Miasto złudzeń

Dobrze, że nie czytam Ekumeny jednym ciągiem, bo chyba bym nie zdzierżył. UKLG to była ależ genialna kobieta. Za dobrze to jest napisane, za łatwo wchodzi, za dużo smutku naraz by się wchłaniało. Jeden tom naraz, z przerwami na mniej kamertonowe, poruszające książki, jest w sam raz.

Na razie mam wrażenie, że leitmotivem całego cyklu jest nieznośna trudność komunikacji – między jednostkami, ale też całymi gatunkami i rasami. „Miasto złudzeń” na tym tle przejmująco opowiada o poszukiwaniu własnym tożsamości i o kłamstwie.

8/10 (bardzo, bardzo mocne).

Dobrze, że nie czytam Ekumeny jednym ciągiem, bo chyba bym nie zdzierżył. UKLG to była ależ genialna kobieta. Za dobrze to jest napisane, za łatwo wchodzi, za dużo smutku naraz by się wchłaniało. Jeden tom naraz, z przerwami na mniej kamertonowe, poruszające książki, jest w sam raz.

Na razie mam wrażenie, że leitmotivem całego cyklu jest nieznośna trudność komunikacji –...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Podobało mi się. Podobał mi się ogólny przekaz (tak jak go odebrałem), podobało mi się poprowadzenie historii. Ciekawy świat, intrygujący problem, w sumie trochę podobny do problemów poruszanych w ramach Ziemiomorza.

Trochę mniej podobały mi się tempo opowieści, trochę snujące się i w pewnym momentach nużące, a w innych trochę zbyt skrótowe. Ale w sumie to pasowało do świata, klimatu i dawało takie poczucie podążania bez znajomości celu i kierunku podróży.

Warto przeczytać.

Podobało mi się. Podobał mi się ogólny przekaz (tak jak go odebrałem), podobało mi się poprowadzenie historii. Ciekawy świat, intrygujący problem, w sumie trochę podobny do problemów poruszanych w ramach Ziemiomorza.

Trochę mniej podobały mi się tempo opowieści, trochę snujące się i w pewnym momentach nużące, a w innych trochę zbyt skrótowe. Ale w sumie to pasowało do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak na Ursule jest to książka przeciętna. Nie przekonała mnie ta historia, akcja zbyt wolno się toczy, zbyt dużo w niej filozoficznych przemyśleń.

Jak na Ursule jest to książka przeciętna. Nie przekonała mnie ta historia, akcja zbyt wolno się toczy, zbyt dużo w niej filozoficznych przemyśleń.

Pokaż mimo to

Bardzo dobrze wyważona książka jako całość. Pierwsza połowa jako samodzielny twór średnia, ale już w całości wszystko nabiera wartości. Bardzo fajna intryga i dobrze przedstawiony świat (chociaż tylko szczątkowo, z punktu widzenia bohatera). Mało czasu poświecono postaciom pobocznym, przez co większą role gra fabuła niż bohaterowie. Zakończona w idealnym momencie.

Bardzo dobrze wyważona książka jako całość. Pierwsza połowa jako samodzielny twór średnia, ale już w całości wszystko nabiera wartości. Bardzo fajna intryga i dobrze przedstawiony świat (chociaż tylko szczątkowo, z punktu widzenia bohatera). Mało czasu poświecono postaciom pobocznym, przez co większą role gra fabuła niż bohaterowie. Zakończona w idealnym momencie.

Pokaż mimo to

No tak, coś mi się pomyliło i zamiast sięgnąć po "Planetę Wygnania" zabrałem się za "Miasto Złudzeń". Na szczęście części są ze sobą luźno powiązane i łączy je historia Ligi czy później Ekumeny. Chyba tylko wydanie Prószyński i S-ka dało tej książce sensowną i nawiązująca do treści okładkę. Okładka Amberu jest jak zwykle z d**y. Do około polowy książki jechaliśmy starym"dobry" szlagierem - motywem podróży i przygód na tropie... Może już jestem za stary by łapać się na taki oklepany zabieg literacki. Wiec pierwsza połowa męczyła mnie okropnie i nudziła. Od czasu do czasu pojawiało się coś co zabłysło i przykuło uwagę na dłużej. To było takie alternatywne postapo i dopiero kiedy Falk napotyka innych ludzi robi się ciekawie... by pod koniec rozkręcić się na dobre. Końcówka była nawet niezła, więcej SF ale i więcej informacji co się wydarzyło z Ligą i Ziemią.

Gdzieś czytałem jakiego to wspaniałego, literackiego języka używa Ursula Le Guin... jakoś nie zrobił on na mnie niezwykłego wrażenia. Nie piękna języka szukam w książkach SF, nie filozofii i rozważań nad "kondycją rodzaju ludzkiego". Pokolenie Le Guin lubi uderzać w takie tony. No, zobaczymy inne jej książki.

No tak, coś mi się pomyliło i zamiast sięgnąć po "Planetę Wygnania" zabrałem się za "Miasto Złudzeń". Na szczęście części są ze sobą luźno powiązane i łączy je historia Ligi czy później Ekumeny. Chyba tylko wydanie Prószyński i S-ka dało tej książce sensowną i nawiązująca do treści okładkę. Okładka Amberu jest jak zwykle z d**y. Do około polowy książki jechaliśmy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Miasto złudzeń to powieść Ursuli Le Guin wchodząca w skład Cyklu Haińskiego - serii powieści sci-fi skupiającej się nie na technologii, a na aspektach psychologicznych i kulturowych gatunku.

