Słowo las znaczy świat

Tym razem ekologia i kolonializm. Człowiek niszczy to, czego nie rozumie. Świadomie i nieświadomie. Niszcząc innych niszczy siebie. Smutne to przesłanie.

No właśnie - chociaż sama opowieść znowu wydaje się nieco schematyczna - to także znowu mamy głębokie pytania. I poważne kwestie do rozważenia. Dla mnie to głównie prośba o szacunek dla tego co inne, niezrozumiałe, czasem prymitywne. Zachęta to ograniczenia wiary we własną rację, do próby szerszego spojrzenia na każdy problem. To niestety także opowieść jak łatwo utracić, nawet to, co wyjątkowe i nie do odzyskania.

To wszystko to dosyć smutna perspektywa kondycji człowieka. Nadzieją wydaje mi się cytat z następnej części cyklu - Wydziedziczeni - "Jeśli umiesz ujrzeć jakąś rzecz w pełni zawsze wyda ci się piękna."

Tym razem ekologia i kolonializm. Człowiek niszczy to, czego nie rozumie. Świadomie i nieświadomie. Niszcząc innych niszczy siebie. Smutne to przesłanie.

No właśnie - chociaż sama opowieść znowu wydaje się nieco schematyczna - to także znowu mamy głębokie pytania. I poważne kwestie do rozważenia. Dla mnie to głównie prośba o szacunek dla tego co inne, niezrozumiałe,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nooo! Nareszcie! Nareszcie książka pani Le Guin o której mogę się wypowiedzieć pozytywnie. Nie wiem czy odczarowało ją wydanie CIA Books (mam też wydanie późniejsze Amberu) czy odświeżone spojrzenie po lekturze innej książki. Nawet okładka nawiązuje do treści (wydanie Amberu nie :( ).

Tym razem historia mnie na prawdę wciągnęła. Dobrze napisana fantastyka kolonizacyjna. Bogata akcja, ciekawe zdarzenia a wszystko podszyte ciekawymi przemyśleniami na temat natury ludzkiej i nie tylko. Można by się tutaj teraz rozwodzić nad warstwą filozoficzną, szukać analogii... ale na to nie ma miejsca w opinii. Każdy sam wysnuje wnioski. Książka podsuwa kilka ciekawych wątków do przemyśleń.

Nie jest to książka tylko o ekologii, bowiem mamy tutaj wątek małych grup społecznych na pograniczu (kolonizacja obcej planety). Zagadnienie kim (czym?) jest człowiek i co go człowiekiem czyni. Czym jest człowieczeństwo. Mamy wątek rasowy (rasizm? gatunkizm?) i cywilizacyjny. I ostatecznie psychologiczny: czy wszyscy jesteśmy tacy sami? Czy drzemią w nas te same dobre i złe strony? Czy jeden człowiek może je wydobyć i pociągnąć innych za swoim szaleństwem? czy jeden człowiek może odmienić obraz swoich pobratymców. Jak widać mała książeczka a dająca tyle do myślenia.

Po pierwszych trzech tomach cyklu Ekumena dopiero "Słowo las znaczy świat" jest na prawdę dobry.

Nooo! Nareszcie! Nareszcie książka pani Le Guin o której mogę się wypowiedzieć pozytywnie. Nie wiem czy odczarowało ją wydanie CIA Books (mam też wydanie późniejsze Amberu) czy odświeżone spojrzenie po lekturze innej książki. Nawet okładka nawiązuje do treści (wydanie Amberu nie :( ).

Tym razem historia mnie na prawdę wciągnęła. Dobrze napisana fantastyka kolonizacyjna....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Gorzka ocena ludzkości przez pryzmat konkwistadorskich podbojów, tylko w tym wydaniu mającego postać kosmicznej kolonii, międzygatunkowego niewolnictwa, ukazanego również na proekologicznej płaszczyźnie. Rozumiem liczne opinie, że książka charakteryzuje się płytkim i jednostronnym przedstawieniem stron konfliktu. Sam do zarzutów dorzuciłbym niewpadające w pamięć postaci i tylko bardzo prowizorycznie ograną cywilizację tubylców, że już nie wspomnę o ich planecie, która jest po prostu zalesioną ziemią, z taką samą fauną i flora jak nasza.

