Obsydianowe serce. Część 2

Po przeczytaniu serii mogę powiedzieć, że jest ona warta polecenia. Pomimo iż jest bardzo nierówna. Pierwsza połowa każdej z części jest po prostu nudna, ale po przekroczeniu tej magicznej granicy, akcja nabiera zatrważającego tempa i wciąga do tego stopnia, że zapomina się o początkowych problemach z przeczytaniem. :) Czyta się przyjemnie, co prawda fabuła nie jest jakaś porywająca i złożona ale za to zjadliwa i odprężająco prosta w odbiorze. Jednym słowem - polecam - ale raczej ludziom którzy chcieliby odpocząć pomiędzy trudniejszymi, bardziej złożonymi książkami niż coś na co mieliby specjalnie polować.

Po przeczytaniu serii mogę powiedzieć, że jest ona warta polecenia. Pomimo iż jest bardzo nierówna. Pierwsza połowa każdej z części jest po prostu nudna, ale po przekroczeniu tej magicznej granicy, akcja nabiera zatrważającego tempa i wciąga do tego stopnia, że zapomina się o początkowych problemach z przeczytaniem. :) Czyta się przyjemnie, co prawda fabuła nie jest jakaś...

Przeczytałam i co? no i nic nooo, książka mi się podobała bardzo, ale mam jedno wielkie ALE. Wydawnictwo Fabryka Słów zrobiło wielką krzywdę tej książce, że ją rozdzielili na dwie części zamiast wydać normalnie w jednym tomie. Książka na tym traci, ponieważ pierwsza połowa nie jest tak zachwycająca jak druga i przez to, że nie mamy od razu ciągłości wydarzeń w jednym tomie ludzie mogą się zniechęcić do sięgnięcia po część drugą. Nie wiem kto wpadł na pomysł, żeby rozdzielać książkę... pewnie liczyła się kasa, więcej zarobić płacąc dwa razy za tą samą książkę oszukując ludzi, że to dwa osobne tomy.
Pierwsza część jest świetna, ale nie aż tak jak część druga w której dzieje się cała gama przeróżnych rzeczy i nie sposób się od niej oderwać. Ktoś, kogo nie porwała część pierwsza nie sięgnie po część drugą, a szkoda. Czytając obie części od razu, bez oceniania tej pierwszej części będziemy mieli znacznie lepsze wrażenia i odczucia i większą przyjemność z lektury.
Kończąc pierwszą część i to w takim momencie jak się zakończyła (czyli w sumie bez zakończenia) czujemy jakbyśmy dostali w twarz, no bo jak to tak, że nagle ktoś nam przerywa historię, w która nas zaciekawiła? a np. nie mamy sposobności by od razu sięgnąć po drugą część? to co? nie wiemy kiedy sięgniemy po następną część i to taka trochę kpina w stronę czytelnika, taki niesmaczny żart.
Powinna być normalnie wydana w jednym tomie. Koniec kropka!

Książka jest, może nie genialna, nie jest arcydziełem, ale jest świetna, jest jak nieoszlifowany diament. Autorka ma noo nietuzinkową wyobraźnię, napisała tę historię pięknym językiem, bohaterowie są tak różnorodni, są wyraźnie zarysowani, ich charaktery, z każdą stroną poznajemy ich coraz lepiej a i tak nie jesteśmy do końca pewni jak postąpią w danej sytuacji i każda postać występująca w książce coś wnosi, chociaż minimalnie, ale jednak wnosi. Zastanawiałam się tylko po co jest wątek śpiewaczki Cerise Denglot, moim zdaniem jej wątki są najgorsze, wepchnięte na siłę i ta postać w ogóle niepotrzebna, ale pewnie jest dodana żeby była jeszcze jakaś barwna postać kobieca, która doda odrobiny świeżego (choć dla mnie ciut za słodkiego) powietrza, tak żeby było barwnie i kolorowo. Choć wydaje się ona zbędna i bywa irytująca, ale dlatego, że taki właśnie ma ona charakter, to jednak jakiś sens ta postać ma.

Z jednej strony książka jest przewidywalna, ale z drugiej nie mamy do końca tej pewności co znajdziemy na następnej stronie.
Powiedzmy, że opowieść jest gotycka, ale tego steampunku jest raczej znikomy ślad. Chyba, że po prostu pisząc na okładce "szczypta steampunku" chodziło oto, że jest w takim świecie ta historia przedstawiona i mamy ją sobie sami wyobrazić, nie wiem, ale całkiem możliwe.
Książka pokazuje również jak to się żyło w "dawnych czasach", różnice społeczne, co wypada damie, kto jest prawdziwym dżentelmenem a komu się wydaje, że nim jest, opis strojów, obyczaje itd.
Humor też się znalazł w opowieści, no i oczywiście romans, ale chyba nikogo ten fakt nie dziwi? z resztą romans nie jest wysunięty na pierwszy plan, jest w tle, nie gra głównej roli, jest dodatkiem więc nie czujemy przytłoczenia tym tematem, jest po prostu czymś oczywistym, ale nie wymuszonym i nie zgrzyta jak piasek pod stopami. Zakończenie no cóż.. nie jest przewidywalne, ale czy aż tak świetne jak pisze na okładce? czy to aż taki wielki łał finał? no tu bym się kłóciła, zakończenie dobre i ciut zaskakujące, ale bez fajerwerków. Tyłka nie urywa, ale jest po prostu w dobrym momencie zakończona.
Książka jest napisana dobrze, ciekawie, z wypiekami na twarzy śledziłam losy bohaterów. Była to dla mnie istna przyjemność i delektowałam się każdym słowem.

