Co mi się podobało - to męskie postaci. W końcu źli chłopcy są naprawdę źli. Wredni i niebezpieczni, jak na demony przystało. Chociażby Kynan wciąż budził mój niepokój, niby był po stronie "naszych", ale wcale nie miałam pewności, czy autorka nie szykowała niespodzianki.

Och, mogliby się jeszcze ci mężczyźni tak szybko nie zakochiwać, ale to słabość większości historii tego typu :/ Obawiam się, że książki musiałyby być dwa razy dłuższe (przez co czytelnik zostałby narażony na dłużyzny),aby przedstawić budzące się uczucia w sposób bardziej wiarygodny.

Potężni i okrutni magowie, nieświadome swoich mocy czarownice oraz zawzięcie z nimi walczące demony. I oczywiście nieświadoma tego reszta ludzkości. To nie brzmi zachęcająco (dobrze, że nie czytałam wcześniej streszczenia z okładki),na pierwszy rzut oka zbyt schematycznie, ale autorce udało się opisać ten świat w całkiem przekonujący sposób. Co prawda regularnie gubiłam się w opisach ich wewnętrznych doświadczeń (przejmowania mocy, połączenia umysłów, narzucania kontroli etc.),wydaje mi się jednak, iż to w znacznej mierze kwestia przekładu - chwilami tłumaczka się chyba zaplątała, musiałabym zajrzeć do oryginału.

"My Forbidden Desire" uznałabym za ciekawą pozycję (nawet pomimo dość licznych nieścisłości w fabule),gdyby nie wyjątkowo bezbarwne bohaterki - w otwierającej ten tom scenie Alexandrine wydawała się twarda, gotowa wykopać za drzwi mającego ją chronić zabijakę, szybko jednak okazała się rozczarowywująco uległa, gotowa zrezygnować z siebie dla... Hmm... Dla Niego? Dla dobra innych? Nieprzekonujące. Ponieważ nie czułam się jednak tak całkiem zniechęcona, przeczytałam również pierwszą część, "My Wicked Enemy" i ta utwierdziła mnie w przekonaniu, iż postaci kobiece nie są silną stroną Carolyn Jewel (przynajmniej w tej serii - bo autorka ma dłuższą listę publikacji na swoim koncie). Carson jest naiwna, mało wyrazista, również jej nieoczekiwana i słabo wyjaśniona przemiana w twardzielkę zdecydowanie utrudniała zaangażowanie się w tą historię... Szkoda. Pierwszy tom serii był moim zdaniem słabszy niż drugi (i to nie tyko kwestia tłumaczenia :/ Do tego ten trójkącik z Iskanderem... ugh...).

Co mi się podobało - to męskie postaci. W końcu źli chłopcy są naprawdę źli. Wredni i niebezpieczni, jak na demony przystało. Chociażby Kynan wciąż budził mój niepokój, niby był po stronie "naszych", ale wcale nie miałam pewności, czy autorka nie szykowała niespodzianki.

Och, mogliby się jeszcze ci mężczyźni tak szybko nie zakochiwać, ale to słabość większości historii...