W ostatnim czasie do rąk czytelników trafiły dwie książki Izoldy Kiec dotyczące fenomenu Zuzanny Ginczanki. Jedna z nich to biografia poetki pt. „Nie upilnuje mnie nikt”, druga to zbiór wierszy pt. „Poezje zebrane 1931-1944”. Obie wydało wydawnictwo Marginesy pod patronatem lubimyczytać.pl. Kiec próbuje przybliżyć czytelnikom piękną i utalentowaną, przedwcześnie zmarłą poetkę. Chce znaleźć „prawdziwą Zuzannę”, nie chce traktować Ginczanki jak ikonę, którą próbuje sobie zawłaszczać popkultura. Powinnością człowieka jest pamięć, czytelnika znajomość rodzimej literatury. Na ten weekend zostawiam Wam bardzo aktualny w obecnym czasie wiersz poetki pt. „Przypowieść”. Po raz pierwszy został on opublikowany na łamach „Szpilek” w 1938 roku.

„Przypowieść", Zuzanna Ginczanka

Wyzwania czytelnicze nigdy nie były moją mocną stroną. Głównie dlatego, że nie potrafię planować na określony czas książek, które koniecznie muszę przeczytać. Po kolejne pozycje sięgam raczej losowo, według własnego widzimisię, aniżeli skrupulatnie sporządzonej listy. Nawet jeśli w styczniu wpadnę na pomysł sporządzenia spisu książek, które muszę przeczytać w danym roku, to mimo dwunastu miesięcy, które mam na wypełnienie zadania i tak w końcu polegnę.

Ale jest pewne wyzwanie w społeczności książkowej, w którym biorę udział i co miesiąc próbuję przeczytać chociaż jedną książkę: Bookiświata zorganizowane przez Olę z book.z.toba. Każdego miesiąca społeczność wybiera jeden kontynent i właśnie pochodzących z tego regionu autorów staram się czytać. W moim przypadku określenie „staram się” jest użyte nie bez przyczyny. Gdybym miała opisać swoje książki w jakiś sposób, to pewnie byłby to miszmasz brytyjsko-amerykańsko-hiszpański. Brak na moich półkach różnorodności i chociaż mam w księgozbiorze pojedyncze pozycje z innych regionów, to zazwyczaj leżą one odłogiem.

Jednak w tym miesiącu czytamy książki z Ameryki Północnej. Dodatkowo wiadomo, że listopad to miesiąc czytania książek z kategorii non fiction – #nonfictionnovember. A jeszcze na dokładkę w czytelniczym wyzwaniu lubimyczytac sięgamy książki na zachód od Polski. Jak połączyć wszystkie wyzwania w jedno? Otóż stwierdziłam, że czas na najnowszą cegłę na moim stosie książek. „My, naród. Nowa historia Stanów Zjednoczonych” to najświeższa pozycja Wydawnictwa Poznańskiego i przyznam, że gdy tylko zobaczyłam ją w zapowiedziach, to zaczęłam zacierać ręce. Może i czytam książki z tych samych krajów, ale w tym roku zdecydowanie częściej sięgam po inne gatunki, takie jak biografia czy książki historyczne. Pozycja Jill Lepore idealnie nada się również na coraz chłodniejsze i szare wieczory, które muszę przyznać, coraz bardziej mi dokuczają.

„Nikt nie zauważył, kiedy przyszła (...). Jedni mówili o niej jak o wybawieniu, inni jak o klątwie. Nazwana, ale niezdefiniowana, Nowa Turcja odmieniła życie Turków, zanim zdążyli się zorientować” – tak zaczyna swój wstrząsający reportaż Agnieszka Rostkowska. Jako korespondentka polskich mediów w Turcji wyruszyła w trudną drogę, by opisać przeobrażenia zachodzące nad Bosforem.

Książka „Wojownicy o szklanych oczach. W poszukiwaniu Nowej Turcji”, którą wybrałam jako weekendową lekturę, z pewnością nie należy do lekkich i przyjemnych. Autorka obrazowo opisuje, jak wielka polityka wpływa na życie zwyczajnych ludzi. Rysuje niezwykle żywy – i przejmujący – portret mieszkańców kraju, który pod rządami Recepa Erdoğana zmienił się nie do poznania. Jedni z nich w Nowej Turcji czują się doskonale i oddychają pełną piersią. Inni dławią się od gazu łzawiącego. Dla wielu spotkania z reporterką stanowiły realne zagrożenie, którego echa z łatwością możemy odnaleźć na kartach tej fascynującej lektury.

Więcej o rządach Erdoğana przeczytacie na stronie Ciekawostki Historyczne.

[kk]