Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Śmiertelna klątwa” to zbiór kilku opowiadań, w większości których prym wiedzie panna Marple. Ta starsza dama z prowincjonalnego miasteczka jest wyśmienitym znawcą charakterów i prawdziwą książnicą wiedzy o życiowych perypetiach setek ludzi. A że wyznaje ona zasadę, że natura ludzka jest niezmienna, to praktycznie zawsze odnajduje w przeszłości jakieś analogie to teraźniejszości, co bardzo pomaga jej rozwikłać problemy stanowiące nieodgadnione tajemnice dla dobrze wyszkolonych policjantów. Pomimo zaawansowanego wieku panna Marple cały czas doskonale „łączy kropki”, dostrzega niuanse, które umykają innym, a koniec końców skutecznie rozwiązuje zagadkę za zagadką (niezależnie od tego, czy mowa o poszukiwaniu ukrytego skarbu, czy wykryciu mordercy). Paradoksalnie najmniej podobało mi się tytułowe opowiadanie, gdyż jest skróconą wersją historii opowiedzianej w pełnowymiarowej książce po tytułem „Noc i ciemność”. Nie twierdzę, że jest złe, ale nie stanowiło dla mnie zaskoczenia. Reszta jest super.

Dobry wieczór wszystkim 😁 Miałam przyjemność przeczytać książkę pt. " Portal randkowy " Pana @mmwysockiautor . Dziękuję bardzo za ebook 😊 Przypominam że premiera książki odbyła się 9 listopada. Książka składa się z kilku opowiadań z połowy europy i każde z nich jest zatytułowane państwem oraz miastem z którego dany bohater pochodził. Nie powiem w niektórych uśmiałam się nieziemsko ale zakończenia potrafiły być bardzo smutne i pouczające. Niestety ale w wirtualnym świecie jak i tym realnym nigdy nie możemy do końca ufać ludziom. Kto wie czy po drugiej stronie ekranu siedzi ta sama osoba co np na zdjęciu któro zostało nam wysłane. Można powiedzieć że autor tworząc tą książkę miał na celu pokazać nam jak to jest na prawdę w świecie portali randkowych. Nie mówię że wszystkie historie akurat kończą się tragicznie, bo zdażają się przypadki w których ludzie odnajdują drugą połowę właśnie na takich stronach. Dlatego bardzo polecam tą książkę z całego serduszka a Autorowi jeszcze raz dziękuję za możliwość przeczytania jej. #portalrandkowy #bookstagram #bookstagrammer #bookstagrampl #piątek #dobrywieczór #ksiazkoholizm #ksiazkoholik #ksiazkoholiczka #ksiazkowelove #kochamksiążki #czytam #czytamksiążki #czytambolubie #czytamwszedzie #czytamwdomu #czytaniejestsexy #czytaniejestfajne #bookstagrampl #bookstagramtopasja #booklover #bookcouple #bookpic #instabook #książki #booknerd #bookmylife #ksiazkimojezycie #ksiazkimojamilosc #bookholic #bookphoto

