Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pawlikowska w "Samotnych wyprawach" daje czytelnikowi wiele wskazówek przydatnych w podróżach w pojedynkę, jednak myślę, że są one na tyle uniwersalne, że nawet wybierając się za granicę w większą ilość osób możemy śmiało z nich skorzystać. Autorka opisuje w niej swoje samotne podróże skupiając się przede wszystkim na Ameryce Południowej, Afryce czy Azji, na wyprawach do krajów, które raczej nie słyną z rozwiniętego zaplecza turystycznego. Peru, Wenezuela, Boliwia, Brazylia czy Indie to tylko niektóre z państw, które odwiedziła Pawlikowska. Dla zwykłych ludzi, którzy wolą wykupić wczasy w biurze podróży, którym zależy na wypoczynku na leżaku i spędzania każdej wolnej chwili w basenie popijać owocowe koktajle, wyprawa do krajów Ameryki Południowej wydaje się być bardzo niebezpieczna i nie chcemy ryzykować swoim życiem. Wybieramy wygodę i bezpieczeństwo, natomiast Beata Pawlikowska wybiera podróż w nieznane i przygodę, bo tak właśnie lubi, chce poznać życie tubylców od podszewki, poczuć się choć przez jakiś czas jak ktoś, kto od zawsze mieszka w dżungli, a prąd czy bieżąca wodą to dobro luksusowe. W książce "Samotne wyprawy"Pawlikowska przekazuje nam co może stać się podróżując samotnie lub też jakie niebezpieczeństwa na nas czyhają. Lepiej wybrać strój, dzięki któremu nie będziemy rzucać się w oczy udać się do hotelu przed zmierzchem. Jest również kilka stron poświęconych chorobom występujących w egzotycznych krajach takich jak denga, malaria czy w wyższych partiach gór- choroba wysokościowa. Osobiście nie jestem osobą, która lubi adrenalinę i dreszczyk emocji, cenię sobie bezpieczeństwo, jednak"Samotne wyprawy" czytałam z niezwykłą przyjemnością, zaciekawieniem, gdyż jak najbardziej lubię czytać, a nawet marzyć o tym na co nigdy się nie starczy mi odwagi.