Krótka, ciekawa. Beata Pawlikowska opisuje ciekawe historie i miejsca w Indiach.

Krótka, ciekawa. Beata Pawlikowska opisuje ciekawe historie i miejsca w Indiach.

Taj mahal , świątynia szczurów czy tez dziko chodzące po pustyni wielbłądy to jedne z wielu atrakcji Indii. Znajdziemy tam świat pełen kontrastów , najwieksze na swiecie slamsy czy tez bogate przyjecia weselne bogaczy. To od indusow mozna sie bardzo duzo nauczyc.

Taj mahal , świątynia szczurów czy tez dziko chodzące po pustyni wielbłądy to jedne z wielu atrakcji Indii. Znajdziemy tam świat pełen kontrastów , najwieksze na swiecie slamsy czy tez bogate przyjecia weselne bogaczy. To od indusow mozna sie bardzo duzo nauczyc.

Płytka, powierzchowna. Jedyne czego się dowiedziałam to: parę faktów na temat Tadż Mahal, o wielbłądach z Bikaneru, świątyni szczurów i bogu Winszu, co strzeże domowego ogniska. Nie polecam.

Płytka, powierzchowna. Jedyne czego się dowiedziałam to: parę faktów na temat Tadż Mahal, o wielbłądach z Bikaneru, świątyni szczurów i bogu Winszu, co strzeże domowego ogniska. Nie polecam.

Zdecydowanie za krótka jak na temat Indii

Zdecydowanie za krótka jak na temat Indii

Naprawdę lubiłam kiedyś Pawlikowską. Pisała ciekawie, książki były wciągające i dużo dowiadywałam się z nich o danym kraju. Jednak niestety, Jej książki są coraz słabsze i z każdą kolejną jestem coraz bardziej zawiedziona. Blondynka w Indiach sprawia wrażenie książki pisanej na kolanie, po prostu kilka nie koniecznie ciekawych historyjek z podróży. Pawlikowska próbuje jakoś dobudować do nich ideologię i posługując się historią zrobić z nich choć odrobinę ciekawsze "przygody", aczkolwiek zupełnie jej to nie wychodzi. Zdecydowanie nie polecam książki.

Naprawdę lubiłam kiedyś Pawlikowską. Pisała ciekawie, książki były wciągające i dużo dowiadywałam się z nich o danym kraju. Jednak niestety, Jej książki są coraz słabsze i z każdą kolejną jestem coraz bardziej zawiedziona. Blondynka w Indiach sprawia wrażenie książki pisanej na kolanie, po prostu kilka nie koniecznie ciekawych historyjek z podróży. Pawlikowska próbuje jakoś...

Książka zwiera bardzo mało informacji o tym ciekawym kraju. Połowa książki to opowiadania o przechodzeniu przez ulicę, jeździe taksówką i ubiorach miejscowych ludzi. Trochę informacji o słynnym Tadż Mahal, świątyni szczurów i niebieskim mieście Jodhpur. Czuję duży niedosyt ze względu na różnorodność tego egzotycznego kraju.

Książka zwiera bardzo mało informacji o tym ciekawym kraju. Połowa książki to opowiadania o przechodzeniu przez ulicę, jeździe taksówką i ubiorach miejscowych ludzi. Trochę informacji o słynnym Tadż Mahal, świątyni szczurów i niebieskim mieście Jodhpur. Czuję duży niedosyt ze względu na różnorodność tego egzotycznego kraju.

Informacje zawarte w 'blondynce w Indiach' są dość zdawkowe i czuję że mi zdecydowanie za mało - historia z taksówką, przechodzeniem przez ulicę , krótki opis epizodu z historii Indii, przybliżenie budowy Taj Mahal, przygoda z wielbłądami, opisy ubioru tamtejszej ludności i Świątynia Szczurów w wiosce Deshnok...całkiem sporo jak na gabaryty tej malutkiej książki, nie zmienia to jednak faktu, że biorąc pod uwagę wielkość i różnorodność Indii, jest to niewiele. Czuję chęć bliższego poznania tego azjatyckiego państwa, właśnie dzięki lekturze, a jednocześnie brak szczegółowych informacji to jej największy minus....książka paradoks :)

Informacje zawarte w 'blondynce w Indiach' są dość zdawkowe i czuję że mi zdecydowanie za mało - historia z taksówką, przechodzeniem przez ulicę , krótki opis epizodu z historii Indii, przybliżenie budowy Taj Mahal, przygoda z wielbłądami, opisy ubioru tamtejszej ludności i Świątynia Szczurów w wiosce Deshnok...całkiem sporo jak na gabaryty tej malutkiej książki, nie...