Sławna pisarka poczytnych kryminałów Ariadna Oliver postanawia pójść na spotkanie literatów. Dotąd unikała takich wydarzeń, ale ten jeden raz postanowiła złamać jedną ze swoich zasad i przekonać się jak takie spotkania wyglądają. Wszystko układa się nadspodziewanie dobrze do momentu, gdy trafia w łapy jakiejś mało sympatycznej baby, która upewniwszy się, że pisarka jest matką chrzestną Celii Ravenscroft zaczyna zadawać dociekliwe pytania odnośnie tragedii, jaka wydarzyła się przed laty. Krótko mówiąc państwo Ravenscroft wyszli na spacer, z którego nigdy nie wrócili. Oboje znaleziono na skałach zastrzelonych z pistoletu, który znajdował się w pobliżu. Oficjalnie orzeczono wspólne samobójstwo, lecz nikt nigdy nie znalazł powodu, dla którego zgodna para, bez żadnych widocznych trudności i problemów postanowiła w taki właśnie sposób zejść z tego świata. Wychodzi na to, że rozmówczyni pisarki jest najbardziej zainteresowana kwestią kto kogo zastrzelił. W sensie, czy ojciec dziewczyny jej matkę, a potem siebie, czy było odwrotnie. Pani Oliver najpierw jest zdegustowana przebiegiem całej konwersacji i niemal w popłochu umyka przed panią Burton-Cox, ale potem jakby trochę niechcący zaczyna zastanawiać się nad możliwym przebiegiem wydarzeń oraz przyczyną całej tragedii. A ponieważ sama nie jest w stanie odkryć prawdy, to angażuje w sprawę swojego starego przyjaciela, czyli Herkulesa Poirot. Każde z nich na własną rękę poszukuje „słoni” (czyli tych osób, które doskonale pamiętają wydarzenia z przeszłości) i próbuje wyciągnąć od dawnych znajomych i przyjaciół Ravenscroftów pojedyncze fakty, z których ułożą (a właściwie uczyni to Poirot) wcale zgrabną układankę. Wbrew pozorom nie jest to tylko ich fanaberia, czy zaspokojenie pustej ciekawości. Okazuje się bowiem, że Celia bez poznania szczegółów tragedii ma poważne obawy, czy powinna wstępować w związek małżeński i być może „wnieść” chorobę psychiczną do rodziny przyszłego męża. Pojawia się więc motywacja do działania, ale przy okazji użyteczny argument do przekonywania tych, którzy coś wiedzą, lecz wolą trzymać język za zębami. W mojej ocenie historia jest ciekawa, lecz do odgadnięcia, że się tak wyrażę i nie ukazująca w całej chwale geniuszu Poirota.

Pozycja godna polecenia. Warsztat literacki jest na dobrym poziome wytrawnego rzemieślnika. Daję 7/10, ponieważ książka porusza wiele interesujących tematów (idea samoświadomości, cienka granica pomiędzy życiem a "pustą egzystencją", różne oblicza samotność, ludzka chciwość i wyzysk wobec całego środowiska jak i innych ludzi, trudności nawiązania kontaktu z inną kulturą/inteligencją) oraz stawia pytania, które dały mi do myślenia, a to jest to czego od dobrej fikcji naukowej oczekuję przede wszystkim.

Świat kilkunastoletniego Yusufa ogranicza się do rodzinnego domu, a także hotelu prowadzonego przez jego ojca. To ustabilizowane, względnie bezpieczne i beztroskie życie burzy zwyczajna z pozoru wizyta wuja Aziza. Kupiec i właściciel sklepu zabiera chłopca ze sobą, de facto jako zastaw za długi ojca nastolatka. Od tej chwili życie Yusufa całkowicie się zmienia. Zdezorientowany i zagubiony chłopiec krok po kroku poznaje otaczającą go rzeczywistość. Podróż, w którą zabiera go wuj, staje się sposobnością nie tylko do poznania nieznanych mu zakątków afrykańskiego kontynentu, ale przede wszystkim do odkrywania samego siebie, do budowania własnej tożsamości. Abdulrazak Gurnah proponuje czytelnikowi fascynującą opowieść o afrykańskim świecie z jego bogatą kulturą, której akcja toczy się w czasach, gdy zachłanni Europejczycy zagarniają coraz więcej ziemi, robiąc z rdzennych mieszkańców niewolników. Temat kolonizowania coraz to nowych obszarów Afryki i związanego z tym okrucieństwa białego człowieka z Europy nie dominuje w powieści, ale nieustannie powraca, budząc niepokój, czasem strach. Opowieść płynie powoli, momentami niemal leniwie. Nie ma tu nagłych zwrotów akcji, emocji sięgających zenitu. Czasami można odnieść wrażenie, że kolejne wątki nie mają żadnego celu. Wszystko jednak jest tu poukładane. Każdy wyraz i każde zdanie są na swoim miejscu. Czytanie tej powieści to sama przyjemność.