Doceniam jednak wplątanie w całość nagłego, nieoczekiwanego kontaktu z macierzystym światem oraz wysłanników "kosmicznej Ligi Narodów". Nadaje to całości świeżości, a reakcje kolonistów są zadziwiająco wiarygodne i aktualne, by nie powiedzieć przerażające. Nie chcę popełnić tutaj żadnej aluzji politycznej, ale te nasuwają się same, bo podobny upór i głupotę obserwujemy w sprawach o wiele mniejszej wagi.

No i doczekujemy się krwawej "zemsty", aczkolwiek ta nie jest słodka, dowodząc jedynie, że w umyśle śniących, zielonych futrzaków narodziła się zupełnie obca im koncepcja. Przemoc nie jest więc sama w sobie najgorsza, lecz jej zaraźliwość jako idea. Płytkie? Może raczej niekoniecznie odkrywcze, ale przynajmniej umiejętnie przedstawione. Mocne 6/10 ode mnie.

Gorzka ocena ludzkości przez pryzmat konkwistadorskich podbojów, tylko w tym wydaniu mającego postać kosmicznej kolonii, międzygatunkowego niewolnictwa, ukazanego również na proekologicznej płaszczyźnie. Rozumiem liczne opinie, że książka charakteryzuje się płytkim i jednostronnym przedstawieniem stron konfliktu. Sam do zarzutów dorzuciłbym niewpadające w pamięć postaci i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dość dobra rzecz, jak na mój gust - jedna z lepszych, które wyszły spod pióra tej autorki.

Tym razem smutna historia, z mocnym przekazem ekologicznym oraz smutną refleksją na temat ludzkiej natury, z pewnością nawiązującą do wyzyskiwania siły roboczej i dóbr naturalnych przez kolonialnych zdobywców, co nieraz w ludzkiej historii się zdarzało.

Dość dobra rzecz, jak na mój gust - jedna z lepszych, które wyszły spod pióra tej autorki.

Tym razem smutna historia, z mocnym przekazem ekologicznym oraz smutną refleksją na temat ludzkiej natury, z pewnością nawiązującą do wyzyskiwania siły roboczej i dóbr naturalnych przez kolonialnych zdobywców, co nieraz w ludzkiej historii się zdarzało.

Pokaż mimo to

Urszula oszczednymi metodami tworzy historię od której nie można się odezwać. W dobie dzisiejszej katastrofy ekologicznej, obozów dla klimatu, depresji klimatycznej i dyskusji o degradacji srodowiska naturalnego bardzo aktualna. Poruszyła mnie do głębi.

Urszula oszczednymi metodami tworzy historię od której nie można się odezwać. W dobie dzisiejszej katastrofy ekologicznej, obozów dla klimatu, depresji klimatycznej i dyskusji o degradacji srodowiska naturalnego bardzo aktualna. Poruszyła mnie do głębi.

Pokaż mimo to

"Słowo las znaczy świat" to książka z postaciami bardzo wyrazistymi, w czytelny sposób nawiązująca do tragedii czasów kolonialnych, bezrefleksyjnjej eksploatacji Ziemi i środowiska oraz brutalnej natury człowieka. Z jednej strony mamy takich Ziemian, których nie da się lubić (z wyjątkiem jednego człowieka, do którego czujemy sympatię od początku ze względu na jego otwartość umysłu), a z drugiej słabo rozwiniętą technicznie cywilizację leśnych ludzi, dla których cały świat to las. Ludzie przystępują do eksploatacji planety, wycinki lasu dla surowca oraz złego traktowania rdzennych mieszkańców, którzy za pośrednictwem jednego z nich - Severa powstają i zaczynają zabijać ludzi. Rebelia pokojowo nastawionych początkowo rdzennych mieszkańców planety przetacza się krwawo przez ludzkie kolonie i zwycięża najeźdzców. Jednak czy to sukces? Połowiczny, bo w leśnych ludziach uaktywnił się gen odpowiedzialny za zabijanie…