Muszę się zmieścić z recenzją w kilku zdaniach, ponieważ z każdym następnym istnieje realne zagrożenie, że napiszę dłuższy tekst niż autorka "Blondynki w Indiach". Na miniksiążkę składa kilka króciutkich notatek z podróży po północnych Indiach - z Delhi, Agry i Radżastanu. Przeciętny bloger pisze więcej po kilku dniach w stolicy Indii. Ale może właśnie taka krótka forma ma zachęcić młodego czytelnika do sięgnięcia po książkę. Bo raczej do takiej grupy odbiorców publikacja jest kierowana.
Bardzo miłym zaskoczeniem jest brak celebryctwa, którego się spodziewałem przystępując do lektury. Co prawda i tutaj (jak u Jarosława Kreta) mamy białego szczura, którego dostrzegła autorka, a tłum pielgrzymów nie miał tego szczęścia, ale treści i wrażenia podane są bez zbędnej autoreklamy i wychwalania swojego "podróżnictwa". Autorka nie udaje, że widziała wszystko, wie wszystko i wszystko jest specjalnie dla niej, to miłe. Szkoda tylko, że nie pokusiła się o coś więcej niż kilka luźnych, oderwanych notatek z wyjazdu spisanych, jak się zdaje, w oczekiwaniu na powrotny samolot. Lektura, którą można polecić osobom zainteresowanym "egzotyką" Indii, ale niezbyt lgnącym do dłuższych tekstów z racji młodego wieku lub umiarkowanego zainteresowania czytaniem.

Wartością dodaną są zapewne zdjęcia z podróży, ale w e-booku nie mogłem ich docenić z powodu niewielkich rozmiarów zamieszczonych fotografii.

Ilustrowana wersja recenzji: http://cyfranek.booklikes.com

Muszę się zmieścić z recenzją w kilku zdaniach, ponieważ z każdym następnym istnieje realne zagrożenie, że napiszę dłuższy tekst niż autorka "Blondynki w Indiach". Na miniksiążkę składa kilka króciutkich notatek z podróży po północnych Indiach - z Delhi, Agry i Radżastanu. Przeciętny bloger pisze więcej po kilku dniach w stolicy Indii. Ale może właśnie taka krótka forma ma...

Przeczytałem, bo dostałem, ale sam bym nie kupił. Przygodowa to ta książeczka na pewno nie jest. Styl owszem, lekki, ale - jak pozostałe pani Pawlikowskiej - to raczej opis do zdjęć niż lektura. Szczerze mówiąc, aż szkoda całej podróży do Indii na takie coś, ten kraj z całą pewnością zasługuje na więcej niż te kilka zdań.

Przeczytałem, bo dostałem, ale sam bym nie kupił. Przygodowa to ta książeczka na pewno nie jest. Styl owszem, lekki, ale - jak pozostałe pani Pawlikowskiej - to raczej opis do zdjęć niż lektura. Szczerze mówiąc, aż szkoda całej podróży do Indii na takie coś, ten kraj z całą pewnością zasługuje na więcej niż te kilka zdań.

Ot lekki, dzienniczek z podróży Autorki do Indii.
Lubię styl i uwielbiam rysunki Pani Beaty! Czyta się szybko (ano bo i treści nie jest też zbyt wiele),a lekturę uprzyjemniają zdjęcia.
Bardzo podobał mi się opis Taj Mahal, chciałabym móc zobaczyć to bogactwo, przepych i misterność kiedyś na własne oczy.
To nie przewodnik, więc nie ma suchych faktów, czy dokładnych opisów. Za to jest spojrzenie osobiste, opis przeżyć.
Na pewno sięgnę po inne książki z tej serii.

Ot lekki, dzienniczek z podróży Autorki do Indii.
Lubię styl i uwielbiam rysunki Pani Beaty! Czyta się szybko (ano bo i treści nie jest też zbyt wiele),a lekturę uprzyjemniają zdjęcia.
Bardzo podobał mi się opis Taj Mahal, chciałabym móc zobaczyć to bogactwo, przepych i misterność kiedyś na własne oczy.
To nie przewodnik, więc nie ma suchych faktów, czy dokładnych...