Akcja powieści ma miejsce na Ziemi kilka tysięcy lat po upadku Ligi Wszystkich Światów - organizacji której istnienie ostało się tylko w miejscowych legendach - i na zapomnianych nośnikach.
Ludzkość jest rozproszona w małych osadach zwanych Domami i żyje w panicznym strachu przed nieodróżnialnymi od ludzi najeźdźcami z kosmosu - władającymi planetą Shinga. Tym co odróżnia ich od ludzi jest ich umiejętność do kłamania w myślomowie - przekazie telepatycznym którego ludzie nauczyli się za czasów Ligi.

Do jednego z Domów w pierwszych rozdziałach powieści trafia protagonista.
Jego pochodzenie i historia nie są znane nawet jemu samemu. Pewnego dnia mieszkańcy Domu Zove znajdują go na polanie - nagiego, dzikiego,ze śladami po wykasowaniu pamięci i o odmiennym od nich wyglądzie. Po latach nauki bohater postanawia poznać swoją przeszłość i wyrusza w kierunku jedynego miasta pozostałego na ziemi - stolicy Shinga - Es Toch.

Wydana w 1967 roku powieść zdaje się wyprzedzać swoje
czasy i wydaje mi się niesamowicie aktualna w czasach post-prawdy i zwycięstwa postmodernizmu.
Czytając książkę możemy poczuć się jak w tytułowym Mieście Złudzeń - mieście nie wyznającym żadnych wartości, ale wyrażającym to w znacznie bardziej subtelny sposób niż biblijna Sodoma i Gomora. Miejscu w którym koncept prawdy nie istnieje - bo jak dojść do prawdy gdy jest się otoczonym przez samych kłamców?

Miasto złudzeń to powieść Ursuli Le Guin wchodząca w skład Cyklu Haińskiego - serii powieści sci-fi skupiającej się nie na technologii, a na aspektach psychologicznych i kulturowych gatunku.

Akcja powieści ma miejsce na Ziemi kilka tysięcy lat po upadku Ligi Wszystkich Światów - organizacji której istnienie ostało się tylko w miejscowych legendach - i na zapomnianych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

trochę za niska średnia ocena ;) . cały cykl (pierwsze 3 tomy z cyklu Hain) zasługuje wręcz na 9, Każdy z tych 3 tomów czytałem kilkukrotnie od młodości, zawsze znajdując nowe treści i powiązania. To pierwszy szkic i rys historyczny uniwersum w którym dzieje się Lewa ręka ciemności

trochę za niska średnia ocena ;) . cały cykl (pierwsze 3 tomy z cyklu Hain) zasługuje wręcz na 9, Każdy z tych 3 tomów czytałem kilkukrotnie od młodości, zawsze znajdując nowe treści i powiązania. To pierwszy szkic i rys historyczny uniwersum w którym dzieje się Lewa ręka ciemności

Pokaż mimo to

Anatomia podboju przy pomocy kłamstwa i propagandy w pigułce, czyli jak nieliczni mogą podbijać całe światy. Początek książki nie był może zbyt porywający, ale od połowy aż do samego końca nie sposób już się oderwać. I chociaż, szczególnie na samym końcu, walka odbywa się na poziomie mentalnym a nie fizycznym, to emocji nie brakuje.
Chociaż w trakcie książki można się było natknać na dość dziwne słowa postaci, które Falk, główny bohater spotykał na swojej drodze, tajemniczo brzmiące przestrogi czy nawet gadające zwierzęta, to jednak na końcu wszstko się wyjaśniło (zwierzęta też) i rzeczywiście miało swoje racjonalne wyjaśnienie.
Warto!

Anatomia podboju przy pomocy kłamstwa i propagandy w pigułce, czyli jak nieliczni mogą podbijać całe światy. Początek książki nie był może zbyt porywający, ale od połowy aż do samego końca nie sposób już się oderwać. I chociaż, szczególnie na samym końcu, walka odbywa się na poziomie mentalnym a nie fizycznym, to emocji nie brakuje.
Chociaż w trakcie książki można się było...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niby słaba ale ma coś w sobie :) Lubię tę książkę :)

Niby słaba ale ma coś w sobie :) Lubię tę książkę :)

Pokaż mimo to

Trzeci tom trylogii haińskiej oświetlił nieco wydarzenia przedstawione w "Świecie Rocannona" i "Planecie wygnania" w tym sensie, że czytelnik rozumie, z czego wynika różnorodność rozwoju cywilizacyjnego mieszkańców planety. Tamte tomy przedstawiały pewne epizody niezwiązane z postaciami tomu trzeciego. "Miasto złudzeń" przyciąga pięknymi opisami krajobrazów, postacią bohatera, który dąży do samopoznania, przygodowym wątkiem, świadomym budowaniem napięcia, konsekwentnym dążeniem do epilogu. Ursula K. Le Guin zadaje zawsze aktualne pytanie, kto mówi prawdę, a kto kłamie, kto manipuluje ludźmi, chcąc nimi rządzić...

Trzeci tom trylogii haińskiej oświetlił nieco wydarzenia przedstawione w "Świecie Rocannona" i "Planecie wygnania" w tym sensie, że czytelnik rozumie, z czego wynika różnorodność rozwoju cywilizacyjnego mieszkańców planety. Tamte tomy przedstawiały pewne epizody niezwiązane z postaciami tomu trzeciego. "Miasto złudzeń" przyciąga pięknymi opisami krajobrazów, postacią...

więcej

mniej

Pokaż mimo to