Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z opisu tej książki wynika, że przede wszystkim stawia ona pytanie o to, jakie jest i kim jest dziecko. Nie kłócę się z tym, ale jednocześnie uważam, że takie ujęcie zawartości nie jest pełne. Dlaczego? Sądzę, że nie można tutaj pominąć kwestii relacji pomiędzy dziewczynką a jej mamą (lub tatą, oczywiście). Opis wynika przecież z tego, co widzi i jak swoje dziecko czuje rodzic oraz jakie sam ma związane z tym współistnieniem emocje i przemyślenia. Każde porównanie musi wynikać z konkretnej sytuacji i doświadczenia. Końcówka, kiedy nareszcie ukazuje nam się dziewczynka, o której aż do tego momentu czytamy i którą poznajemy poprzez kolejne porównania i metafory, nadaje całości jeszcze innego wymiaru. Nie chcę jednak więcej zdradzać. Polecam przeczytać. I pooglądać również. Nie można bowiem pominąć walorów artystycznych i estetycznych książeczki. Ponownie rozmyślam nad tym, jak cudnie byłoby mieć ją nie tyle w wersji drukowanej, co właśnie w takiej wyklejanej z rozmaitych materiałów, które faktycznie użyte zostały tutaj do opowiedzenia historii również za pomocą ilustracji. Dla mnie Iwona Chmielewska jest także mistrzynią wizualnego kreowania opowieści... Pięknie posługuje się nie tylko słowem, ale właściwie wszystkim, co ma pod ręką i co może się przydać tak wszechstronnej ilustratorce jak ona. Zachęcam do sięgnięcia po "Gdzie jest moja córka?". Po prostu. https://www.instagram.com/justynaczytuje/?hl=pl https://www.facebook.com/JustynaCzytuje