Akira Kurosawa to jeden z moich ulubionych reżyserów. „Rashomona” stawiam w trójce najlepszych filmów, jakie kiedykolwiek stworzono. „Tron we krwi”, „Siedmiu samurajów” czy „Ran” znajdują się niedaleko za nim w mojej prywatnej hierarchii. Kurosawa to dla mnie także twórca różnorodny, tworzył filmy historyczne i współczesne, realistyczne i owiane mgłą oniryzmu, o wojnie i o pokoju. Szczyt mojego zainteresowania twórczością mistrza kina japońskiego przypadł około 10 lat temu, a w związku z faktem że jeszcze 5 filmów do obejrzenia mi zostało, postanowiłem odświeżyć nieco moją wiedzę.
Książkę napisała Pani Alicja Helman, jeden z czołowych polskich naukowców zajmujących się historią kina. Z jej poglądami na pewne dzieła można się nie zgadzać, trudno jednak odmówić jej wiedzy. Książka „Akira Kurosawa” liczy jedynie 150 stron, z czego 40 zajmują opisy filmów i zdjęcia. Pozostała struktura lektury zawiera krótką biografię autora, interpretację jego stylu i najważniejszych wartości którymi się kierował przy kreowaniu swoich obrazów, wywiady z samym Kurosawą, opinie jego współpracowników oraz krytyków i wreszcie najciekawsze sceny z filmów. Dzięki takiemu zabiegowi otrzymujemy wielowymiarową panoramę opinii i spostrzeżeń na temat wszystkich filmów mistrza, nakręconych przed rokiem 1970. Zdania są często podzielone, zwracają uwagę na różne aspekty. Można odnaleźć też kilka ciekawych anegdot z planów zdjęciowych czy interpretację konkretnych ujęć.
Mimo szerokiego spectrum obserwacji i symboliki, książka jest bardzo uboga w treść. O autorze dowiadujemy się bardzo niewiele, a dla oczytanych w temacie osób zgoła nic. Czytanie o filmach które się zna też nie jest pasjonujące, każdy ma już wyrobioną opinię i poza małymi szczegółami nic one do odbioru konkretnego filmu nie wnoszą. Z pewnością interesujące jest poznawanie niektórych ciekawostek o samym procesie montażu, kręcenia czy inspiracjach filmowych, jest jednak tego stanowczo za mało. Książka może być warta uwagi jedynie dla widza nie znającego tematu, dla kogoś żyjącego kinem nie ma tu wiele do odkrycia. To bardziej poradnik o tym, że ktoś taki jak Kurosawa po świecie chodził i miał się całkiem dobrze, niż pełnowartościowa biografia wsparta opiniami specjalistów.

Akira Kurosawa to jeden z moich ulubionych reżyserów. „Rashomona” stawiam w trójce najlepszych filmów, jakie kiedykolwiek stworzono. „Tron we krwi”, „Siedmiu samurajów” czy „Ran” znajdują się niedaleko za nim w mojej prywatnej hierarchii. Kurosawa to dla mnie także twórca różnorodny, tworzył filmy historyczne i współczesne, realistyczne i owiane mgłą oniryzmu, o wojnie i o...

Jak dla mnie bieda, i zbyt ogólnikowo.

Jak dla mnie bieda, i zbyt ogólnikowo.