin, dostajemy znowu powieść bardzo powolną, refleksyjną ale w tym duchu rewelacyjnie napisaną. Z naprawdę fascynującą wizją świata. Szkoda tylko, że pewne wątki i postacie z biegiem historii zostają porzucane, a relacje z nimi związane właściwie nie dają żadnego pay-offu. Zwłaszcza te emocjonalnie bądź romantycznie angażujące naszego bohatera.

Co ciekawe po tym tomie dostrzegamy coraz więcej z szerszego motywu, który zaczyna spinać przygody na kolejnych światach Ligi. Jestem ciekaw czy jego dalsze fragmenty dalej będą się ujawniać, a galaktyczna cywilizacja ludzi będzie jeszcze miała szansę się odbudować.

No nie spodziewałem się, że trzeci "Świat Hain" będzie powieścią w zasadzie postapo. Ze światem jak zawsze bajkowo opisanym ale jednak postapo. Dziejącą się na Ziemi gdzie po 12 stuleciach od upadku cywilizacji natura odbiła już sobie jej dawne domeny. Autostrady zarosły lasami, a tajemnicze wzgórza nierzadko przywołują echa zrujnowanych budowli. Gdzie rozproszone mikro...

Zabrałam się przez pomyłkę za " Miasto Złudzeń" zamiast Planetę wygnania, na szczęście nic na tym nie straciłam. Akcja między opowiadaniami nie jest ze sobą ściśle związana, stąd nie miałam problemu zrozumieć jej przekazu. Nie zdziwię się, jeśli to opowiadanie zostanie moim ulubionym z całego cyklu. Ciekawi, niejednoznaczni bohaterowie, barbarzyńskie i aseksualne plemiona, zwierzęta władające ludzką mową, obce cywilizacje, spiski, walki umysłów...rany, jestem tak podekscytowana, zwłaszcza ostatnim rozdziałem! Do Planety wygnania jeszcze wrócę a teraz idę czytać kolejne części!

Zabrałam się przez pomyłkę za " Miasto Złudzeń" zamiast Planetę wygnania, na szczęście nic na tym nie straciłam. Akcja między opowiadaniami nie jest ze sobą ściśle związana, stąd nie miałam problemu zrozumieć jej przekazu. Nie zdziwię się, jeśli to opowiadanie zostanie moim ulubionym z całego cyklu. Ciekawi, niejednoznaczni bohaterowie, barbarzyńskie i aseksualne plemiona,...

Dobrze, że nie czytam Ekumeny jednym ciągiem, bo chyba bym nie zdzierżył. UKLG to była ależ genialna kobieta. Za dobrze to jest napisane, za łatwo wchodzi, za dużo smutku naraz by się wchłaniało. Jeden tom naraz, z przerwami na mniej kamertonowe, poruszające książki, jest w sam raz.

Na razie mam wrażenie, że leitmotivem całego cyklu jest nieznośna trudność komunikacji – między jednostkami, ale też całymi gatunkami i rasami. „Miasto złudzeń” na tym tle przejmująco opowiada o poszukiwaniu własnym tożsamości i o kłamstwie.

8/10 (bardzo, bardzo mocne).

Dobrze, że nie czytam Ekumeny jednym ciągiem, bo chyba bym nie zdzierżył. UKLG to była ależ genialna kobieta. Za dobrze to jest napisane, za łatwo wchodzi, za dużo smutku naraz by się wchłaniało. Jeden tom naraz, z przerwami na mniej kamertonowe, poruszające książki, jest w sam raz.

Na razie mam wrażenie, że leitmotivem całego cyklu jest nieznośna trudność komunikacji –...

Podobało mi się. Podobał mi się ogólny przekaz (tak jak go odebrałem),podobało mi się poprowadzenie historii. Ciekawy świat, intrygujący problem, w sumie trochę podobny do problemów poruszanych w ramach Ziemiomorza.

Trochę mniej podobały mi się tempo opowieści, trochę snujące się i w pewnym momentach nużące, a w innych trochę zbyt skrótowe. Ale w sumie to pasowało do świata, klimatu i dawało takie poczucie podążania bez znajomości celu i kierunku podróży.

Warto przeczytać.

Podobało mi się. Podobał mi się ogólny przekaz (tak jak go odebrałem),podobało mi się poprowadzenie historii. Ciekawy świat, intrygujący problem, w sumie trochę podobny do problemów poruszanych w ramach Ziemiomorza.

Trochę mniej podobały mi się tempo opowieści, trochę snujące się i w pewnym momentach nużące, a w innych trochę zbyt skrótowe. Ale w sumie to pasowało do...

Początek taki sobie, ale potem bardzo się rozkręca, historia staje się dużo ciekawsza.

Początek taki sobie, ale potem bardzo się rozkręca, historia staje się dużo ciekawsza.

Opowieść przepełniona symboliką. Tao te Ching, Walden, Thoreau, poszukiwania tożsamości, utrata ego, kłamstwo i prawda. W tej części, jak chyba w żadnej wcześniejszej z cyklu Ekumeny widać fascynacje Ursuli Le Guin taoizmem.

Opowieść przepełniona symboliką. Tao te Ching, Walden, Thoreau, poszukiwania tożsamości, utrata ego, kłamstwo i prawda. W tej części, jak chyba w żadnej wcześniejszej z cyklu Ekumeny widać fascynacje Ursuli Le Guin taoizmem.