"Słowo las znaczy świat" to książka z postaciami bardzo wyrazistymi, w czytelny sposób nawiązująca do tragedii czasów kolonialnych, bezrefleksyjnjej eksploatacji Ziemi i środowiska oraz brutalnej natury człowieka. Z jednej strony mamy takich Ziemian, których nie da się lubić (z wyjątkiem jednego człowieka, do którego czujemy sympatię od początku ze względu na jego otwartość...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czy tak wygląda prawda o ludzkiej naturze? Czy taka przyszłość czeka ludzkość? Niewesołe refleksje wzbudza Ursula LeGuin w "Słowo <<las>> znaczy <<świat>>".

Konstrukcja świata przedstawionego jest magnetyzująca, a liczne niedomówienia potęgują efekt związany z opowiedzianą historią w czytelniku.

Czy tak wygląda prawda o ludzkiej naturze? Czy taka przyszłość czeka ludzkość? Niewesołe refleksje wzbudza Ursula LeGuin w "Słowo <<las>> znaczy <<świat>>".

Konstrukcja świata przedstawionego jest magnetyzująca, a liczne niedomówienia potęgują efekt związany z opowiedzianą historią w czytelniku.

Pokaż mimo to

Najkrótsza a zaraz najpełniejsza powieść ze wszystkich tomów Hain. Bardzo mi sie podobała ta część..chyba najbardziej. Powieść ukazuje pełnię okrucieństwa jakie zawsze było ukryte w człowieku. Sytuacja adekwatna do kolonizacji ameryki.Historia tak smutna i przerażające, że aż dech zapiera. Można się łudzić, że tak już nie jest, że jesteśmy juz wyżej na swojej własnej drabinie ewolucyjnej, ale tak nie jest..wystarczy poczytać w necie jak ludzie traktują swoich braci mniejszych, żeby zrozumieć, że dalej nic nie rozumiemy i na nic wielkiego jeszcze nie zasługujemy. Bardzo ładnie to kiedyś w jednym ze swoich sf napisał Kirił Bułczenko.. że podróże do gwiazd są możliwe tylko w abosultnie eycoko rozwinietej kulturze, które umie patrzeć dalej i kontakt będzie możliwy tylko wtedy kiedy reszta wspólnoty kosmicznej stwierdzi, że się na to zasługuje! Powieść napisana jest z werwą, tempo jest szybkie, historia jest prosta jak konstrukcja cepa dlatego czyta się jefnym tchem. Wreszcie doczekałam się również występu Panów z Hain i Ceteńczykow niby nie było ich dużo jednak poznałam ich najlepiej z pośród calej sagi, właśnie w tym krótkim utworze. Reasumując cześć tak samo dobra jak Lewa ręka ciemności a jednocześnie prostsza w odbiorze. Szczerze polecam SZTOS!