Przeczytałam i co? no i nic nooo, książka mi się podobała bardzo, ale mam jedno wielkie ALE. Wydawnictwo Fabryka Słów zrobiło wielką krzywdę tej książce, że ją rozdzielili na dwie części zamiast wydać normalnie w jednym tomie. Książka na tym traci, ponieważ pierwsza połowa nie jest tak zachwycająca jak druga i przez to, że nie mamy od razu ciągłości wydarzeń w jednym tomie...

Pierwsza część była jeszcze całkiem w porządku, ale przy drugiej męczyłem się niemiłosiernie. To co zajęło prawie 400 stron spokojnie można było zmieścić na 200 a i tak byłoby to dużo. Czytało mi się może dlatego źle ponieważ miałem nadzieję, że coś się rozkręci w 2 części. Pod koniec tomu pierwszego coś zaczęło się dziać i narobiło mi trochę smaku na dalszy rozwój fabuły. I niestety się zawiodłem. Podzielam opinie pozostałych czytelników, że autorka niepotrzebnie poszła w kierunku romansu, wątek przyzwoitki głównej bohaterki zapowiadał się nader ciekawie, ale szybko został (dosłownie) spalony. Rzadko kiedy książka mnie tak męczy ja ta. O ile pierwsza część jest nawet dobra o drugiej poza tym, że dobrze wygląda na półce nie jestem w stanie za dużo powiedzieć dobrego o niej. Daję 3 gwiazdki bardziej za całość bo samą drugą część oceniłbym znacznie gorzej

Pierwsza część była jeszcze całkiem w porządku, ale przy drugiej męczyłem się niemiłosiernie. To co zajęło prawie 400 stron spokojnie można było zmieścić na 200 a i tak byłoby to dużo. Czytało mi się może dlatego źle ponieważ miałem nadzieję, że coś się rozkręci w 2 części. Pod koniec tomu pierwszego coś zaczęło się dziać i narobiło mi trochę smaku na dalszy rozwój fabuły....

Jakoś trudno mi przychodzi napisać coś mocno pozytywnego o 2 części "Obsydianowego serca". Pierwszy tom bardzo przypadł mi do gustu, niestety mam wrażenie że w drugim, cała historia uległa pewnemu spłaszczeniu. Może dlatego, że autorka za bardzo poszła w stronę romansu? Możliwie, że to tylko moje odczucie, ale jakoś zabrakło mi napięcia i mam wrażenie, że historia ta nie zostanie długo w mojej pamięci.

Jakoś trudno mi przychodzi napisać coś mocno pozytywnego o 2 części "Obsydianowego serca". Pierwszy tom bardzo przypadł mi do gustu, niestety mam wrażenie że w drugim, cała historia uległa pewnemu spłaszczeniu. Może dlatego, że autorka za bardzo poszła w stronę romansu? Możliwie, że to tylko moje odczucie, ale jakoś zabrakło mi napięcia i mam wrażenie, że historia ta nie...

Pamiętam, że jak potknęłam się o opis obu tomów, to strasznie mnnie zaciekawił i chyba miałam za wysokie oczekiwania, przy czym na drugim tomie przejechałam się bardziej. Nie żeby książka była zła, po prostu czegoś mi w niej brakowało. W którymś momencie chyba nie przywiązałam się do głównej bohaterki i potem jej losy jakoś mało mnie przejmowały. A w związku z tym cała akcja była mi cokolwiek odległa. Czytałam z ogólnej ciekawości, bo sama wizja magicznych stworzeń mnie zaciekawiła, czytałam dla von Gorenczego i dla Asko, których polubiłam szalenie.

Generalnie książka na kolana nie powala, ot takie czytadełko dla kogoś, kto lubi takie historyczne fantasy. Jesli jednak komuś są one zupełnie obce, to nie wiem czy jest sens sięgać.

Pamiętam, że jak potknęłam się o opis obu tomów, to strasznie mnnie zaciekawił i chyba miałam za wysokie oczekiwania, przy czym na drugim tomie przejechałam się bardziej. Nie żeby książka była zła, po prostu czegoś mi w niej brakowało. W którymś momencie chyba nie przywiązałam się do głównej bohaterki i potem jej losy jakoś mało mnie przejmowały. A w związku z tym cała...

Trochę lepsza niż część pierwsza, tutaj się w końcu coś dzieje. W pewnym momencie dzieje się aż tyle, że faktycznie czyta się bardzo szybko. To chyba miało być zadośćuczynienie za przebrnięcie przez pierwsze rozdziały.
Mimo to akcja baaardzo przewidywalna.

Trochę lepsza niż część pierwsza, tutaj się w końcu coś dzieje. W pewnym momencie dzieje się aż tyle, że faktycznie czyta się bardzo szybko. To chyba miało być zadośćuczynienie za przebrnięcie przez pierwsze rozdziały.
Mimo to akcja baaardzo przewidywalna.

Nie kierujcie się opiniami , seria jest świetna a zakończenie drugiego tomu przezabawne .

Nie kierujcie się opiniami , seria jest świetna a zakończenie drugiego tomu przezabawne .

http://bookowniczka.blogspot.com/2015/07/jeden-rekopis-3-magiczne-stwory-i.html

http://bookowniczka.blogspot.com/2015/07/jeden-rekopis-3-magiczne-stwory-i.html

Druga część nadal wciąga, ma żywą akcję, ale trochę mnie rozczarowała... Zakończenie ma się trochę do całej książki jak przysłowiowy piernik do wiatraka.

Druga część nadal wciąga, ma żywą akcję, ale trochę mnie rozczarowała... Zakończenie ma się trochę do całej książki jak przysłowiowy piernik do wiatraka.

Wielki minus za finał historii, taki sztampowy. Ale ostatnie dwie strony to majstersztyk :-)

Wielki minus za finał historii, taki sztampowy. Ale ostatnie dwie strony to majstersztyk :-)