Najkrótsza a zaraz najpełniejsza powieść ze wszystkich tomów Hain. Bardzo mi sie podobała ta część..chyba najbardziej. Powieść ukazuje pełnię okrucieństwa jakie zawsze było ukryte w człowieku. Sytuacja adekwatna do kolonizacji ameryki.Historia tak smutna i przerażające, że aż dech zapiera. Można się łudzić, że tak już nie jest, że jesteśmy juz wyżej na swojej własnej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Słowo las znaczy świat, czyli Avatar na ubogo, albo jak nie należy wpychać ideologii.
Z jednej strony nowela za którą autorka dostała Hugo, z drugiej eufemistycznie określana jako nie najlepsza rzecz w jej dorobku (bądź lesser Le Guin). Pisana pod tezę, z dziwnymi założeniami, karykaturalnie czarno biała.
Planeta praktycznie w całości pokryta lasami, kolonie ludzkie przerabiające je na cenne drewno dla ziemi i inteligentna rasa metrowych futrzaków, którzy służą za tanią siłę roboczą. Koncept tak zły, że nie wiadomo od której strony zacząć to analizować. Założenia autorskie? Próba przeniesienia pewnych praktyk z wojną w Wietnamie? Być może.
W każdym razie, w świecie książki w dziwny sposób doprowadzono do sytuacji w której kolonizuje się planetę zamieszkałą przez inteligentną rasę bez zrobienia jakiegokolwiek rozeznania, a potem utrzymywanie myślowego dualizmu - te stworki są/nie są inteligentne. Znaczy się, wiemy, że są inteligentne, mają złożoną strukturę społeczną (plemiona, małżeństwa), język i filozofię, ale jako, że są nieagresywne (będąc mięsożercami), będziemy traktować ich jako małorozumne i leniwe zwierzaczki, które można zmuszać do niewolniczej pracy, gwałcić, publicznie kastrować, mordować...
No ale jak to zostaje wyjaśnione? Trzymajcie się, bo to będzie dobre - otóż kolonistami-drwalami opiekują się wojskowi. Robota jest nudna, więc umilają sobie czas narkotykami, kłusowniczymi wyprawami, okazjonalnymi gwałtami na żeńskich stworkach (bo na planetę przysyła się za mało "kobitek na cele rozrywkowe"). Jak to określa jeden z bohaterów powieści, typowany na głównego złola kapitan Davidson, prawdziwym mężczyzną było się po stosunku z kobietą i zabiciu kogoś (jakby to było za mało, to potem zostaje jeszcze rasistą i maniakiem). Żeby było śmieszniej, to właśnie ten schwarzcharakter przez większość utworu (do momentu kiedy ot, dostaje w głowę) jest najbardziej racjonalną postacią: trafnie przewiduje problemy z agresją tubylców, przeprowadza akcję odwetową (co zostaje przedstawione jako próba przywrócenia odebrano sobie poczucia męskości), kwestionuje autentyczność rozkazów z ansibl (co ma całkowity sens), uznaje rozkazy i podporządkowującego się im dowodzę koloni za szkodliwe dla placówki (i ma co do tego całkowitą rację) oraz uznaje za zdrajcę innego z bohaterów, tego pozytywnego. Który to uzyskawszy informację, która prawie, że brzmi "za dwa dni napadniemy w nocy wasz obóz", postanawia to przemilczeć w raporcie.
Ostatecznie jednak, chociaż ten zły miał rację, to fiksuje, a futrzaki ot tak wchodzą i robią rozpierduchę (częstując się najpierw ciężką bronią ze skarbca), robią porządki na planecie i ustalają warunki rozejmu.
A potem żyją długo i szczęśliwie, aż żałuje się, że główny zły nie miał w swoim posiadaniu bomby biologicznej.
Więc zamiast czytać polecam obejrzeć sobie (jeszcze raz) Avatara. Ma więcej sensu i jest ładniejszy.

Słowo las znaczy świat, czyli Avatar na ubogo, albo jak nie należy wpychać ideologii.
Z jednej strony nowela za którą autorka dostała Hugo, z drugiej eufemistycznie określana jako nie najlepsza rzecz w jej dorobku (bądź lesser Le Guin). Pisana pod tezę, z dziwnymi założeniami, karykaturalnie czarno biała.
Planeta praktycznie w całości pokryta lasami, kolonie ludzkie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawa historia, na dodatek eko.

Ciekawa historia, na dodatek eko.

Pokaż mimo to